του Στάθη
«Βλέπουμε καλά σημάδια, ας κάνουμε ό,τι
μπορούμε για να δούμε πιο καλά σημάδια»! Τη βαρυσήμαντη αυτή μπαλαφάρα, που δεν θα την έγραφε ούτε
μαθητής της Β' Δημοτικού σε έκθεση γελοίων ιδεών και φράσεων, ξεστόμισε ο Πρωθυπουργός της Γείτονος Ιταλίας, κ. Ενρίκο Λέτα.
Ο άνθρωπος βεβαίως δεν αποτελεί εξαίρεση
απ’ τη μετριότητα και το βεληνεκές ψύλλου που χαρακτηρίζει την πλειονότητα των πολιτικών στην Ευρώπη,
όπως ο Μπαρόζο, ο Γιούνκερ, ο Ολλανδός λιμοκοντόρος Επίτροπος Τάδε, ο νωματάρχης μεσοπολέμου Σόιμπλε και η κυρά Θατσερομέρκελ.
Είπε πολλά αυτό το υβρίδιο που ξεκίνησε απ’ τη δεξιά κι έφθασε ως την
«αριστερά» για να την πάει πιο δεξιά, ο κ. Λέτα. Μίλησε για «Γη της Επαγγελίας»,
στην οποίαν θα πρέπει να φθάσουμε - ποιας
Επαγγελίας; της ανεργίας, της κατάσχεσης σπιτιών, της εργασίας με
αμοιβή ένα φιστίκι;
Ακόμα και «φως στο βάθος του τούνελ» είδε
αυτός ο σοβαροφανής Μπέπε Γκριλο - ήμουν μειράκιο απ’ όταν το πρώτον χρησιμοποίησε αυτήν τη
φράση ο δημαγωγός των δημαγωγών Ανδρέας Παπανδρέου, άσπρισε το μουστάκι μου,
και το μόνον φως που έχω δει μέσα στο τούνελ είναι
όταν κάθε λίγο και λιγάκι μας αλλάζουν
τα φώτα στη λιτότητα και πιο
λιτότητα και πιο λιτότητα.
Πλην όμως, ο κ. Λέτα δεν ανήκει στη γενιά των δημαγωγών, ανήκει στη
γενιά των επιγόνων τους.