Ένα
κράτος που δουλεύει με τέτοιο συγχρονισμό, με τέτοια ταχύτητα και με τέτοια
αποτελεσματικότητα, όπως έδειξε στην περίπτωση της ναζιστικής συμμορίας,
θα πρέπει να είχε κάποιο λόγο που τόσο καιρό δεν αντιδρούσε απέναντι στη Χρυσή
Αυγή...
του Νίκου Μπογιόπουλου
Ερώτημα (ή και
συμπέρασμα) 1ο: Έχει ακόμα υποστηρικτές η αφελής και αστεία
θεωρία που διατείνεται ότι «το κράτος είναι μπάχαλο»; Το κράτος, αντιθέτως,
διαπιστώσαμε ότι δουλεύει ρολόι. Όταν θέλει είναι πανταχού παρόν. Μπορεί, για
παράδειγμα, τα ταμεία ανεργίας του κράτους να μη δουλεύουν καλά, αλλά οι
υπερκοριοί του κράτους δουλεύουν στην εντέλεια. Μπορεί τα γραφεία επιθεώρησης
εργασίας να μη δουλεύουν καθόλου, αλλά οι μηχανισμοί παρακολούθησης,
φακελλώματος, συλλήψεων, δουλεύουν ολημερίς.
Ερώτημα (ή και
συμπέρασμα) 2ο: Ένα κράτος που δουλεύει με τέτοιο συγχρονισμό, με
τέτοια ταχύτητα και με τέτοια αποτελεσματικότητα, όπως έδειξε στην περίπτωση
της ναζιστικής συμμορίας, θα πρέπει να είχε κάποιο λόγο που τόσο καιρό
δεν αντιδρούσε απέναντι στη Χρυσή Αυγή.
Αλλά ποιό λόγο άραγε είχε το κράτος και
δεν αντιδρούσε;


















Είναι
παράξενος ο κόσμος των σύγχρονων εικαστικών τεχνών. Δείχνει να
παραμένει πάντα όμορφος, άφραγκος και γεμάτος όρεξη για τα επόμενα
εγκαίνια. Μια ατέρμονη νιότη. Προχθές το βράδυ, που είχε ξεχυθεί στα
στενά του Μεταξουργείου και του Κεραμεικού για τα εγκαίνια του Remap4,
ήταν και μαυρισμένος. Ξεκινούσες τη βόλτα με την αίσθηση πως μόλις
ανακάλυψες την πηγή που εκτινάσσει joie de vivre.
του Ηλία Σμήλιου









