Με τον όρο "άμεση δημοκρατία" υπονοείται συνήθως ένα πολιτικό σύστημα που βασίζεται στην έννοια της συμμετοχικότητας όσον αφορά στη λήψη των αποφάσεων. Η υιοθέτηση του προσδιορισμού "άμεση" γίνεται με σκοπό να δηλωθεί ο αποκλεισμός ή έστω ο περιορισμός της διαμεσολάβησης μεταξύ του δήμου (της κοινωνίας των πολιτών) και της εξουσίας. Ωστόσο έμμεση ή μη-συμμετοχική δημοκρατία δεν υπάρχει. Οι όροι είναι αδόκιμοι και αντιφατικοί. Κι αυτό διότι ήδη ο όρος δημοκρατία θέτει ως προαπαιτούμενα την συμμετοχή του πολίτη στη λήψη των αποφάσεων και τον αποκλεισμό της διαμεσολάβησης μέσω αντιπροσώπευσης. Για τον ίδιο λόγο ο επιθετικός προσδιορισμός "άμεση" όταν αναφερόμαστε στη δημοκρατία αποτελεί περιττολογία που προκαλεί μάλλον σύγχυση, καθώς αφήνει να υπονοείται ότι υπάρχει και άλλος τύπος δημοκρατίας.
Καθώς οι έννοιες μη-άμεση (έμμεση), μη-συμμετοχική δημοκρατία είναι έννοιες εξ ορισμού άτοπες, οι σχετικοί όροι αναφέρονται, επίσης λανθασμένα, σε κάποιον τύπο πολιτικής αντιπροσώπευσης.
Όμως τόσο τα αντιπροσωπευτικά συστήματα όσο και η δημοκρατία προϋποθέτουν ότι εντολέας της πολιτικής δράσης είναι ο δήμος. Η διαφορά των δύο συστημάτων αφορά στον εντολοδόχο, ο οποίος στην μεν πρώτη περίπτωση είναι διαφορετικός, στη δε δεύτερη ταυτίζεται με τον εντολέα. Εξ ου προκύπτει ότι η ιδέα της μη-συμμετοχικότητας είναι ασύμβατη ακόμα και με τα αντιπροσωπευτικά συστήματα.
Όταν οι πολίτες ζητούν απλώς τη θέσπιση του δημοψηφίσματος ως εργαλείου που θα τους επιτρέπει να διαδραματίζουν το ρόλο του πολιτικού εντολοδότη, στην πραγματικότητα δε ζητούν τίποτε περισσότερο από τη μετάβαση σε ένα γνησίως αντιπροσωπευτικό σύστημα. Η δημοκρατία βρίσκεται ακόμα μακρύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου