Η Κριμαία και το απολιτικό ποδόσφαιρο της πολιτκής UEFA

του πάροικου

Η UEFA απαγορεύει τα πολιτικά συνθήματα στα γήπεδα (βλ. π.χ. άρθρα 31, 56 και 57 σχετικού εγχειριδίου). Αυτό, σε μια προσπάθεια να μείνει «η πολιτική έξω από τον αθλητισμό». Αν και φαινομενικά η θέση αυτή προφυλάσσει τον αθλητισμό από την μετατροπή του σε πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων,  στην πραγματικότητα προφυλάσσει το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο από τον ενδεχόμενο κίνδυνο μαζικότερης έκφρασης της κοινωνικής οργής και των αντιπολιτευτικών διαθέσεων του φίλαθλου κοινού.

Η δήθεν ουδέτερη και απολιτική αυτή θέση της UEFA είναι στην πραγματικότητα μια σαφέστατη πολιτική θέση, αναμφισβήτητα συντηρητική, αφού επιδιώκει τη μετατροπή των φιλάθλων σε ένα αμέτοχο και χειραγωγούμενο φιλοθεάμον κοινό, εντός του οποίου η πολιτική διάσταση του φιλάθλου, η πολιτική κρίση και συνείδησή του εξαφανίζονται ως δια (ποδοσφαιρικής) μαγείας, ή τουλάχιστον αναστέλλονται προς όφελος της υφισταμένης κατάστασης. Αλλιώς οι τακτικές συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε στάδια και γήπεδα θα εγκυμονούσε πρόσθετους κινδύνους για το σύστημα. 

Έτσι, οι χρυσές δουλειές -με πρόθυμο εταίρο και θύμα το δημόσιο- των μεγαλοεπιχειρηματιών του εφοπλισμού, της υψηλής τεχνολογίας, των πετρελαιοειδών, των κατασκευαστικών εταιρειών, των παράλληλα δραστηριοποιούμενων στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ και στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, όχι μόνο δεν θα συναντούν κάποια ανεπιθύμητη πολιτική αντίσταση αλλά και θα διευκολύνονται βρίσκοντας έμμεση υποστήριξη στις απολιτικές ή πολιτικά αποστομωμένες φίλαθλες μάζες. Στην ευόδωση μάλιστα κάποιων χρυσοφόρων τέτοιων σχεδίων μπορούν να βοηθούν ενίοτε και πρόθυμοι, υπερήφανοι και χαμογελαστοί εθελοντές (θυμηθείτε την επιδημία του εθελοντισμού των Ολυμπιακών του 2004) όπως και ντοπαρισμένοι νεαροί συνδεσμίτες ομάδων, που μετατρέπονται συνειδητά ή ασυνείδητα σε ιδιωτικούς στρατούς προέδρων και μεγαλομετόχων ποδοσφαιρικών και λοιπών ανωνύμων εταιρειών.

Ο ανθρωπισμός που πέφτει στο Ιράκ

του πάροικου

Ο Ομπάμα, μπορεί να βομβαρδίζει το Ιράκ αλλά έχει πολύ καλούς λόγους να το κάνει. Καθόλου δεν μας ενοχλεί που προεκλογικά πλασαρόταν ως ένας ιδιαίτερα φιλειρηνιστής πρόεδρος της υπερδύναμης. Άλλωστε το ψεύδεσθαι δημοσίως έστω και εξαπατώντας ολόκληρη την οικουμένη δεν είναι καθόλου αθέμιτη πρακτική για τον κοινοβουλευτισμό και συνήθως γίνεται για καλό σκοπό.

Πρόκειται λοιπόν για μια ακόμα ανθρωπιστική και επιβεβλημένη επέμβαση και ιδού εννέα λόγοι που μπορώ να σκεφτώ στα γρήγορα:

Πρώτον, μια απόδειξη είναι ότι μαζί με τις βόμβες πέφτουν από τον ουρανό και προμήθειες προς τους αναξιοπαθούντες.

Δεύτερον, ο πρόεδρός μας («μας» λέω, διότι η στοργή του μας καλύπτει όλους, αλλά και διότι από 11^ης Σεπτεμβρίου είμαστε όλοι –εκτός του εχθρού- Αμερικανοί) επιδιώκει να προστατεύσει τη ζωή Αμερικανών. Ως γνωστόν η ζωή όλων ημών των Αμερικανών αξίζει περισσότερο από όλων των άλλων.

Τρίτον, δεν το αποφάσισε εική και ως έτυχεν, αλλά κατόπιν εκκλήσεως της λαοπρόβλητης κυβέρνησης του Ιράκ, η οποία, ως επίσης γνωστόν, δρα με αμιγώς εθνικά κίνητρα και ουδόλως επηρεάζεται από τις ΗΠΑ.

Χιροσίμα - Γάζα

του πάροικου

Η σημερινή 69^η μαύρη επέτειος της ρίψης της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα που έρχεται εν μέσω της Ισραηλινής κτηνωδίας στη Γάζα, μας θυμίζει με οδυνηρό τρόπο ότι υπό το παρόν κοσμοσύστημα η ανθρωπότητα βρίσκεται στο έλεος εγκληματιών και τρομοκρατών παγκόσμιου βεληνεκούς. Κι αν αυτοί δρουν αδιαφορώντας για την κοινή γνώμη και την παγκόσμια κατακραυγή είναι γιατί γνωρίζουν πως όταν τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τελούνται από υπερδυνάμεις ή από συμμάχους τους, τότε όχι μόνο παραμένουν ατιμώρητα αλλά πιθανόν οι αυτουργοί τους να διεκδικούν και περίοπτη θέση στην παγκόσμια Ιστορία. Αυτήν τουλάχιστον της οποίας η διδασκαλία επικρατεί καθώς γράφεται και προπαγανδίζεται από τους ίδιους τους δράστες.

Τόσο οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι όσο και οι βομβαρδισμοί στη Γάζα ας μην ξεχνάμε ότι έγιναν με στόχευση αμάχους. Τότε είχαμε 100.000 νεκρούς από την έκρηξη και πιθανόν άλλους τόσους ή περισσότερους από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας στα επόμενα χρόνια. Σήμερα έχουμε στη Γάζα βομβαρδισμούς σχολείων, νοσοκομείων, κατοικιών  και βασικών υποδομών με στόχο και πάλι απλούς πολίτες και με σκοπό την τρομοκράτησή τους ώστε να αποδεχτούν τους ταπεινωτικούς όρους μιας άνευ όρων παράδοσης (όπως ακριβώς οι Ιάπωνες τότε) και μιας ειρήνης που προβλέπει την πλήρη υποταγή στο σιωνιστικό τέρας και την περιθωριοποίησή τους ή τον σταδιακό εξοστρακισμό αν όχι αφανισμό τους. Η δικαιολογία για τη σημερινή θηριωδία είναι το προφανώς μονομερές δικαίωμα άμυνας του Ισραήλ απέναντι στα βεγγαλικά και τις απειλές της