Συνταγματική εκτροπή μέσω Βουλής;

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Με κοινοβουλευτική νομιμοποίηση επιχειρείται ένα συνταγματικό πραξικόπημα. Εδώ δεν πρόκειται πλέον για συνήθη πολιτικό εμπαιγμό, όπως αυτοί που λαβαίνουν χώρα στην πολιτική μας ζωή και σφραγίζονται περίπου εθιμοτυπικά ανά τετραετία με την αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων. Πρόκειται για προκλητική αγνόηση και περιφρόνηση της ζεστής ακόμα ετυμηγορίας του ελληνικού λαού από τους ίδιους που του τη ζήτησαν. Ο λαός αυτή τη φορά δεν κλήθηκε να επιλέξει διαχειριστή των δημοσίων υποθέσεων -αυτόν τον έχει ήδη επιλέξει- αλλά να αποφασίσει επί συγκεκριμένου πολιτικού ερωτήματος/ζητήματος ζωτικής για τον ίδιον σημασίας. 

Και όντως προσήλθε μαζικά στην κάλπη και αποφάσισε. Η δε απόφασή του είναι κατηγορηματική και παραδόθηκε στην πολιτική εξουσία με τον πιο επίσημο τρόπο που προβλέπεται σε μια συνταγματική πολιτεία. Επαναλαμβάνουμε και διευκρινίζουμε για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν: δια του δημοψηφίσματος ο λαός παρέδωσε στην κυβέρνηση απόφαση, όχι γνώμη! Η απόφαση αυτή, όπως και κάθε απόφασή του που πληροί τις ελάχιστες προϋποθέσεις εγκυρότητας βάσει του Συντάγματος και των σχετικών νόμων, είναι απολύτως δεσμευτική για την κυβέρνηση (όχι μόνο στην παρούσα μορφή και σύνθεσή της αλλά και σε κάθε διάδοχή της μορφή και σύνθεση). Και παρότι η διατύπωση του ερωτήματος του δημοψηφίσματος ήταν αξιοκατάκριτα στενή και ανεπαρκής, ο κόσμος την υπερέβη και έδωσε μια σαφή αρνητική απάντηση που καλύπτει όχι μόνο το γράμμα αλλά και το πνεύμα του ερωτήματος, δηλαδή το σύνολο των πολιτικών λιτότητας, της νομιμότητας του χρέους, της τροϊκανικής πολιτικής και της ανοχής της κυβέρνησης στους εκβιασμούς των δανειστών. Αυτή είναι η μόνη συνεπής ερμηνεία του αποτελέσματος, η οποία προκύπτει άλλωστε και από το ίδιο το περιεχόμενο του διαγγέλματος του πρωθυπουργού όταν προκήρυξε το δημοψήφισμα(*) και συμπυκνώνεται στην πρότασή του: «Σας καλώ να πούμε όχι στις συνταγές των μνημονίων που καταστρέφουν την Ευρώπη».

Σε αυτό είπε «όχι» ο λαός και αυτό το γνωρίζουν άριστα άπαντες (στελέχη της κυβέρνησης και βουλευτές, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, κόμματα και συνδικαλιστικοί φορείς,  δεξιοί και αριστεροί, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, «ευρωπαϊστές» και ευρωσκεπτικιστές, φιλομνημονιακοί και αντιμνημονιακοί). Το μόνο πραγματικό ερώτημα τη στιγμή αυτή δεν αφορά λοιπόν ούτε την εγκυρότητα ούτε το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος. Αφορά το αν θα γίνει σεβαστό το αποτέλεσμά του ή θα πάμε σε εκτροπή. Αν υπάρξει εκτροπή (και τα υπό συζήτηση σχέδια συμφωνίας δείχνουν δυστυχώς προς τα εκεί) θα είναι

αναμφισβήτητα η σοβαρότερη και η πιο επικίνδυνη που θα έχει σημειωθεί στη μεταπολίτευση. Θα είναι η πρώτη φορά που μια σαφής εντολή του λαού για συγκεκριμένο ζήτημα που αφορά την ίδια την υπόστασή του, διαστρέφεται, αγνοείται, περιφρονείται!

Αυτές τις ώρες είναι καλό να σκεφτούμε αν εντέλει χρειαζόμαστε σύνταγμα ή όχι. Είναι σεβαστή και η καταφατική και η αρνητική απάντηση. Όσοι όμως απαντούν καταφατικά κατανοούν ότι για να έχει νόημα η ύπαρξη ενός θεμελιώδους χάρτη, αυτός δεν μπορεί να μετατρέπεται από οποιονδήποτε σε κουρελόχαρτο ανάλογα με τις κατά καιρούς πεποιθήσεις, εκτιμήσεις ή τα συμφέροντά του. Τα συντάγματα αλλάζουν με συντεταγμένο μόνον τρόπο. Μέχρι τότε οφείλουν να τηρούνται. Με την έννοια αυτή ακόμα και οι οπαδοί του «ναι», εφόσον διαθέτουν στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία, θα πρέπει σήμερα να εναντιωθούν σε οποιαδήποτε προσπάθεια αγνόησης ή περιφρόνησης της λαϊκής ετυμηγορίας, έστω κι αν η τελευταία δεν τους βρίσκει σύμφωνους. Επίσης πρέπει να αποφασίσουμε όλοι, ανεξαρτήτως πολιτικής και ιδεολογικής τοποθέτησής μας, αν κυρίαρχος παραμένει και οφείλει να είναι πάντα ο λαός, ή αν θα μπορεί κατά περίπτωση η όποια ετυμηγορία του να πετιέται στα απορρίμματα από οποιαδήποτε μειοψηφία είτε εκτός είτε και εντός Βουλής.
 

Στερείται παντελώς νομιμοποίησης οποιαδήποτε απόφαση μιας πλειοψηφίας εντός Βουλής (κι αυτό δεν θα άλλαζε ούτε καν σε περίπτωση ομοφωνίας) η οποία απαξιώνει και ακυρώνει την απόφαση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που εκφράστηκε δια του «όχι» στο δημοψήφισμα. Ο κ. Τσίπρας το παραδέχτηκε, ως όφειλε, ρητά στο διάγγελμά του: «πάντοτε η λαϊκή ετυμηγορία είναι ισχυρότερη από τη βούληση μιας κυβέρνησης». Αναμένουμε επομένως να γίνει απολύτως σεβαστή η ετυμηγορία αυτή, ανεξαρτήτως πλέον των πολιτικών εκτιμήσεων της κυβέρνησης, ή οποιουδήποτε άλλου κέντρου εξουσίας. Αν η κυβέρνηση αισθάνεται εγκλωβισμένη μεταξύ των ψηφοφόρων της και των δανειστών, τότε ας εξηγήσει με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα νέα δεδομένα στον ελληνικό λαό κι ας του θέσει σε εύθετο χρόνο με νέο δημοψήφισμα νέο ερώτημα. Μέχρι τότε δεσμεύεται να μην υπογράψει καμιά συμφωνία που θα παραβιάζει τη ρητή εντολή των πολιτών της χώρας για απόρριψη κάθε υφεσιακού, αποαναπτυξιακού, αντικοινωνικού και αντεθνικού μέτρου με κανέναν οργανισμό και με κανένα θεσμικό όργανο εντός ή εκτός της ΕΕ.

Προειδοποιούμε τους συμπολίτες μας ότι το παιχνίδι των banksters και της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πολιτικοοικονομικής μαφίας χοντραίνει πολύ και πως το διακύβευμά του δεν είναι πια μόνο τα βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα κέρδη από τις πολιτικές λιτότητας και τις ιδιωτικοποιήσεις. Στοχεύουν σε μια βαθμιαία αλλά συστηματική αυταρχικοποίηση του συστήματος και σε διογκούμενο συγκεντρωτισμό, όπως δείχνουν οι δοτοί πρωθυπουργοί, η αυξανόμενη αστυνομοκρατία, τα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και τα σχέδια πολιτικής ενοποίησης κρατών, δηλαδή συνασπισμένων κρατικών εξουσιών που θα έχουν απέναντί τους λαούς. Αν δεν πούμε ΟΧΙ τώρα, αν δεν εναντιωθούμε σε κάθε κοινοβουλευτική ή εξωκοινοβουλευτική μεθόδευση παραβίασης της λαϊκής κυριαρχίας, αν παραβλέψουμε ακόμα και κατάφωρες παραβιάσεις της συνταγματικής νομιμότητας, αν δεν απαιτήσουμε τήρηση του -δημοκρατικά ελλιπέστατου έστω αυτού- συντάγματος (τουλάχιστον μέχρι να το αλλάξουμε μέσα από ανοιχτή λαϊκή διαβούλευση για να το κάνουμε πιο δημοκρατικό), ας προετοιμαστούμε να ζήσουμε κάποια νέα σκοτεινή εκδοχή όσων ζοφερών ζήσαμε μισό περίπου αιώνα πριν στην Ελλάδα.

Πρέπει να αντισταθούμε με κάθε μέσον σε τέτοιες εκτροπές, καθώς το σχετικό δικαίωμα και τη σχετική υποχρέωση τα αντλούμε όχι μόνο από τις βασικότερες των διατάξεων του Συντάγματος αλλά πρωτίστως από τη συνείδησή μας.

_________________________

*) Σημαντικά σημεία από το πρωθυπουργικό διάγγελμα πριν από το δημοψήφισμα, τα οποία δίνουν το στίγμα των κυβερνητικών θέσεων και του νοήματος που ο ίδιος ο πρωθυπουργός έδινε στο ΟΧΙ:  
«για να προστατεύσουμε τις δικές σας συντάξεις δίνουμε τη μάχη τόσους μήνες», «μας εκδικούνται», «μας δόθηκε τελεσίγραφο», «σας καλούν να γίνετε κι εσείς συνένοχοι στην διαιώνιση των μνημονίων», «το όχι αποτελεί την ξεκάθαρη επιλογή του λαού για το πώς θα ζήσει την επόμενη μέρα», «όχι σημαίνει πίεση ισχυρή για μια συμφωνία κοινωνικά δίκαιη που θα κατανέμει τα βάρη στους έχοντες και όχι στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους», «το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα ήταν αποτυχημένο», «όσοι θέλουν μια Ευρώπη κολλημένη σε λογικές αυταρχισμού, μη σεβασμού στη δημοκρατία [..] δεν είναι οραματιστές για την Ευρώπη», «θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η κατάσταση αυτή θα είναι πρόσκαιρη,[..] οι μισθοί και οι συντάξεις δεν θα χαθούν», «να ανοίξουμε μια λαμπρή σελίδα δημοκρατίας και μια βέβαιη ελπίδα για μια καλύτερη συμφωνία».