Λιγότερη δημοκρατία υπόσχεται ο νέος εκλογικός νόμος

Βασικό όχημα εμπέδωσης ενός ακραία συγκεντρωτικού και αυταρχικού συστήματος. 

 

Του Δημήτρη Υφαντή.

 

Έχει σημασία το χρονικό σημείο που διά της διαρροής στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία τέθηκε το θέμα του νέου εκλογικού νόμου. Η παραπολιτική φλυαρία και η εκλογολογία, χωρίς όμως να τίθεται το θέμα στην ουσία του, μπορούν να προσφέρουν μία χρήσιμη οδό διεξόδου για την κυβέρνηση. Ως ώρας ο χειρισμός ήταν άστοχος, ουδείς θεώρησε χρήσιμο να τοποθετηθεί ή να αντιδράσει. Πολιτική τακτική ή πολιτική αμηχανία, θα αποδειχτεί σύντομα.

Ο νέος εκλογικός νόμος θα προβλέπει: 120 βουλευτές με λίστα και 180 μονοεδρικές περιφέρειες με σταυρό προτίμησης – νέα διοικητική διαίρεση που αντιστοιχεί στο νέο χάρτη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το όριο του 3% για την είσοδο στη βουλή παραμένει, ενώ προβλέπεται μπόνους αυτοδυναμίας 40 εδρών στο πρώτο κόμμα, ώστε με 40,5% να σχηματίζεται κυβέρνηση. Μετά από αυτά υπάρχει ο σχολιασμός ότι διατηρείται η αναλογικότητα κατά 87%! Όλα τα στοιχεία βασίζονται στο δημοσίευμα της «Ε» στις 16/8, που δεν διαψεύσθηκε.

Ο εκλογικός νόμος θα είναι από τα βασικά οχήματα για την εμπέδωση ενός ακραία συγκεντρωτικού και αυταρχικού πολιτικού συστήματος, το δεύτερο βήμα μετά τον Καλλικράτη. Και θα είναι η αντιδραστική, η καθεστωτική απάντηση στην βαθιά πολιτική κρίση. Η λαϊκή αποδοκιμασία και η αγανάκτηση που καθημερινά εκδηλώνεται απέναντι σε παραδοσιακούς εκπροσώπους αλλά και στους νέους αστέρες του πολιτικού κατεστημένου, τους κλώνους της τρόικας, είναι μία πληγή που στη νέα περίοδο θα κακοφορμίζει και δεν θα κλείνει με τίποτα.  

H θωράκιση απέναντι στη λαϊκή θέληση, η αποπολιτικοποίηση μέσω της εμπέδωσης του star system σε κάθε κλίμακα, από την πρωθυπουργική μέχρι τη βουλευτική, η συρρίκνωση των επιλογών στα όρια των εξής …δύο με τους πρόθυμους δορυφόρους που ήδη αναδύονται. Όσο το δυνατόν πιο μακριά από τον πολίτη όσο το δυνατόν πιο κοντά στα κλειστά προεδρικά-αρχηγικά λόμπυ της απευθείας διαπλοκής με τη διεθνή χρηματοπιστωτική ελίτ και τους εγχώριους υπεργολάβους της. Αυτή είναι η συνταγή.

Κάτι θυμίζει…

Αν κάτι θυμίζουν όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μοντέλο εξαμερικανισμένης, επιχειρηματικής δημοκρατίας, δημοκρατίας στα χαρτιά. Γιατί η βουλευτική πλειοψηφία θα είναι άμεσα εξαρτώμενη από το πανίσχυρο προεδρικό κέντρο, ενώ το εκλογικό σώμα θα επικυρώνει τις προαποφασισμένες επιλογές σε μία στημένη διαδικασία, όπου η πολιτική αντιπαράθεση θα δίνει όλο και περισσότερο τη θέση της σε ένα σύγχρονο μιντιακό λαϊκισμό. Τα δείγματα τα βλέπουμε στη γειτονική Ιταλία, τα ζήσαμε με τραγικό τρόπο στη χώρα μας το τελευταίο δεκάμηνο, στο πώς ο Έλληνας πρωθυπουργός παραβίασε τη λαϊκή εντολή, καταπάτησε το Σύνταγμα, εκβίασε τους βουλευτές, ενώ η κυβέρνησή του μετατράπηκε σε τοποτηρητή της τρόικας και των διορισμένων συμβούλων των συμμάχων πιστωτών.

Είναι σημάδια από αυτό που επωάζεται για το πολιτικό τοπίο στο άμεσο μέλλον, με την κοινωνική δυσαρέσκεια και τη λαϊκή οργή χωρίς διέξοδο και ελπίδα, αντιμέτωπη στα ξεσπάσματά της με την ωμή αστυνομική βία που θα επικαλείται νομιμοποίηση στη σιωπηρή, αγρίως χειραγωγημένη και ψευδεπίγραφη όσο ποτέ «πλειοψηφία».  

Δεν υπάρχει κανένα σημείο επικοινωνίας με το σύμβολο του συγκεντρωτισμού και της ωμής κλοπής της λαϊκής θέλησης που φέρνει ως εκλογικό νόμο η κυβέρνηση. Εκτός των άλλων, στρέφεται ευθέως κατά της Αριστεράς με το στόχο-εκβιασμό την περιθωριοποίηση ή την ταπεινωτική δορυφοροποίησή της. Είναι γελοία τα περί ποσοστού αναλογικότητας. Γιατί δεν υπάρχει επί τοις εκατό ανόθευτη λαϊκή ψήφος. Ο δικομματισμός που δεκαετίες τώρα μηχανορραφεί την υποκλοπή της ψήφου μόνο και μόνο για να επιβάλλει τις ισχυρές του κυβερνήσεις με τη συνένοχη εναλλαγή, έχει το θράσος να απευθύνεται στο λαό και την Αριστερά, λες και κάνει κάποια χάρη επιτρέποντας με μεγαλοσύνη «τόσο» ή «τόσο» ποσοστό αναλογικότητας. Με όρια και κλοπές ψήφων δεν υπάρχει δημοκρατία, αλλά ωμή καταστρατήγηση της λαϊκής θέλησης.

 

Πηγή: e-dromos