Ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες και μεγαλοστομίες το σχέδιο ρύθμισης δανείων της Κυβέρνησης, που υποτίθεται ότι θα ανακουφίσει τους εξαντλημένους δανειολήπτες.
Αν και δεν είναι οριστικό, επειδή τελεί υπό την αίρεση ότι θα εγκριθεί από την τρόικα (πως θα μπορούσαμε άλλωστε να παρακάμψουμε τον επόπτη μας!), από την πρώτη ανάγνωση, προκύπτει ότι «άνθρακες ο θησαυρός» και «πολύς θόρυβος για το τίποτα».
Οι ρυθμίσεις, που περιέχει δεν προσφέρουν καμία ουσιαστική βοήθεια στους δανειολήπτες, που έχουν δει να εξαφανίζεται το εισόδημά τους και κυρίως στους μικροεπιχειρηματίες, που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να κλείνουν και να πέφτουν στη μαύρη τρύπα της ανέχειας και της απελπισίας.
Ας δούμε αναλυτικά τις ρυθμίσεις που εξαγγέλθηκαν :
1. Ο πρώτος περιορισμός είναι ότι αφορά μισθωτούς και συνταξιούχους ιδιωτικού και δημοσίου τομέα καθώς και όσους έχουν τεκμαιρόμενη σχέση εξαρτημένης εργασίας (η δραστηριότητά τους παρέχεται αποκλειστικά σε ένα νομικό πρόσωπο).
Από την πρώτη αυτή βασική αρχή αποκλείεται μεγάλος αριθμός δανειοληπτών που ανήκουν στους μικροεπιχειρηματίες – εμπόρους, οι οποίοι έχουν δει την επιχείρησή τους να χάνει το 80% με 90% του κύκλου εργασιών τους και είναι πνιγμένοι στα χρέη από την εμπορική τους επιχείρηση και το ελάχιστο που ζητούν είναι να διασώσουν το σπίτι τους. Ας μη ξεχνάμε και τους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν «μπλοκάκι» αλλά δεν έχουν «τεκμαιρόμενη σχέση εργασίας».
Εδώ θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ένα μεγάλο αριθμό δανειοληπτών από τον εμπορικό κλάδο με μαγαζιά κλειστά, που σιγοσβήνουν και προσπαθούν να κρατηθούν με νύχια και με δόντια και με τα τελευταία μέτρα τους επιβάλλεται αύξηση της φορολογίας αντί ελάφρυνση και βλέπουν να διαψεύδονται οι ελπίδες τους για ανακούφιση από τις δυσβάστακτες δανειακές υποχρεώσεις.
Το ίδιο και για μικροεπαγγελματίες, που δεν έχουν πια δουλειές λόγω της μεγάλης ύφεσης, αλλά διατηρούν το «μπλοκάκι» τους με την ελπίδα να ανοίξουν οι δουλειές.
2. Μετά από τον πρώτο περιορισμό (δηλαδή να είναι μισθωτοί ή συνταξιούχοι), που περιέχει το σχέδιο ρύθμισης, υπάρχει στη συνέχεια και δεύτερος περιορισμός : Δεν εντάσσονται όσοι έχουν οικογενειακό εισόδημα πάνω από το ιλιγγιώδες ποσό των 25.000 ευρώ. Δηλαδή ακόμη και αν είναι μισθωτοί ή συνταξιούχοι, για να ενταχθούν στη ρύθμιση θα πρέπει να αποδείξουν ότι το εισόδημά τους έχει μειωθεί πάνω από 35 % από 1.1.2010.
Αν η μείωση είναι 34 % ;
Αν οι υποχρεώσεις είναι μεγάλες, γιατί τότε, που δημιουργήθηκαν τα δάνεια υπήρχε αρκετό εισόδημα για την κάλυψη της αποπληρωμής τους;
Αν η μείωση ήταν πάνω από 40 %, οι υποχρεώσεις που δημιουργήθηκαν μεγάλες, αλλά το εισόδημα μετά τη μείωση είναι λίγο πάνω από 25.000 (π.χ. 26.000) και δεν επαρκεί να καλύψει και την επιβίωση της οικογένειας ;
Απλά δεν εντάσσονται !
Για να κατανοηθεί το παραπάνω, αναφέρεται το ακόλουθο πραγματικό παράδειγμα:.
Μισθωτός (με σύζυγο που δεν εργάζεται γιατί απολύθηκε), με ετήσιο εισόδημα 45.000 πριν τις μειώσεις, που επιβλήθηκαν από τα μνημόνια, είχε ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 22.000 ευρώ. Το διαθέσιμο εισόδημά του ήταν 23.000 ευρώ, που του επέτρεπε την αξιοπρεπή διαβίωσή του. Μετά την κατά 40 % μείωση του εισοδήματός του φθάνει να αμείβεται με 27.000 ευρώ και αφού δεν περιλαμβάνεται στη ρύθμιση, θα πρέπει να αποπληρώνει τα δάνειά του και να του μένει διαθέσιμο εισόδημα 5.000 ευρώ, που φυσικά δεν καλύπτει ούτε την διατροφή της οικογένειας.
Οι περιπτώσεις αυτές είναι πολλές, κυρίως από μισθωτούς του Δημοσίου ή ΔΕΚΟ, που με τα μνημόνια, οι μειώσεις, που έχουν υποστεί, είναι πάνω από 40%.
Ακόμη όμως και αν περιληφθεί στις ρυθμίσεις που εξαγγέλλονται, τα δάνεια, που καλύπτει, είναι μόνο για πρώτη κατοικία και μέχρι ποσού 180.000 ευρώ !
3. Οι κατηγορίες που καλύπτονται είναι μόνο για αγορά πρώτης κατοικίας και μέχρι 180.000 ευρώ και δεν καλύπτονται τα καταναλωτικά, που δεν έχουν υποθήκες και οι πιστωτικές κάρτες!
Οι περισσότεροι δανειολήπτες με στεγαστικά δάνεια, έχουν και καταναλωτικά επειδή, με παραίνεση της τράπεζας, κάλυπταν με τον τρόπο αυτό το υπερβάλλον ποσό για την αγορά του ακινήτου τους.
Οι τράπεζες «φόρτωναν» τους δανειολήπτες με καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες και τώρα με επιμονή και θράσος αρνούνται να συμπεριλάβουν αυτές τις κατηγορίες δανείων, με τη δικαιολογία ότι θα τους αυξηθεί η κεφαλαιακή απαίτηση, δηλαδή θα αναγκαστούν να καταβάλλουν μεγαλύτερη συμμετοχή για να καλύψουν τις ζημιές των τραπεζών τους.
Οι τράπεζες επιδιώκουν από την ανακεφαλαιοποίηση και τα 50 δις, που θα εισπράξουν, να καλύψουν όχι μόνο τις ζημιές από το κούρεμα και τις καθυστερήσεις δανείων, αλλά και ζημιές από συμμετοχές, από τα δομημένα προϊόντα κ.α., που αποτελούν τις μαύρες τρύπες της λειτουργίας των τραπεζών τους.
Οι ζημιές από τα καθυστερημένα καταναλωτικά δάνεια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, περιλαμβάνονται στον υπολογισμό του ποσού της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών μέσω του ΤΧΣ. Υπενθυμίζουμε ότι από το ποσό της ανακεφαλαιοποίησης, 50 δις ευρώ, τα 25 δις είναι για το κούρεμα των ομολόγων και τα υπόλοιπα είναι για την κάλυψη των ζημιών από τα καθυστερημένα δάνεια.
Δηλαδή οι τράπεζες εισπράττουν τις ζημιές από τις καθυστερήσεις δανείων, αλλά δεν διαγράφουν τα καθυστερημένα δάνεια από τα χαρτοφυλάκιά τους. Εξακολουθούν να καταχωρούν ένα μέρος τους ως απαιτήσεις, αφού έχουν μειώσει κατά το ποσό των προβλέψεων.
4. Η ρύθμιση περιλαμβάνει περίοδο χάριτος 4 ετών με επανεξέταση στα 2 έτη, κατά τη διάρκεια της οποίας ο δανειολήπτης καταβάλλει μόνο τόκους οι οποίοι υπολογίζονται με σταθερό επιτόκιο 1,5%.
Δηλαδή αν το ποσό του δανείου είναι 180.000 θα πληρώνει 2.700 ευρώ το χρόνο και επιπρόσθετα τη δόση, που δεν μπορεί να υπερβαίνει το 30% του φορολογητέου εισοδήματος. Σε περίπτωση μηδενικών εισοδημάτων, προβλέπεται η δυνατότητα μηδενικών καταβολών.
Η συμβατική διάρκεια του δανείου παρατείνεται ισόχρονα με την περίοδο χάριτος και η εξόφλησή του μετά το πέρας αυτής συνεχίζεται με τους όρους της αρχικής σύμβασης.
Έτσι η ελάφρυνση, που προσφέρεται είναι προσωρινή και εικονική γιατί με την επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου αυξάνεται το ποσό των τόκων, που θα πληρώσει τελικά ο δανειολήπτης. Αυτό συμφέρει τις τράπεζες και όχι τους δανειολήπτες, που θα υποστούν μεγαλύτερη επιβάρυνση τόκων.
5. Βελτίωση του ν. 3869/2010 (νόμος Κατσέλη): Αποσαφηνίζεται το πεδίο εφαρμογής του νόμου με ρητή υπαγωγή και όσων έχουν τεκμαιρόμενη σχέση εξαρτημένης εργασίας.
Όπως προαναφέραμε, αποκλείει μεγάλο αριθμό δανειοληπτών μικροεμπόρων και ελεύθερων επαγγελματιών, που περίμεναν με αγωνία την βελτίωση του νόμου Κατσέλη για να ανακουφιστούν.
Αξίζει να αναφερθεί εδώ μια πραγματική περίπτωση δανειοληπτών, που αποκλείεται από τη ρύθμιση Κατσέλη :
Ο σύζυγος είναι εκπαιδευτικός και η σύζυγος συνταξιοδοτήθηκε με 15ετία από τον ΟΤΕ το 1999. Η σύζυγος δοκίμασε την τύχη της για 3 χρόνια σε μικροεπιχείρηση (καφετέρια), που τελικά έκλεισε. Ο συνεταίρος της την φόρτωσε με χρέη σε πιστωτές, εφορία και ασφαλιστικά ταμεία και έκτοτε δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ούτε στις υποχρεώσεις του στεγαστικού της, που είναι 1.300 ευρώ μηνιαία, όσο και ο μισθός του συζύγου της Ο σύζυγος έχει και τις δικές του δανειακές υποχρεώσεις από καταναλωτικά, που προσπαθεί να εξυπηρετήσει. Η αίτησή της, για να ενταχθεί στο νόμο Κατσέλη, απορρίφθηκε πρόσφατα, επειδή είχε την ιδιότητα του εμπόρου όταν σταμάτησε να πληρώνει τις δόσεις της.
Το ερωτηματικό είναι πως θα μπορέσει να επιβιώσει με τόσα βάρη. Ήδη έχει αρχίσει η κατάθλιψη...
6. Παράταση της αναστολής των πλειστηριασμών για κατοικία τέλος του 2013.
Και μετά 12 μήνες που θα λήξει η αναστολή θα δούμε να γίνονται πλειστηριασμοί.
Άλλωστε οι πλειστηριασμοί ακινήτων για άλλες υποχρεώσεις δεν έχουν ανασταλεί και προκαλούν απελπισία και κατάθλιψη σε μεγάλο αριθμό δανειοληπτών.
Είναι ξεκάθαρο ότι το σχέδιο ρύθμισης δανείων, που ανακοινώθηκε, είναι άλλη μια επικοινωνιακή κίνηση της Κυβέρνησης για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εξαντλημένων δανειοληπτών, που ασφυκτιούν κάτω από το βάρος των δανειακών υποχρεώσεων, αλλά και των χαρατσιών, που καλούνται να πληρώσουν ως θύματα μιας πολιτικής χωρίς κατεύθυνση και χωρίς να στοχεύει στην ανάκαμψη.
Είναι ενδεικτικό ότι οι τραπεζίτες υποστηρίζουν ότι το σχέδιο κινείται προς την σωστή κατεύθυνση και ότι το κόστος του, για τις τράπεζες "κινείται στο πλαίσιο του λογικού". Με άλλα λόγια αφού συμφωνούν οι τραπεζίτες αποκλείεται να συμφέρει τους δανειολήπτες. Δεν θα τους κοστίσει τίποτε, επειδή είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις, που θα εφαρμοστεί και μάλιστα για μικρά ποσά. Επιπλέον με την επιμήκυνση αυτών των δανείων τους δίνεται η ευκαιρία να εισπράξουν περισσότερους τόκους και να ενημεροποιήσουν καθυστερημένα δάνεια, που τα είχαν υπολογίσει στις επισφάλειες (ζημιές).
Οι εξαθλιωμένοι δανειολήπτες θα εξακολουθούν να καταφεύγουν σε δικηγορικά γραφεία και δικαστήρια για να αποδείξουν την αδυναμία αποπληρωμής των δανειακών τους υποχρεώσεων και θα εξακολουθούν να είναι όμηροι των τραπεζών και της Κυβερνητικής αναλγησίας, που σχεδιάζει νόμους με πρώτη προτεραιότητα το συμφέρον των τραπεζών και όχι το συμφέρον του σκληρά δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού.
Εντύπωση προκαλεί η εθελοτυφλία των Κυβερνητών και τραπεζιτών, που δεν μπορούν να κατανοήσουν, ότι δεν γίνεται εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος μόνο μέσω της ανακεφαλαιοποίησης, αν παράλληλα με την ενίσχυση των κεφαλαιακών αναγκών τους, δεν γίνουν και γενναίες διαγραφές επισφαλών δανείων.
Μόνο τότε υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης της οικονομίας αλλά και του τραπεζικού συστήματος, που θα απαλλαχθεί από το βάρος του προβληματικού χαρτοφυλακίου δανείων.
Αξίζει να αναφερθεί ότι από τις 19 χώρες, που εφαρμόστηκε πρόγραμμα διάσωσης τραπεζών, σε 17 έχουν γίνει διαγραφές τραπεζικών οφειλών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι τράπεζες της Ισλανδίας που διέγραψαν δάνεια των νοικοκυριών που αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ της χώρας, μειώνοντας το βάρος χρέους για περισσότερο από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της.
Έτσι δημιουργείται ελπίδα ανάκαμψης και όχι με λιτότητα και αύξηση των επιβαρύνσεων.
πηγή: ίσκρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου