Αναστολή κάθε εργασίας από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στο δάσος των Σκουριών

Αναστολή κάθε εργασίας από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στο δάσος των Σκουριών με προσωρινή διαταγή του ΣτΕ. 

Μεγάλη νίκη των κατοίκων της Χαλκιδικής που αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή του μοναδικού αρχέγονου δάσους των Σκουριών από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ

Με την Προσωρινή Διαταγή 308/2012, που εκδόθηκε την τελευταία μέρα λειτουργίας του Συμβουλίου Επικρατείας πριν από την θερινή διακοπή εργασιών, ο Πρόεδρος του Ε’ Τμήματος κ. Μενουδάκος ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την αναστολή εκτελέσεως της υπ’ αριθμ. 7633/29-3-2012 Απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, κατά το μέρος που συνεπάγεται επέμβαση σε δασική βλάστηση.

Τι σημαίνει η απόφαση αυτή; Από τα τέλη Μαρτίου η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, αυθαίρετα και χωρίς να διαθέτει τις απαιτούμενες άδειες, έχει καταλάβει την περιοχή των Σκουριών στο όρος Κάκαβος, με σκοπό να ξεκινήσει τις εργασίες κατασκευής του θηριώδους επιφανειακού μεταλλείου που προβλέπει το “επενδυτικό” της πρόγραμμα. Όλο αυτό το διάστημα, έχοντας την κάλυψη της Ελληνικής Αστυνομίας και του Δασαρχείου Αρναίας, έχει έρθει πολλές φορές αντιμέτωπη με τους κατοίκους της περιοχής που αγωνίζονται για την προστασία του δάσους (δείτε εδώ, εδώ κι εδώ).

Η «κλοπή του αιώνα» με τη βούλα της συνόδου κορυφής!

Η Ελλάδα προβλεπόταν να εισπράξει 12 δις. ευρώ από τα διαρθρωτικά ταμεία! 

Τώρα θα πάρει το πολύ 3 δις!

Χαμένη σε όλα τα ταμπλό βγαίνει η Ελλάδα της συγκυβέρνησης των τριών κομμάτων (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ.) από αυτή, τη 19η κατά σειρά, Σύνοδο Κορυφής των 27 στις Βρυξέλλες μετά το ξέσπασμα της κρίσης της Ευρώπης, με πρώτη την Ελλάδα, τον Δεκέμβριο του 2009.

Οι κοινοτικοί ηγέτες αποφάσισαν χθες, με την προτροπή του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, την υιοθέτηση, παράλληλα με το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Εξυγίανσης που θέλει η Γερμανία, και ένα Σύμφωνο για την Ανάπτυξη που ο Φ. Ολάντ θα επιχειρήσει να «πουλήσει» στους συμπατριώτες του ως μεγάλη επιτυχία του. Ήταν εύκολο για την καγκελάριο Μέρκελ να πει το «ναι» στο Σύμφωνο Ανάπτυξης, αφού αυτό δεν περιέχει νέους πόρους από τις χώρες της Ευρωζώνης και επιτρέπει στον Φρ. Ολάντ να αποδεχθεί το πολύ ουσιαστικότερο Σύμφωνο Δημοσιονομικής Εξυγίανσης, δηλαδή την επιβολή σκληρής και διαρκούς λιτότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που θέλει το Βερολίνο.

Η Βιομηχανική Μεταλλευτική μπορεί να επαναλειτουργήσει υπό τον έλεγχο των εργατών της!

Τον δικό τους σκληρό και ηρωικό αγώνα για να κρατήσουν το εργοστάσιο ανοιχτό και την ελπίδα ζωντανή κάνουν οι εβδομήντα περίπου εργάτες που έχουν καταλάβει τη Βιομηχανική Μεταλλευτική, θυγατρική της Φίλκεραμ Τζόνσον, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.

του Δημήτρη Σταμούλη

Η διοίκηση της εταιρείας έχει αφήσει στο έλεος της τύχης του το εργοστάσιο και τους εργάτες απλήρωτους από πέρσι τον Μάιο! «Βρισκόμαστε σε πλήρη εξαθλίωση και απόγνωση», δήλωσε στο Πριν ο Ιωακείμ Αναγνώστου, πρόεδρος του επιχειρησιακού σωματείου που εδώ και έναν χρόνο παλεύει για να ανοίξει το εργοστάσιο, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και βέβαια, να πληρωθούν οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους. «Πηγαίνουμε καθημερινά με βάρδιες και φυλάμε το εργοστάσιο για να μην κλαπεί τίποτα. Από τον Σεπτέμβριο είμαστε σε επίσχεση εργασίας. Κάνω δραματική έκκληση για κάθε ανθρωπιστική βοήθεια, τρόφιμα ή άλλη υλική βοήθεια, γιατί μεγάλος αριθμός συναδέλφων αντιμετωπίζει βιοποριστικό πρόβλημα», τόνισε ο πρόεδρος, υπογραμμίζοντας το μέγεθος του προβλήματος.

Η Νέα Εποχή των Επαναστάσεων έφτασε

Του Simone Cicero*

Η θεμελιώδης στιγμή κατά την οποία ο σχεδιασμός γίνεται πολιτικό εργαλείο έχει φτάσει. Όπως κι αν επιλέγουμε να ονομαστεί -P2P πολιτισμός, κίνημα ομότιμης παραγωγής, ανοιχτός P2P σχεδιασμός- θα είμαστε σε θέση να βρούμε ένα νέο νόημα συνεργατικά; Θα είμαστε σε θέση να συμμετάσχουμε με πεποίθηση στην επανάσταση που βρίσκεται μπροστά μας;

"Οικονομολόγοι και θεωρητικοί της καινοτομίας, όπως ο Jeremy Rifkin, ο Yochai Benkler, ο Michel Bauwens, και αρκετοί άλλοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τρίτη βιομηχανική επανάσταση είναι μπροστά μας'', είναι οι πρώτες λέξεις μιας πρόσφατα δημοσιευμένης έρευνας από το Statistical Studies of Peer Production.

Είναι πράγματι δύσκολο να μη σημειωθεί με ικανοποίηση η επιτυχία και η αυξανόμενη αναγνώριση της ομότιμης παραγωγής -η αποκεντρωμένη εναλλακτική στη μεγάλης κλίμακας βιομηχανική παραγωγή θεωρητικοποιήθηκε το 2006 από τον καθηγητή Yochai Benkler στο βιβλίο του The Wealth of Networks (Ο πλούτος των Δικτύων)- στη σκηνή του δικτύου και στην πραγματικότητα.

15o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Πηγή: Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Εργασία εαυτού και αυτοδιακυβέρνηση του υποκειμένου

του Θεοφάνη Τάση

Ο Καστοριάδης συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνους τους φιλοσόφους όπως ο Marx ή ο Heidegger, για ν’ αναφέρω τους δυο χαρακτηριστικότερους, οι οποίοι εξακολουθούν να τροφοδοτούν έντονα πάθη. Συναισθήματα θαυμασμού που γεννούν εκδηλώσεις λατρείας από τη μια συναγωνίζονται την αντιπάθεια και τον φθόνο που οδηγούν στην ολοκληρωτική απόρριψη του έργου από την άλλη. Αυτός όμως, κατά τη γνώμη μου δεν είναι ούτε ο μοναδικός αλλά ούτε και ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο συνήθως, ιδίως στην Ελλάδα, απουσιάζουν κείμενα τα οποία να υπερβαίνουν την απλή, και ενίοτε δυστυχώς επιφανειακή, παρουσίαση του καστοριαδικού έργου.

Ο Καστοριάδης διαθέτει πληθώρα αυτόκλητων υπερασπιστών έτοιμων να στιγματίσουν με την κατηγορία της οίησης όσους επιχειρήσουν ν’ αμφισβητήσουν είτε κάποια πτυχή της καστοριαδικής σκέψης είτε το έργο στο σύνολό του. Όσοι όμως τον υπερασπίζονται π.χ. έναντι των μαρξιστών, των λενινιστών, των φιλελεύθερων, των αναρχικών, κάποιοι μάλιστα, οι ευφυέστεροι εξ αυτών, ακόμη και από τους ίδιους τους «καστοριαδικούς» διαθέτουν ένα κοινό στοιχείο: Αμελούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους έναντι του ιδίου του Καστοριάδη. 

Ο απεργιακός αγώνας στην Ελευθεροτυπία και οι επιχειρησιακές του βλέψεις

Σημαντικό κείμενο για την Ελευθεροτυπία και τον αγώνα των εργαζομένων, με πολλές προεκτάσεις γύρω από την έννοια της αυτοδιαχείρισης, από την Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ.

1.Εδώ και 6 μήνες οι 800 περίπου εργαζόμενοι στην «Ε» βρίσκονται σε απεργία διεκδικώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Η άλλη επιλογή που είχαν ήταν να συνεχίσουν να δουλεύουν τζάμπα, για έναν εργοδότη που όλα τα προηγούμενα χρόνια πλούτιζε από την εργασία τους. Το ότι δεν διάλεξαν την άμισθη σκλαβιά μπορεί να μη τους κάνει (ούτε αυτούς) «ήρωες της εργατικής τάξης», αλλά τους τοποθετεί καταρχήν ως συνέλευση εργαζομένων στο στρατόπεδο των απεργιακών αγώνων που δίνονται σε διάφορους χώρους για τα αυτονόητα, με τα οποία θέλουν να ξεμπερδεύουν τα αφεντικά.

Ο οικονομικός αγώνας για τα δεδουλευμένα έχει πάντα κι ένα στοιχείο εργατικής αντιπαράθεσης που δεν είναι ατομικίστικο και συντεχνιακό, αλλά έντονα ταξικό: το θέμα του μισθού ως de facto διαφοροποίηση συμφερόντων μεταξύ εργοδότη κι εργαζόμενου. Το αφεντικό βλέπει τον μισθό ως κάτι που θα ήθελε να εκμηδενίσει θεωρητικά, ενώ ο εργαζόμενος ως το ελάχιστο που δικαιούται για τη δουλειά του. Όταν λοιπόν το αφεντικό δεν πληρώνει όσα είχαν συμφωνηθεί, οι εργαζόμενοι κάνουν απεργία. Ως εδώ καλά.

Η ώρα της αλήθειας για το ευρώ

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η ελληνική Αριστερά επωμίζεται μεγάλες ευθύνες- μια και οι τρεις συνεταίροι της μνημονιακής κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι απλώς θα προσυπογράψουν οτιδήποτε αποφασίσουν, αύριο ή μεθαύριο, οι πιστωτές μας. Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει η ώρα που θα κληθεί να κόψει τον Γόρδιο Δεσμού του συχνά δογματικού ευρωπαϊσμού. Ακόμη κι αν η σημερινή ηγεσία του δεν επιθυμεί ή δεν μπορεί να επιλέξει την έξοδο από την ευρωζώνη ως πρώτη επιλογή της, οφείλει να προετοιμάσει τον ελληνικό λαό για το σοβαρό ενδεχόμενο να αναγκασθεί η Ελλάδα, είτε με αυτήν, είτε με μια επόμενη, αριστερή κυβέρνηση, να φύγει από την ευρωζώνη”

«Οι μεγάλες καταστροφές παρακινούν τους πιο ένθερμους θρησκευόμενους να γίνουν δυο φορές πιο ευσεβείς». Έτσι ξεκινάει το άρθρο του Σερζ Αλιμί, διευθυντή του γαλλικού περιοδικού Le Monde Diplomatique, αναφορικά με τη νέα υποτροπή της ευρωκρίσης και τη σύνοδο κορυφής των 27, που αρχίζει σήμερα στις Βρυξέλλες.

«Η ιδέα της κατάληψης της Ελλάδας στοχεύει στην αρπαγή της περιουσίας της»

Με πρωτοσέλιδο την αποκλειστική συνέντευξη που πήρε ο δημοσιογράφος Λάμπρος Καλαρρύτης από τον οικονομολόγο – αναλυτή Μάξ Κάιζερ κυκλοφορεί το σημερινό περιοδικό «Επίκαιρα».  Αν και για κάποιους είναι αμφιλεγόμενος ο ρόλος του Μ. Κάιζερ παραθέτουμε ολόκληρο το συγκεκριμένο δημοσίευμα από το περιοδικό που το βρήκαμε ενδιαφέρον: 

Το γνωστό Μαξ Κάιζερ συναντήσαμε σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών, σε μια από τις αρκετές επισκέψεις του στην Ελλάδα, την περίπτωση της οποίας παρακολουθεί στενά. Γνωστός οικονομικός αναλυτής, παρουσιαστής, παραγωγός, ακτιβιστής με έντονη δράση κατά των εταιρειών-συμβόλων της παγκοσμιοποίησης, όπως η Goldman Sachs και η JP Morgan, εναντίον της οποίας διεξήγαγε καμπάνια καλώντας τον κόσμο να αγοράσει ασήμι για να ανεβεί η τιμή του κι έτσι να χρεοκοπήσει η εταιρεία, η οποία, κατά τον Κάιζερ, είχε «σορτάρει» στο μέταλλο και είχε «γυμνές» θέσεις.

Ο τελευταίος σοσιαλδημοκράτης

του Σπύρου Μαρκέτου

Στον ιστορικό και δημόσιο διανοούμενο Τόνυ Τζουντ, που πέθανε πρόσφατα, ταίριαζαν οι χαρακτηρισμοί με τους οποίους ο ίδιος περιγράφει το ίνδαλμά του, τον Άρθουρ Καίσλερ: πνευματώδης και διασκεδαστικός, γενναίος και αντισυμβατικός, μανιακός αντικομμουνιστής, όχι ιδιαίτερα δημοφιλής αλλά για τους φίλους του πολύτιμος, ξεσήκωνε θύελλες στο πέρασμά του –“αλλά ακριβώς γι’ αυτό υπάρχουν οι διανοούμενοι”- έβλεπε πολλά πράγματα σωστά και τα έβλεπε πριν από πολλούς άλλους. Μάλιστα, όπως λέει για τον Καίσλερ, αλλά θα μπορούσε να μιλά και για τον εαυτό του, “πίσω από τις κρίσεις οργής και τους καυγάδες, πέρα από τη βιαιότητα και τη θηρευτική σεξουαλικότητα, τις εκκεντρικότητες και την πολυπραγμοσύνη, μοιάζει να υπήρχε ένα σταθερό ρεύμα ηθικής μέριμνας και πολιτικής οξυδέρκειας που χάρισε στα καλύτερα γραπτά του μια λάμψη καθόλου πρόσκαιρη”.[1] Πουθενά δεν υποστηρίζει πάντως ότι ο Καίσλερ, που ανάμεσα στις πολλές του ασχολίες έγραψε και βιβλία με ιστορικές φιλοδοξίες, ήταν μεγάλος ιστορικός.

Η Νέα Εποχή των Επαναστάσεων έφτασε

του Simone Cicero*

Η θεμελιώδης στιγμή κατά την οποία ο σχεδιασμός γίνεται πολιτικό εργαλείο έχει φτάσει. Όπως κι αν επιλέγουμε να ονομαστεί -P2P πολιτισμός, κίνημα ομότιμης παραγωγής, ανοιχτός P2P σχεδιασμός- θα είμαστε σε θέση να βρούμε ένα νέο νόημα συνεργατικά; 

Θα είμαστε σε θέση να συμμετάσχουμε με πεποίθηση στην επανάσταση που βρίσκεται μπροστά μας;

"Οικονομολόγοι και θεωρητικοί της καινοτομίας, όπως ο Jeremy Rifkin, ο Yochai Benkler, ο Michel Bauwens, και αρκετοί άλλοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τρίτη βιομηχανική επανάσταση είναι μπροστά μας'', είναι οι πρώτες λέξεις μιας πρόσφατα δημοσιευμένης έρευνας από το Statistical Studies of Peer Production.

Είναι πράγματι δύσκολο να μη σημειωθεί με ικανοποίηση η επιτυχία και η αυξανόμενη αναγνώριση της ομότιμης παραγωγής -η αποκεντρωμένη εναλλακτική στη μεγάλης κλίμακας βιομηχανική παραγωγή θεωρητικοποιήθηκε το 2006 από τον καθηγητή Yochai Benkler στο βιβλίο του The Wealth of Networks (Ο πλούτος των Δικτύων)- στη σκηνή του δικτύου και στην πραγματικότητα.

Άλλη μια Σύνοδος, ή η γιορτή των… ζητιάνων

Προ των πυλών βρίσκεται άλλη μια Σύνοδος Κορυφής ζωτικής σημασίας  για την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Αυτή τη φορά η «ανάπτυξη» αποτελεί το «πιάτο της ημέρας». 

Μόνο που λείπει η συνταγή για τη διάσωση του ευρώ.  

Την ίδια ώρα, κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτή η Σύνοδος είναι διαφορετική, καθώς Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία ίσως είναι έτοιμες να στριμώξουν τη Γερμανία, ώστε να χαλαρώσει τους αυστηρούς όρους λιτότητας.

Πραγματικά η Σύνοδος υπόσχεται ότι θα είναι μια μάζωξη «επαιτών  σε γιορτή» και τίποτα λιγότερο, σημειώνει χαρακτηριστικά ο J. Luis Martin στην ισπανική El Confidencial, δανειζόμενος μια φράση από τους Άθλιους του Βίκτορος Ουγκώ.

Το αποτέλεσμα των προηγούμενων Συνόδων Κορυφής, αφήνει λίγες ελπίδες για την επίτευξη μια συμφωνίας,  εκτός ίσως από άλλη μία μαζική παρέμβαση από την ΕΚΤ. 

Το… κακό προηγούμενο

Στα τέσσερα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, η Ε.Ε. δεν έχει καταφέρει να σηματοδοτήσει μια συγκεκριμένη δράση, πολιτική ή έστω δήλωση, η οποία δεν έχει αμφισβητηθεί στη συνέχεια ή και απορριφθεί εντελώς από τα μέλη της ή τους οργανισμούς.

Γραφείο τελετών για οικονομίες: η «ευρωζώνη»!

Άβουλο πιόνι η Ελλάδα του αστικού κόσμου!

Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ παραδόθηκε πριν αναλάβει!

Γράφει ο «παρατηρητής»

Μετά την Κύπρο και η Ισπανία μπαίνει ολοταχώς στο χορό του Μνημονιακού Ζαλόγγου!

Είναι, σχεδόν, βέβαιον ότι θα ακολουθήσει και η Ιταλία.

Η ευρωζώνη έχει μεταμορφωθεί σε Γραφείο Τελετών για πρόχειρες και κακόγουστες «κηδείες» των οικονομιών των μελών της.

Το ευρώ και η ευρωζώνη απεδείχθησαν μια Γερμανική φυλακή ασφαλείας, αποπνικτική και δυσβάστακτη για τις ασθενέστερες και λιγότερο παραγωγικές οικονομίες και εφιαλτική για τους λαούς αυτών των οικονομιών, ενώ ανεδείχθησαν σε επικερδή έπαυλη πολυτελείας για τις πλουσιότερες και παραγωγικότερες χώρες και πρώτα απ' όλα τη Γερμανία.

Δικαστικοί επιμελητές της τρόικας

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Δεν πρόκειται, λέει η Μέρκελ, όσο... ζει η ίδια, να κοινοτικοποιηθεί το χρέος της ευρωζώνης. Συνεπώς μην περιμένετε ευρωομόλογα ή παρόμοιες «διευκολύνσεις». Πρόκειται για έναν ακόμη εκβιασμό στο πλαίσιο του πολέμου μεταξύ της Γερμανίας και όλων των άλλων για τους όρους οι οποίοι θα συνοδεύσουν την όποια «λύση» αποφασιστεί αργά ή γρήγορα. Είναι όμως ενδεικτικός του χάους που επικρατεί στην ευρωζώνη ελάχιστα πριν από τη σύνοδο κορυφής.

Στην πραγματικότητα όλοι οι παράγοντες της ζώνης του ευρώ, αλλά και οι εκτός αυτής ενδιαφερόμενοι, έχουν καταλήξει στη συνταγή την οποία προκρίνουν και με την οποία θεωρούν ότι θα τεθεί ένα – έστω προσωρινό – φρένο στην κατρακύλα της Ευρώπης και του ευρώ. 

Αυτή περιγράφεται από τα εξής:

Η εγχώρια τρόικα, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει το δεύτερο μνημόνιο.

Συλλαλητήριο έξω από το υπουργείο Οικονομικών, την Πέμπτη, 28 Ιούνη,

Φοροεπιδρομές /χαράτσια /φόροι στα λαϊκά εισοδήματα και τους ανέργους.. 

STOP! ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!

Καλούμε σε συλλαλητήριο έξω από το υπουργείο Οικονομικών, την Πέμπτη, 28 Ιούνη, στις 7.00 το απόγευμα

Επιτέλους, έχουμε κυβέρνηση! Κι είχαμε μια αγωνία για το ποιος θα μας γδάρει! Η εγχώρια τρόικα, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είναι  αποφασισμένη να εφαρμόσει το δεύτερο μνημόνιο.  

Η ανάπτυξη που τάζουν είναι τα κέρδη των επιχειρήσεων από τη μείωση του μισθού στα 400 ευρώ, η κατάργηση του αφορολόγητου, τα χαράτσια, οι  1.200.000 άνεργοι, οι συνταξιούχοι και οι καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα (έκλεισαν και τα σχολεία και δεν θα βλέπουμε τα παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα)…

Τα εγχώρια και διεθνή κοράκια, της λυκοσυμμαχίας κυβερνήσεων, τραπεζιτών, εταιριών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης  θα συναντηθούν για να οργανώσουν τη συνέχιση της κοινωνικής λεηλασίας, για μας αλλά και για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Θα διαπραγματευτούν για τους όρους καλύτερης «σφαγής» μας.

Τις 100 ημέρες φτάνει η απεργία των εργαζομένων στη Phone Marketing

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας, Παρασκευή 29/6, 18:00, έξω από την εταιρεία

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Εμείς οι εργαζόμενοι στη Phone Marketing εδώ και 99 μέρες δίνουμε μια μάχη για τις ίδιες μας τις ζωές. Αρνηθήκαμε να εργαστούμε με εκ περιτροπής εργασία για ένα 8ωρο την εβδομάδα με 140€ μισθό το μήνα, όπως και την υποχώρηση να εργαστούμε με σύναψη ατομικών συμβάσεων και με μειώσεις μισθών. Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με την εργοδοσία και τα τερτίπια της, δυνάμεις που χτυπάνε την Επιτροπή μας και το Σωματείο μας αλλά και με τους νόμους του κράτους που έχουν ψηφιστεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και σήμερα μας φέρνουν σε αυτή την θέση.

Παρότι και οι καιρικές συνθήκες δεν βοηθούν, από το πρωί μέχρι το βράδυ 99 μέρες τώρα, έχουμε αποδείξει πως με την αποφασιστικότητά μας, με τη συσπείρωση γύρω από το Σωματείο μας, το ΣΕΤΗΠ που είναι στο πλευρό μας μπορούμε να αντέξουμε. Έχει φανεί ότι ο εργοδότης μας πιέζεται πολύ με τον αγώνα μας. Τον έχουμε αναγκάσει δύο φορές να κάνει πίσω, να σπάσει την αδιαλλαξία του.

Θα χυθεί αίμα στην Αίγυπτο

του Γιώργου Δελαστίκ

Πανηγύρισαν, φυσικά, έξαλλα οι εκατοντάδες χιλιάδες Αιγύπτιοι που κάθε μέρα και κάθε νύχτα μαζεύονταν στην πλατεία Ταχρίρ, όταν η αποτελούμενη από οπαδούς του Μουμπάρακ εκλογική επιτροπή υποχρεώθηκε τελικά να ανακοινώσει με οκτώ ημέρες καθυστέρηση ότι ο ισλαμιστής Μοχάμεντ Μουρσί είναι ο νικητής των προεδρικών εκλογών που διεξήχθησαν στις 16 και 17 Ιουνίου. 

Πρόκειται όμως για μια νίκη πολύ μικρότερης σημασίας από όσο φαντάζεται κανείς.

Όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, η ανακήρυξη ισλαμιστή προέδρου μοιάζει περισσότερο με την τελευταία πράξη πραξικοπηματικού σφετερισμού της εξουσίας εκ μέρους της στρατιωτικής χούντας των στρατηγών του Μουμπάρακ παρά με την ολοκλήρωση των διαδικασιών εκδημοκρατισμού της χώρας, όπως είχε υποσχεθεί ο στρατός μετά την ανατροπή του τυράννου από τη λαϊκή εξέγερση.

Δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι αν δεν χυθεί και πάλι αίμα στην Αίγυπτο, η στρατιωτική χούντα θα έχει κατορθώσει να καταπνίξει την επανάσταση και τους πολιτικούς εκπροσώπους της, αλλά επιπλέον θα έχει εξουδετερώσει και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους που εκμεταλλεύθηκαν την ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ για να κυριαρχήσουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Πώς να νικήσουμε την Μέδουσα, χωρίς να μας παγώσει το δολοφονικό της βλέμμα

Από δω και πάνω τραγουδώ για τη φωτιά* 

του Κώστα Σβόλη

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,

όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.

Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,

στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»

Ι. Καμπανέλλης

Βρισκόμαστε μέσα στο μάτι του κυκλώνα, το πύκνωμα του ιστορικού χρόνου που διανύουμε πολλές φορές μας εγκλωβίζει σε μια παραλυτική ακινησία. 

Με δέος παρακολουθούμε τα γεγονότα να εγγράφονται πάνω στο σώμα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού προσαρμόζοντάς το στις νέες επιταγές της καπιταλιστικής αναδόμησης. Άλλοτε πάλι τρομαγμένοι απλά χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο ελπίζοντας να ξημερώσει κάπου αλλού. 

Οι πιο θαρραλέοι ίσως σκεφτούν να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Η βαριά σκιά της βαρβαρότητας πέφτει πάνω μας απειλητικά και προμηνύει νέα που δεν θέλουμε να ακούσουμε. 

« Η πληροφορία στον καιρό της κρίσης»

Συνέντευξη του Άρη Χατζηστεφάνου  : « Η πληροφορία στον καιρό της κρίσης»

Ο Άρης Χατζηστεφάνου δημοσιογράφος και δημιουργός των ντοκιμαντέρ Debtocracy και Catastroika μιλά  στο babushka.gr για την κρίση, την πληροφορία και τα media.

 

1) Κατ' αρχήν πως βλέπεις την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο; Τον προηγούμενο Ιούνη ο κόσμος αντιδρούσε μαζικά στις πλατείες σ' όλη την χώρα και τώρα έχουμε πάλι μνημονιακή κυβέρνηση, πώς το εξηγείς αυτό; 

Υπήρξε μια πρωτοφανής επιχείρηση τρομοκράτησης του πληθυσμού, η οποία μπορεί να συγκριθεί νομίζω μόνο με ότι είχαμε δει στον εμφύλιο πόλεμο ή κατά την διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα. 

Μια κατάσταση με έντονα χαρακτηριστικά Μακαρθισμού, παρόμοια με τα γεγονότα που είχαν ζήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με σύμμαχο τα μέσα ενημέρωσης κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο ότι αν ψήφιζε οτιδήποτε άλλο, θα άδειαζαν τα ράφια στα σούπερ μάρκετ, δεν θα έβγαζαν χρήματα τα ΑΤΜ, θα σταματούσαν οι συντάξεις, με αποτέλεσμα να καταλήξουμε σε μία τρομακτική μετατόπιση ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού, όχι μόνο προς τη δεξιά πλέον αλλά προς την άκρα δεξιά! Αυτό δεν δικαιολογεί αναγκαστικά βέβαια τους ψηφοφόρους.

Δεν θέλω να πω ότι απλά έπεσαν θύματα. Η ευκαιρία υπήρχε! Όσο και αν λέμε ότι αν ήταν να αλλάξουν τα πράγματα οι εκλογές θα ήταν παράνομες, παρ' όλα αυτά ήταν μια μάχη που έπρεπε να δοθεί και μπορούσε πραγματικά να φέρει διαφορετικά αποτελέσματα. Όπως μας έλεγε και ο Ζίζεκ στην συνέντευξη για το Catastroika: “Ακόμα και ο Αλιέντε με εκλογές βγήκε!”. Δηλαδή σε επίπεδο τακτικής ενός κινήματος είναι μια μάχη που πρέπει να δοθεί. 

Η συναίνεση και η ουτοπία

του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Ολες οι δημοκρατίες, αρχαίες και σύγχρονες, άμεσες και αντιπροσωπευτικές, στηρίζονται στην ιδέα ενός δεδομένου και περιχαρακωμένου «Eμείς», ενός υποστασιοποιημένου πρώτου πληθυντικού. «Είμαστε», «βουλευόμαστε», «αποφασίζουμε» και «εντελλόμαστε». Η αρχαία πόλη, ο δήμος, η αγορά και, στις μέρες μας, η Πολιτεία, η οργανωμένη, συνεκτική και ελεύθερη κοινωνία, η συλλογική βούληση, το γενικό συμφέρον, το σώμα των πολιτών, ο κυρίαρχος λαός και το ενωμένο έθνος συνοψίζουν και συνθέτουν τη συμβολική αναγκαιότητα αυτής της ενιαίας αποφασίζουσας ολότητας, είτε ομόφωνα και διά βοής είτε ψηφίζοντας ο καθένας χωριστά, οι πολίτες συν-αποφασίζουν αδέσμευτα και απροϋπόθετα για το δέον γενέσθαι. Σε αυτό ακριβώς συνοψίζεται το ιστορικό μεγαλείο της δημοκρατικής ιδέας: όλα είναι πάντα υπό αίρεσιν και υπό συζήτησιν. Η συλλογική αυτοθεσπιστική αυτονομία προτάσσεται οποιασδήποτε άλλης αρχής ή σκοπιμότητας.

Για τα “τύποις απεργιακά” φύλλα της Ελευθεροτυπίας - Πώς να έχετε και την απεργία ολόκληρη και το αφεντικό χορτάτο

της Αφροδίτης Πολίτη*

Γίνεται ένα απεργιακό φύλλο να εξυπηρετεί συμφέροντα της εργοδοσίας; Μιας εργοδοσίας που δεν πληρώνει ούτε αποζημιώνει 800 και πλέον εργαζόμενους και απολυμένους επί σχεδόν ένα χρόνο; 

Γίνεται οι υπέρμαχοι ενός ούλτρα-μνημονιακού μπίζνες-πλαν που προβλέπει πετσόκομμα θέσεων και μισθών κατά 50% να βαφτίζονται όψιμα απεργοί-αγωνιστές, υπογράφοντας αντιμνημονιακούς θούριους στο πλευρό της συγκεκριμένης «εναλλακτικής» κατά τα άλλα εργοδοσίας; 

Γίνεται να κυκλοφορεί απεργιακή εφημερίδα με την ευγενή αρωγή, συναίνεση και ενθάρρυνση του αφεντικού, που έξαφνα ανοίγει διάπλατα πόρτες, κομπιούτερ και λοιπές υποδομές, που ως τώρα κρατούσε ερμητικά κλειδαμπαρωμένες;

Γίνεται, σε αυτή την πρωτοφανή επίδειξη οργουελιανής αντιστροφής των εννοιών «απεργία» και «εργατικός αγώνας» να συμπαρίστανται άνθρωποι «της τέχνης και του πνεύματος», προσωπικότητες της αριστεράς και της προόδου, διαφόρων ηλικιών και αποχρώσεων ριζοσπαστικότητας, με πιο τρανταχτή τη συγχαρητήρια επιστολή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα;

Φυσικά γίνεται. Για όσους δεν γνωρίζουν για τι ακριβώς μιλάμε, δεν οφείλουν άλλωστε, πρόκειται για τα δύο τελευταία «απεργιακά» φύλλα της Ελευθεροτυπίας που κυκλοφόρησαν 16/6 και 23/6.

Καλοκαίρι με την τρόικα

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
 

Το ευρωπαϊκό ταγκό συνεχίζεται. Ένα βήμα μπρος, δύο πίσω, όπου πάντα περιμένει ένας γκρεμός. Το πρωί ο τεχνοκράτης Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι δήλωνε πως την Ευρωζώνη τη χωρίζει μόλις μια εβδομάδα από… τον γκρεμό, το απόγευμα ανακοίνωνε περιχαρής τη «συμφωνία των 4», στη μίνι σύνοδο με τους ομολόγους της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας. 

Η συμφωνία περιλαμβάνει ένα πακέτο κονδυλίων 130 δισ. που υποτίθεται πως θα διοχετευτούν στην ανάπτυξη, πράγμα που θα αποτελέσει αντικείμενο τελικής απόφασης στην ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής την ερχόμενη εβδομάδα. Και τι θα γίνει με 130 δισ. ευρώ; Πώς θα επιδράσει το 1% του κοινοτικού ΑΕΠ τις οικονομίες 27 χωρών που έχουν κολλήσει στην ύφεση;

Υποτίθεται ότι αυτό το αναπτυξιακό πακέτο είναι ένα ακόμη βήμα προς τον εκκολαπτόμενο νέο γαλλογερμανικό συμβιβασμό, που ωστόσο, παρά τις πύρινες διακηρύξεις του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ κατά της λιτότητας, κάθε άλλο παρά τη βάζει στο περιθώριο.

ΔΕΗ: Άγρια λεηλασία από τους ιδιώτες

Η απελευθέρωση άδειασε τα ταμεία της επιχείρησης

Δυο μήνες τώρα τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν: «Τον Ιούνη δεν θα έχουμε ρεύμα», «έρχεται μπλακ άουτ!». Μα είναι δυνατόν; Αφού δεν βγήκαμε ακόμα από το ευρώ... Συμβαίνουν καταστροφές και μέσα στο ευρώ; Όμως, τι προκαλεί το υποτιθέμενο «ενεργειακό κραχ»; Η αδυναμία της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) να πληρώσει 120 εκ. ευρώ στη Γκαζπρόμ για την προμήθεια φυσικού αερίου τον Ιούνιο. Ποιος δεν πληρώνει το φυσικό αέριο που παίρνει από τη ΔΕΠΑ; 

Οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί που την έχουν φεσώσει με 187 εκ. ευρώ ως σήμερα. Όπως ισχυρίζονται Μυτιληναίος, Λάτσης, Περιστέρης δεν πληρώνουν τη ΔΕΠΑ γιατί δεν έχουν ακόμα αποζημιωθεί πλήρως από τον Λειτουργό Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΛΑΓΗΕ).

Δηλαδή από το χρηματιστήριο στο οποίο πωλείται το ρεύμα από τους παραγωγούς και αγοράζεται από τους προμηθευτές των καταναλωτών, που δεν είναι πλέον άλλοι από τον εξής ένα, τη ΔΕΗ.                                                    

της Φλώρας Παπαδέδε

Τι δημιούργησε έλλειμμα πάνω από 300 εκ. ευρώ στο ΛΑΓΗΕ και δεν μπορεί να τους αποζημιώσει; 

Πρώτο, οι «εναλλακτικοί προμηθευτές», Ενέργκα, Ελλάς Πάουερ, Ρεύμα Ένα κ.λπ. που φέσωσαν με 200 εκ. ευρώ το ΛΑΓΗΕ, τη ΔΕΗ και το ελληνικό Δημόσιο και τα έβγαλαν σε υπεράκτιες εταιρείες! 

Δεύτερο, το χαράτσι του ΕΕΤΗΔΕ στον λογαριασμό του ηλεκτρικού που τα λαϊκά νοικοκυριά είτε δεν είχαν, είτε δεν ήθελαν –και πολύ ορθώς έπραξαν– να πληρώσουν. Όμως, η συγκυβέρνηση της τρόικας και των μνημονίων απέσπασε από τα ταμεία της ΔΕΗ «όσα της έλειπαν» σαν χαράτσια και τα κατέβαλε στους «σωτήρες» - τοκογλύφους, αφήνοντάς τη χωρίς ρευστότητα. 

Η οργή, η ψήφος κι η εθνική γιορτή των Ισλανδών

Η κατ’ εξοχήν εκνευριστική καθεστωτική «οδηγία» προς ...τους ναυτιλλόμενους του μνημονιακού «ωκεανού» είναι να «ψηφίσουν με βάση τη λογική, όχι την οργή». Γεμάτοι ...κατανόηση, μάλιστα, οι καθεστωτικοί αρλουμπολόγοι προτάσσουν ένα «δικαιολογημένη, κατά τ’ άλλα» πριν από τη λέξη «οργή» και ...ξεμπερδεύουν. Ας μην προσποιούνται ότι ανησυχούν μήπως η οργή «φτιάξει» θολωμένη σκέψη. Όλοι ξέρουμε ότι εδώ και καιρό μοχθούν νυχθημερόν για να πλάσουν μια απολύτως συγχυσμένη συλλογική σκέψη: Θολωμένη από τον φόβο. Μπερδεμένη από τον γκεμπελισμό, από την ιδεολογική, «μιντιακή» (κι όχι μόνο) τρομοκρατία.

του Διονύση Ελευθεράτου

Τη σερβίρουν με ρυθμούς τόσο κατακλυσμιαίους, ώστε ελπίζουν πως τα αποτελέσματα είναι «ισοδύναμα» ενός αλτσχάιμερ ή ενός ολέθριου delete στις αποθηκευμένες γνώσεις κάποιου ανθρώπου, μέσου επιπέδου ενημέρωσης. 

«Συγγνώμη, αγαπητέ μου νευρολόγε, αλλά ένας παθολόγος συνάδελφός σας με παρέπεμψε σε νοσοκομείο και εκεί διαπίστωσα ότι έλειπαν πολλά φάρμακα. Έχω μπερδευτεί, γιατί νόμιζα ότι τέτοιες ελλείψεις θα έχουμε εάν φύγουμε από το ευρώ.

20 χρόνια μέσα στην φάκα του Μάαστριχτ...

Έχουν περάσει 20 χρόνια και η συνθήκη του Μάαστριχτ, θεωρείται η σημαντικότερη συνθήκη της ευρωπαϊκής ένωσης. Και η δεύτερη σε παγκόσμια κλίμακα μετά από εκείνη του ΟΗΕ.  Η συνθήκη αυτή περιέχει οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιεχόμενο και εξισώνει τα κράτη μέλη της ΕΕ. 

Όπως ισχυρίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό διατηρεί την ισοτιμία μεταξύ των μελών… όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η συνθήκη του Μάαστριχτ προέβλεπε την δημιουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) και της ΕΕ, την καθιέρωση ενιαίου νομίσματος για όλα τα κράτη- μέλη της ΕΕ και ως απώτερο στόχο έθετε την πολιτική ενοποίηση στην ΕΕ με μια μορφή Ομοσπονδίας. 

Όπου όλα τα κράτη θα είχαν κοινό νόμισμα παρότι είχαν και έχουν διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της οικονομίας τους.

Οι Γερμανοί επελαύνουν στην Ιβηρική χερσόνησο

Στο σφαγείο του Μνημονίου κι η Ισπανία για χάρη των τραπεζών

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Θέμα ημερών ήταν να οδηγηθεί κι η Ισπανία στον λεγόμενο Μηχανισμό Διάσωσης απ’ τη στιγμή που το υπέδειξε η Γερμανία. Η δεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, που ανέλαβε τα ηνία στις 21 Δεκεμβρίου, εμφανιζόταν να αρνείται, και μάλιστα επίμονα, την προσφυγή στον Μηχανισμό. Το επιχείρημα που πρόβαλε ήταν πως δεν ήθελε η Ισπανία να γίνει σαν την …Ελλάδα. 

Με άλλα λόγια, βλέποντας οι Ισπανοί τον φαύλο κύκλο λιτότητας – ύφεσης – υπερχρέωσης που προκάλεσε στην χώρα μας η πιστή και απαρέγκλιτη εφαρμογή των Μνημονίων την τελευταία διετία, δήλωναν πως ήθελαν πάση θυσία να αποφύγουν την υπαγωγή στον μηχανισμό ΕΕ – ΔΝΤ. Ακόμη όμως κι αν οι επιφυλάξεις που πρόβαλε ο ισπανός πρωθυπουργός ήταν πραγματικές, κι όχι μια προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι και να νεκρώσει τα αντανακλαστικά των συμπατριωτών του, δεν κράτησαν παρά ελάχιστο. Συγκεκριμένα, έως ότου το Βερολίνο καταστήσει σαφές ότι δεν συζητάει τίποτε λιγότερο απ’ το να μπει κι η Ισπανία στη σειρά μαζί με την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την γειτονική τους Πορτογαλία, αποτελώντας την τέταρτη χώρα της ευρωζώνης που λυγίζει κάτω από την κρίση χρέους.

Η Ελλάδα οδεύει προς την κόλαση, χάρη στον κακό χειρισμό της ΕΕ για την κρίση

του Κώστα Λαπαβίτσα

Τελειώνει η κρίση στην ευρωζώνη απλά με ένα λυγμό; 

Αυτή η άποψη κερδίζει έδαφος σήμερα για διάφορους λόγους. 

Πρώτον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει τονώσει τις τράπεζες με παροχή ρευστότητας αξίας 1 τρις €, από τον περασμένο Δεκέμβριο. Δεύτερον, το ελληνικό χρέος αναδιαρθρώθηκε, ένα νέο σχέδιο διάσωσης έχει συμφωνηθεί, καθώς μία χαοτική πτώχευση αποφεύχθηκε. Σε γενικές γραμμές, νέοι κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας συμφωνήθηκαν ώστε να κρατηθούν, μάταια, οι περιφερειακές χώρες υπό έλεγχο.

Η αντίδραση από τις χρηματοπιστωτικές αγορές ήταν θετική. Τα spreads των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων έχουν μειωθεί απότομα. Η δραστηριότητα στις χρηματιστηριακές αγορές έχει αυξηθεί, όπως στη Νέα Υόρκη. Ακόμη και κάποια ελληνικά ομόλογα έχουν αναβαθμιστεί από τους οίκους αξιολόγησης, που τόσο τα δυσφημούσαν.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι λίγο πιο περίπλοκη.

Αντί κυβερνητικού προγράμματος, το μνημόνιο με νεφελώδεις-ανούσιες τροποποιήσεις!

Κοινωνική τραγωδία το πρόγραμμα της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ 

σχόλιο του ''παρατηρητή'' της iskra

Μετά από χίλια ζόρια η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, αφού ορκίστηκε ο πρωθυπουργός, αφού, επίσης, ορκίστηκαν και παρέλαβαν οι υπουργοί, εδέησε, κατά παράδοξο τρόπο, να ολοκληρώσει το πρόγραμμά της, το οποίο θα δώσει στη δημοσιότητα το Σάββατο (23/6/12).

Οι τραγελαφικές αυτές διαδικασίες καταδεικνύουν ότι το πρόγραμμα ήταν το τελευταίο που απασχολούσε τους τρεις συνεταίρους σε σχέση με τα υπόλοιπα!

Ο «Παρατηρητής» της iskra καταγράφει τις εξής προκαταρκτικές παρατηρήσεις επί του προγράμματος σε μια πρώτη και αρκετά γρήγορη αποτίμησή του:

Ετσι αντιστέκεται η εργατική τάξη της Ισπανίας (Βίντεο)

Αυτό το βίντεο μην το χάσατε. Το έφτιαξε και μας το έστειλε ο σύντροφος που χρησιμοποιεί στο youtube το ψευδώνυμο LANTZOI68. Μας δείχνει πώς αντιστέκεται στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας η εργατική τάξη της Ισπανίας και συγκεκριμένα τις καθημερινές συγκρούσεις των Ισπανών ανθρακωρύχων με τις δυνάμεις καταστολής.

 Οι ανθρακωρύχοι , όπως γράφαμε και σε περασμένες αναρτήσεις μας, βρίσκονται εδώ και πολλές εβδομάδες σε απεργία αντιδρώντας στα σχέδια της κυβέρνησης για νέες περικοπές μισθών και μείωση των κρατικών επιδοτήσεων κάτι που θα τους οδηγήσει στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση.

Πηγή: Βαθύ Κόκκινο

Επειδή δεν πρέπει να χάσουμε λεπτό…

του Γιώργου Ρούση

Πράγματι δεν πρέπει να χάσουμε λεπτό.

Επειδή όμως η οργανική ενότητα της Αριστεράς είναι αδύνατη, αυτό που χρειάζεται, πέρα από συνεργασίες σε επί μέρους ζητήματα, είναι όχι γενικώς και αορίστως εκκλήσεις για συνεργασία της αριστεράς ως αυτοσκοπό, αλλά η άμεση συγκρότηση ενός άμεσα εφαρμόσιμου αριστερού, αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου το οποίο μπορεί να κινείται γύρω από τον ακόλουθο άξονα:

Νέο καθεστώς μνημονικής κατοχής πάλι

του Γιώργου Δελαστίκ

Δικαιώθηκαν οι εκτιμήσεις των Γερμανών και των Ευρωπαίων επικυρίαρχων της πατρίδας μας ότι οι καταιγιστικές και ωμές, απειλητικές παρεμβάσεις τους στην εκλογική διαδικασία που αντικειμενικά λειτουργούσαν υπέρ του Αντώνη Σαμαρά θα τρομοκρατούσαν τους Έλληνες και θα τους πειθανάγκαζαν να ψηφίσουν αυτό που οι ξένοι απαιτούσαν.

 Όντως οι ψηφοφόροι ανέτρεψαν την προ σαράντα ημερών πλήρη κατεδάφιση των μνημονιακων κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ και έδωσαν τη δυνατότητα σχηματισμού νέας μνημονιακής κυβέρνησης συνεργατών των Γερμανών, αυτή τη φορά με κορμό τη ΝΔ και «τσόντα» το ΠΑΣΟΚ.

Πολ Κρούγκμαν: Η Ελλάδα ως θύμα.

Από τότε που η Ελλάδα πήρε την κάτω βόλτα, ακούσαμε πολλά για όλα τα κακά των Ελλήνων. 

Κάποιες κατηγορίες είναι αληθινές, κάποιες λάθος – αλλά όλες χάνουν το νόημα. Ναι, υπάρχουν μεγάλες αποτυχίες στην ελληνική οικονομία, την πολιτική και χωρίς αμφιβολία την κοινωνία. Αλλά οι αποτυχίες δεν είναι αυτές που προκάλεσαν την κρίση που ταλανίζει την Ελλάδα και απειλεί να διαχυθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Όχι, οι ρίζες αυτής της καταστροφής εντοπίζονται πιο βόρεια, στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο, όπου οι αξιωματούχοι δημιούργησαν ένα βαθιά – ίσως μοιραία – ελαττωματικό νομισματικό σύστημα, έπειτα περιέπλεξαν αυτά τα προβλήματα αντικαθιστώντας την ανάλυση με την ηθικολογία. Και η λύση στην κρίση, αν υπάρχει, θα πρέπει να έρθει από τους ίδιους.

Η κρίση έφτασε και στη Γερμανία

Τα μηνύματα που έρχονται απ' όλες τις μεριές λένε ότι τελικά η Γερμανία θα υποκύψει και ότι ανάμεσα στα πολλά Nein θα αρχίσει να βάζει και μερικά Ja. 

Η Ισπανία για παράδειγμα, θα τσιμπήσει το δανειάκι της για τις τράπεζες από το EFSF, αλλά χωρίς τις ουρίτσες των Μνημονίων και της τρόικας, όπως γινόταν μέχρι τώρα με την Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία. 

Οι τράπεζες θα δανείζονται απ' ευθείας, χωρίς τη διαμεσολάβηση του κράτους και την ευγενική χορηγία των φορολογουμένων. 

Η αλλαγή αυτή δεν έχει ακόμα τελεσφορήσει, αλλά τα πράγματα πάνε μάλλον, προς την κατεύθυνση αυτή.

Απίστευτη η λαοθάλασσα που "έκραξε" τους G20! στο Μεξικό

Απίστευτη η λαοθάλασσα που "έκραξε" τους G20!

Ενώ οι G20 συνεδριάζανε στο Μεξικό, ακριβώς απ' έξω γινόταν μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις παγκοσμίως με μηδενική τηλεοπτική και δημοσιογραφική κάλυψη!.

Οι κυβερνήσεις έκαναν αίτημα στην google η όποια είναι ιδιοκτήτρια του Youtube και έτσι όλα τα βίντεο κατεβαίνουνε από το yοutube αμέσως μόλις ανέβουνε.... 

Τα κανάλια ασφαλώς έχουν συμφωνήσει να μην καλύψουν αυτή την διαδήλωση..

 

πηγή: ecoleft.blogspot.gr