του
Τάσου Σταυρόπουλου
Eπειδή οι εξελίξεις με τη διάσωση των Ισπανικών τραπεζών έχουν παρουσιασθεί στην Ελλάδα ως ένδειξη θετικής διαφοροποίησης της Ευρωπαϊκής πολιτικής προς τις υπερχρεωμένες περιφερειακές χώρες και επειδή στον κεντρικό πολιτικό διάλογο, από διάφορες πλευρές και με διαφορετικό τρόπο, καλλιεργείται η, κατά τη γνώμη μου, επικίνδυνη αυταπάτη ότι είναι δυνατόν να λυθούν τα προβλήματα της χώρας μας και των εργαζομένων στα πλαίσια της Ευρωζώνης, ας πάρουμε υπόψη τα παρακάτω στοιχεία από τις Ισπανικές εξελίξεις του Σαββατοκύριακου:
Πρώτο: Παρότι το πρόγραμμα είναι εξειδικευμένο και αφορά σε κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών μόνο κι όχι του κρατικού προϋπολογισμού, θα υπάρχει συνολική εποπτεία όχι μόνο των τραπεζών αλλά και συνολικά της Ισπανικής δημοσιονομικής πολιτικής, όπως δήλωσαν σήμερα ο Ισπανός Επίτροπος Ανταγωνισμού Αλμούνια και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομίας Σόιμπλε, σε αντίθεση με όσα υποστήριζε για εσωτερική κατανάλωση μέχρι πριν λίγες ώρες ο Ισπανός Πρωθυπουργός Ραχόι!
Δεύτερο: Παρότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών προέρχεται μόνο από Ευρωπαϊκούς πόρους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συμμετέχει στη διαδικασία εποπτείας της Ισπανικής οικονομίας, χωρίς καν να έχει συμμετάσχει ούτε καν με ένα ευρώ!
Eπειδή οι εξελίξεις με τη διάσωση των Ισπανικών τραπεζών έχουν παρουσιασθεί στην Ελλάδα ως ένδειξη θετικής διαφοροποίησης της Ευρωπαϊκής πολιτικής προς τις υπερχρεωμένες περιφερειακές χώρες και επειδή στον κεντρικό πολιτικό διάλογο, από διάφορες πλευρές και με διαφορετικό τρόπο, καλλιεργείται η, κατά τη γνώμη μου, επικίνδυνη αυταπάτη ότι είναι δυνατόν να λυθούν τα προβλήματα της χώρας μας και των εργαζομένων στα πλαίσια της Ευρωζώνης, ας πάρουμε υπόψη τα παρακάτω στοιχεία από τις Ισπανικές εξελίξεις του Σαββατοκύριακου:
Πρώτο: Παρότι το πρόγραμμα είναι εξειδικευμένο και αφορά σε κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών μόνο κι όχι του κρατικού προϋπολογισμού, θα υπάρχει συνολική εποπτεία όχι μόνο των τραπεζών αλλά και συνολικά της Ισπανικής δημοσιονομικής πολιτικής, όπως δήλωσαν σήμερα ο Ισπανός Επίτροπος Ανταγωνισμού Αλμούνια και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομίας Σόιμπλε, σε αντίθεση με όσα υποστήριζε για εσωτερική κατανάλωση μέχρι πριν λίγες ώρες ο Ισπανός Πρωθυπουργός Ραχόι!
Δεύτερο: Παρότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών προέρχεται μόνο από Ευρωπαϊκούς πόρους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συμμετέχει στη διαδικασία εποπτείας της Ισπανικής οικονομίας, χωρίς καν να έχει συμμετάσχει ούτε καν με ένα ευρώ!
Τρίτο: Είναι αλήθεια ότι στην περίπτωση της Ισπανίας δε θα υπάρχει τρόικα. Για τον απλούστατο λόγο ότι η τρόικα έγινε Κουαρτέτο. Πλάι στην ΕΕ, στο ΔΝΤ, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα θα είναι παρόν και το ανώτατο συντονιστικό όργανο του Ευρωπαϊκού τραπεζικού κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (European Banking Authority)!
Tέταρτο: Κατά τα άλλα η Ευρωπαϊκή Ένωση επαναλαμβάνει ακριβώς αυτό που έκανε και στην περίπτωση της Ιρλανδίας πριν από ένα περίπου χρόνο. Προκειμένου να προστατεύσει τις δικές της τράπεζες και μεγάλες ομάδες επενδυτικού κεφαλαίου που είναι μεγαλομέτοχοι των ισπανικών τραπεζών, αποκλείει τη λύση της πτώχευσης των τραπεζών που στο κάτω -κάτω θα ήταν και σύμφωνη με την καθαρή θεωρία του νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού. Αντί γι’ αυτό μετατρέπει μια κρίση των τραπεζών σε κρατική κρίση δανεισμού, που θα επιβαρύνει τελικά τους άγρια φορολογούμενους εργαζόμενους. Είναι τραγικό ότι επιβλήθηκε στην Ισπανική κυβέρνηση να φέρει ο κρατικός προϋπολογισμός την ευθύνη για την αποπληρωμή του δανεισμού στις Ιδιωτικές τράπεζες της Ισπανίας!
Πέμπτο: Με τα 100 δις ευρώ της στήριξης της ΕΕ στους μεγαλοτραπεζίτες της Ισπανίας, το δημόσιο χρέος του ισπανικού λαού από 560 δις ευρώ εκτοξεύεται στα 660 δις ευρώ. Τραπεζικό κεφάλαιο και Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργούν ένα θανάσιμο εναγκαλισμό στα οικονομικά του Ισπανικού κράτους!
Έκτο: Επομένως η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν εγκαταλείπει ή χαλαρώνει την πολιτική των εκβιαστικών και άγριων όρων και προϋποθέσεων των δανειακών συμβάσεων, που εφάρμοσε στην Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία, αλλά την επεκτείνει και στην περίπτωση της Ισπανίας, τριπλάσιας σε οικονομικό μέγεθος από τις τρεις προηγούμενες χώρες και μιας από τις τέσσερις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις της Ευρωζώνης, μαζί με τη Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία.
Έβδομο: Η συμφωνία αυτή δε συνοδεύθηκε ούτε από ένα "γιώτα" χαλάρωσης της βάρβαρης αντικοινωνικής πολιτικής σε μια χώρα σε ύφεση, που η ανεργία της είναι μεγαλύτερη και από της Ελλάδας. Αντίθετα ο Ισπανός πρωθυπουργός Ραχόι σε κάθε ευκαιρία δηλώνει κάθε μέρα ότι η συμφωνία επιτεύχθηκε χάρη στις «μεταρρυθμίσεις στα δημόσια οικονομικά, στην αγορά εργασίας και στον χρηματοπιστωτικό τομέα»!
Ένατο: Υπάρχει όμως ένα καινοτόμο στοιχείο στην Ισπανική περίπτωση. Η συμφωνία ανακοινώθηκε χωρίς πρακτικά να έχει συμφωνηθεί. Δεν έχει αποφασισθεί ούτε σε ποιές τράπεζες θα πάει, ούτε με ποιούς ακριβώς όρους, ούτε η νομική βάση, ούτε η ακριβής διαδικασία έγκρισης. Όλοι ανεξάρτητα οι διεθνείς αναλυτές υπογραμμίζουν ότι ο βαθύτερος λόγος σπουδής και βιασύνης είναι η προετοιμασία και θωράκιση της Ευρωζώνης από μια αιφνιδιαστική και ανοργάνωτη έξοδο από την Ευρωζώνη της Ελλάδας η οποία, παρόλο που είναι στο κέντρο της θύελλας, είναι η μόνη που έχει αποκλείσει και απαξιώνει να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο ούτε καν ως ένα Σχέδιο Β!
πηγή: tometopo.gr και αριστερό βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου