Καλοκαίρι με την τρόικα

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
 

Το ευρωπαϊκό ταγκό συνεχίζεται. Ένα βήμα μπρος, δύο πίσω, όπου πάντα περιμένει ένας γκρεμός. Το πρωί ο τεχνοκράτης Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι δήλωνε πως την Ευρωζώνη τη χωρίζει μόλις μια εβδομάδα από… τον γκρεμό, το απόγευμα ανακοίνωνε περιχαρής τη «συμφωνία των 4», στη μίνι σύνοδο με τους ομολόγους της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας. 

Η συμφωνία περιλαμβάνει ένα πακέτο κονδυλίων 130 δισ. που υποτίθεται πως θα διοχετευτούν στην ανάπτυξη, πράγμα που θα αποτελέσει αντικείμενο τελικής απόφασης στην ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής την ερχόμενη εβδομάδα. Και τι θα γίνει με 130 δισ. ευρώ; Πώς θα επιδράσει το 1% του κοινοτικού ΑΕΠ τις οικονομίες 27 χωρών που έχουν κολλήσει στην ύφεση;

Υποτίθεται ότι αυτό το αναπτυξιακό πακέτο είναι ένα ακόμη βήμα προς τον εκκολαπτόμενο νέο γαλλογερμανικό συμβιβασμό, που ωστόσο, παρά τις πύρινες διακηρύξεις του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ κατά της λιτότητας, κάθε άλλο παρά τη βάζει στο περιθώριο.

Με δεδομένη την αναμενόμενη αίτηση ένταξης της Ισπανίας στον μηχανισμό στήριξης και ενώ ακόμη και η μικρή Κύπρος ετοιμάζει αντίστοιχο αίτημα, στον ευρωπαϊκό Νότο ολοκληρωνεται ένα πραγματικό τείχος μνημονιακής λιτότητας που είναι αδύνατο να αντισταθμιστεί με αναπτυξιακά ψιχία.
 

Οι αγορές επιμένουν να «επιτίθενται» ατάκτως στην ευρωπαϊκή εκκρεμότητα και αυξάνουν την πίεση διαχέοντάς την στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπως έδειξε η μαζική υποβάθμιση 15 τραπεζικών κολοσσών από τη Moody’s. Οι τράπεζες, με τη σειρά τους, θα μεταφέρουν την πίεση στους… υφισταμένους τους, πρωθυπουργούς και υπουργούς της Ευρωζώνης που κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλήξουν σε ένα σταθερό μηχανισμό διάσωσης από την κρίση χρέους. Από τα ποικίλα εναλλακτικά σενάρια που βρίσκονται στο τραπέζι των ευρωκρατών πιο ώριμο προς το παρόν φαίνεται να είναι αυτό της «τραπεζικής ένωσης» της Ευρωζώνης, που σημαίνει πολύ απλά απευθείας διάσωση των τραπεζών και εγγύηση των καταθέσεων των Ευρωπαίων αποταμιευτών με τα λεφτά τους ως… φορολογουμένων.
 

Είναι προφανές ότι η επικείμενη ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής δεν θα πει την τελευταία λέξη στην κρίση. Οι «συνιστώσες» δεν είναι έτοιμες για έναν πλήρη συμβιβασμό, ο οποίος θα χρειαστεί μερικούς ακόμη μήνες. Σ’ αυτό το πλαίσιο και η Ελλάδα με τη νέο-μνημονιακή κυβέρνησή της θα μείνουν στην αναμονή, τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο. 

Η τρόικα επανέρχεται από Δευτέρα για «επιθεώρηση λόχου» - ίσως κρατήσει όλο το καλοκαίρι-, αλλά δεν πρόκειται να μπει σε ουσιαστική διαπραγμάτευση ακόμη και ασήμαντων πτυχών του αποτυχημένου Μνημονίου. Άλλωστε, και οι εταίροι δεν έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν μ’ αυτή την ατυχή περίπτωση. 

Έδεσαν μεν τον (πολιτικό) γάιδαρό τους στην Ελλάδα, αλλά για το αν και πόσες διευκολύνσεις επιβίωσης θα του παρέχουν δεν έχουν αποφασίσει. Άλλα λέει ο Γιούνκερ, άλλα ο Σόιμπλε, άλλα η Κομισιόν και άλλα το ΔΝΤ.
 

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι όλοι παραδέχονται, δημοσίως ή παρασκηνιακά, ότι αυτό το Μνημόνιο έχει τελειώσει. Το αν και πότε θα το αντικαταστήσουν με νέο- μεγαλύτερου… μήκους ή λιγότερο σκληρό- είναι συνάρτηση της πολυαναμενόμενης «συνολικής λύσης» στην Ευρωζώνη. 

Για την οποία δεν έχουν αποφασίσει όλοι οι εταίροι αν, ντε και καλά, θα περιλαμβάνει την Ελλάδα και τη μνημιονιόφρονα κυβέρνησή της. 

Αρκεστείτε, λοιπόν, σε ένα ακόμη καλοκαίρι με την τρόικα.

πηγή: "Δρόμος" 23/6/2012