Η κατάληψη που είχε προ-αποφασιστεί θα ξεκινήσει στο Γενικό Νοσοκομείο του Κιλκίς σε πείσμα των βολεμένων του ιατρικού, του πολιτικού και του συνδικαλιστικού κατεστημένου. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των μισθολογικών και συνδικαλιστικών ρετιρέ που αποχώρησαν υπό τις αποδοκιμασίες των λοιπών συναδέλφων τους από τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στο νοσοκομείο, ελήφθη από τους παρόντες ομόφωνη απόφαση έναρξης της κατάληψης από το πρωί της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου και σχηματίστηκαν ομάδες εργασίας και ευθύνης που θα ελέγχονται αμεσοδημοκρατικά από τη Γενική Συνέλευση.
Η είδηση κάνει ήδη το γύρο του κόσμου καθώς έχουν ενδιαφερθεί μέσα και δημοσιογράφοι της πραγματικής ενημέρωσης από διάφορες χώρες. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν τη μεγάλη ευθύνη που έχουν αναλάβει απέναντι στους ασθενείς, στους πολίτες στην τοπική και ευρύτερη κοινωνία, απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς τους και τους δικούς τους ανθρώπους, και είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν με ομοψυχία και αλληλεγγύη μέχρι την ευόδωση των στόχων τους. Αυτοί οι στόχοι δεν είναι στενά κλαδικοί. Είναι ευρύτεροι και εμπίπτουν στην πολιτική σφαίρα καθεαυτήν. Οι εργαζόμενοι στο Κιλκίς δεν αναγνωρίζουν τη δοτή και εθελόδουλη αυτή κυβέρνηση και κηρύσσουν το αυτοδιοίκητο του νοσοκομείου τους!
Θέλουν κοντά τους όχι μόνο τους δημότες της πόλης, αλλά και τη συμπαράσταση ολόκληρης της κοινωνίας, την οποία καλούν σε μια ειρηνική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, μέσω της γενίκευσης του μέτρου των καταλήψεων των χώρων εργασίας σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, σε όλους τους χώρους εργασίας σε όλους τους κλάδους. Η Ελλάδα που ξέραμε και ξέρανε πρέπει στιγμιαία να ακινητοποιηθεί πλήρως (μέσα από καταλήψεις, εργασιακών και δημόσιων χώρων) μέχρι να πέσει η κοινοβουλευτική χούντα που κυβερνά τη χώρα και να αναδειχτεί δημοκρατική κυβέρνηση που υπακούοντας στη λαϊκή απαίτηση θα ελευθερώσει τη χώρα από τα δεσμά του υποτιθέμενου χρέους της και θα την οδηγήσει σε ανασύνταξη και σε προοπτική ευημερίας.
Αν αυτό δεν είναι εύκολο, είναι διότι ο εχθρός δε βρίσκεται μόνον εκτός των τειχών, αλλά και εντός…. Κυρίως εντός! Αυτό διαπιστώθηκε και σήμερα στο Κιλκίς: Οι ανησυχούντες για την λόγω των κινητοποιήσεων απώλεια εσόδων τους διευθυντές, τα τσιράκια τους και κάποιοι εκβιαζόμενοι απ’ αυτούς γιατροί, προσπάθησαν αρχικά να βρουν στήριξη στη συντηρητική ηγεσία της ομοσπονδίας των νοσοκομειακών γιατρών. Ο φιλόδοξος πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ ο οποίος καταφανέστατα πέρασε ΣΥ.ΡΙΖ.Α από αυτό που σημαίνει ο όρος «αριστερά», προσπάθησε να παράσχει στήριξη όχι στους αγωνιζόμενους γιατρούς αλλά στα εν λόγω ρετιρέ. Ο κ. Δημ. Βαρνάβας «ανησύχησε» που λόγω επισχέσεων εργασίας των απλήρωτων γιατρών και λόγω καταλήψεων δε θα λειτουργούν …σωστά τα νοσοκομεία. Βλέπετε, μέχρι εδώ λειτουργούσαν άψογα…
Αυτό θα πει κοινωνική συνείδηση! Όχι των ανεύθυνων και ασυνείδητων γιατρουδάκων που μαζί με το νοσηλευτικό, το παραϊατρικό και λοιπό προσωπικό ζητάνε τα δεδουλευμένα τους και δωρεάν δημόσια υγεία, και οι οποίοι μάλιστα ονομάστηκαν από κάποιον της συμμορίας «όχλος»! Ο ανεκδιήγητος κ. Βαρνάβας λοιπόν, προτίμησε τη συμμορία από τον όχλο. Παρέκαμψε τη μαχητική πρόεδρο της Ε.Ν.Ι.Κ. κα. Λέτα Ζωτάκη η οποία περίμενε να τον υποδεχτεί(!) όπως είχε άλλωστε συμφωνηθεί, και μετέσχε σε ιδιαίτερη συζήτηση με τον συντηρητικό αντιπρόεδρο και το διευθυντικό προσωπικό του νοσοκομείου που έγινε πριν από τη προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση στον ίδιο χώρο. Ο κ. πρόεδρος της ομοσπονδίας των νοσοκομειακών γιατρών λοιπόν «θέλει τα νοσοκομεία ανοιχτά, για να έχουμε μαζί μας τον κόσμο» καθώς είπε. Αυτό που δεν είπε αργότερα, που άρχισε να καταφθάνει «ο όχλος», όταν ρωτήθηκε σχετικά, είναι το πώς αντιλαμβάνεται η Αυτού Μεγαλοφυΐα το συνδικαλιστικό αγώνα των γιατρών -ιδίως σήμερα- χωρίς επισχέσεις και χωρίς καταλήψεις! Τον αντιλαμβάνεται προφανώς με τις συνήθεις διαμαρτυρίες, τα διαβήματα προς την κυβέρνηση, την κούφια ρητορεία που έχει σιχαθεί ο κόσμος, ίσως και με μερικές 24ωρες απεργίες, με ό,τι δηλαδή αναποτελεσματικότερο έχει να επιδείξει σε εποχές πρωτοφανούς κρίσης όπως η σημερινή, η ανώδυνη για την εξουσία πρακτική των εργατοπατέρων. Έχουμε εδώ μία πρωτότυπη αντίληψη περί μαχητικού συνδικαλισμού, αλλά απολύτως ενδεικτική της στάσης των συνδικαλιστικών ηγεσιών, ιδίως των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων σωματείων. Αν από αυτούς τους κυρίους περιμένει ο εργαζόμενος κόσμος να τον οδηγήσουν σε νικηφόρους αγώνες θα χρειαστεί να περιμένει για πάντα.
Οι εργαζόμενοι και οι πολίτες όλης της χώρας, όλης της Ευρώπης, του κόσμου όλου, πρέπει να παραδειγματιστούν από τις διαρκείς και όχι συμβολικές καταλήψεις που ξεκινούν στο Κιλκίς και αλλού, και από τις εξελισσόμενες εδώ και καιρό σε Χαλυβουργική, Λουκίσα, Άλτερ, σε δεκάδες μέρη στο εξωτερικό και στο εσωτερικό και να καταλάβουν όσο γίνεται συντομότερα και με συντονισμό τα πάντα, παραμένοντας επί τόπου μέχρι την πτώση της δοτής κυβέρνησης της χώρας και τη διάλυση των κομματικών μηχανισμών που για χρόνια απεργάστηκαν μεθοδικά και επέβαλαν το απάνθρωπο σημερινό καθεστώς. Ο λαός πρέπει να διεκδικήσει με εξωκοινοβουλευτικό τρόπο (δηλαδή με αγώνες στο δρόμο και χωρίς να περιμένει μάταια να τους παραχωρηθεί από την εξουσία) ισχυρό δημοκρατικό σύνταγμα και μια νέα μεταπολίτευση που θα βάλει τη χώρα σε τροχιά προόδου και θα τη ξανακάνει έναν τόπο δημοκρατίας, ισότητας, δικαιοσύνης και ευημερίας.
Από το Διακυβέρνηση και Πολιτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου