Διεθνής αλληλεγγύη: "Είμαστε όλοι Έλληνες"! Κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο!

Δεν υπάρχουν μόνο κυβερνήσεις, κατεστημένα, τράπεζες! 

Υπάρχουν και οι λαοί που συμπαραστέκονται!

Όλος ο κόσμος στο δρόμο το Σάββατο! 

Συγκλονιστικά μηνύματα αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό στέλνουν οι διαδηλώσεις υπέρ της Ελλάδας, που προετοιμάζονται σε ολόκληρο τον κόσμο το μεσημέρι του Σαββάτου για να ενώσουν τις φωνές τους ενάντια στη δικτατορία των αγορών και την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας!  

Η ώρα της συνάντησης έχει οριστεί για τις 14.00 τοπική ώρα (σε παρένθεση η αντίστοιχη ώρα Ελλάδας), μεταξύ άλλων στις εξής πόλεις:  

• Λονδίνο - Βρετανία (16.00)
• Παρίσι και άλλες πόλεις της Γαλλίας (15.00)
• Βρυξέλλες - Βέλγιο (15.00)
• Κοπεγχάγη - Δανία (15.00)
• Κολωνία - Γερμανία (15.00)
• Δουβλίνο - Ιρλανδία (16.00)
• Κοΐμπρα - Πορτογαλία (16.00)
• Αμστερνταμ - Ολλανδία (15.00)
• Στοκχόλμη - Σουηδία (15.00)
• Νέα Υόρκη - ΗΠΑ (21.00) 

Όπως επισημαίνεται σε διαδικτυακό κάλεσμα προς το διεθνές κοινό, τα μέτρα που ψηφίστηκαν την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου επιβάλλουν μεγάλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις ενώ προβλέπονται και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

Στόχος είναι η καταγγελία για την λιτότητα και την εξαθλίωση που επιβάλλεται στους Έλληνες από ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, σε συνεργασία με την κυβέρνηση που προέκυψε χωρίς εκλογική διαδικασία, τονίζουν οι οργανωτές. Κατά τους ίδιους, στόχος των δυσβάσταχτων μέτρων δεν είναι η μεταρρύθμιση ή η ανάπτυξη, αλλά η επιβολή ξένου ελέγχου στην ελληνική εθνική κυριαρχία.

«Η δαιμονοποίηση ολόκληρων κοινωνιών, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν αποτελεί εποικοδομητική κριτική, αλλά μηχανισμό άσκησης ελέγχου, καθώς καλλιεργεί την έχθρα και την καχυποψία ανάμεσα σε κοινωνίες και λαούς των οποίων τα συμφέροντα είναι κοινά», τονίζεται.

Οι Αγανακτισμένοι προσθέτουν ότι η Ελλάδα «χρησιμοποιείται σαν εργαστήριο πριν γενικευτούν αυτά τα μέτρα» τα οποία χαρακτηρίζονται κοινωνικά άδικα και αντιδημοκρατικά.

«Ο ελληνικός λαός χρειάζεται διεθνή αλληλεγγύη και ζητούν την υποστήριξή μας. Ας απαντήσουμε στο κάλεσμά τους. Είμαστε όλοι Έλληνες!», τονίζεται.

Στο μπλογκ http://jesuisgrec.blogspot.com Ευρωπαίοι υπογράφουν κείμενο αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και ζητούν την ελληνική υπηκοότητα, θέλοντας να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε στη Γαλλία, όταν πολίτες ζήτησαν την ελληνική υπηκοότητα από την ελληνική πρεσβεία με το σύνθημα «Είμαι και εγώ Έλληνας» (δείτε ΕΔΩ ) .

Στο Facebook υπάρχει, μάλιστα, ομάδα που ονομάζεται: «We are all Greeks». Πάνω από δέκα σελίδες στο Facebook είναι αφιερωμένες στο ίδιο θέμα, με επίκεντρο -η κάθε μία- μία πόλη της Γαλλίας όπου οργανώνεται η κινητοποίηση.

Η κινητοποίηση «αγκαλιάστηκε» από τα κινήματα «κατάληψης» οικονομικών κέντρων, όπως τα Occupy New York και Occupy Wall Street (η κινητοποίηση θα γίνει στο διάσημο πλέον πάρκο Ζουκότι, όπου επί πολλές ημέρες διαδηλωτές αντιμετώπιζαν την αστυνομία, αλλά και στην Λιμπερτι Πλάζα κοντά στο χρηματιστήριο), ή το Occupy London. Ενεργός είναι και ο ρόλος της ελληνικής παροικίας και ειδικά των φοιτητικών οργανώσεων.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ (VIDEO) ΚΑΙ... ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ!

Το μεσημέρι του Σαββάτου μέλη του Συλλόγου Γάλλων Εξωτερικού συγκεντρώνονται έξω από την πρεσβεία της Γαλλίας, στο Κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να εκφράσουν και αυτοί τη συμπαράστασή τους στους Έλληνες. 

Με πλακάτ στα χέρια που γράφουν “je suis grec aussi” (είμαι κι εγώ 'Έλληνας) και Solidarité (αλληλεγγύη) διαμαρτύρονται για τα απάνθρωπα μέτρα κυβέρνησης και τρόικας και μάλιστα θα επιδώσουν ψήφισμα διαμαρτυρίας στη γαλλική πρεσβεία, ζητώντας να αποσταλεί στη γαλλική κυβέρνηση.

Σημειώνεται ότι ανάλογη διαμαρτυρία έγινε από Γερμανούς, την Παρασκευή, έξω από την πρεσβεία της Γερμανίας, την ώρα που πραγματοποιούσαν καλλιτεχνικό δρώμενο, διαμαρτυρόμενοι για την εγκληματική πολιτική της Γερμανίας εις βάρος της Ελλάδας και την επιμονή της πρώτης στη μη αποπληρωμή του κατοχικού δανείου. 

Ωστόσο, φαίνεται πως αυτή η απλή συμβολική πράξη θεωρήθηκε περίπου ως... τρομοκρατική ενέργεια από την Αστυνομία, η οποία, με απαίτηση της πρεσβείας, προέβη άμεσα σε συλλήψεις των ακτιβιστών (για περισσότερα δείτε ΕΔΩ)!  

ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΔΥΟ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ!

Τέλος, σε μια άκρως συμβολική πράξη, δύο δήμαρχοι στην Ιταλία, ο Μάρκο Γκάλντι της κωμόπολης Κάβα Ντέι Τιρένι, έξω από το Σαλέρνο της Νότιας Ιταλίας και ο Τζοβάνι Μοσκατιέλο της Μπαρονίσι αποφάσισαν χωριστά να προσφέρουν το μισθό τους (1.100 και 780 ευρώ αντίστοιχα) για τη στήριξη του ελληνικού λαού.

Η καταβολή του μισθού του Γκάλντι υπέρ της Ελλάδας θα ξεκινήσει από αυτόν τον μήνα. Στην επιστολή του, ο Ιταλός δήμαρχος αναφέρει:

«Στην Ευρώπη, υπάρχει ένας λαός που λέει ότι δεν έχει αδέλφια. Και σε αυτή την ιστορική στιγμή, έχει δίκιο. Κανένας στον κόσμο δεν φέρεται με αδελφοσύνη προς τον ελληνικό λαό. Έστω και αν η Ελλάδα μάς έδωσε τη φιλοσοφία και την επιστήμη, την ποίηση και τη λογοτεχνία, το θέατρο και τη μουσική. Η Ελλάδα μάς έδωσε τον πολιτισμό και η Ιταλία και η Ευρώπη δεν είναι αδέλφια της, αλλά παιδιά της.

» Όσοι κυβέρνησαν τα χρόνια αυτά στην Ελλάδα, οπωσδήποτε διέπραξαν σοβαρότατα λάθη, αλλά θα ήμασταν και εμείς, τώρα, άλλο τόσο ανεύθυνοι, αν δεν στηρίζαμε -με κάθε δυνατό μέσο- αυτή τη χώρα, που είναι η κοιτίδα τού πολιτισμού μας».

 

Παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο του γνωστού κοινωνιολόγου John Holloway, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Guardian" στις 17/2 και αναδημοσιεύτηκε μεταφρασμένο στα ελληνικά από το "ilesxi.wordpress.com":

Δε μου αρέσει η βία. Δεν πιστεύω ότι μπορούν να κερδηθούν πολλά καίγοντας τράπεζες και σπάζοντας παράθυρα. Κι όμως νιώθω ένα κύμα ευχαρίστησης, όταν βλέπω τις αντιδράσεις στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις της Ελλάδας απέναντι στη ψήφιση των μέτρων, που επιβλήθηκαν από την Ε.Ε., από το ελληνικό κοινοβούλιο. Ακόμα παραπέρα: αν δεν υπήρχε αυτή η έκρηξη οργής, θα είχα βυθιστεί σε μια θάλασσα κατάθλιψης.
Η χαρά μου οφείλεται στο γεγονός πως βλέπω τα ποδοπατημένα σκουλήκια να γυρίζουν και να βρυχώνται. Η χαρά να βλέπω αυτά τα μάγουλα που έχουν χτυπηθεί χιλιάδες φορές να ανταποδίδουν το χτύπημα. Πώς μπορούμε να ζητήσουμε από ανθρώπους να δεχτούν πειθήνια την τρομακτική μείωση του βιοτικού επιπέδου που τα μέτρα λιτότητας συνεπάγονται; Θέλουμε απλώς να συμφωνήσουν ότι το τεράστιο δημιουργικό δυναμικό από τόσους πολλούς νέους ανθρώπους θα πρέπει να εγκαταλειφθεί, τα ταλέντα τους να παγιδευτούν σε μια ζωή μακροχρόνιας ανεργίας; 

Κι όλα αυτά, απλώς για να διατηρηθεί ένα καπιταλιστικό σύστημα που εδώ και καιρό έχει περάσει η ημερομηνία λήξης του, και που πλέον δεν προσφέρει στον κόσμο τίποτα εκτός από καταστροφή. Για τους Έλληνες, η πειθήνια αποδοχή των μέτρων θα σήμαινε να πολλαπλασιάσουν την ύφεση με κατάθλιψη, την ύφεση ενός αποτυχημένου συστήματος σε συνδυασμό με την κατάθλιψη της χαμένης αξιοπρέπειας.
Η βιαιότητα της αντίδρασης στην Ελλάδα είναι μια κραυγή που απλώνεται σε όλο τον κόσμο. Πόσο καιρό ακόμα θα καθόμαστε και θα βλέπουμε τον κόσμο να ξεσκίζεται από αυτούς τους βάρβαρους, τους πλούσιους, τις τράπεζες; Πόσο καιρό θα καθόμαστε και θα παρακολουθούμε τις ανισότητες να αυξάνονται, το σύστημα υγείας να απορρυθμίζεται, την εκπαίδευση να υποβαθμίζεται σε άκριτη ανοησία, τα παγκόσμια αποθέματα νερού να ιδιωτικοποιούνται, τις κοινότητες να αφανίζονται και τη γη να ξεσκίζεται για τα κέρδη μεταλλευτικών εταιριών;
Η επίθεση, που είναι έντονη στην Ελλάδα, λαμβάνει χώρα σε όλο τον κόσμο. Παντού το χρήμα υποβάλλει την ανθρώπινη και μη ανθρώπινη ζωή στη λογική του, στη λογική του κέρδους. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά η ένταση και το εύρος της επίθεσης είναι καινούρια, καθώς καινούρια είναι επίσης, η γενική επίγνωση ότι η τρέχουσα δυναμική είναι μια δυναμική θανάτου, που είναι πιθανό να οδηγεί όλους μας προς τον αφανισμό της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη. Όταν οι πολυμαθείς σχολιαστές εξηγούν τις λεπτομέρειες των τελευταίων διαπραγματεύσεων μεταξύ των κυβερνήσεων για το μέλλον της ευρωζώνης, ξεχνούν να αναφέρουν ότι το αντικείμενο της φαιδρής διαπραγμάτευσης είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.

Είμαστε όλοι Έλληνες. Είμαστε όλοι υποκείμενα που η υποκειμενικότητά τους απλά ισοπεδώνεται από τον οδοστρωτήρα μιας ιστορίας που αποφασίζεται από την κίνηση των χρηματαγορών. Ή έτσι φαίνεται κι έτσι θέλουν να είναι. Εκατομμύρια Ιταλοί διαδήλωσαν ξανά και ξανά εναντίον του Σίλβιο Μπερλουσκόνι αλλά ήταν οι αγορές που τον έριξαν. Το ίδιο και στην Ελλάδα: από διαδήλωση σε διαδήλωση ενάντια στον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά τελικά ήταν οι αγορές που τον απέρριψαν. 
Και στις δύο περιπτώσεις, πιστοί και δοκιμασμένοι υπηρέτες του χρήματος διορίστηκαν για να αντικαταστήσουν τους έκπτωτους πολιτικούς, χωρίς καν το πρόσχημα της λαϊκής ετυμηγορίας. 

Αυτό δεν είναι ιστορία που γράφεται από τους πλούσιους και τους ισχυρούς, παρόλο που σίγουρα αυτοί ωφελούνται: είναι ιστορία που γράφεται από μια δυναμική που κανείς δεν ελέγχει, μια δυναμική που καταστρέφει τον κόσμο, αν την αφήσουμε.

Οι φλόγες στην Αθήνα είναι φλόγες οργής, κι εμείς αγαλλιάζουμε μαζί τους. Όμως, η οργή είναι επικίνδυνη. Αν προσωποποιηθεί ή στραφεί απέναντι σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων (π.χ. τους Γερμανούς), μπορεί πολύ εύκολα να γίνει αμιγώς καταστρεπτική. Δεν είναι τυχαίο που ο πρώτος που παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος για το τελευταίο πακέτο μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα ήταν ο αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος, του ΛΑΟΣ. Η οργή μπορεί εύκολα να γίνει εθνικιστική, ακόμα και φασιστική οργή: η οργή που δεν κάνει τίποτα για να βελτιώσει τον κόσμο. Είναι λοιπόν σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι η οργή μας δεν είναι οργή απέναντι στους Γερμανούς, ούτε καν απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ ή στον Ντέιβιντ Κάμερον ή στον Νικολά Σαρκοζί. 

Αυτοί οι πολιτικοί είναι απλά αλαζονικά και θλιβερά σύμβολα του πραγματικού αντικειμένου της οργής μας- της κυριαρχίας του χρήματος, της καθυπόταξης όλης της ζωής στη λογική του κέρδους.
Αγάπη και οργή, οργή και αγάπη. Η αγάπη είναι ένα σημαντικό μοτίβο στους αγώνες που έχουν επαναπροσδιορίσει το νόημα της πολιτικής τον τελευταίο χρόνο, ένα συνεχές μοτίβο των κινημάτων Occupy, ένα βαθύ συναίσθημα ακόμα και στην καρδιά των πιο βίαιων ταραχών σε πολλά μέρη του κόσμου. Όμως η αγάπη βαδίζει χέρι χέρι με την οργή, την οργή του “πώς τολμάνε να κλέβουν τις ζωές μας, πώς τολμάνε να μας συμπεριφέρονται ως αντικείμενα”. Η οργή ενός διαφορετικού κόσμου που προσπαθεί να εισβάλλει μέσα από την αισχρότητα του κόσμου που μας περιβάλλει.
Αυτή η ανάδυση ενός διαφορετικού κόσμου δεν είναι απλά ζήτημα οργής, παρόλο που η οργή είναι μέρος του. Συμπεριλαμβάνει αναγκαστικά την υπομονετική οικοδόμηση ενός διαφορετικού τρόπου να κάνουμε πράγματα, τη δημιουργία διαφορετικών μορφών κοινωνικής συνοχής και αμοιβαίας υποστήριξης. Πίσω από το θέαμα των φλεγόμενων τραπεζών στην Ελλάδα υπάρχει μια βαθύτερη διαδικασία, ένα πιο ήσυχο κίνημα ανθρώπων που αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο για μετακινήσεις, λογαριασμούς ρεύματος, διόδια, δάνεια: ένα κίνημα, γεννημένο από αναγκαιότητα και φρόνημα, ανθρώπων που οργανώνουν αλλιώς τις ζωές τους, δημιουργώντας κοινότητες αμοιβαίας υποστήριξης και δίκτυα σίτισης, καταλαμβάνουν άδεια σπίτια και γη, δημιουργούν κοινά πάρκα, επιστρέφουν στην ύπαιθρο, γυρνάνε την πλάτη τους στους πολιτικούς (που φοβούνται να εμφανιστούν στον δρόμο) και δημιουργούν αμεσοδημοκρατικά μορφώματα για τη λήψη συλλογικών αποφάσεων.
 Ίσως ακόμα ανεπαρκή, ακόμα πειραματικά, αλλά ζωτικής σημασίας. Πίσω από τις θεαματικές φωτιές, είναι αυτή η αναζήτηση και η δημιουργία ενός διαφορετικού τρόπου ζωής που θα καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας και του κόσμου.

πηγή: ίσκρα