Πώς και ποιοι καλύπτουν την λεηλασία της Ελλάδας;

Στρατιές του σκότους; Πώς και ποιοι καλύπτουν την λεηλασία της Ελλάδας; 

του Στέλιου Ελληνιάδη

Διαβάζω άρθρα στην Οικονομική Καθημερινή, βαρύγδουπα και επιθετικά. Για τα πλεονεκτήματα των ιδιωτικοποιήσεων, την αβασιμότητα των αντιδράσεων κ.λπ. Και μετά κοιτάω τις ιδιότητες των αρθρογράφων. Σύμβουλος επιχειρήσεων ο ένας, σύμβουλος επενδύσεων η άλλη. 

Γέμισε ο τόπος από δαύτους. Υπάλληλοι των περιφερόμενων κεφαλαίων που πέφτουν σαν τα κοράκια όπου δουν κάτι να σπαρταράει. Δουλειά τους όχι να συμβουλεύουν τις εταιρίες και τους επενδυτές, αλλά να πιέζουν τους πολιτικούς και να τους δίνουν επιχειρήματα και άλλοθι για να ξεπουλήσουν οτιδήποτε έχει την παραμικρή αξία στον τόπο. 

Με τη συνδρομή-συνενοχή των εντεταλμένων δημοσιογράφων που έχουν αναλάβει την εκλαΐκευση της «γραμμής» για να χειραγωγείται το κοινωνικό σώμα και να μην αντιδρά.

Γέμισε ο τόπος από συμβούλους, εμπειρογνώμονες, δημοσιογράφους, οικονομολόγους με διδακτορικά από ξένα πανεπιστήμια διασυνδεδεμένα με τα χρηματοπιστωτικά μεγαθήρια, λομπίστες, μεγαλοδικηγόρους, διαχειριστές και στελέχη μη κυβερνητικών οργανώσεων που χρηματοδοτούνται από το κράτος και τις μεγάλες επιχειρήσεις, στρατιές ολόκληρες πρακτόρων ξένων συμφερόντων, όχι με την κλασική έννοια του οο7 ή του ΘουΒου, αλλά με τη νεωτερική, του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, που έχει απλωθεί σαν χταπόδι στη γήινη σφαίρα και υφαρπάζει και απομυζά από τα πιο ευάλωτα κράτη με τις πιο ξεπουλημένες, ανίκανες και προδοτικές ηγεσίες, κάθε πολύτιμο στοιχείο που διαθέτουν, είτε πρόκειται για πρώτες ύλες, είτε πρόκειται για παραγωγικές βιομηχανίες, είτε πρόκειται για εμπορικά δίκτυα είτε για γη, θάλασσα και αέρα, για σπίτια, λίμνες και δάση, είτε πρόκειται για ανθρώπους, ανειδίκευτους εργάτες για τις πιο σκληρές εργασίες και μορφωμένους για τις πιο εξειδικευμένες.

Θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, με χαμηλό κόστος και σ” αυτήν την έκταση, η λεηλασία αυτή χωρίς τους συμβούλους, τους δημοσιογράφους, τους πανεπιστημιακούς κ.λπ. Θα χρειάζονταν στρατοί, πύραυλοι, αεροπλάνα, επεμβάσεις, πόλεμοι, αίμα και καταστροφή. Όχι πως δεν γίνεται κι αυτό. Γίνεται, κυρίως εκεί που οι κοινωνίες είναι εντελώς απροστάτευτες ή δεν είναι τόσο διαβρωμένες, δεν κάμπτονται από τα μέσα και αντιστέκονται στην υποταγή. Εκεί χρησιμοποιούνται στρατοί, πύραυλοι, αεροπλάνα, επεμβάσεις, πόλεμοι, αίμα και καταστροφή, μέχρι να λυγίσουν και να παραδοθούν. Τελευταία, βλέπουμε και συνδυασμούς εσωτερικής διάβρωσης και εξωτερικής επέμβασης.

Στην Ελλάδα, μάλλον εύκολα και σχεδόν αθόρυβα, δημιούργησαν μέσα στα χρόνια ένα πλατύ στρώμα εντεταλμένων συμβούλων, δημοσιογράφων, πολιτικών, πανεπιστημιακών και εν γένει μετρ των δημοσίων σχέσεων, μέτριους συγγραφείς και τηλεοπτικές περσόνες, ερασιτέχνες και επαγγελματίες της επικοινωνίας, που προετοίμασαν το έδαφος, με τη μέθοδο της κολακείας, της ύπνωσης, του εκφοβισμού και της παραπλάνησης, για τη μεγαλύτερη λεηλασία της χώρας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης.

Όσο η κοινωνία αρμένιζε εφησυχασμένη στα λαμπερά νερά του καταναλωτισμού, το σύστημα δούλευε. Επέλεγε πρόσωπα, ξεκαθάριζε πρόσωπα, προωθούσε πρόσωπα, απέκλειε πρόσωπα, μέχρι να φτάσει στο ποιοτικό σημείο που ήταν απαραίτητο για να αρχίσει η αιφνιδιαστική, γρήγορη και σκληρή λεηλασία. Πώς οι μέτριοι μαθητές Παπανδρέου, Σαμαράς, Μητσοτάκης και λοιποί έγιναν δεκτοί στα καλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια που ετοιμάζουν τους ηγέτες-μαριονέτες των δορυφορικών κρατών;

Πώς επιλέχτηκαν οι υπάλληλοι των διεθνών οργανισμών, ΟΟΣΑ, Παγκόσμιας Τράπεζας, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ.λπ., που έγιναν υπουργοί στις κυβερνήσεις των Μνημονίων; Πώς προτιμήθηκαν οι δέκα οικογένειες που απέκτησαν τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες; Πώς ο Καρατζαφέρης, ο Γεωργιάδης και οι όμοιοι τους αφέθηκαν να έχουν τηλεοπτικά κανάλια και εκπομπές για να αυτοαναδεικνύονται; Πώς κάποιοι συγκεκριμένοι πολιτικοί προβάλλονται κατά κόρον από τα κανάλια των εργολάβων που -κατά τ” άλλα- διυλίζουν τον κώνωπα; Πώς ένα σωρό μέτριοι δημοσιογράφοι, που τα γραφτά τους είναι ανύπαρκτα ή κάτω του μετρίου, είναι εδραιωμένοι στις ενημερωτικές εκπομπές για να φέρνουν σε πέρας το μέρος του σχεδίου που αφορά τα ΜΜΕ; Και πώς επιλέχτηκαν ορισμένοι «αριστεροί», δημοσιογράφοι, λογοτέχνες ή πανεπιστημιακοί, να βρίσκονται ανάμεσά τους για να κρατούν τάχαμου ισορροπίες, θολώνοντας τα νερά και περνώντας πιο ανώδυνα τα «θέλω» της εξουσίας;

Γιατί κανένας δεν τους τα βρόντηξε όταν έγινε σαφές που πάει το πράγμα; Πώς έγιναν οι «κρίσεις» στα πανεπιστήμια και πώς προωθήθηκαν κάποιοι σε βάρος κάποιων άλλων; Πώς συγκαλύφθηκαν οι καταχρήσεις κονδυλίων από προγράμματα, ακόμα κι όταν καταγγέλθηκαν από έντιμους πανεπιστημιακούς; Πώς και γιατί τόσοι καθηγητές αριστερής προέλευσης συντάχθηκαν με τους «μνημονιακούς» στα πανεπιστήμια;

Για ποιο σκοπό δημιουργήθηκαν μέσα σε ελάχιστα χρόνια εκατοντάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις και, μάλιστα, από άτομα που καμία σχέση δεν είχαν με το αντικείμενο για το οποίο χρηματοδοτούνταν, από την περισυλλογή ναρκών στο Λίβανο μέχρι την αναδάσωση στην Αφρική; 

Ποια είναι αυτά τα άτομα που περνούσαν άνετα από τα φίλτρα του ΥΔΑΣ του υπουργείου Εξωτερικών;

Ποιοι είναι αυτοί που διαφήμιζαν μέσα από τις εφημερίδες τα οπλικά συστήματα που εκπροσωπούσαν οι εργοδότες και οι χορηγοί τους; Ποιοι είναι εκείνοι που έσπρωξαν, με το αζημίωτο, τον κόσμο στην παγίδα του Χρηματιστηρίου; Ποιοι είναι αυτοί που εκθειάζουν τις επενδύσεις των αφεντικών τους, στα δημόσια έργα, στα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες, στα διόδια και τη ΔΕΗ, στις τράπεζες; Ποιοι είναι αυτοί που αποκρύπτουν την αλήθεια, λογοκρίνουν τις ειδήσεις και σχηματίζουν φράγμα ατιμωρησίας στους καταχραστές; Και ποιες άλλες υπηρεσίες προσφέρουν όλοι αυτοί στην εξουσία που εφαρμόζει τα Μνημόνια;

Ποιοι είναι οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, διευθυντές και διαμεσολαβητές που είναι στον κατάλογο με τα «πακέτα» της Siemens, και όχι μόνο, και υπηρετούν τους δανειστές χωρίς αντίρρηση για να μην πάνε φυλακή;

Ποιοι αυτό, ποιοι εκείνο, είναι ατελείωτη η λίστα των προθύμων και εντεταλμένων που δούλεψαν επί χρόνια για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση, χωρίς να χρησιμοποιηθεί στρατός, πύραυλοι αεροπλάνα, πόλεμος και αίμα. Διάσπαρτοι μέσα στο κράτος, τους οργανισμούς, τα συμβούλια, τις εταιρίες, τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα, τα κόμματα και τα πανεπιστήμια, εξειδικεύουν και διοχετεύουν τη γραμμή της διεθνούς και εντόπιας ολιγαρχίας μέσα στο κοινωνικό σώμα για να αμβλύνουν τις αντιστάσεις και να στηρίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές με ωραιοποιημένες στρεβλώσεις και εκσυγχρονισμένα ψεύδη.

Ένας ολόκληρος στρατός «αντικειμενικών» σχολιαστών και ειδικών που συνθέτουν το πλέγμα προστασίας που είναι αναγκαίο για να επιδίδονται ανενόχλητοι οι άρπαγες στο πλιάτσικο του δημόσιου και ιδιωτικό πλούτου. Πόσοι είναι, ποιοι είναι, με ποιους είναι και πού είναι όλοι αυτοί;

Μόνο αν ρίξουμε άπλετο φως και απαντήσουμε σ” αυτά τα ερωτήματα, θα δούμε ανάγλυφα πώς προετοιμάστηκε και πώς υλοποιείται η λεηλασία της Ελλάδας σχεδόν αναίμακτα. Γιατί, προς το παρόν μας ακρωτηριάζουνε με λέιζερ, αν, όμως κάτι πάει στραβά, έχουν και τα τσεκούρι τροχισμένα.

Με γνώση, αποκάλυψη, ενότητα κα έγερση μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. 

Ας κινηθούμε ανατρεπτικά, πιο οργανωμένα και πιο γρήγορα σ” αυτή την κατεύθυνση.

Πηγή: «Δρόμος της Αριστεράς»