Η «νεκρανάσταση» της Ισλανδίας

της Όλγα Κολιάτσου

Τρία χρόνια μετά την οικονομική κατάρρευση, η χώρα απέκτησε ξανά τον έλεγχο της οικονομίας της. 

Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για κοινοτική ένταξη και είσοδο στη νομισματική ένωση, ωστόσο πολλοί Ισλανδοί είναι υπερχρεωμένοι σε βαθμό απελπιστικό.

ΟΓκέιρ Χάαρντε ήταν πρωθυπουργός όταν η Ισλανδία είχε ένα είδος «επιθανάτιας εμπειρίας» πριν από τρία χρόνια -μέσα σε λίγες ημέρες κατέρρευσαν οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, η αξία της κορόνας έπεσε κατακόρυφα, η πτώχευση βρισκόταν προ των πυλών. 

Ο Γκ. Χάαρντε κάθεται στο εδώλιο για τις τότε ευθύνες του. Αυτό είναι μια πρωτιά σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το ισλανδικό Σύνταγμα του 1905 επιτρέπει την καταδίκη πολιτικών εκπροσώπων, σε περίπτωση που αυτοί δεν ενήργησαν καταλλήλως ή καθυστέρησαν ν’ αντιδράσουν σε καταστάσεις καθ’ οιονδήποτε τρόπο επικίνδυνες για τη χώρα. Ο Χάαρντε αντιμετωπίζει έως και δύο χρόνων φυλάκιση. 

Ο ίδιος παραδέχεται πως «σήμερα θα έκανε διαφορετικές κινήσεις», αλλά θεωρεί εαυτόν και «αποδιοπομπαίο τράγο».

Επιστροφή-ρεκόρ

Ωστόσο, σε χρόνο-ρεκόρ η Ισλανδία επέστρεψε στη διεθνή χρηματαγορά. 
Από το καλοκαίρι η κυβέρνηση εξέδωσε πάλι κρατικά ομόλογα, για πρώτη φορά μετά την κρίση, το έλλειμμα του προϋπολογισμού βρίσκεται στο 2,7% του ΑΕΠ, ενώ το ποσοστό ανεργίας περίπου στο 6%. Φέτος μάλιστα σημειώθηκε και ανάπτυξη 2,7% σχετικώς σταθερή.

Παρ’ όλα αυτά χιλιάδες Ισλανδοί είναι ακόμη υπερχρεωμένοι και υπολογίζεται ότι θα περάσουν δεκαετίες για να ξεπληρωθούν δάνεια, οικονομικές υποχρεώσεις -και ατασθαλίες- των περασμένων χρόνων. 

Κυρίως η μεσαία τάξη με τις απώλειές της έχει χάσει κίνητρα και διάθεση για εργασία, ενώ επιστήμονες και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό αναζητούν ευκαιρίες σε Νορβηγία, Δανία και Ολλανδία.

Πηγή: Ελευθεροτυπία