Την Τετάρτη ήταν ο Κωστής Χατζηδάκης, το προηγούμενο διάστημα κάποια άλλα πολιτικά πρόσωπα που δέχτηκαν πιο ήπιας μορφής αποδοκιμασίες.
Δύσκολα θα αμφισβητήσει κάποιος πως διαμορφώνεται μια γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας από ένα ευρύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Μια αποδοκιμασία που δεν περιορίζεται σε φραστικές καταδίκες ή έστω σε αποχή από συλλογικές διαδικασίες, αλλά παίρνει πάγια χαρακτηριστικά και εξωτερικεύεται με φραστική ή σωματική βία.
Οσοι επιτέθηκαν με αγριότητα στον πρώην υπουργό της Ν.Δ., αλλά και τα υπόλοιπα δημόσια πρόσωπα παλαιότερα, δεν αποτελούν αυτό που (ατυχώς ή σκόπιμα) οι δημοσιογράφοι αποκαλούν «γνωστοί-άγνωστοι».
Ηταν σε όλες τις περιπτώσεις καθημερινοί άνθρωποι χωρίς ακραίες εκφράσεις στην υπόλοιπη συμπεριφορά τους. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, οτιδήποτε συγκροτεί αυτή την κοινωνία. Μια κοινωνία που γνωρίζει μια πρωτοφανή πίεση σε πολλά επίπεδα, δραματική μείωση του βιοτικού της επιπέδου και κυρίως παντελή έλλειψη προοπτικής, έστω και σε βάθος χρόνου.
Επηρεασμένο αρνητικά από τους διαχειριστές της εξουσίας και σχεδόν οργισμένο με το καθεστώς ατιμωρησίας για όσους έχουν το βασικό μερίδιο ευθύνης, ένα μέρος της κοινωνίας αντιδρά με τυφλό και γενικευμένο τρόπο. Δεν ξεχωρίζει ποιοι έχουν βάλει το χέρι στο μέλι και ποιοι όχι.
Ποιοι τους οδήγησαν στη χρεοκοπία και ποιοι δεν είχαν συμμετοχή σ' αυτό. Το πολιτικό προσωπικό απέναντί τους έχει συλλογική ευθύνη. Αν όχι ολόκληρο, τουλάχιστον εκείνο που μετείχε στη διακυβέρνηση της χώρας.
Αγνωστο ακόμα πού θα οδηγήσει το κλίμα αυτό...
Πηγή: http://www.enet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου