Τα πουλόβερ και το πνεύμα των Χριστουγέννων

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, τα πουλόβερ και το πνεύμα των Χριστουγέννων

του Χρήστου Νάτση

 

«Είσαι υποχρεωμένος να είσαι χαρούμενος και να διασκεδάζεις, ακόμη και αν δεν έχεις καμία όρεξη να διασκεδάσεις, κάτι σαν τις παραλίες το καλοκαίρι. Τέτοιος ψυχαναγκασμός, που όταν ακούω για πνεύμα των Χριστουγέννων σκέφτομαι τον Σκρούτζ του Ντίκενς, ο οποίος απάντησε στον ανιψιό του: “Και γιατί πρέπει να είμαι χαρούμενος επειδή είναι Χριστούγεννα;”». 

Έτσι τελειώνει το σημερινό του άρθρο στην Καθημερινή ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, συνοψίζοντας έναν συλλογισμό που ερμηνεύει την κακοδαιμονία του τόπου εν πολλοίς και ως εμμονή στην αναντιστοιχία εικόνας και πραγματικότητας, ένα αίτημα απόλαυσης άνευ πραγματικού υλικού υποστρώματος.

Την ίδια στιγμή, οι έντονες αντιδράσεις για το ντύσιμο των δέντρων στο κέντρο της Αθήνας αποδίδονται από πολλούς σχολιαστές-υποστηρικτές της ενέργειες και θιασώτες του ευρύτερου Κέντρου στον μιζεραμπιλισμό των επαναστατών του πληκτρολογίου, που άκοπα γκρινιάζουν για τη χαρά των άλλων, αγνοώντας την εμπειρία του εθελοντισμού.

Δύο φαινομενικά αντίθετες στάσεις που εκπορεύονται ωστόσο από τον ίδιο πυρήνα: τον εγωισμό του νεωτερικού υποκειμένου-ατομικού καταναλωτή. Στην περίπτωση Θεοδωρόπουλου παρακολουθούμε την μελαγχολία του σνομπ στοχαστή μπρος στην οργιαστική διάθεση του πλήθους· στην έκσταση των πουλόβερ την αφ’υψηλού χαρά της διάκρισης από τον καθυστερημένο λαό που δεν ξέρει το yarn bombing.

Στον αντίποδα, ο Ζιλ Ντελέζ δια της μεταφοράς του Τζόρτζιο Αγκάμπεν, όχι «η μικρή ευχαρίστηση καθεαυτής της ύπαρξης, ο εγωισμός» αλλά «η σκέψη των ίδιων των απαιτουμένων που παράγουν χαρά». Όχι οι μεγάλες χαρές των εθελοντικών τυμπανοκρουστικών δράσεων ή της αυτοϊνικονοποιούμενης πνευματικότητας αλλά η θέση πως «είμαστε φτιαγμένοι από μικρές χαρές και το να είμαστε ευχαριστημένοι απ΄ αυτές σημαίνει να βρούμε σ’ αυτές καθαυτές τη δύναμη να αντισταθούμε στην αισχρότητα».

πηγή: unfollow.com.gr