Η κοινωνική έκρηξη έρχεται

Ο «λαοπρόβλητος» τύποις πρωθυπουργός της χώρας μετατρέπει την Θεσσαλονίκη σε μια αστυνομοκρατούμενη πόλη για να μπορέσει να παραστεί στα εγκαίνια της ΔΕΘ και να αντιμετωπίσει όποια δυναμική αντίδραση εκδηλωθεί ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησής του που μας γυρνάει στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. 

 

Σε σημερινό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Μακεδονία» διαβάζουμε:

«Πρωτοφανή αστυνομικά μέτρα, που μετατρέπουν σε φρούριο όχι μόνο το Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο αλλά και την ευρύτερη περιοχή των εγκαταστάσεων της ΔΕΘ, λαμβάνουν οι επιτελείς της αστυνομίας για τα εγκαίνια της φετινής Έκθεσης, το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου. 

Περισσότεροι από 4.500 αστυνομικοί επιστρατεύονται για τις μεγάλες διαδηλώσεις, ενώ μεταφέρονται στη Θεσσαλονίκη οι τεχνικοί φραγμοί που χρησιμοποιήθηκαν στο Σύνταγμα, αλλά και το όχημα εκτόξευσης νερού “Αίαντας” που διαθέτει η αστυνομία...

Κυνηγοί ψηφιακών κεφαλών

της Μαριάννας Τζιαντζή

Την περασμένη εβδομάδα, δύο νέοι καταδικάστηκαν από βρετανικό δικαστήριο σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση επειδή κρίθηκαν ένοχοι για παρακίνηση σε βία μέσω των σελίδων τους στο Facebook. 

Ένας 21χρονος Βρετανός καταδικάστηκε σε τεσσάρων μηνών φυλάκιση επειδή έγραψε στη σελίδα του: «Αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα μου άρεσε να σπάσω ένα περιπολικό. Εσάς θα σας άρεσε;»

Πρώτη φορά σε δυτική χώρα επιβάλλονται τέτοιες ποινές για την «κακή» χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον υποστήριξε ότι το Διαδίκτυο ήταν το μέσο με το οποίο οργανώθηκαν και συντονίστηκαν οι ταραχές και οι λεηλασίες και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο του «λουκέτου». Καμία απόδειξη δεν παρουσιάστηκε ότι οι δύο νέοι που κάλεσαν τους ψηφιακούς «φίλους» τους σε εξέγερση προκάλεσαν τις ταραχές. Οι μόνοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά τους ήταν οι ίδιοι οι αστυνομικοί που τους συνέλαβαν ως υπαίτιους. Προφανώς η βαριά καταδίκη τους έχει προειδοποιητικό, εκφοβιστικό χαρακτήρα. 

Ο Μεγάλος Αδελφός σάς παρακολουθεί, σάς καταγράφει και σας καταδικάζει όχι για ό,τι κάνετε, αλλά για ό,τι σκέφτεστε και ό,τι γράφετε.

Ελληνικό χρέος: ''Κούρεμα''; Ποιο κούρεμα;

 του Σταύρου Δ. Μαυρουδέα

Αν. Καθηγητή στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Η κυβέρνηση καθώς και η μεγάλη πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης διαφήμισαν τη «συμφωνία των Βρυξελλών» σαν σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία (Ξανά; Αυτή δεν σώθηκε με το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο;) και σαν απόδειξη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αργεί, αλλά τελικά λειτουργεί (υποτίθεται προς όφελος των χειμαζόμενων μελών της).

Ιδιαίτερα προβλήθηκε ότι θα υπάρξει αισθητή μείωση του ελληνικού χρέους που θα απαλύνει το βάρος εξυπηρέτησής του και θα το κάνει βιώσιμο. 

Σημειωτέον ότι υποτίθεται πως το πρώτο μειώνει τα βάρη για τους πολίτες, ενώ το δεύτερο διασφαλίζει τους δανειστές ότι θα πληρωθούν εν τέλει.

Εστιάτορες: Στάση πληρωμών προς το Δημόσιο

Στάση πληρωμών προς το Δημόσιο μέχρι την άρση της κυβερνητικής απόφασης για μετάταξη των επιχειρήσεων εστίασης στον ΦΠΑ 23%, αποφασίστηκε στην έκτακτη γενική συνέλευση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εστιατορικών και Συναφών Επαγγελμάτων, την Τρίτη.

Επιπροσθέτως, οι εκπρόσωποι του κλάδου Εστίασης να προχωρήσουν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και κλείσιμο των καταστημάτων σε ημερομηνία που θα καθορίσει το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας.

Σιδερόφρακτη πόλη η Θεσσαλονίκη ενόψει ΔΕΘ!

4.500 αστυνομικοί, ομάδες Δέλτα και Δίας απο Αθήνα, κινητοί φράχτες και αντλίες νερού επί της «υποδοχής» των διαδηλωτών!

Εκεί που τελειώνει η δημοκρατία ξεκινούν τα τείχη και η καταστολή!  

10 Σεπτέμβρη ραντεβού στους δρόμους της Θεσσαλονίκης για την ανατροπή!

Περισσότεροι από 4.500 αστυνομικοί επιστρατεύονται για τις μεγάλες διαδηλώσεις ενόψει της ΔΕΘ, ενώ μεταφέρονται στη Θεσσαλονίκη οι κινητοί σιδερένιοι φραγμοί που χρησιμοποιήθηκαν στο Σύνταγμα κατά τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας επί του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος αλλά και όχημα εκτόξευσης νερού.

Η κυβέρνηση τρομοκρατημένη από την αναμενόμενη κοσμοπλημμύρα των διαδηλωτών που φαίνεται ότι θα κατακλύσει τη Θεσσαλονίκη ενόψει των εγκαινίων της ΔΕΘ και με στόχο να δημιουργήσει κλίμα φόβου προκειμένου να αποτραπεί η μαζικότερη δυνατή προσέλευση των πολιτών προχωράει στην μετατροπή της πόλης σε κλειστό φρούριο με την παρουσία χιλιάδων αστυνομικών αλλά και κατασταλτικών μέσων που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.

Τα χρηματιστήρια προεξοφλούν τη διάλυση της ευρωζώνης;

Τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες, τα διεθνή χρηματιστήρια απώλεσαν παγκοσμίως πάνω από 5,3 τρισεκατομμύρια δολάρια, αποκάλυψε η Standard & Poor’s. Μόνο η Γουόλ Στριτ κατέγραψε μέσα σε ένα μήνα απώλειες της τάξης του 16,5%, τις χειρότερες από τον Οκτώβριο του 2008. Οι αμερικανοί επενδυτές έχασαν 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια...

του Μιχάλη Ψύλου

«Καταστροφικό, εφιαλτικό, εντελώς παρανοϊκό, καταθλιπτικό». Η γαλλική οικονομική εφημερίδα Les Echos δεν βρίσκει επίθετα για να περιγράψει τη βουτιά των χρηματιστηριακών δεικτών αυτό το καλοκαίρι. Οι δείκτες των ευρωπαϊκών τραπεζών επανήλθαν στα επίπεδα της άνοιξης του 2009.Οι ευρωπαϊκές τράπεζες συνετρίβησαν και οι αμερικανικές πήραν τη σκυτάλη με τις μεγαλύτερες να βουλιάζουν.

Η ίδια διαδικασία εκτυλίχθηκε στις ΗΠΑ για έναν ολόκληρο χρόνο πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers από τον Ιούλιο του 2007 ως τον Σεπτέμβριο του 2008. Τώρα είναι η σειρά της Ευρώπης...

Πανεπιστήμια Νταχάου με λογότυπα χορηγών

Οξύνει τους ταξικούς φραγμούς ο νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ

του Λεωνίδα Βατικιώτη 

Mόνο καταμεσής του Αυγούστου μπορούσε να περάσει ο νόμος - έκτρωμα που ψήφισε στη Βουλή ο νεοφιλελεύθερος συρφετός ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - Ακροδεξιάς και Ντόρας! Πρόκειται για ένα σκοταδιστικό νόμο που συνταιριάζει τις πιο αντιδημοκρατικές, αυταρχικές παραδόσεις του παρελθόντος με την πλήρη υποταγή στην αγορά που θα αποφασίζει στο εξής για τη χρηματοδότηση κι επομένως για την ίδια την ύπαρξη τμημάτων και σχολών.

Ο νέος νόμος πλαίσιο πάνω απ’ όλα όμως οξύνει σε πρωτοφανές επίπεδο για τις τελευταίες δεκαετίες τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση. 

Πετάει έξω τα παιδιά της εργατικής τάξης από την τριτοβάθμια εκπαίδευση με πολλούς τρόπους.

Κλιμακώνονται οι κινητοποιήσεις των φοιτητών

Κλιμακώνονται οι κινητοποιήσεις στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για το νέο νόμο πλαίσιο που ψηφίστηκε με ευρεία συναίνεση στη Βουλή.

Ομάδα φοιτητών που ανήκουν στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, και πρόσκεινται στο ΚΚΕ, από νωρίς το πρωί έχουν αποκλείσει την είσοδο του κτιρίου της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών εμποδίζοντας την είσοδο. 

Το ίδιο προτίθενται να πράξουν και στα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά, καθώς και στο Κέντρο Ερευνών. Ανάλογες κινητοποιήσεις θα κάνουν και σε άλλα Πανεπιστήμια στην Αθήνα και πολλές πόλεις. Οι φοιτητές διαμαρτύρονται εναντίον του νέου νόμου για τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Επιστρέφει η δουλεία

του Δημήτρη Καζάκη, Οικονομολόγου – Αναλυτή

Τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, και τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο άμεσο ενδεχόμενο ενός νέου, ακόμη πιο καταστροφικού κραχ.

● Τέσσερα χρόνια μετά, και το κύριο καταστροφικό δυναμικό της κρίσης δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί, ούτε έχει εκτονωθεί.

● Τέσσερα χρόνια μετά, και η κοινωνία αντιμετωπίζει ίσως τη χειρότερη κρίση που έχει βιώσει ποτέ. Κι αυτό διότι, μπορεί έως τώρα να μην είχαμε επίσημες πτωχεύσεις κρατών, αλλά οι συνθήκες κοινωνικής πτώχευσης και δυστυχίας που κυριαρχούν – πλέον, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες –, είναι κυριολεκτικά πρωτοφανείς.

Τα 45 εκατ. φτάνει ο αριθμός στις ΗΠΑ όσων δεν πεθαίνουν της πείνας χάρη στα κρατικά κουπόνια διατροφής. Το 50% αυτού του αριθμού είναι παιδιά και 20% υπερήλικοι χωρίς στον ήλιο μοίρα. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιαστεί τα επόμενα χρόνια, με ή χωρίς «ανάπτυξη». Είναι αυτό που οι οικονομικοί αναλυτές ονομάζουν «jobless recovery», δηλαδή «ανάκαμψη χωρίς δουλειές». Όχι, όμως, μόνο χωρίς δουλειές, αλλά και χωρίς απολαβές, χωρίς εγγυήσεις έναντι της εξαθλίωσης, χωρίς ούτε εικονική άνοδο του βιοτικού επιπέδου για την συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων.

Για να αποφευχθεί το φονικό στα ΑΕΙ

του Γιώργου Ρούση

Έχω ξαναγράψει σε αυτήν τη στήλη ότι το κύριο πρόβλημα του νομοσχεδίου που κατέθεσε η νεοφιλελεύθερη -και όχι μόνον μνημονιακή- κυβέρνηση για τα ΑΕΙ είναι ότι αυτά μετατρέπονται σε επιχειρήσεις στην άμεση πια υπηρεσία του κεφαλαίου. 

Και αυτό συμβαίνει λίγο πολύ σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, διότι το υπό κρίση σύστημα παραδίδει πια άμεσα στα ιδιωτικά συμφέροντα, ακόμη και ό,τι είχε μια σχετική αυτοτέλεια απέναντί τους, όπως η αλήθεια είναι, όλο και λιγότερο, τα πανεπιστήμια, και διότι επιδιώκεται αυτά να αναπαράγουν τόσο τεχνικά όσο και ιδεολογικά εκείνου του τύπου την εργατική δύναμη που θα εξυπηρετεί άμεσα το κεφάλαιο.

Ο νόμος Διαμαντοπούλου-Γεωργιάδη, η ΝΔ και η Αριστερά

του Σταύρου Κωνσταντακόπουλου

Στη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση - ενός νομοσχεδίου που καλό θα είναι του λοιπού να αποκαλούμε νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου-Γεωργιάδη, αν θέλουμε να είμαστε ιστορικά ακριβείς - γίναμε μάρτυρες μιας θεαματικής μεταστροφής. Αυτής, ενός κόμματος το οποίο, ενώ τη μια μέρα το καταψήφιζε ως αντισυνταγματικό, την άλλη το υπερψήφιζε και επί της αρχής και επί του συνόλου.

Ως «κωλοτούμπα» χαρακτηρίστηκε εύστοχα η αιφνίδια αλλαγή  στάσης της Νέας Δημοκρατίας, εφόσον τις προηγούμενες μέρες εκτός από τις παρουσιαζόμενες ως αναλύσεις των μεγάλων συγκροτημάτων τύπου (που ήσαν στην ουσία τους προτροπές), τίποτα άλλο δεν μας προετοίμαζε γι’ αυτήν  την αλλαγή πλεύσης.

Η ερμηνεία της στάσης της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να πάρει δύο δρόμους.

Οι νατοϊκοί ''επαναστάτες'' και η άθλια ''αριστερά''

του Τάκη Φωτόπουλου

Η NATOϊκή εγκληματική εκστρατεία εναντίον της Λιβύης ήδη φαίνεται να πετυχαίνει τον στόχο της: την «αλλαγή καθεστώτος» που οδηγεί στην καταστροφή ενός ακόμη λαού, όπως προηγουμένως των λαών της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ. 

Το «πεζικό» του ΝΑΤΟ είναι οι «επαναστάτες» της Βεγγάζης (των οποίων ηγούνται στελέχη της CIA[1]!), οι οποίοι, όχι μόνο δεν κάνουν βήμα αν δεν τους ανοίξει πρώτα τον δρόμο το ΝΑΤΟ που με τα Απάτσι του κ.λπ.

ξεπαστρεύει τους λαϊκούς αγωνιστές που μάχονται, όχι για τον Καντάφι, αλλά για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους, αλλά και έχουν εκπαιδευθεί και καθοδηγούνται στις χερσαίες επιχειρήσεις από τις ειδικές δυνάμεις του.[2] 

Φυσικά, το γεγονός ότι και αυτή η αλλαγή καθεστώτος, όπως και οι προηγούμενες, θεμελιώνεται στη διαίρεση του λαού και σε εξοντωτικό εμφύλιο πόλεμο δεν απασχολεί την υπερεθνική ελίτ, αρκεί να μπορεί να εκμεταλλεύεται τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας.

 Η κρίσιμη διαφορά όμως αυτής της εκστρατείας είναι ότι εξασφάλισε ένα πρωτόγνωρο βαθμό συναίνεσης της «διεθνούς κοινότητας» ακόμη και της αυτό-αποκαλούμενης «αντικαπιταλιστικής Αριστεράς»!

Στo wikileaks Παπαχελάς, Σκάι, Mega και free press

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τρία τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα προς την Ουάσινγκτον που διέρρευσαν μέσω του wikileaks, και στα οποία γίνεται αναφορά για την ελληνική δημοσιογραφία, το δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά, τους τηλεοπτικούς σταθμούς Mega και ΣΚΑΪ και τη free press εφημερίδα "Lifo".

Στο πρώτο, με ημερομηνία Ιουνίου 2006 και τίτλο "Πως να διαβάσετε τον Ελληνικό τύπο: ένας οδηγός για τους αμύητους» αναφέρεται πως τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν ενδιαφέρονται για την κερδοφορία τους αλλά πρωτίστως για την άσκηση πολιτικής και οικονομικής πίεσης, ενώ υπάρχουν Έλληνες δημοσιογράφοι που διατηρούν θέση σε πολιτικά γραφεία Τύπου τα οποία ταυτόχρονα καλύπτουν δημοσιογραφικά λαμβάνοντας από αυτά δώρα και χρήματα. Ως παράδειγμα αναφέρεται ο χρηματισμός δημοσιογράφων από την επιτροπή διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων το 2004.

Επίσης ο συντάκτης του τηλεγραφήματος αναφέρει ότι είναι πολύ σπάνιο το μέσο ενημέρωσης να ασκεί κριτική στον ιδιοκτήτη του και μάλιστα φέρνει ως παράδειγμα γνωστή δημοσιογράφο του MEGA που φέρεται να ισχυρίστηκε στην πρεσβεία ότι το κανάλι της έχει ασκήσει μόνο μια φορά κριτική στον ιδιοκτήτη της.

Συντηρητικό μέτωπο εκποίησης της χώρας και πολιτικής ερήμωσης

του Ρούντι Ρινάλντι.

Το τελευταίο διάστημα είχαμε δύο τηλεφωνικές επικοινωνίες (από αυτές που γίνανε γνωστές) ανάμεσα στον Γ. Παπανδρέου και τον Α. Σαμαρά. Η πρώτη έγινε την 15η Ιουνίου, όταν ουσιαστικά είχε παραιτηθεί για μερικές ώρες ο πρωθυπουργός, αλλά το συνοικέσιο δεν προχώρησε. Πριν λίγες μέρες, τα πράγματα πήγαν καλύτερα, και ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων, μετά τη συμφωνία των δύο, υπερψήφισε το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ.

Και τι δεν ειπώθηκε για αυτήν την υπερψήφιση. Πανηγυρισμοί, ύμνοι, ιαχές, χαρά. «Υπάρχουν και ευτυχισμένες στιγμές στο δημόσιο βίο μιας χώρας.», «Το στοίχημα της συναντίληψης και της συνεργασίας στα μεγάλα θέματα δεν χάθηκε», «Αλλά τώρα το ρόδι έσπασε. Υπάρχει ένα στοιχείο αναφοράς. Ένα υπόδειγμα που θα δείχνει το δρόμο για τα μείζονα και τα σπουδαία.», «Τομή στα πολιτικά μας πράγματα», «Ιστορικής διάστασης ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση». Η Καθημερινή σε κύριο άρθρο της την επόμενη αναφέρει: «Οι δυνάμεις ευθύνης αυτού του τόπου, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Συμμαχία) ενώθηκαν και αψήφησαν, επιτέλους, τις απειλές και τους εκβιασμούς μιας αντιδραστικής μειοψηφίας, που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα και απειλεί συνεχώς ότι "θα τα κάνει μπάχαλο"». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο ξεχασμένος κ. Στ. Μάνος δήλωσε πως ««Αξίζει συγχαρητηρίων η κ. Διαμαντοπούλου που, χωρίς συμβιβασμούς σε ζητήματα αρχής, κατάφερε να οδηγήσει τη συζήτηση σε έναν επωφελή συμβιβασμό μεταξύ των μη αριστερών κομμάτων της Βουλής».

Η επικείμενη πτώχευση, η «κακή» Φιλανδία και το άρθρο 9…

Λέγεται ότι εύκολη απάντηση, μια επιλογή δηλαδή που να μη συνοδεύεται από κόστος, δεν υπάρχει! 

Η κυβέρνηση με απόλυτη σιγουριά λέει να εφαρμοστούν και μάλιστα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα οι αποφάσεις που έλαβαν οι ηγέτες της ευρωζώνης στις 21 Ιούλη. Η Αθήνα βιάζεται γιατί – πολύ σωστά – βλέπει ότι το κλίμα αλλάζει κι οι επόμενες εβδομάδες θα είναι πολύ πιο απρόβλεπτες ακόμη κι απ’ αυτές του καλοκαιριού.

Με την Ιταλία και την Ισπανία, συγκεκριμένα, να στέκονται στην κόψη του ξυραφιού, ποιός μπορεί να εγγυηθεί ότι αύριο δεν θα χρειασθούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να σωθούν αυτές οι δύο χώρες, ενώ η διάσωση της Ελλάδας τότε να μετατρέπεται σε παρωνυχίδα μπροστά στα τεράστια διακυβεύματα από μια πιθανή χρεοκοπία της Ρώμης και της Μαδρίτης; Ποιός μπορεί επίσης να θεωρεί δεδομένη την συμμετοχή των δύο αυτών χωρών στη δεύτερη δανειοδότηση της Ελλάδας ύψους 109 δισ. ευρώ, όταν για παράδειγμα οι ίδιες δανείζονται πλέον με πολύ μεγαλύτερο επιτόκιο απ’ αυτό που θα μας δανείσουν; Ποιός τέλος μπορεί να θεωρεί σίγουρη ακόμη κι αυτή την ψυχρή, βεβιασμένη συμφωνία πολλών κρατών και κυβερνήσεων όταν στο εσωτερικό τους οι αντιδράσεις πληθαίνουν;

Από την άλλη, μια πιθανή εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιούλη ανοίγει τον ασκό του Αιόλου.

Γερμανική αποικία, μεσαιωνικών προδιαγραφών, η Ελλάδα!

Η Γερμανία, στο όνομα των επενδύσεων, ζητά ειδικές οικονομικές ζώνες μηδενικής φορολογίας και μισθών Κίνας!

Η Γερμανία ζητάει την προνομιακή καταλήστευση των δυνατοτήτων της χώρας σε ανανεώσιμη ενέργεια!

Προαναγγελία, ολοκληρωτικής μετατροπής της Ελλάδας σε "νεοαποικία" της Γερμανίας αποτέλεσε η προχθεσινή (25.8) επίσκεψη του γερμανού υφυπουργού Οικονομικών Στέφαν Καπφέρερ στη χώρα.

  

Ο κορυφαίος γερμανός κυβερνητικός αξιωματούχος, συναντήθηκε με τον Υπουργό Οικονομικών Ε. Βενιζέλο, με τον Υπουργό Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γ. Παπακωνσταντίνου αλλά και με τον Υπουργό Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Μ. Χρυσοχοϊδη.

Στην επίσκεψη έγινε σαφές πως οι όποιες γερμανικές επενδύσεις, στη χώρα θα γίνουν με προαπαιτούμενο, την ύπαρξη νεοποικιοκρατικού θεσμικού πλαισίου για τις γερμανικές επιχειρήσεις στη χώρα. Κοινώς νεοαποκιοκρατία στο όνομα των επενδύσεων!

Υπέγραψαν και τώρα τρέχουν…

Αντιμέτωπη με τα λάθη της και την έλλειψη ουσιαστικής δι­απραγμάτευσης βρίσκεται ακόμη μια φορά η κυβέρνη­ση.  

Η εμπλοκή που παρουσίασε η δια­πραγμάτευση για το νέο δάνειο λόγω των εγγυήσεων που ζήτησε η Φινλανδία δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, διό­τι πολύ απλά δεν είναι ξαφνική, όπως θέλει να την παρουσιάσει το Μαξίμου, και σίγουρα δεν έχει να κάνει με την αναζωπύρωση της κρίσης στην Ε.Ε. τις τελευταίες εβδομάδες.

Γράψαμε λίγες μέρες μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου ότι η απόφαση ανέ­φερε ρητά πως χώρες της ευρωζώνης θα είχαν δικαίωμα να ζητήσουν από την Ελλάδα εμπράγματες εγγυή­σεις (collaterals). Μάλιστα, ενώ ο πρω­θυπουργός έλεγε μέχρι τότε ότι θα ασκούσε βέτο και ότι οι εγγυήσεις ήταν «κόκκινη γραμμή», στις Βρυξέλλες το δέχθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Διαγραφή του χρέους ή διάλυση της Ευρώπης

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου


Μίνι κραχ εξελίσσεται στα διεθνή χρηματιστήρια, με άμεση αιτία τον φόβο εισόδου σε νέα ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας, τις απειλές στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό τραπεζικό τομέα και την παραμένουσα έντονη αμφισβήτηση της διάθεσης ή δυνατότητας της ΕΕ να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χρέους της ευρωζώνης. Σε κίνδυνο έχει τεθεί τώρα, και το δάνειο προς την Ελλάδα που αποφάσισε η ΕΕ στις 21 Ιουλίου, μετά την αποκάλυψη της παράξενης, αν μη τι άλλο, συμφωνίας Αθήνας και Ελσίνκι, που ουσιαστικά εξαιρεί τη Φινλανδία από το νέο δάνειο. ‘Ηδη, τρεις ακόμα χώρες της ευρωζώνης ζητούν παρόμοια συμφωνία, δηλαδή εξαίρεσή τους από τον δανεισμό.

Θύμα των περικοπών και η ΕΡΤ

του Πλανόδιου Αριστερού

Απολύσεις, περικοπές μισθών και ακύρωση των δυνατοτήτων για ποιοτική δημόσια τηλεόραση.

Ακάθεκτη η κυβέρνηση, συνεχίζει μέσα στο καλοκαίρι το εξοντωτικό για τους εργαζόμενους νομοθετικό μνημονιακό ισοπέδωμα. 

Σειρά για εξολόθρευση έχουν πάρει μια σειρά δημόσιοι οργανισμοί. Σε συνέντευξη Tύπου που έδωσαν οι συνδικαλιστές του συντονισμού σωματείων δημόσιων οργανισμών και φορέων, καταγγέλθηκε ότι με την ψήφιση του καινούριου μνημονιακού νομοσχεδίου, οι περισσότερες δημόσιες εταιρείες οδηγούνται στη συρρίκνωση και στο ξεπούλημα. 

Οργανισμοί όπως ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, το ΙΓΜΕ, ο ΕΟΜΜΕΧ, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, η ΕΡΤ έχουν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις που θυμίζουν μεσαίωνα. Απολύσεις, μετατάξεις και καινούριους εργασιακούς θεσμούς, όπως η εφεδρεία.

Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Πέμπτη, δίνει τη δυνατότητα σε έναν μόνο αρμόδιο υπουργό να χειρίζεται και να επεξεργάζεται τα θέματα που αφορούν και την επιβίωση της κάθε δημόσιας επιχείρησης, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.

Η αριστερά, ο Καντάφι, το ΝΑΤΟ και οι εξελίξεις στη Λιβύη!

Ανάγκη για ένα κοινό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο των μεσογειακών λαών κατά των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του χρηματιστικού κεφαλαίου!

Για μια νέα ελεύθερη Μεσόγειο της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, με τους λαούς κυρίαρχους και συνεργαζόμενους!

Από την πρώτη στιγμή καταγγείλαμε τον βάρβαρο απρόκλητο πόλεμο που κατά παραβίαση κάθε ίχνους διεθνούς νομιμότητας εξαπέλυσε το ΝΑΤΟ σε βάρος της Λιβύης με άθλιους πρωταγωνιστές τις κατάπτυστες κυβερνήσεις Σαρκοζί και Κάμερον και φυσικά τις ΗΠΑ του Ομπάμα!

Πρόσχημα και μόνον πρόσχημα για αυτόν τον βρώμικο πόλεμο ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Λιβύη με την εκδίωξη του καθεστώτος Καντάφι και η ενίσχυση των εξεγερμένων στη Λιβύη.

Ο αποκλειστικός στόχος του βρώμικου Νατοϊκού πολέμου υπήρξε αντίθετα ο Νατοϊκός έλεγχος και η ποδηγέτηση "εξεγερμένων' και όχι η ενίσχυσή τους, ο απόλυτος έλεγχος του Λιβυκού πετρελαίου και ο έλεγχος του "στρατηγικού" οικοπέδου που λέγεται Λιβύη, για τη "νομή" και διανομή των οποίων πρόκειται να δώσουν σκληρή μάχη μεταξύ τους οι νικητές "νεοσταυροφόροι"!  

Ο Θαπατέρο θάβει τους... σοσιαλιστές!

του Γιώργου Δελαστίκ

Χειρότερη εκδίκηση εναντίον του κόμματός του, που ουσιαστικά τον καθαίρεσε από αρχηγό του και από εκ νέου υποψήφιο πρόεδρο της κυβέρνησης στις πρόωρες εκλογές του Νοεμβρίου, δύσκολα θα μπορούσε να πάρει ο Ισπανός πρωθυπουργός Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο. Φέρνοντας σε απελπισία τον διάδοχό του Αλφρέδο Πέρεθ Ρουβαλκάβα και οδηγώντας τους Ισπανούς σοσιαλιστές σε βέβαιη εκλογική πανωλεθρία ιστορικών διαστάσεων, ο Θαπατέρο ανακοίνωσε την Τρίτη αιφνιδιαστικά, αφήνοντας άναυδους τους πάντες, ότι συμφώνησε με τον ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος της Δεξιάς και βέβαιο νικητή των βουλευτικών εκλογών, Μαριάνο Ραχόι, να προχωρήσουν από κοινού σε συνταγματική αναθεώρηση-εξπρές μέσα σε μόλις έναν μήνα και χωρίς δημοψήφισμα, για να περάσουν στο ισπανικό Σύνταγμα άρθρο που θα απαγορεύει εντελώς τα ελλείμματα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού!

Πρόκειται για μια απίστευτη πολιτική προσφορά του Θαπατέρο στη Δεξιά.

Το άσυλο...

του Γιάννη  Παντελάκη

Είναι από τις σπάνιες φορές που ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία (συνεπικουρούμενα από λοιπούς πολιτικούς συγγενείς) "ομονοούν" σε κάτι. Και το έκαναν με έμφαση αυτό, όταν χθες ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμφώνησαν πως πρέπει να καταργηθεί το άσυλο στα Πανεπιστήμια.

Η επικοινωνιακού τύπου βαρύτητα που έδωσαν και οι δύο στη συμφωνία τους, όταν μάλιστα δεν συμφωνούν σε εξίσου ή μεγαλύτερης σημασίας ζητήματα, δείχνει εκ των πραγμάτων και την αξιολογική σημασία που δίνουν στα θέματα της εκπαίδευσης. 

Θεωρούν, δηλαδή, πως αν όχι το βασικό, αλλά ένα εκ των βασικότερων προβλημάτων που έχουν οδηγήσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στη σημερινή άθλια κατάσταση, είναι το πανεπιστημιακό άσυλο! Άθλια κακοπαιγμένη πολιτική παρωδία!

H κρισιμότερη απόφαση, ξανά… …και η εξίσωση της εκτροπής

του Γιώργου Κατσαμπέκη

Η ιδιότυπη κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία έχουμε περιέλθει εδώ και αρκετούς μήνες δεν λέει να αρθεί. 

Και ούτε πρόκειται βεβαίως να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού έχουμε να κάνουμε με ξεκάθαρη πολιτική επιλογή που εξυπηρετεί πολύ συγκεκριμένες λειτουργίες. Είναι αξιοπερίεργο το πόσο συχνά και μονότονα επαναλαμβάνονται από την εγχώρια (και ευρωπαϊκή) κυβερνώσα ελίτ οι ίδιες και οι ίδιες συναγερμικές εκκλήσεις προς το λαό και τα κόμματα της αντιπολίτευσης για υπομονή, σύνεση, συναίνεση, υπευθυνότητα, πατριωτισμό και άλλα τέτοια, ενώ συχνά ακολουθούν πανηγυρισμοί για τις νέες «επιτυχίες» της χώρας μας στην Ευρώπη και τον κόσμο. 

Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσε να έχει άραγε το σκηνικό; Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως εύχρηστο εργαλείο για τη δικαιολόγηση κάθε λογής εκτροπών από την δημοκρατική νομιμότητα δεν μπορεί παρά να βρίσκει «πάτημα» στο πλέον πιεστικό διακύβευμα, που δεν είναι άλλο από την ίδια τη σωτηρία της χώρας.

Η μνήμη ως ενθύμηση του παρόντος

Το παρελθόν είναι σα μια ξένη χώρα:

εκεί όλα γίνονται διαφορετικά

Λ. Π. Χάρτλεϋ

Διαβάζοντας ένα εξαιρετικό κείμενο του Theodor Adorno για τη λειτουργία των αναμνήσεων στο άτομο, έκανα κάποιες σκέψεις πάνω στη φωτογραφία.

Όσοι αγαπούν τη φωτογραφία ως δημιουργική απασχόληση την εκτιμούν γιατί τους δίνεται η δυνατότητα σχολιασμού του «γύρω κόσμου». Ενός κόσμου που είναι διαρκώς σε εξέλιξη, ρευστός και επομένως που επιδέχεται πολλές και αλληλεπικαλυπτόμενες ερμηνείες.

Για τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου ωστόσο, η φωτογραφία είναι ο τρόπος για να διατηρηθούν οι αναμνήσεις «ωραίων στιγμών» (ότι και να σημαίνει αυτό -μια «ωραία εκδρομή», μια «δυνατή ερωτική σχέση»).

Το σκοτεινό φθινόπωρο του 2011

του Γιώργου Δελαστίκ

Φόβος, απελπισία, οργή. Αυτά είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν στη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Φόβος για το αύριο. Απελπισία για το σήμερα. Οργή για το γεγονός ότι όλο το βάρος της κρίσης το πληρώνουν μόνο οι συνεπείς φορολογούμενοι, εναντίον των οποίων επιτίθεται διαρκώς με συνεχώς νέους φόρους η κυβέρνηση Παπανδρέου λεηλατώντας το εισόδημά τους. Μέχρι πού θα πάει αυτή η ιστορία; Μέχρι πότε η κυβέρνηση αυτή θα "γδέρνει" τους εργαζόμενους και κάποιους ειλικρινείς μικρομεσαίους αδυνατώντας ή αδιαφορώντας να πατάξει τους εύπορους φοροφυγάδες;

Παράλληλα, όλοι οι μακροοικονομικοί στόχοι της κυβέρνησης Παπανδρέου που αποφασίζονται από κοινού με τους ξένους επικυρίαρχους της τρόικας αποτυγχάνουν παταγωδώς, στραγγαλίζοντας κάθε ελπίδα ανάκαμψης. Μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο ακούγεται πλέον ο στόχος της ανάπτυξης. 

Ναοί και αίθουσες συνάντησης των νεοναζιστών με δημόσιο χρήμα

Αποθράσυνση του νεοφασισμού

 

του Αλμπέρτο Μαράνι

Η φρίκη του Όσλο και της Ουτόγια μας εξαναγκάζουν να επαναξιολογήσουμε μια πραγματικότητα που μέχρι σήμερα σνομπάραμε: τις οργανώσεις, τις διαδηλώσεις και τις νεανικές συμπάθειες ναζιστικής-φασιστικής μορφής. Εδώ και καιρό αποδομήθηκε η γενική αγανάκτηση των πολιτών προς τον φασισμό, μέσα από αναγνωρίσεις, ιστορική αναθεώρηση, παραχώρηση χώρου στους ηγέτες του, ανεκτικότητα και, σε πολλές περιπτώσεις, συμπάθεια ή ανοιχτή στήριξη σε μαύρες οργανώσεις, συχνά εκ μέρους στελεχών των δημόσιων διοικήσεων και της κυβέρνησης.

Παράλληλα, παρακολουθήσαμε στη Ρομάνια, εκ μέρους του PDS και εν συνεχεία PD, μια ουσιαστική (όχι φαινομενική) διαδικασία κατεδάφισης κάθε αντιφασιστικής αξίας.

Στο Πρεντάπιο, γενέτειρα του Μουσολίνι, ο εορτασμός της απελευθέρωσης της πόλης (28 Οκτωβρίου 1944) καταργήθηκε για πάντα, για να αφήσει ολόκληρη την πόλη έρμαιο της εισβολής κάθε χρόνο ενός τεράστιου πλήθους αλαζόνων και καμαρωτών φασιστών, που καταλαμβάνουν τις πλατείες, τους δρόμους και τα μαγαζιά. Και να σκεφτεί κανείς ότι ήταν ακριβώς οι αντάρτες από το Πρεντάπιο αυτοί που ζήτησαν από τους αγγλο-αμερικανούς να καθυστερήσουν για μερικές μέρες την είσοδό τους στην πόλη, για να συμπέσει συμβολικά η πτώση του φασισμού στη γενέτειρα του ιδρυτή του με την ημερομηνία της πρώτης του νίκης.

Indignados: Από τις πλατείες στα κοινωνικά κινήματα;

του Πέτρου Λινάρδου Ρυλμόν

Δημοσιεύτηκε στην Εποχή (31.7)

Το πέρασμα σ’ ένα νέο σχήμα κινητοποιήσεων επιχειρούν οι συνελεύσεις των πλατειών στην Ισπανία, σε μια προσπάθεια να συνεχίσουν να υπάρχουν με πιο ρεαλιστικούς ρυθμούς, να εξειδικεύσουν την προβληματική και τις διεκδικήσεις τους και να συνδεθούν με κινήματα σε εξειδικευμένους κοινωνικούς χώρους.

Στη Βαρκελόνη, η βασική δραστηριότητα έχει μεταφερθεί στις πλατείες των συνοικιών μ’ ένα ρυθμό εβδομαδιαίων συνελεύσεων. Στη συνοικία της Γκράθια, μια ιστορική συνοικία με χαρακτηριστική καταλανική ελευθεριακή παράδοση, μια συνοικία που από αρκετές απόψεις μπορεί να συγκριθεί με τα Εξάρχεια της Αθήνας, οι συνελεύσεις του τελευταίου μήνα αφιερώθηκαν στην προετοιμασία της κινητοποίησης σε όλη την πόλη κατά των περικοπών στις δαπάνες υγείας που προτείνει η κυβέρνηση της Καταλονίας.

Η μάχη για το δημόσιο πανεπιστήμιο, υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας

του Παναγιώτη Σωτήρη

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει στην ψήφιση του νομοσχεδίου διάλυσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τον ίδιο πραξικοπηματικό τρόπο που ούτως ή άλλως πολιτεύεται το τελευταίο διάστημα. Τη μόνη νομιμοποίηση της κίνησής της έχει αναζητήσει στα αρνητικά αντανακλαστικά ενάντια στην ακαδημαϊκή κοινότητα, εκμεταλλευόμενη και υπαρκτές παθογένειες του πανεπιστημιακού χώρου, τις οποίες το πανεπιστημιακό κίνημα έχει καταγγείλει από καιρό. Υποστηρίζει ότι οι διαμαρτυρίες προέρχονται από τους πρυτάνεις που θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, τους καθηγητές που δεν θέλουν να κρίνονται, τις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις που θέλουν να συναλλάσσονται με τις πρυτανικές αρχές.   

Την ίδια ώρα, προβλήματα που έχει δημιουργήσει η ίδια η πολιτική της, όπως είναι η μεγάλη ανεργία των πτυχιούχων, σπεύδει να τα αποδώσει στο υποτιθέμενο… σοβιετικό (!) μοντέλο σχεδιασμού που επικράτησε, όπως μας είπε χτες ο κ. πρωθυπουργός. Ο στόχος είναι προφανής: η κυβέρνηση επιδιώκει οι αντιδράσεις να θεωρηθούν υπόθεση μόνο της πανεπιστημιακής κοινότητας και των φοιτητικών παρατάξεων, ενώ η ίδια παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος των αναγκών της κοινωνίας για καλύτερη ανώτατη εκπαίδευση.

Ανωνυμία, ψευδωνυμία και επωνυμία στο διαδίκτυο

του Μιχάλη Παναγιωτάκη

Με τον λεγόμενο «μπλογκονόμο» στα σκαριά, και τη διακηρυγμένη πρόθεση του Υπουργού να ταυτοποιήσει προληπτικά τους Έλληνες ιστολόγους, επανέρχεται και πάλι το θέμα της λεγόμενης διαδικτυακής «ανωνυμίας»[1] στο προσκήνιο. 

Για τον υπό συγγραφή νόμο, έχω γράψει και θα συνοψίσω εδώ πως αν το ζητούμενο είναι η προληπτική ταυτοποίηση των ιστολογούντων, πρόκειται για έναν, στην πράξη, ανεφάρμοστο νόμο, που στόχος του είναι απλά και μόνο ο πολιτικός εκφοβισμός όσων κρίνουν και αποδοκιμάζουν δια του διαδικτύου την κυβέρνηση, εν όψει του νέου γύρου αγώνων εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής.

Καθώς όμως η ουσία του θέματος έχει αποκτήσει επικαιρότητα, είναι ίσως χρήσιμο να επισημάνουμε μερικά πράγματα για την διαδικτυακή ανωνυμία και το ιδιωτικό απόρρητο στο διαδίκτυο που υπερβαίνουν την συγκυρία και δένουν με τις  παγκόσμιες εξελίξεις σε θέματα προστασίας της ελευθερίας του λόγου στον διαδίκτυο και των διαδικτυακών δικαιωμάτων – που πλέον είναι άρρηκτα τμήμα των  ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πολιτικοί... υπάλληλοι

του Δημήτρη Καζάκη

Αν νομίζετε ότι η κρίση της ευρωζώνης βαθαίνει, τότε δεν ακούτε προσεκτικά την επίσημη ρητορική. 

Αν ανα­ρωτιέστε πώς γίνεται να ξεπεραστεί μια τόσο παρατεταμένη και βαθιά κρί­ση με έκτακτα μέτρα σαν την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ ή τις πολιτικές λιτότητας που στραγγαλίζουν τις οικονομίες και τα νοικοκυριά, τότε κάνετε το μοιραίο λάθος να θεωρείτε ότι η επίσημη οικονομική και πολιτική προβληματική διακατέχεται από την κοινή λογική.

Δεν υπάρχει ίχνος όχι κοινής, αλλά ούτε καν τυπικής λογικής στον τρόπο που σκέφτονται και δρουν οι κυρίαρχοι κύκλοι. Υπάρχει μόνο το συμφέρον των αγορών, των τραπεζών και των άλλων χρηματοπιστωτικών κυκλωμάτων.

Δείτε τι έγινε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες όπου οι χρηματαγορές φλέρταραν με το κραχ.

Ποιους φοβάται το Μαξίμου;

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Συγγνώμη, αλλά αυτοί στο Μαξίμου θα μας τρελάνουν τελείως; Αρχικά διοχετεύθηκαν οι φήμες (από ποιον πρώτον;) ότι ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να εκφωνήσει τον συνήθη κεντρικό λόγο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κατά την επίσημη επίσκεψή του το διήμερο 10-11 Σεπτεμβρίου. Αυτές υποτίθεται ότι... διαψεύστηκαν την Κυριακή το πρωί και μάλιστα κατηγορηματικά: ο πρωθυπουργός... θα μιλήσει.

Μάλιστα όχι μόνο θα μιλήσει, αλλά θα βάλει ως κεντρικό του άξονα την ανάπτυξη (ένα το κρατούμενο) και την καταπολέμηση της ανεργίας (δύο τα κρατούμενα). Αυτά τα γενικόλογα και καθησυχαστικά πήγαν να πνίξουν εν τη γενέσει τους ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό θέμα, το οποίο ωστόσο δημιουργήθηκε επειδή το Μαξίμου... επέλεξε να δημιουργηθεί.

Σύνταγμα στις τρεις του Σεπτέμβρη

Ξεκίνησαν ήδη οι διεργασίες των αγανακτισμένων για επιστροφή στις πλατείες.

Σε νέα φάση πολιτικής συγκρότησης περνά το κίνημα με άνοιγμα στα συνδικάτα και τα, υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, κόμματα

 

του Μπάμπη Αγρόλαμπου

Το κίνημα των «αγανακτισμένων», μετά την αυγουστιάτικη ανάπαυλα, ετοιμάζεται να επιστρέψει στις πλατείες.

Οι πρώτες συναντήσεις, οργανωτικού χαρακτήρα, έχουν ήδη αρχίσει, ενώ το κρίσιμο ραντεβού για το συντονισμό όλων των πρωτοβουλιών και τη φυσιογνωμία του κινήματος είναι προγραμματισμένο για το Σάββατο, 3 Σεπτεμβρίου.

Λείπει ένα «6» απ’ το άρθρο 66

Το σχέδιο νόμου με τον τίτλο «Δω­ρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις», που ψηφί­στηκε κατόπιν συνεδρίασης της Ολο­μέλειας της Βουλής στις 16 Ιουνίου του 2011, είναι, ούτως ή άλλως, έντονα φορτισμένο λόγω του βασικού του πε­ριεχομένου και των αντιρρήσεων που έχουν επ’ αυτού διατυπωθεί...

Η δωρεά οργάνων και η «εικαζόμενη συναίνε­ση» του δότη αποτελούν θέματα που δεν άπτονται μόνο της Ιατρικής, αλλά και της Νομικής, της Θεολογίας, της Φι­λοσοφίας, της Μεταφυσικής κ.λπ.

Πέραν, όμως, αυτής καθαυτής της υπόθεσης των μεταμοσχεύσεων, στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, όπως δη­λώνεται στον τίτλο, εμπεριέχονται και «άλλες διατάξεις»...

Όσοι μάλιστα ενδιαφέρονται και σκα­λίζουν τα χοντρά και τα ψιλά γράμμα­τα των Πρακτικών της Βουλής και των νόμων είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι αυτές οι, ας πούμε, δευτερεύουσες δι­ατάξεις έχουν στην προκειμένη περί­πτωση πολύ ζουμί...

Χαρακτηριστικά θα αναφέρουμε μερικά από τα προβλεπόμενα του άρθρου 66,  του   επονομαζόμενου "άρθρου των τροπολογιών"...

Ένα αποκαλυπτικό κλάσμα

του Γιώργου Ρούση

Μήνες τώρα, είμαστε μάρτυρες της απάτης των πάσης αποχρώσεως ιδεολογικών υπηρετών του συστήματος, οι οποίοι, όχι μόνον από άγνοια αλλά και εσκεμμένα, προσπαθούν να αποκρύψουν τις πραγματικές αιτίες της οικονομικής κρίσης.

Αυτή η απάτη, τους είναι αναγκαία, τόσο για να μην αποκαλυφθεί η μακροπρόθεσμη αναποτελεσματικότητα των μέτρων που παίρνονται όσο, και κυρίως, για να μην αποκαλυφθεί το γεγονός ότι ο καπιταλισμός έχει υπερβεί τα ιστορικά του όρια και ότι συνεπώς η μόνη λύση για την επίλυση των αντιθέσεων που γεννά, στις οποίες και οφείλεται η κρίση, είναι η διά της ανατροπής υπέρβασή του.

Και ενώ ο παγκόσμιος χαρακτήρας της κρίσης είναι πια αδύνατον να συγκαλυφθεί όπως επιχειρήθηκε αρχικά -με επιχειρήματα του τύπου φταίει η τεμπελιά των Ελλήνων- όταν πια έγινε φανερό ότι αυτή πλήττει όχι μόνον την Ψωροκώσταινα αλλά ακόμη και τις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, αυτή εμφανίζεται ως κρίση περιορισμένη στο χρηματοπιστωτικό επίπεδο, άντε ως αυθυπόστατη κρίση υπερπαραγωγής-υποκατανάλωσης (οπότε και υποστηρίζεται ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί με την επιστροφή στον Κέινς), και όχι ως κρίση του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής συνολικά, ως κρίση της λογικής του καπιταλιστικού κέρδους και της απόσπασης υπεραξίας, από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία: Γιατί οι συμφωνίες με την τρόικα είναι απεχθείς

Άρθρο - "φωτιά" για το χρέος προς την τρόικα

Των Reynaud Vivien, Eric Toussaint*

Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι οι τρεις πρώτες χώρες της Ευρωζώνης που τέθηκαν υπό τη κηδεμονία των πιστωτών τους συνάπτοντας σχέδια «βοήθειας» με τη «Τρόικα» που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Όμως αυτές οι συμφωνίες, που γεννάνε νέα χρέη και που επιβάλλουν στους λαούς μέτρα λιτότητας χωρίς προηγούμενο, μπορούν να αμφισβητηθούν στη βάση του διεθνούς δικαίου. 

Πράγματι, αυτές οι συμφωνίες είναι «επαχθείς» και άρα άνομες. Όπως το τονίζει η θεωρία του επαχθούς χρέους, «τα χρέη των Κρατών πρέπει να έχουν συναφθεί και τα απορρέοντα κεφάλαια να έχουν χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες και τα συμφέροντα του Κράτους» (1). 

Όμως, τα δάνεια της Τρόικα χορηγούνται υπό τον όρο της λήψης μέτρων λιτότητας που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και που δεν θα επιτρέψουν σε αυτά τα Κράτη να βγουν από τη κρίση.

Όταν η ληστεία κατά τη διάρκεια της μέρας συναντά τη ληστεία της νύχτας

της Νaomi Κlein

Συνεχίζω να ακούω παραλληλισμούς ανάμεσα στις ταραχές του Λονδίνου και άλλων Ευρωπαϊκών πόλεων - τις σπασμένες βιτρίνες στην Αθήνα ή τα καμένα αυτοκίνητα στο Παρίσι.

Και υπάρχουν ομοιότητες, αυτό είναι σίγουρο: μια σπίθα που την ανάβει η αστυνομική βία, μια γενιά που νιώθει παραμελημένη. Ναι αλλά αυτά τα γεγονότα σημαδεύτηκαν από τις μαζικές καταστροφές. Οι λεηλασίες ήταν ήσσονος σημασίας. 

Υπήρξαν άλλωστε τα τελευταία χρόνια κι άλλες μαζικές λεηλασίες, και μάλλον πρέπει να μιλήσουμε και γι' αυτές. 

Μαύρος Σεπτέμβρης

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσα­λονίκης και η εκεί πρωθυ­πουργική παρουσία ήταν παλαιότερα μια πρώτης τά­ξεως ευκαιρία προβολής του όποιου κυβερνητικού έργου και ταυτοχρό­νως του καθησυχασμού των όσων ανησυχιών της κοινής γνώμης για την πορεία της οικονομίας. Ήταν επίσης μια καλή ευκαιρία για εξαγγελίες «μεγάλων έργων» και μέτρων ενίσχυ­σης ειδικών πελατειακών ομάδων οι οποίες, λόγω διαπραγματευτικής δύ­ναμης, είχαν λαμβάνειν από τον κρα­τικό κορβανά.

Ενίοτε, όμως, η ΔΕΘ μπορούσε να αποδειχθεί θανάσιμη παγίδα για έναν απρόσεκτο πρωθυπουργό –  κάτι που επιβεβαιώθηκε απολύτως με τη μοιραία απάντηση Καραμανλή, το 2008, σε ερώτημα για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Εκείνη η «ατυχής» ημέρα του τότε πρωθυπουργού σήμανε την αρχή της δημοσκοπικής κατρακύλας και της πολιτικής απαξίωσης της Ν.Δ. και της κυβέρνησής της. 

Η τελευταία κατέληξε σε μια βαρύτατη εκλογι­κή συντριβή και μια εσωκομματική κρίση υπαρξιακών διαστάσεων, από την οποία ακόμη και σήμερα το κόμ­μα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αγωνίζεται να συνέλθει –  με μέτρια πάντως επιτυχία.

Με το φάντασμα της συντριβής Κα­ραμανλή να πλανάται ακόμη και στις μέρες μας πάνω από το Μαξίμου -καθώς ο Γιώργος Παπανδρέου βιώνει μία από τις χειρότερες φάσεις της θη­τείας του -, είναι εύλογο ο νυν πρω­θυπουργός να αναζητεί εναγωνίως μια «συσκευασία» που θα του επιτρέ­ψει να... φύγει από τη Θεσσαλονίκη πολιτικά «σώος».

Η χώρα καταρρέει! Πολιτικές εξελίξεις το Σεπτέμβρη!

Θα μπορέσει η αριστερά ή θα έχουμε ακόμα πιο αντιδραστικές εκτροπές και ολοκληρωτισμούς;

Το ναυάγιο των επιλογών κυβέρνησης - αστικού πολιτικού κατεστημένου - τρόικας αφήνει πίσω του κυριολεκτικά συντρίμμια και ερείπια.

Ένας "κατάμαυρος" Σεπτέμβρης και Φθινόπωρο ετοιμάζονται να διαδεχθούν ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι!

Το μεσοπρόθεσμο μνημονιακό πρόγραμμα ρημάζει τα πάντα. Η ύφεση έχει πάρει ιστορικά πρωτοφανείς εφιαλτικές διαστάσεις. Η ανεργία καλπάζει σε ουράνια ύψη! Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις βάζουν μαζικά λουκέτο! Εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες πνίγονται! Ο προϋπολογισμός παρά τα σκληρά μέτρα και εξαιτίας τους, για άλλη μια φορά έχει εκτροχιαστεί και βρίσκεται εκτός των επίσημων στόχων! Νέα επαχθή μέτρα, στο πλαίσιο ενός μακάβριου φαύλου κύκλου, προετοιμάζονται ενόψει ΔΕΘ!

Μπορεί να ανατραπεί η κυβέρνηση μαζί με το μεσοπρόθεσμό της;

του Παναγιώτη Μαυροειδή

Η ιστορική στιγμή δεν απαιτεί μόνο συνθήματα προπαγάνδας και δυναμικές διαδηλώσεις. Υπάρχει η ανάγκη της σαφούς πολιτικής εκτίμησης της διάταξης των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και δυνάμεων, και της κατεύθυνσης προς την οποία αυτοί εξελίσσονται.

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχουν όλα τα στοιχεία μιας πολιτικής κρίσης που θέτουν το ερώτημα της ανατροπής της χούντας κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ σε άμεσο καθήκον και με ρεαλιστικούς όρους.

Αυτό δεν προκύπτει μόνο από την εκπληκτική μαζικότητα, την επιμονή και την αποφασιστικότητα των δεκάδων χιλιάδων που μαζεύονταν στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες.

Λιμνάζοντα χωρικά ύδατα

Ατέρμονες συζητήσεις, τουρκικές απαιτήσεις και μελλοντικές παγίδες

της Κύρας Αδάμ

Τα ψιχία των στοιχείων από το βιβλίο του έμπειρου στα αεροναυτιλιακά ζητήματα, Τούρκου διπλωμάτη Ντενίζ Μπουλούκμπασι, που ήρθαν προσφάτως στη δημοσιότητα, φέρνουν στην επιφάνεια αθέατες συνέπειες των ελληνοτουρκικών διερευνητικών συζητήσεων-διαπραγματεύσεων, οι οποίες ξεκίνησαν το 1978 με πρωτοβουλία-πίεση της Τουρκίας και βρίσκονται στην 50ή συνάντηση.

Εκ του μέχρι στιγμής αποτελέσματος προκύπτει ότι αυτή η πρωτοβουλία της Τουρκίας είχε διπλό στόχο σε βάρος της Ελλάδας.

Ένα μάθημα από τον Ισημερινό για την Ελλάδα

Συνέντευξη του Έντγκαρ Πόνσε στο Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

Πρώην Πρόεδρος των συνδικάτων του Ισημερινού και πρώην ηγετικό στέλεχος του ΚΚ, ο 'Eντγκαρ Πόνσε επελέγη από τον Πρόεδρο του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα για τη θέση του Πρέσβη στην Κούβα, που θεωρείται μια από τις πλέον, αν όχι η πιο σημαντική της διπλωματίας των λατινοαμερικανικών κρατών. 

Η πρώτη ερώτηση που τού έκανα, συναντώντας τον στην Αβάνα, ήταν τί γίνεται στον Ισημερινό. Η απάντηση διήρκεσε ένα δίωρο και τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα, ώστε να μεταφέρω τα κύρια σημεία της στους αναγνώστες.

Ο διορισμός του Ραφαέλ Κορέα, το 2005, στη θέση του Υπουργού Οικονομικών του Ισημερινού από τον Πρόεδρο Παλάσιο δεν προμήνυε κάτι το συγκλονιστικό. Κανείς δεν περίμενε από τον νέο Υπουργό να κάνει κάτι ριζικά διαφορετικό από τους προκατόχους του. 'Άντε μερικές δηλώσεις για τα μάτια του κόσμου, μερικές διακοσμητικές αλλαγές και στο τέλος όλα τα ίδια μένουν. 

Η πολιτική ως απάτη δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα.

SOS: Τα δημόσια νοσοκομεία παραδίδονται στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες!

Τεράστιο δώρο στις ασφαλιστικές εταιρείες η εκχώρηση κλινών δημόσιων νοσοκομείων!

Να υπερασπιστούμε τη δημόσια δωρεάν υγεία!

Έντονες αντιδράσεις προκαλεί η απόφαση του υπουργείου Υγείας να παραχωρήσει 556 κρεβάτια του ΕΣΥ σε πολίτες που έχουν ιδιωτική ασφάλιση, με στόχο την ενίσχυση των εσόδων. Σύμφωνα με τα Νέα, η διάθεση των κλινών θα γίνει μέσω συμβάσεων που θα υπογραφούν μεταξύ των διοικητών των Υγειονομικών Περιφερειών και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.

Το παγκόσμιο πραξικόπημα

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

H απόφαση του οίκου Standard and Poors's να υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ συνιστά τομή στην ιστορία του καπιταλισμού, ολοκληρώνει και αποκαλύπτει ένα κυοφορούμενο από δεκαετιών "πραξικόπημα" στην ιστορία της δυτικής δημοκρατίας, αλλά και αποτελεί μείζονα, πρώτη ρωγμή στη παγκόσμια ηγεμονία της Βόρειας Αμερικής.

Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται

Από την εποχή που ο Οίκος των Ρότσιλντ χρηματοδότησε μαζικά την προσπάθεια της Βρετανίας να νικήσει τον Ναπολέοντα, "τελευταίο Ιακωβίνο" και φορέα του (παραμορφωμένου έστω) δημοκρατικού πνεύματος της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης, ο ανταγωνισμός Δήμου και Χρήματος υπήρξε διαρκής σταθερά της ευρωπαϊκής-δυτικής ιστορίας. Για τους άρχοντες του χρήματος, η ιδέα της δημοκρατίας δεν υπήρξε συχνά τίποτα άλλο από μια αναρχική βασικά ιδέα, που θα επιθυμούσαν να αποτελέσει παρένθεση στην ιστορία. Μετά όμως τη νίκη των ευρωπαϊκών λαών επί του Χίτλερ και του φασισμού, τo 1945 και με επικρεμάμενη επί του καπιταλισμού την απειλή του κομμουνισμού, φάνηκε ότι είχαν πια σταθεροποιηθεί οι δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις τουλάχιστον των Ευρωπαίων, όπως είχε ανοίξει και ο δρόμος για την, τυπική τουλάχιστο, ανεξαρτησία των αποικιοκρατούμενων λαών.

Ουδέν αναληθέστερον, όπως αποδεικνύει τώρα η μαζική επίθεση της "Αυτοκρατορίας του Χρήματος".

Είναι... τρελοί αυτοί οι Ευρωπαίοι;

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Σχεδόν όλοι χθες και προχθές ασχολήθηκαν με την αποδοχή των εξαγγελιών των Μέρκελ και Σαρκοζί από τις αγορές. Όχι βεβαίως άδικα, αφού η συνάντηση έγινε υπό το βάρος των επιθέσεων των αγορών στη Γαλλία. 

Ακόμη πολλοί ήταν αυτοί που διαπίστωσαν ότι η Μέρκελ και ο Σαρκοζί μας βάζουν στενό κορσέ και διάφορα άλλα πλήρη κοινοτοπίας, στο στενό όριο του αυτονόητου.

Κάτι όμως έλειπε και λείπει απ' όλες αυτές τις διαπιστώσεις: ότι πρόκειται για μια... στενοκέφαλη επανάληψη όλων όσα αποφασίστηκαν στην έκτακτη σύνοδο των ηγετών της ευρωζώνης στις αρχές Μαρτίου αυτής της χρονιάς, στο πλαίσιο της υιοθέτησης του Συμφώνου για το Ευρώ.

Ήδη από χθες, μιλώντας για... ντεζαβού, έχουμε περιγράψει και σχολιάσει επαρκώς τις ανακοινώσεις των δύο ηγετών της ευρωζώνης, οπότε ας μην επανέλθουμε. Μπορείτε να δείτε το χθεσινό κείμενο για τις απαραίτητες συγκρίσεις... 

Σενάριο «Αρμαγεδδών»

Οι αγορές αποκαλύπτουν τη συστημική κρίση του καπιταλισμού, αποδομούν το αρχιτεκτόνημα του ευρώ και μηδενίζουν το.. κοντέρ στην επιχείρηση «διάσωσης» της Ελλάδας.
 

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

Πόσες Μαύρες Δευτέρες, Μαύρες Τρίτες, Τετάρτες, Πέμπτες, Παρασκευές, πόσες Μαύρες εβδομάδες χωράει η ιστορία του σύγχρονου καπιταλισμού; Αυτή η μάλλον γραφική διαδικασία καταγραφής «σταθμών» δεν έχει κανένα νόημα στο πλαίσιο της κρίσης που ξεκίνησε την άνοιξη του 2007 ως χρηματοπιστωτική και κορυφώνεται σήμερα ως κρίση κρατικού χρέους.
 

Χρειάστηκε να χυθεί πολύ αίμα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- την τριετία αυτή για να παραδεχθούν οι λειτουργοί του καπιταλισμού-καζίνο ότι όλα όσα έχουν συμβεί από την κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ μέχρι την «επίθεση» στα spreads των ιταλικών ομολόγων είναι συμπτώματα της ίδιας ασθένειας. Η οποία δεν κατονομάζεται, βεβαίως, για να αποφευχθεί η ιδεολογική φόρτιση που είχε οδηγήσει στη φαιδρή αντικαπιταλιστική ρητορεία των πολιτικών ελίτ το 2008, ωστόσο, περιγράφεται γλαφυρά.

Το ερώτημα δεν είναι εάν, αλλά πότε

του Παναγιώτη Σωτήρη

Σύσσωμο το Βρετανικό πολιτικό σύστημα έσπευσε να βγάλει την ετυμηγορία του για τις ταραχές των προηγούμενων εβδομάδων: παραβατικότητα, εγκληματικότητα, ασέβεια προς το νόμο. Ιδού και η απάντηση: πρωτοφανώς αυστηρές ποινές, διαπόμπευση των υπόπτων, αστυνομοκρατία. Από κοντά και διάφοροι εγχώριοι συντηρητικοί σχολιαστές που δεν χάνουν την ευκαιρία να τονίσουν ότι αυτή έπρεπε να ήταν η αντιμετώπιση όσων συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις στις πλατείες και τις συγκρούσεις με την αστυνομία τους προηγούμενους μήνες.

Αυτό που αποσιωπάται είναι η ίδια η πραγματικότητα.