του Γιώργου Σαρρή Η διαδικασία του κουρέματος των ελληνικών ομολόγων δεν νομίζω πως έχει καταρρεύσει (παρά το ότι το εύχομαι ολόψυχα).
Βρισκόμαστε σε φάση εκβιασμών και πιέσεων και από τις δυο πλευρές που όμως σύμφωνα με τα πλάνα τους είναι υποχρεωμένες να τα βρούν.
Βέβαια η πλευρά του ΥΠΟΙΚ που έσπευσε 2 μέρες πριν να προεξοφλήσει θετική έκβαση για δικούς του γνωστούς και άγνωστους λόγους είναι εκτεθειμένη για άλλη μια φορά.
Η εμπλοκή οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και όχι μόνο στη διαφορά του επιτοκίου όπως λένε κάποιες πλευρές. Το πρόβλημα δημιουργείται λόγω του ότι το ποσό που έπρεπε να συγκεντρωθεί δεν συγκεντρώνεται τελικά αφού μια σειρά απο κερδοσκοπικά hedge funds αρνούνται να συμμετέχουν διεκδικώντας το 100% της αξίας των ομολόγων που κατέχουν παρά το ότι τα έχουν αγοράσει σε πολύ χαμηλές τιμές πρόσφατα.
Βέβαια η πλευρά του ΥΠΟΙΚ που έσπευσε 2 μέρες πριν να προεξοφλήσει θετική έκβαση για δικούς του γνωστούς και άγνωστους λόγους είναι εκτεθειμένη για άλλη μια φορά.
Η εμπλοκή οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και όχι μόνο στη διαφορά του επιτοκίου όπως λένε κάποιες πλευρές. Το πρόβλημα δημιουργείται λόγω του ότι το ποσό που έπρεπε να συγκεντρωθεί δεν συγκεντρώνεται τελικά αφού μια σειρά απο κερδοσκοπικά hedge funds αρνούνται να συμμετέχουν διεκδικώντας το 100% της αξίας των ομολόγων που κατέχουν παρά το ότι τα έχουν αγοράσει σε πολύ χαμηλές τιμές πρόσφατα.
Αυτό ήταν και το μέγα λάθος του "εθελοντικού" κουρέματος που έδωσε την ευκαιρία αυτή στα κερδοσκοπικά fund, που φυσικά δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια αφού αυτή είναι η δουλειά τους. Όλοι αυτοί λοιπόν που ακόμη τολμούν να πανηγυρίζουν για τη "μεγαλειώδη απόφαση Ιουλίου και Οκτωβρίου" καλά θα κάνουν να κλείσουν επιτέλους τα στόματά τους.
Αν σκεφτούμε με το δικό τους τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι αν το ποσό που θεωρητικά επιδιωκόταν γινόταν κατορθωτό να συγκεντρωθεί, τότε δεν θα είχε προκύψει -κατά τη δική τους ανάλυση- η ανάγκη μεγαλύτερου κουρέματος, ούτε η εμπλοκή στα ποσοστά των επιτοκίων, και τα πράγματα θα κυλούσαν εντός προδιαγραφών.
Αν σκεφτούμε με το δικό τους τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι αν το ποσό που θεωρητικά επιδιωκόταν γινόταν κατορθωτό να συγκεντρωθεί, τότε δεν θα είχε προκύψει -κατά τη δική τους ανάλυση- η ανάγκη μεγαλύτερου κουρέματος, ούτε η εμπλοκή στα ποσοστά των επιτοκίων, και τα πράγματα θα κυλούσαν εντός προδιαγραφών.
Να μην ξεχνάμε επίσης ότι η εμπλοκή αυτή που ήταν εντελώς προβλέψιμο ότι θα συμβεί, παρά το ότι εδώ προσπαθούσαν να την κρύψουν, σημαίνει αύξηση του κόστους της Ελληνικής διάσωσης που δεν ξέρουμε σε τι τραγικό μέγεθος μπορεί να φτάσει (για όλους) αν τυχόν ενεργοποιηθούν τα CDS's. Όταν κάτι κρύβεται δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει κιόλας.
Αυτό που νομίζω ότι θα συμβεί πάντως είναι ότι μέσω αυτής της "κρίσης"(του PSI) θα επιχειρηθεί να κρυφτεί το κυρίως τραγικό για μας της υπαγωγής των νέων ομολόγων στο Αγγλικό δίκαιο που φαίνεται πως το έχουμε δεχτεί. Η Ελλάδα μετά από αυτό χάνει τρομερά πλεονεκτήματα όπως αυτό της μετατροπής του χρέους σε δραχμές αν απειληθεί με έξοδο από το ευρώ, αλλά και απειλείται ολοφάνερα με σοβαρή απώλεια εθνικού πλούτου και δημόσιας περιουσίας που θα διεκδικείται κάτω από αδιευκρίνιστους όρους από πανίσχυρους δανειστές υποστηριζόμενους από πανίσχυρα κράτη, σε ξένα δικαστήρια υπό το Αγγλικό δίκαιο.
Αυτό που νομίζω ότι θα συμβεί πάντως είναι ότι μέσω αυτής της "κρίσης"(του PSI) θα επιχειρηθεί να κρυφτεί το κυρίως τραγικό για μας της υπαγωγής των νέων ομολόγων στο Αγγλικό δίκαιο που φαίνεται πως το έχουμε δεχτεί. Η Ελλάδα μετά από αυτό χάνει τρομερά πλεονεκτήματα όπως αυτό της μετατροπής του χρέους σε δραχμές αν απειληθεί με έξοδο από το ευρώ, αλλά και απειλείται ολοφάνερα με σοβαρή απώλεια εθνικού πλούτου και δημόσιας περιουσίας που θα διεκδικείται κάτω από αδιευκρίνιστους όρους από πανίσχυρους δανειστές υποστηριζόμενους από πανίσχυρα κράτη, σε ξένα δικαστήρια υπό το Αγγλικό δίκαιο.
Πρόκειται για πραγματικό έγκλημα που θα προσπαθήσουν να μας αναγκάσουν να το δεχτούμε με το εξωφρενικό "δεν γινόταν αλλιώς" για άλλη μια φορά.
Ποιος έχει άραγε το δικαίωμα να αδιαφορεί ακόμη;
Ποιος έχει άραγε το δικαίωμα να αδιαφορεί ακόμη;
πηγή: http://giorgossarris.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου