Ο ποιητής θα αδράξει το λυγμό των ατίμων, των σκλάβων το μίσος*

του Δημήτρη Δημητούλη

Η Κομμούνα του Παρισιού δεν ενσάρκωσε μόνο ένα νέο τύπο κράτους, αλλά αποκάλυψε κι ένα ιστορικά πρωτόγνωρο τύπο δημοκρατίας, την εργατική δημοκρατία των αυτόκυβερνώμενων μαζών. 

Η Κοµµούνα εγκαθίδρυσε µια ριζικά καινούργια στην ιστορία μορφή διαλεκτικής συνάρθρωσης της άμεσης µε την αντιπροσωπευτική εργατική δημοκρατία.

Πρώτον: «Η Κομμούνα συμπύκνωσε μια ιστορικά συγκεκριμένη διαλεκτική συνειδητού και αυθόρμητου»

Δεύτερο, η αναγκαιότητα καταστροφής του αστικού κράτους και των «μηχανισμών» του δεν είναι μόνο ένα από τα σπουδαιότερα διδάγματα της Κομμούνας, αλλά, επίσης, μια από τις κρισιμότερες «νομοτέλειες» της επαναστατικής - απελευθερωτικής διαδικασίας, καθοριστική συνθήκη για τη νικηφόρα έκβασή της. Το αστικό κράτος που θεμελιώνεται πάνω στις σχέσεις παραγωγής και τον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας, που χαρακτηρίζουν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, διασχίζεται από ένα σύνολο χαρακτηριστικών τα οποία συνιστούν τη λεγόμενη υλικότητά του, το «σκληρό» του πυρήνα.

Αυτή η χώρα... δεν μας ανήκει!

του Δημήτρη Καζάκη

«Είμαστε αποφασισμέ­νοι να σώσουμε τη χώρα», φέρεται να είπε ο πρωθυπουρ­γός στο Υπουργικό Συμβούλιο της Δευτέρας. Αυτό, ύστερα απ’ όλα όσα πέρασε η χώρα και ο λαός τον τελευ­ταίο χρόνο, μόνο σαν απειλή μπορεί να εκληφθεί.

Ναι, κύριοι, είναι αποφασισμένοι να μας σώζουν, τόσο η κυβέρνηση όσο και τα αφεντικά της εντός και εκτός Ελλάδας, μέχρις ότου δεν αφή­σουν πέτρα πάνω σε πέτρα. 

Εδώ και μήνες, πριν καν μας επιβληθεί το μνη­μόνιο και ο «μηχανισμός στήριξης», λέμε και ξαναλέμε ότι η Ελλάδα και ο λαός της βρίσκονται μπροστά στη μεγαλύτερη απειλή που έχουν αντι­μετωπίσει ποτέ στην ιστορία τους. Κι αυτή η απειλή είναι ικανή να αφανί­σει τη χώρα, να την αφήσει σε ερεί­πια χωρίς καμιά δυνατότητα ανοικο­δόμησης.

Ο ριζοσπαστισμός και το κίνημα στις πλατείες στέλνουν μηνύματα παντού

του Ρούντι Ρινάλντι.

Tα όσα καταπληκτικά έγιναν στις πλατείες όλης σχεδόν τις χώρας δείχνουν τη γέννηση ενός αυθεντικού μαζικού κινήματος με τα δικά του χαρακτηριστικά και προδιαγραφές που ξεφεύγουν από όσα γνωρίζαμε ή φανταζόμαστε μέχρι τώρα. Ζούμε αυτή τη γέννηση-εκδήλωση αναγκών και νέων χαρακτηριστικών ενός μαζικού κινήματος, με ιδιαίτερη πολιτικοποίηση και ειδική σύσταση.

Σε όσους είχαν αμφιβολίες για τη δυνατότητα λαϊκής απάντησης, για την καθήλωση της αγωνιστικότητας που υπήρχε την περασμένη χρονιά, η απάντηση ήρθε στις 25/5 με δύναμη και εκκωφαντικά. Δεκάδες χιλιάδες πολίτες, σε όλη τη χώρα, κατέγραψαν την ύπαρξή τους και τη διάθεση να αλλάξουν πολλά πράγματα.

Η υλική παρουσία του πλήθους μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

Το να λες “όχι”, “φτάνει πια”, “δεν δέχομαι τίποτε άλλο”, “δεν αποδέχομαι την υποχρέωση να σε υπακούω”... όχι μόνο είναι πολιτικό αλλά είναι η βάση της κλασικής αριστερής πολιτικής. Η άρνηση είναι πάντα το πρώτο βήμα στη λογική της ανώτερης σύνθεσης. Σήμερα μπορεί να είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά πιθανά και το τελικό βήμα. Η ολοκλήρωση που λέγαμε πριν στηρίζεται στην αποχώρηση. Η άρνηση, λοιπόν, έχει από μόνη της πολύ μεγαλύτερη πολιτική, ριζοσπαστική και επαναστατική σημασία σήμερα από ό,τι είχε παλιά.

Συνέντευξη του Κώστα Δουζίνα στην Ιωάννα Δρόσου

Ποιες είναι οι πρώτες σας σκέψεις από τις συγκεντρώσεις στις πλατείες;

Το πρώτο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι μια προφανής αδυναμία των οργανωμένων δυνάμεων της αριστεράς να μπορέσουν να καταλάβουν και να αναλύσουν αυτά τα γεγονότα. Το δεύτερο, που επίσης οφείλεται στην έλλειψη ανάλυσης και κατανόησης του τι συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι η έκκληση του Μετώπου “να κάνουμε το Σύνταγμα πλατεία Ταχρίρ”. Η λογική του ηγεμονικού μπλοκ είναι εξαιρετικά δόκιμη. Όπως φαίνεται στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Ισπανία και τώρα στην Ελλάδα είναι πρώτον μία λογική ηγεμονικού μπλοκ χωρίς ηγέτη και δεύτερον μία βαθύτατη εκ των πραγμάτων κριτική της λογικής αντιπροσώπευσης. Της λογικής, δηλαδή, που μας έλεγε, και στο επίπεδο των δημοκρατικών θεσμών αλλά και στο επίπεδο της αριστεράς, ότι υπάρχει αντιπροσώπευση και αντικατάσταση του λαού από το κόμμα, του κόμματος από την ηγετική ομάδα και της ηγετικής ομάδας από τον ηγέτη. Δηλαδή μία σειρά αντικαταστάσεων και μεταθέσεων που καταλήγουν τελικά στην αρχή του ενός. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι μία έμπρακτη κριτική αυτής της λογικής της αντικατάστασης. Και αυτό, νομίζω, είναι το πιο χαρακτηριστικό αυτού του πράγματος.

Δεκάδες χιλιάδες στο σύνταγμα σε μια μεγαλειώδη λαοθάλασσα!

Δεν θα φύγουμε, αν δεν φύγουν κυβερνήσεις, τρόικα, τράπεζες, μνημόνια                                                Δεκάδες χιλιάδες «Αγανακτισμένοι» έχουν κατακλύσει από το απόγευμα της Κυριακής την πλατεία Συντάγματος στη μεγαλύτερη και πιο εντυπωσιακή συγκέντρωση του κινήματος που διαδηλώνει εδώ και πέντε ημέρες κατά των μέτρων λιτότητας και της ανεργίας.

Κεντρικό σύνθημα «να φύγουν μνημόνιο και τρόικα» στην πλατεία Συντάγματος, όπου κυριαρχούν τα πανό σε ελληνικά, ισπανικά και ιταλικά. Συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα σε πολλές πόλεις της χώρας.

Ψήφισμα λαϊκής συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.

Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.

Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.

Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.

Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.

Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!

ΙΣΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

Πηγή: http://real-democracy.gr/el/

Ημέρα «Ευρωπαϊκής Επανάστασης»

Πανευρωπαϊκό ραντεβού στις κεντρικές πλατείες των πόλεών τους δίνουν σήμερα αγανακτισμένοι Ευρωπαίοι. To κάλεσμα μέσω facebook του κινήματος “EUROPEAN REVOLUTION-- 29TH MAY--ALL CITIES OF EUROPE” είναι σαφές: «Ζητάμε πραγματική Δημοκρατία τώρα. Δεν είμαστε προϊόν στα χέρια πολιτικών και τραπεζιτών. Κατηγορούμε αυτούς που διαχειρίστηκαν την οικονομία και τις πολιτικές δυνάμεις για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και απαιτούμε αλλαγή πορείας.
Κάνουμε έκκληση σε όλους τους πολίτες να κατέβουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν. Ενωθείτε μαζί μας, ανεξάρτητα από την πολιτική παράταξη στην οποία ανήκετε για να κάνετε τις φωνές των ανθρώπων να ακουστούν σαν μία» επισημαίνει η σχετική ανακοίνωση.

Τον δρόμο χάραξαν και τον τρόπο «έδειξαν» οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο. Αμέσως πολλοί άρχισαν ν αναρωτιούνται αν θα αρκούσε ένα κάλεσμα μέσω facebook ή twitter για να κατεβάσει τόσο δυναμικά τους Ευρωπαίους στους δρόμους. Οι «αγανακτισμένοι» της Ισπανίας άναψαν τη φλόγα προκαλώντας ταυτόχρονα τους Έλληνες με το σύνθημα «Ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες» για ν'απαντήσει λίγες μέρες αργότερα το κίνημα των «αγανακτισμένων» Ελλήνων με το σύνθημα «Ξυπνήσαμε. Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγουν» στο ραντεβού της Τετάρτης 25 του Μάη σε 46 πλατείες της χώρας.

Δεκάδες χιλιάδες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα στην πλατεία Συντάγματος. Πέντε μέρες μετά, χιλιάδες πολίτες είναι ακόμα εκεί και αυτοοργανώνονται. Λαϊκές συνελεύσεις, ομάδες εθελοντών (καλλιτεχνών, καθαριότητας, επικοινωνίας, νομικών κ.α.). Η λαϊκή συνέλευση στην πλατεία Συντάγματος επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ και περιλαμβάνει τον καθένα. Νέους, μεσήλικες, ηλικιωμένους γυναίκες, παιδιά τους, απογοητευμένους ψηφοφόρους των δύο μεγάλων κομμάτων, αριστερούς, άνεργους, πολιτικοποιημένους ή μη, blogers, άνθρωποι με διαφορετικές αφετηρίες. Αν μας έλεγε κανείς πριν από λίγους μήνες ότι αυτό το ετερόκλητο πλήθος 2000 – 4000 ανθρώπων θα συνδιαλεγόταν, θα συναποφάσιζε με τόσο σεβασμό και ευγένεια , θα πιστεύαμε πως πρόκειται για επιστημονική φαντασία.

Η κάτω πλατεία διαμορφώνει λόγο ανατρεπτικό

Όσοι έζησαν τη συνέλευση της Παρασκευής μιλούν για μια πρωτόγνωρη εμπειρία "ώριμου Δεκέμβρη" 

Ο περισσότερος κόσμος που βρέθηκε και πάλι χθες Σάββατο στο Σύνταγμα, κουράστηκε από τα σφυρίγματα, τις ανοιχτές παλάμες και τη γηπεδική ατμόσφαιρα που επικρατούσε για άλλη μια φορά μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη και κατέβηκε μετά τις 9 μ.μ. να παρακολουθήσει τη ζωντανή Λαϊκή Συνέλευση των χιλιάδων νέων που πλαισιώνουν την κίνηση "Αμεση Δημοκρατία Τώρα!" σχηματίζοντας έναν τεράστιο κύκλο κάτω από το σιντριβάνι.

Αυτό που διακρίνεται στην κάτω πλατεία είναι η ραγδαία πολιτικοποίηση της συζήτησης. Οι ομιλίες σε πιο συναισθηματικούς τόνους λιγοστεύουν, οι ασαφείς οραματικές τοποθετήσεις κουράζουν, και το ακροατήριο που παρακολουθεί για ώρες με προσήλωση ζωηρεύει όταν ακούγονται οι φράσεις "Γενική απεργία", "Να φύγει η κυβέρνηση και η τρόικα", "Να μείνουμε εδώ και να συνεχίσουμε αυτό το εγχείρημα". Χειροκροτώντας εκείνους που είπαν ότι δεν φτάνει όμως να πέσει η κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη στη θέση της για να κάνει τα ίδια. Εκείνους που δήλωσαν ότι δεν νιώθουν πως ανήκουν στην ίδια πατρίδα με τους μεγάλους επιχειρηματίες και τους έλληνες τραπεζίτες.

Όμως την ίδια στιγμή κοινή συνισταμένη είναι πως δεν πρέπει να ξεχωρίσουμε, αλλά να ενωθούμε βαθύτερα με όλο τον λαϊκό κόσμο που κατεβαίνει στο Σύνταγμα ανεξάρτητα αν χρησιμοποιεί για τον εαυτό του την ταυτότητα "Ελληνας" ή "πολίτης" ή "εργάτης". Όσο για το άνοιγμα της συνέλευσης, αφορά όλους εκτός από τις φασιστικές ομάδες.

Το κάλεσμα για τη συνέχιση του αγώνα που εγκρίθηκε κατά συντριπτική πλειοψηφία ζητά από όλο το λαό να βγει στους δρόμους και στις πλατείες, προχωρώντας σε λαϊκές συνελεύσεις οι οποίες με κάποιον τρόπο μπορούν να συντονιστούν πανελλαδικά. Επίσης σημαντική είναι η απόφαση "να καλέσουμε τους εργαζόμενους και τα σωματεία να προχωρήσουν σε γενική πολιτική απεργία, ανεξάρτητα από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, και να ενωθούν μαζί μας".

Είμαστε στα πρώτα βήματα ενός ριζοσπαστικού πολιτικού κινήματος στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η νεολαία, αυτά τα ώριμα παιδιά του Δεκέμβρη. Αυτό το κίνημα ασφαλώς ξεπερνά τα όρια των "Αγανακτισμένων", πάει πολύ πιο μακριά από την ανατροπή της κυβέρνησης του μνημονίου, και ζητά να συναντηθεί με τις δυνάμεις της οργανωμένης μαχόμενης κοινωνίας. Η έντονη αποδοκιμασία των μεγαλοδημοσιογράφων και των κορυφαίων στελεχών του συνδικαλιστικού κινήματος μαρτυρά την βαθύτερη ταξική αντίληψη και συμφωνία του κόσμου που στην πλειοψηφία του δεν ανήκει σε καμία αριστερή οργάνωση.

Αυτή η τροχιά πολιτικοποίησης δεν θα ερχόταν χωρίς τη συμμετοχή των ανθρώπων και την επίδραση των ιδεών της Αριστεράς. Το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο της διαδικασίας είναι ότι τείνει να υπερβεί τον κατακερματισμό και την ανταγωνιστική διάθεση μερίδων των κινήματος. Τείνει να εδραιώσει τον κοινό τόπο, τον κοινό άμεσο στόχο, και να προχωρήσει τη συζήτηση ακόμα παραπέρα. Η συμμετοχή του εργατικού κινήματος, το επόμενο διάστημα, το κλίμα στους χώρους δουλειάς, θα κρίνουν αν θα μετατραπεί η σημαντική κινητοποίηση της πλατείας σε γενικευμένη πολιτική έκρηξη.

Για απόψε Κυριακή, ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης, έχει προγραμματιστεί νέο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα μετά τις 6 μ.μ. και συνέλευση στις 9 μ.μ.



<<


Σάββατο 28 Μαΐου. Σε πραγματικό πολιτικό εργαστήρι μετατρέπεται με την ολοένα αυξανόμενη συμμετοχή νέων και εργαζομένων η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας Συντάγματος. Όλοι όσοι ήταν εκεί χθες Παρασκευή μιλούν για μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Μέχρι αργά τη νύχτα διαμορφωνόταν το πρώτο ψήφισμα. Πάνω από δύο χιλιάδες παρακολουθούσαν, χειροκροτούσαν, διόρθωναν το κείμενο που αποπνέει ενθουσιασμό και αυτή την καινούργια αυτοπεποίθηση για την οποία μιλήσαμε το πρώτο βράδυ. (Το βρίσκετε εδώ.)

Πέρα από τις όποιες αδυναμίες, που έχουν να κάνουν με την πολιτική καταγωγή του κινήματος "Αμεση δημοκρατία τώρα", γίνονται μερικά πολύ σοβαρά βήματα. Το ψήφισμα παίρνει μια πρώτη καθαρή θέση σε ό,τι αφορά το ποιον έχουμε απέναντι. Και όχι μόνον αυτό: βάζει μια ταξική διαχωριστική γραμμή σπάζοντας τη θολούρα και το επικίνδυνο παιχνίδι ("λαός ενωμένος εναντίον όλων των κομμάτων") που στήνουν οι πρόθυμοι επικοινωνιακοί χορηγοί της συγκέντρωσης. Δύο κόσμους αντίπαλους βλέπει το κείμενο! Από εδώ εμείς: εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι, άνεργοι. Από εκεί αυτοί: κυβερνήσεις, τρόικα, μνημόνια, τραπεζίτες. Όσο για τον πληθυντικό στο "κυβερνήσεις", απαντά και στα σχέδια γρήγορης αντικατάστασης της παραπαίουσας κυβέρνησης Παπανδρέου - από μια κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" οποιασδήποτε σύνθεσης που θα κληθεί να διαχειριστεί την αυριανή χρεοκοπία.

Δεύτερον, στο ψήφισμα σπάει η απολίτικη απαξίωση για τα σωματεία και τους αγώνες των εργαζομένων, έστω και έμμεσα. Οι συγκεντρωμένοι καλούν τους εργαζόμενους που απεργούν να καταλήγουν και να παραμένουν στην πλατεία, δηλώνοντας ότι δεν θα φύγουν αν δεν διώξουν αυτούς που ευθύνονται για αυτό που ζούμε. Τρίτον, η λύση θα προέλθει από εμάς τους ίδιους, υπογραμμίζει το ψήφισμα χωρίς να αφήνει περιθώρια για καπέλωμα από επίδοξους εθνοσωτήρες. Η κατεύθυνση που παίρνει το τελικό κείμενο του ψηφίσματος, έστω και σε μορφή πρωτόλειου, αγκαλιάζει ένα ρεύμα αναπτυσσόμενης πολιτικής ταξικής συνείδησης, ενώ γεννά αμηχανία σε εκείνους που θα το ήθελαν πιο ανοικτό και γενικά κατά της κοινωνίας της κατανάλωσης, χωρίς άμεσους πολιτικούς στόχους.

Στη διαδικασία της Λαϊκής Συνέλευσης συμμετέχει ένα μέρος, το 1/5 περίπου όσων περνούν από την πλατεία. Είναι αδύνατον να παρακολουθήσουν τη συνέλευση 10.000 άνθρωποι γιατί απλούστατα δεν χωράνε στο χώρο πίσω από το σιντριβάνι. Αυτοί οι νεολαίοι στην πλειοψηφία τους, που είναι ώριμα πλέον παιδιά της έκρηξης του 2008, αποτελούν την πρωτοπορία της πλατείας - και είναι πολύ σημαντικό που συζητούν επίμονα, για παράδειγμα, για το πώς μπορεί να οργανωθεί μια γενική απεργία. Αρα δεν κλείνονται στην "επανάστασή τους" και στον αναπόφευκτο ναρκισσισμό, κι ακόμα το πνεύμα του κειμένου, αποφεύγοντας τις λέξεις τις συγκεκριμένες, στρέφεται προς ένα λαϊκό μέτωπο ανατροπής ("να μείνουμε εδώ μέχρι να τους διώξουμε") αντί για μια ψυχολογική "ενότητα του λαού" μπροστά στους επερχόμενους κινδύνους.

Με τα παραπάνω να γεμίζουν νέο ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση τον κόσμο που τα ζει, ήδη αρκετοί οι οποίοι διατύπωναν τις πρώτες μέρες σοβαρές (και εντελώς δικαιολογημένες) ενστάσεις και αντιρρήσεις αναμένονται από απόψε να ενισχύσουν τη συγκέντρωση - όχι πλέον των γενικώς και αορίστως "Αγανακτισμένων", μα των συνειδητών και εντελώς σοβαρά ενεργοποιημένων διαδηλωτών. Και είναι τόσο κρίσιμο να κινηθεί η οργανωμένη κοινωνία του αγώνα και οι συλλογικότητες των εργαζομένων γιατί οι εξελίξεις τρέχουν και το βάρος των γεγονότων δεν μπορεί να το σηκώσει μόνη της η "Κάτω πλατεία".

ΠΦ

Πηγή: http://www.aristerovima.gr/

Εκτός συστημικού ελέγχου!

Γράφει ο πάροικος

Βρίσκεται σε εξέλιξη ένα αυθόρμητο, ακηδεμόνευτο κίνημα πολιτών, που είναι λογικό να εικάσουμε ότι θα συνεχίσει να εξαπλώνεται κερδίζοντας όλο και περισσότερους μιμητές στην Ευρώπη.

Τρέφεται και δυναμώνει από το ξεδιάντροπο στριπτίζ νεοφιλελεύθερης φρίκης, από τη αναίσχυντη επίδειξη της πιο απαίσιας όψης του καπιταλιστικού τέρατος που ρίχνοντας ένα-ένα τα πέπλα και τα φτιασίδια του, αρχίζει πλέον να δείχνει στην κοινωνία το αληθινό φριχτό του πρόσωπο. 

Οι χειρότεροι φόβοι των διεθνών οικονομικών και πολιτικών διευθυντηρίων επιβεβαιώνονται, καθώς η σωρευμένη αγανάκτηση των λαών, πυροδοτείται σταδιακά, εξελισσόμενη σε μια επεκτεινόμενη πυρκαγιά χωρίς σύνορα. Λες και η φλόγα από το κορμί του Μοχάμεντ Μπουαζίζι, λες και η απόκοσμη, η γοερή επιθανάτια κραυγή αγωνίας αγανάκτησης κι απελπισίας του αυτόχειρα Τυνήσιου μικροπωλητή, άναψε ένα ταχυφλεγές φιτίλι χιλιάδων χιλιομέτρων και πλέον δημιουργεί ένα εξεγερσιακό κύμα που καθώς ταξιδεύει με ταχύτητα από χώρα σε χώρα, δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε ένα  τεράστιο αντικαπιταλιστικό τσουνάμι.

Οι ελίτ άρχισαν τώρα να νοιώθουν την καυτή ανάσα της κοινωνίας που φαίνεται διατεθειμένη όχι απλώς να εκφράσει πειστικά πιεστικά και πεισματικά τη σωρευμένη της οργή και αγανάκτηση αλλά και να τη διοχετεύσει μέσω διόδων που βρίσκονται εκτός συστημικού ελέγχου. Δηλαδή εκτός του ελέγχου του καλά στημένου πολιτικού και οικονομικού παιχνιδιού του επενδυμένου με το γνωστό κοινοβουλευτικό μανδύα: ένα πανάκριβο ιμιτασιόν ρούχο που κοσμείται από ένα επίσης κίβδηλο σήμα κατατεθέν, το σχεδόν αντιφατικό και αυτοαναιρούμενο ιδεολόγημα της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», δηλαδή μιας καταδήλωσης που ψεύδεται και ως προς τα δύο σκέλη της!  

Και ενώ οι νεοφιλελεύθεροι και βολεμένοι ανησυχούν και αντιδρούν δικαιολογημένα καθώς οι πεποιθήσεις και τα συμφέροντά τους απειλούνται ευθέως, οι αγανακτισμένοι πολίτες έχουν πλέον να αντιμετωπίσουν και την σχεδόν απροκάλυπτη δυσαρέσκεια διαφόρων αριστερών κομμάτων και συντεταγμένων δυνάμεων τις οποίες μέρα με τη μέρα η κοινωνία και οι εξελίξεις τις ξεπερνάνε και τις αφήνουν στο περιθώριο. Ήταν ανέκαθεν κοινό μυστικό αυτή η δυσαρέσκειά τους προς καθέναν και κάθε τι που έμοιαζε να προτιμά έναν ανεξάρτητο, ανένταχτο δρόμο. Όμως τώρα πλέον δύσκολα μπορεί να κρυφτεί, καθώς διαπιστώνουν ότι μεσούσης της κρίσης χάνεται εξαιτίας του κινήματος των αγανακτισμένων μια χρυσή ευκαιρία πολιτικής αναρρίχησης, προαγωγής τους σε κόμματα εξουσίας, και αποφασιστικής αύξησης της σημερινής δύναμης επιρροής τους, της αυριανής -όπως ευελπιστούν- εξουσίας τους!

Ακόμα σήμερα όλες οι παραδοσιακές δυνάμεις της αριστεράς δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι το σημείο που έκρινε τις ήττες του παρελθόντος και αυτό που θα κρίνει και τώρα τόσο τη δική τους τύχη όσο και τη συνολική έκβαση του λαϊκού αγώνα, είναι η επαφή και ο διάλογος με την κοινωνία!  Την κοινωνία που σταμάει να πιστεύει σε αμφισβητίσιμες αυθεντίες και είδωλα, σε μη ελέγξιμες πολιτικές συλλογικότητες και σε λύσεις προ-κατ, μια κοινωνία που αρχίζει να αναζητά εναγωνίως τρόπους για ριζική και διαρκή αυτοθέσμισή της μέσω αληθινών δημοκρατικών θεσμών. Σήμερα αυξάνεται πιεστικά η απαίτηση για δημοκρατία χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς.

Οι πιο άμεσα εξαρτημένοι από το σάπιο σημερινό σύστημα θα συνεχίσουν να το στηρίζουν μέχρι τέλους καθώς τα συμφέροντά τους δεν γνωρίζουν αιδώ και πατρίδα, οι δε υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει απέναντι στους νονούς της διεθνούς πολιτικοοικονομικής μαφίας είναι απόλυτα δεσμευτικές! Θα εκβιαστούν και θα απειληθούν τουλάχιστον με σκάνδαλα, που αν διαρρεύσουν θα τους στείλουν στην πολιτική και οικονομική καταστροφή, ή ακόμα και στη φυλακή. Με άλλα λόγια γι αυτούς μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!

Οι λιγότερο εξαρτημένοι και οι πιο πονηροί θα προσπαθήσουν είτε να αλώσουν το αυθόρμητο κίνημα των αγανακτισμένων από μέσα, είτε να τεθούν επικεφαλής εντασσόμενοι σ’ αυτό, είτε, τέλος, απλώς θα δηλώσουν τη συμπάθειά τους και τη στήριξή τους για λόγους έστω και μόνο πολιτικής επιβίωσης (ή στην περίπτωση ορισμένων, υστεροφημίας...). 

Εντωμεταξύ οι μυστικές υπηρεσίες και τα επιτελεία στρατηγικών σχεδιασμών και πολιτικών επεμβάσεων έχουν ήδη πάρει φωτιά και ο κόσμος θα πρέπει να βρίσκεται σε πλήρη επιφυλακή καθώς τα σενάρια προβοκάτσιας και στη συνέχεια βίαιης καταστολής, επιβολής ολοκληρωτικών μέτρων, ακόμα και εκδήλωσης πολεμικών θερμών επεισοδίων για αποπροσανατολισμό και πρόκληση τεχνητής εθνικής συσπείρωσης με σκοπό την επάνοδο των «προβάτων» στα μαντριά, έχουν ήδη βγει από τα συρτάρια και είναι ήδη όλα πάνω στο τραπέζι!

Όχι μόνο καμιά λαϊκή συναίνεση δεν πρόκειται να υπάρξει στα εγκλήματα που διαπράττονται, αλλά  σύντομα θα πρέπει να στηθούν στο εδώλιο, επί εσχάτη προδοσία, όλοι όσοι υπέγραψαν, όσοι πολιτικοί απέκρυψαν και αποσιώπησαν και όσοι συναίνεσαν στην υιοθέτηση και εφαρμογή του πιο αισχρού μνημείου εθνικής προδοσίας στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, τη δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια που τη συνοδεύουν! Όσοι Γιωργάκηδες, Καρατζαφέρηδες και Ντόρες επιθυμούν διακαώς την επέκταση της εθνικής υποδούλωσης και εκποίησης διά της υπογραφής νέων μνημονίων, ας σπεύσουν να βάλουν νέες πολιτικές υπογραφές στις αποδείξεις της ενοχής τους. 

Εμείς οφείλουμε να μείνουμε έξω και σε πλήρη εγρήγορση! Πρέπει να διατρανωθεί η βούληση των λαών για ριζική ανατροπή, να καταδειχτεί η πλήρης απονομιμοποίηση του βρώμικου και κακόγουστου αυτού πολιτικού παιχνιδιού, με πολιτικές πρωτοβουλίες που θα παραμείνουν και θα ανδρωθούν εκτός συστημικού ελέγχου! Οι κύριοι και κυρίες της παγκόσμιας διακυβέρνησης δεν νομιμοποιούνται πλέον να παίρνουν καμιά απόφαση στο όνομα της κοινωνίας. Η κοινωνία είναι καιρός να θεωρηθεί και συνταγματικά ενήλικη και ικανή για αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον της. Το καλό της το γνωρίζει η ίδια. Δε χρειάζεται κηδεμόνες και προστάτες.

Πηγή: Διακυβέρνηση και Πολιτική

Κραυγές και ψίθυροι εναντίον του ευρώ!

Οι τάσεις υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη αρχίζουν να βρίσκουν απήχηση σε περιφερειακές, αλλά και ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ.

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

«Υπάρχει κάτι θετικό από την κρίση της Ευρωζώνης, ότι αφύπνισε όλους εκείνους τους υπνοβάτες»! Στον τίτλο πρόσφατου άρθρου του Πολ Χάνον, αναλυτή της αμερικανικής Wall Street Journal, αποτυπώνεται με ρεαλισμό η κατάσταση πραγμάτων στη Γηραιά Ήπειρο: Η κρίση του ευρώ, με καταλύτη τα δημοσιονομικά αδιέξοδα των υπερχρεωμένων, περιφερειακών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, ακύρωσε όλα τα ισχύοντα αξιώματα και άνοιξε τη δημόσια συζήτηση σε απόψεις που μέχρι χθες ακούγονταν ακραίες και περιθωριακές.

«Τις τελευταίες ημέρες», γράφει ο αρθρογράφος της συντηρητικής εφημερίδας, «ο ηγέτης του τρίτου μεγαλύτερου πολιτικού κόμματος της Φινλανδίας ισχυρίστηκε ότι η Ευρωζώνη πάσχει από ένα είδος γάγγραινας που απαιτεί δραστική εγχείρηση. 

Δημοψήφισμα για το μνημόνιο

του Γ. Δελαστίκ

Δεν πρόκειται τελικά να κάνει δημοψήφισμα η κυβέρνηση για το νέο Μνημόνιο που ετοιμάζει, όπως όλα δείχνουν. 

Παρόλο που η ίδια η κυβέρνηση είναι αυτή που έθεσε προχθές σε κυκλοφορία το σχετικό σενάριο, μετάνιωσε κατά τα φαινόμενα. 

Ούτε 24 ώρες δεν κράτησε η επιθυμία της. 

Το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου ήταν αυτό που προχθές το βράδυ διοχέτευε στους δημοσιογράφους ότι ο πρωθυπουργός έθεσε το θέμα στο υπουργικό συμβούλιο της Δευτέρας, λέγοντας ότι «η διαβούλευση σε αυτά τα ζητήματα πρέπει να υπάρξει. Ακόμη και με τη μορφή δημοψηφισμάτων, αν χρειαστεί».

Ευρώ ή τανκς!

Η έξοδος από το ευρώ δεν τρομοκρατεί κανέναν, παρά μόνο τους Γερμανούς τραπεζίτες--------------Γ.Παπανδρέου -- Δ. Δασκαλόπουλος – Μ.  Δαμανάκη σε απέλπιδες προσπάθειες να τρομοκρατήσουν το λαό!

Είναι σχεδόν, απίστευτο ότι η Μαρία Δαμανάκη πιστεύει ότι, ακολουθώντας τα χνάρια του Προέδρου του ΣΕΒ και τις υποδείξεις του Γ. Παπανδρέου, μπορεί να εκβιάσει και να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό.

Είναι σχεδόν, αδιανόητο ότι η Μαρία Δαμανάκη θεώρησε ότι φοβίζει τους πολίτες λέγοντας ή θα συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας σε ένα πρόγραμμα σκληρών θυσιών ή επιστρέφουμε πίσω στη δραχμή!

Τόσο “ανόητοι” φαντάζεται ότι είναι οι έλληνες εργαζόμενοι, η ευρωπαία επίτροπος;

Πρώτα από όλα η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ δεν είναι καθόλου μια παραδείσια επιλογή.

Συμβούλιο αρχηγών:Τρισάθλιοι εκβιασμοί στη χώρα «προτεκτοράτο»!

Η κοσμοπλημμύρα στις πλατείες φωνάζει: "δεν  εκβιαζόμαστε - δεν πουλάμε - δεν χρωστάμε - δεν πληρώνουμε"!

ΕΕ - ΔΝΤ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τρέμουν τον ξεσηκωμό του λαού!

Όλα όσα άθλια και βρωμερά συμβαίνουν σε βάρος της χώρας μας και του ελληνικού λαού, και τα οποία συνοδεύονται με υπόγειες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα, δεν έχουν προηγούμενο στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία.

Αυτήν την ώρα το ΔΝΤ απειλεί ανοικτά ότι δεν πρόκειται να καταβάλει το μερίδιό του στην 5η δόση χρηματοδότησης, αν δεν διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται και το 2012, πράγμα που απαιτεί σχετική απόφαση στο πλαίσιο της ΕΕ.

Σιωπηλή βουή κοινωνικής οργής

του Γιώργου Δελαστίκ


Χιλιάδες άνθρωποι και χθες στην πλατεία Συντάγματος και στις πλατείες του Ηρακλείου, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, της Τρίπολης και άλλων ελληνικών πόλεων. 

Έδωσαν τη συνέχεια στις προχθεσινές δεκάδες χιλιάδες και προετοιμάζουν τον κόσμο για τις παρόμοιες εκδηλώσεις της Κυριακής που αυτήν τη φορά θα επεκταθούν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. 

Πρωτοπόροι οι νέοι, αλλά όχι μόνοι τους.

Οι πλατείες γράφουν ιστορία!

του Παναγιώτη Σωτήρη

Οι κινητοποιήσεις στις πλατείες των περισσότερων ελληνικών πόλεων την Τετάρτη 25/05, με κορυφαία και εμβληματική την τεράστια συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην Πλατεία Συντάγματος, έχουν τη δυνατότητα να αποτελέσουν την αφετηρία ενός μεγάλου κινήματος ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής.

Έδειξαν με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο ότι η συνθήκη κοινωνικής καταστροφής που κυβέρνηση και Τρόικα προσπαθούν να επιβάλουν, αυτό το τεράστιο πείραμα νεοφιλελεύθερης κοινωνικής μηχανικής, συναντά πραγματικές αντιστάσεις, διαμορφώνει συνθήκη κοινωνικής έκρηξης, επιταχύνει διαδικασίες ανασύνθεσης του λαού ως συλλογικού υποκειμένου, ως κοινωνικής συμμαχίας, ως συνάντησης και ενοποίησης όλων των κοινωνικών τάξεων και μερίδων που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της κυρίαρχης πολιτικής.

Καινούργια αυτοπεποίθηση στην πλατεία Συντάγματος

 
Σε κάτι που έμοιαζε περισσότερο με μαχητικό συλλαλητήριο μετατράπηκε το ανοιχτό κάλεσμα πολιτών μέσα απ’ το Διαδίκτυο για ειρηνική πολύωρη κατάληψη της πλατείας Συντάγματος κατά το πρότυπο της Πουέρτα δελ Σολ της Μαδρίτης. 

Από τις έξι το απόγευμα και μέχρι αργά το βράδυ η Βουλή περικυκλώθηκε από τους «Αγανακτισμένους» που ήταν περισσότερο χαρούμενοι για το ότι κατάφεραν επιτέλους να πάρουν τον έλεγχο της κεντρικής πλατείας, απέναντι σε μια κυβέρνηση που είχε εξαπολύσει ωμή βία και βροχή δακρυγόνων και χημικών για να καταστείλει κάθε οργανωμένη μαζική διαδήλωση που ήθελε να πετύχει κάτι αντίστοιχο.

#greekrevolution

της Βάλιας Μπαζού

Ο τίτλος είναι το hashdag που δημιουργήθηκε στο twitter και ένωσε χιλιάδες πολίτες από όλο τον κόσμο. 

Έγραφαν, σχολίαζαν και αναμετέδιδαν τη μεγάλη συγκέντρωση των αγανακτισμένων – χωρίς εισαγωγικά- στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Και επειδή η πολύ ανάλυση φέρνει τη διάλυση και επειδή το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να προσπαθεί ο κάθε πικραμένος να εξηγήσει τι συνέβη, αρκεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να δώσουμε απλώς το στίγμα.

Δεκάδες χιλιάδες πολίτες. 

Δυο πανό:

-«Είμαστε ξύπνιοι. Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγουν!»

Ειρηνική κοσμοπλημύρα στις πλατείες. Νέο κάλεσμα σήμερα

Οι πολίτες με την παρουσία τους να διαμορφώσουν τις εξελίξεις σε ριζοσπαστική προοδευτική κατεύθυνση! 
Ανάγκη ενωτικής παρέμβασης της αριστεράς 

ΝΕΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 18:00!

Μια πραγματική κοσμοπλημύρα δεκάδων χιλιάδων πολιτών, κυρίως νέων, κατέκλυσε χθες το Σύνταγμα της Αθήνας αλλά και τις κεντρικές πλατείες Θεσσαλονίκης, Πάτρας και όλων, σχεδόν, των μεγάλων πόλεων της χώρας.

Οργισμένος κόσμος από νωρίς χθες το απόγευμα συνέρεε με αυξητική τάση στο Σύνταγμα αλλά και στις άλλες πλατείες, εκφράζοντας ειρηνικά τη διαμαρτυρία του ενάντια στο Μνημόνιο και τα πρόσφατα καταιγιστικά κυβερνητικά μέτρα λεηλασίας, ενώ η αγανάκτησή του στρεφόταν κυρίως κατά της κυβέρνησης και προσωπικά κατά του ίδιου του πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών όπως ο Θ. Πάγκαλος.

Πλημμύρισαν οι πλατείες από πολίτες, Δίχως κόμμα, συνδικάτο, μόνο οργή

Πλημμύρισαν οι πλατείες από πολίτες που διαμαρτύρονταν για το μνημόνιο, τους πολιτικούς, το σύστημα...

του Αλ. Κυριακόπουλου

«Estamos aqui», δηλαδή «είμαστε εδώ» στα ισπανικά, φώναζαν χθες το απόγευμα χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες, που κατέκλυσαν στην κυριολεξία την πλατεία Συντάγματος.

Αθήνα

Η φήμη και μόνο από την Ιβηρική χερσόνησο, πως οι εκεί διαδηλωτές φώναζαν «ησυχία, γιατί οι Έλληνες κοιμούνται» αρκούσε για να σηκωθούν πολλά πανό που έγραφαν: «Ξυπνήσαμε». Χωρίς κομματικό ή συνδικαλιστικό καπέλωμα, περισσότεροι από 20 χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν χθες στην πλατεία Συντάγματος για να εκφράσουν την αγανάκτηση τους στο Μνημόνιο και τα νέα κυβερνητικά μέτρα.

Όλες οι ηλικίες βρίσκονταν εκεί. Εμπνευσμένοι από το κίνημα των Ισπανών «15-Μ» (επειδή εκεί όλα ξεκίνησαν το βράδυ της 15ης Μαΐου), που οργανώθηκε και συσπειρώθηκε μέσω του Facebook, έτσι και εδώ, δόθηκε το ραντεβού με σύνθημα «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα». Το κάλεσμα έκανε λόγο για ειρηνική διαδήλωση. 

Έτσι και έγινε.

Ζωντανή μετάδοση από το Σύνταγμα

Ζωντανή μετάδοση από την πλατεία Συντάγματος.

Watch live streaming video from stopcarteltvgr at livestream.com

Πηγή: stopcartel

Πάμε όλοι πλατεία σήμερα!

Δόθηκε το σύνθημα μέσω διαδικτύου. 

Σήμερα 25 Μάη μήνα, πάμε όλοι στο Σύνταγμα και στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων.

ΚΑΙ ΔΕ ΦΕΥΓΟΥΜΕ. ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΚΕΙ. ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!

Και μακριά οι πολιτικοί και τα κόμματα! Μακριά και οι διαχωριστικές ταμπέλες! Δε θέλουμε υπογραφές κάτω από τα πανό και τα πλακάτ. Θέλουμε μόνο συνθήματα απελευθέρωσης του ελληνικού λαού από τους δυνάστες του! Κι οι εργατοπατέρες ας φιλοτιμηθούν να κηρύξουν πανεργατική απεργία διαρκείας, αλλιώς να παραιτηθούν! Πρέπει να σταματήσουν τα πάντα να κινούνται προς τιμήν του ίδιου του ελληνικού λαού.  Για τα βάσανά του! Αλλά κυρίως γιατί χρειαζόμαστε πια κάτι δραστικό. Μια αποτελεσματική απάντηση. Μια υπέρβαση. Και να μη διανοηθούν να διαπραγματευτούν με την εξουσία πλέον τίποτα εξ ονόματός μας, τίποτα που έρχεται σε αντίθεση με τη λαϊκή βούληση, τίποτα χωρίς τη ρητή απόλυτα πλειοψηφική λαϊκή εντολή.

Ας συντονιστούμε κι ας επιμείνουμε τη φορά αυτή! Είμαστε πολλοί. Είμαστε οι περισσότεροι. Ήδη χιλιάδες έχουν δηλώσει συμμετοχή στις αυριανές συγκεντρώσεις.

Να μείνουμε εμείς στις πλατείες όλης της χώρας και μπροστά στη Βουλή και να απαιτήσουμε να φύγουν από μέσα οι τζαμπατζήδες που την έχουν κάνει στέκι τους. Να μείνουμε εμείς εκεί μέχρι να φύγουν αυτοί. 

Να απαιτήσουμε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας και τον τόπο μας. 

Η κατοχή τελειώνει. Το μεγάλο φαγοπότι τερματίζεται από αύριο.

Τέρμα το δωρεάν γεύμα των βρικολάκων κερδοσκόπων και των τζαμπατζήδων της ελληνικής Βουλής. Δεν πληρώνουμε ούτε μια δεκάρα επιπλέον!

Δεν πληρώνουμε διότι δεν χρωστάμε! Έχουμε ήδη πληρώσει πολλές φορές τα υποχρεωτικά τους δάνεια, για τα οποία κανείς δε μας ενημέρωσε και κανείς δε μας ρώτησε. Πληρώναμε από καταβολής ελληνικού κράτους λεφτά που τρώγανε τα ντόπια και τα ξένα τρωκτικά. Και μετά νέα δάνεια για να ξοφλήσουμε τα προηγούμενα. Κι άλλα δάνεια, κι ακόμα περισσότερα! Και επειδή το θράσος τους περισσεύει, κάνουν και προπαγανδιστικές δηλώσεις περί τεμπέληδων και χαραμοφάηδων, αυτοί που τους ταΐζαμε με χρυσά κουτάλια εμείς τα γουρούνια, εμείς τα PIGS!

Τέρμα λοιπόν στα πανωτόκια!

Όσοι τζογάρισαν στις χρηματαγορές αισχροκερδώντας στην πλάτη μας (τράπεζες, διεθνείς οίκοι, οίκοι ανοχής, οίκοι κατοχής, εταιρίες και ιδιώτες) ας χάσουν τώρα κάτι κι αυτοί! Αυτό σημαίνει bussiness, πέστε τους χαιρετίσματα! Παίξανε και χάσανε! Δηλαδή μόνο κάποιοι απ΄αυτούς, δυστυχώς όχι αρκετοί…. Διότι άλλοι έκαναν τρελές περιουσίες τόσα χρόνια με το αίμα μας. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα οι βρικόλακες να ζητάνε τώρα από τον ελληνικό λαό να σώσει τις ιδιωτικές τους τράπεζες. Όταν ο κοσμάκης έπαιξε στο στημένο και ατιμώρητο ακόμα παιχνίδι του χρηματιστηρίου το 2000, πολλοί απλοί άνθρωποι, συμπολίτες μας επιχειρώντας παρασυρμένοι να κερδοσκοπήσουν έχασαν τα λεφτά τους. Πολλοί έχασαν ολόκληρες περιουσίες. Κανείς δεν τους τα έδωσε πίσω. Τώρα ήρθε η ώρα των μεγαλύτερων ψαριών, να χάσουν κάτι κι αυτοί. Αυτοί γιατί πρέπει να τα πάρουν πίσω με εγγυήσεις, άκουσον-άκουσον, του ελληνικού δημοσίου; Ας χάσουν κι ας κλείσουν εν ανάγκη. Δικές μας είναι οι τράπεζες που μας βάζουν να στηρίξουμε με τον ιδρώτα μας; Κι ας δημιουργηθεί και κρίση. Κι ας πέσει και το ευρώ! Εμείς πάντως δε θα χαθούμε. Εμείς δεν τους συντηρούμε τόσα χρόνια τώρα και τους κάναμε μάλιστα και Κροίσους; 

Ποιος έχει την πραγματική δύναμη αν όχι η ίδια η εργατική τάξη; Χωρίς εμάς πώς θα επιβιώσουν αυτοί οι κηφήνες;

Δεν χρειάζεται να διασωθεί κανείς τους παρά μόνο ο ελληνικός λαός και οι λαοί του κόσμου.

Θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Δεν τους χρειαζόμαστε. Δε χρειαζόμαστε τα δάνειά τους. Αυτοί είναι που χρειάζονται εμάς ώστε να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν σε βάρος μας… Και πάλι με χρόνια, με καιρούς θα μας παρακαλάνε να ξαναπάρουμε τις πιστώσεις τους, δηλαδή τον κοπανιστό τους αέρα για να πάρουν κι άλλους τόκους, πληρωμένους με πραγματική δική μας εργασία ή περιουσία. Το ζήτημα είναι να αρνηθούμε και τώρα και τότε και πάντα.

Κι αν πρέπει να πληρώνουμε κάποιους λογικούς τόκους (κι όχι βέβαια ολόκληρα ΑΕΠ με τη μορφή τόκων) γιατί να τους πληρώνουμε στις τράπεζές τους κι όχι σε δικές μας κρατικές; Γιατί οι οικονομικοί μας πόροι πρέπει να πηγαίνουν στο εξωτερικό και να μη μένουν στη χώρα ώστε να στηρίξουν υποδομές, πρόνοια, υγεία, παιδεία, εργασία; Ούτε μια δεκάρα ακόμα δε πρέπει να τους αφήσουμε να πάρουνε. 

Ο λαός είναι αγανακτισμένος. Ο λαός δεν ανέχεται άλλη εκμετάλλευση, δεν ανέχεται κι άλλη κοροϊδία. «Πώς θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις;» κάνουν ότι απορούν τα τηλεοπτικά λαμόγια και οι υποκριτές Πρετεντέρηδες (αγγλιστί Pretenders)! Μα ασφαλώς με τα λεφτά των τοκοχρεολυσίων που στέλνουμε με το τσουβάλι έξω! Πιο πολλά είναι αυτά από όσα χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε ως κράτος. Φανταστείτε μάλιστα να φτιάξουμε και υποδομές, που δε μας άφηναν να φτιάξουμε τόσα χρόνια! Φανταστείτε να εκμεταλλευτούμε πράγματι ως κράτος εμείς οι ίδιοι τους εθνικούς μας πόρους, αντί να τους παραδώσουμε για «αξιοποίηση» (έτσι λέγεται το πλιάτσικο τη σήμερον ημέρα)!

Όχι δεν τα φάγαμε μαζί. Δεν έφαγε τίποτα ο απλός Έλληνας εργαζόμενος. 

Αυτός πλήρωνε μαζί με τα προσωπικά του δάνεια και όσα του φόρτωναν οι προδότες πολιτικοί του, που πάντα έβρισκαν τρόπο να τον δουλεύουν παρέα με τα δημοσιογραφικά λαμόγια. Αν όπως ισχυρίζονται, όλα αυτά τα δις πήγανε υπέρ της χώρας, τότε ας μας δείξουν πού είναι τα αντίστοιχα δημόσια αγαθά! Χρειάστηκαν τόσα δις για να κλείνουν τώρα σχολεία, να συγχωνεύονται νοσοκομεία, να λείπουν φάρμακα γιατροί, στοιχειώδη υλικά, να πληρώνουμε χαράτσια σε εργολάβους εθνικών και λοιπών δρόμων, να μην έχουμε σωστές συγκοινωνίες, να εκποιούμε  δημόσια περιουσία, να μην έχουμε αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, βιομηχανία; Ή μήπως όλα αυτά τα έφαγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι;! 

Φτάνει το παραμύθι πια!

Οι μιζαδόροι, οι εργολάβοι, οι αισχροκερδοσκόποι και το οικονομικό κατεστημένο τα έφαγε, με ευθύνη όσων κυβέρνησαν τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια. Και τώρα θέλουν από κοινού να γλείψουν κι ό,τι απέμεινε στο κόκκαλο και να ρουφήξουν και το μεδούλι!

Πάμε πλατεία και μένουμε!

Το πανηγύρι αυτό πρέπει να σταματήσει αμέσως. Ο λαός αρνείται να συνεχίσει να πληρώνει άλλα πανωτόκια ώστε να αξιοποιούν αυτοί τα αδιάθετα τεράστια κεφάλαιά τους δίνοντας μας με το στανιό (βάζοντας τους προδότες πολιτικούς μας να τα ζητάνε) νέα χρυσοφόρα για τους ίδιους δάνεια που θα πληρωθούν στο τέλος με δημόσια περιουσία, με γη, με ιδρώτα και αίμα εργαζομένων.

Η πλειονότητα των πολιτών αρνείται τα μνημόνιά τους και την άθλια προδοτική δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση και που ανέχτηκαν οι εθνοπατέρες μας σφυρίζοντας τάχα αδιάφορα! Και μόνο η σύμβαση αυτή, καταδικάζει όσους την υπέγραψαν επί εσχάτη προδοσία! Δεν χρειάζεται άλλο αποδεικτικό στοιχείο ενοχής!

Αν αμφιβάλουν για τη λαϊκή βούληση ας διενεργήσουν δημοψήφισμα τώρα αυτοβούλως. Αλλιώς το απαιτούμε εμείς!

Όπως απαιτούμε εδώ και τώρα ΑΜΕΣΟ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ!

Απαιτούμε όχι μόνο να γίνει τη στιγμή αυτή σεβαστή η βούληση του ελληνικού λαού, αλλά να έχουμε μόνιμα λόγο από δω και πέρα σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας και τη χώρα.

Απαιτούμε τη δρομολόγηση συνταγματικών αλλαγών που θα ψηφιστούν από τον ίδιο τον ελληνικό λαό και όχι από δήθεν αντιπροσώπους του, αλλαγών στην κατεύθυνση της πραγματικής δημοκρατίας.

 

Απαιτούμε θεσμική κατοχύρωση των δημοψηφισμάτων, όλων των τύπων (συμπεριλαμβανομένων και αυτών με λαϊκή πρωτοβουλία), απαιτούμε θεσμικό διαρκή έλεγχο των εξουσιών, με τακτικούς απολογισμούς προς τους πολίτες και με τη δυνατότητα επιβολής κυρώσεων που θα περιλαμβάνουν την άμεση ανάκληση και αντικατάστασή τους. Και ασφαλώς την τιμωρία τους σε περίπτωση παρανομιών. Τέλος οι νόμοι περί ανευθυνότητας πολιτικών προσώπων!

Και απαιτούμε άμεσα την τιμωρία όσων πολιτικών είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας όλα αυτά τα χρόνια που κράτησε το μεγάλο φαγοπότι των σφετεριστών της περιουσίας του ελληνικού λαού. Και τη δήμευση των περιουσιών όσων πλούτισαν παρανόμως και σε βάρος μας. 

Όχι μόνο δεν τους χρωστάμε, αλλά μας χρωστάνε. Και μας χρωστάνε πάρα πολλά!

Η ανατροπή αρχίζει από αύριο στις πλατείες όλης της χώρας. 

Ο εφιάλτης τους ήδη άρχισε!

Βαφτίζουν πρόοδο τη θύελλα του κεφαλαίου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Θέσφατο η ευρωζώνη και η ΕΕ 

«Εργαλείο» το ευρώ, απογυμνωμένο από σχέσεις εξουσίας κατά την φιλο-ΕΕ Αριστερά

Ξανά και ξανά επανέρχεται το θέμα της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ και της στάσης της Αριστεράς απέναντι στο στρατηγικής σημασίας αυτό ζήτημα. 

Τελευταία αφορμή αποτέλεσε σχετική αρθρογραφία του Κώστα Καλλωνιάτη στην Αυγή της προηγούμενης Κυριακής με τίτλο «Το αδιέξοδο της εξόδου από το ευρώ». 

Το άρθρο αρκετές φορές καταφεύγει σε προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, ειρωνείες και παραποιήσεις των επιχειρημάτων υπέρ της εξόδου από το ευρώ που δεν διευκολύνουν τη συζήτηση αλλά προδίδουν την θέση άμυνας που βρίσκεται το στρατόπεδο της φιλο-ΕΕ Αριστεράς υπό το βάρος των τελευταίων εξελίξεων: ενός δυναμικού, περίπου 25% που εμφανίζεται σχετικά σταθερά σε όλες τις δημοσκοπήσεις (όποτε για την ακρίβεια επιτρέπουν οι εκδότες την συμπερίληψη του σχετικού ερωτήματος) να υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ, της τεράστιας επιρροής που συνάντησε η κριτική στην ευρωζώνη η οποία διέπει το ντοκιμαντέρ Χρεοκρατία και της ικανότητας που έχει αυτή η κριτική να διαποτίζει θέσεις μετωπικών κινήσεων: από την Πρωτοβουλία Οικονομολόγων και Πανεπιστημιακών πέρυσι μέχρι και την Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, όπως φάνηκε στη Διακήρυξη των Αθηνών. 

Πωλείται έθνος σε τιμή ευκαιρίας!

" Δυστυχώς, όπως γνωρίζει και ο τελευταίος πολίτης που διαπραγματεύθηκε από θέση αδυναμίας με τους πιστωτές του, το νέο κύμα σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων ούτε την αποφυγή της χρεοκοπίας διασφαλίζει, ούτε σοβαρή ευκαιρία ανάπτυξης προσφέρει, ούτε θα μας απαλλάξει από ένα σκληρότατο πρόγραμμα λιτότητας. "

Είκοσι μήνες δίσταζε η κυβέρνηση ακόμη να συζητήσει σοβαρά για ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και χθες οι περισσότεροι είδαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να εμφανίζεται στους τηλεοπτικούς δέκτες για να αναγνώσει μια μακρά λίστα «ασημικών» υπό εκποίηση:

Πολυπολιτισμικότητα ή πολιτισμική πολυσημία

Το πολιτικό διακύβευμα των εννοιών

του Γιώργου Κοντογιώργη

Θα σας απασχολήσω με την διευκρίνιση των εννοιών που υποκρύπτονται στον όρο της πολυπολιτισμικότητας και με τις παράπλευρες συνέπειες που έχει η υιοθέτηση της μιας ή της άλλης εκδοχής στα σημερινά πράγματα, αλλά και τις προεκτάσεις τους στο εξελικτικό γίγνεσθαι των κοινωνιών.

1. Σπεύδω να επισημάνω το λογικό σφάλμα της νεοτερικότητας να ορίζει την έννοια του πολιτισμού με βάση όχι την ιδιοσυστασία ή τον χαρακτήρα του, αυτό που τον παράγει και τον αποδίδει, αλλά κατά συνεκτίμηση ορισμένων εξωτερικών φαινομένων, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν παράγωγα δηλαδή μεταβλητές του κοσμοσυστημικού κεκτημένου του πολιτισμού[1]. Υπενθυμίζω το λογικό αυτό σφάλμα διότι έχει σημαίνουσες επιπτώσεις στον προβληματισμό που ακολουθεί.

Συγκρατώ δύο από τα κυρίαρχα στοιχεία με τα οποία ο σημερινός άνθρωπος ορίζει την έννοια του πολιτισμού: τη θρησκεία και την ταυτοτική συλλογικότητα, που στις μέρες μας αποκαλείται έθνος. Ωστόσο, μπορούμε να διαπιστώσουμε ευθύς αμέσως ότι η θρησκεία δεν είναι παραγωγός, αλλά παράγωγο πολιτισμού. Αρκούν δύο παραδείγματα, τα οποία αντλώ από το ελληνικό παράδειγμα, για να κατανοήσουμε τι εννοώ. Η χριστιανική θρησκεία, εμφανίζει σημαίνουσες αποκλείσεις στη λατινική (καθολική) και στην ελληνική της (ορθόδοξη) εκδοχή. Η καθολική εκδοχή του χριστιανισμού εξακολουθεί να είναι βαθειά δεσποτική, ενώ αντιθέτως, η ελληνική του εκδοχή, στον ιστορικό της πυρήνα διέθετε θεμελιωδώς ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά. Αντιθέτως, η ορθόδοξη εκκλησία υπό το κράτος έθνος υποχώρησε σημαντικά ως προς την ανθρωποκεντρική της σημειολογία, μεταγράφοντας εις εαυτήν βατικάνιες παραδοχές. Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι η ίδια η θρησκεία προβάλει μια διαφορετική αντίληψη του θείου, της σχέσης του ανθρώπου με τον θεό και, κατ' επέκταση, του συστήματος της θρησκείας, ανάλογα με την κοσμοσυστημική φύση των κοινωνιών στις οποίες βιώνεται.

Γράμμα από τη Βαρκελώνη - No Hay Pan Para Tanto Chorizo

Σχετικό: Moving To Madrid

Αγαπητέ πιτσιρίκο, παρακάτω σου στέλνω ένα κείμενο σχετικά με τις κατασκηνώσεις στην Ισπανία, και την δική μου εμπειρία με αυτές.
Σου στέλνω επίσης και μερικές φωτογραφίες που τράβηξα χτες με το κινητό μου τηλέφωνο.
 

Τις τελευταίες ημέρες θα έλεγα ότι η Ισπανία ζει ιστορικές στιγμές. Μετά τον αραβικό κόσμο, η κινητοποίηση ενός μαζικού κινήματος υποβοηθούμενη από τις νέες τεχνολογίες, πραγματοποιείται και στην Ισπανία. Εδώ και μερικές μέρες, χιλιάδες κάτοικοι των Ισπανικών πόλεων συμμετέχουν στις κατασκηνώσεις που έχουν στηθεί στις κεντρικές πλατείες σε περισσότερες από 25 πόλεις.
 

Όλα ξεκίνησαν την Κυριακή 15 Μαΐου όταν μια κίνηση που οργανώθηκε μέσω διαδικτύου και κοινωνικών δικτύων πραγματοποίησε διαδηλώσεις σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας (Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Βαλένθια, Σεβίλη, Μπιλμπάο, Γρανάδα κλπ ) με κεντρικό σύνθημα «Απαιτούμε αληθινή Δημοκρατία τώρα».

“Δεν έχω δουλειά, σπίτι, σύνταξη: Δεν φοβάμαι”

Παρακολουθήστε λεπτό προς λεπτό την εξέλιξη της κινητοποίησης στην Πουέρτα δελ Σολ, στο παρακάτω ζωντανής μετάδοσης βίντεο.

Broadcasting Live with Ustream.TV

Οι δρόμοι γέμισαν με οργή και η Πουέρτα δελ Σολ της Μαδρίτης έγινε η Ταχρίρ της Ευρώπης. Χιλιάδες νέοι έχουν κατασκηνώσει εκεί από την περασμένη Κυριακή και σε πλατείες πολλών πόλεων της Ισπανίας,. Εξ απίνης κατέλαβε το ισπανικό πολιτικό κατεστημένο το Κίνημα της 15ης Μάη που πήρε την ονομασία του από τις διαδηλώσεις που συμμετείχαν χιλιάδες φοιτητές, επισφαλώς εργαζόμενοι, άνεργοι σε πενήντα ισπανικές πόλεις την Κυριακή 15/5 με σύνθημα “Δεν τους ψηφίζουμε”. Καλούν τον κόσμο να μποϊκοτάρει τα κατεστημένα κόμματα της Ισπανίας που με τις ίδιες ψευδείς και υποκριτικές υποσχέσεις διεκδικούν τις περιφέρειες και τους δήμους της χώρας, την Κυριακή 22 Μαΐου.

Όχι στην 5η δόση – όχι στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λεηλασίας!

Εδώ και τώρα διακοπή αποπληρωμής του χρέους!

ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ – ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ! 

Ανατρέπουμε και διεκδικούμε μια νέα προοδευτική πορεία!

Ο Γ. Παπανδρέου συγκαλεί σήμερα Δευτέρα (23.5) Υπουργικό Συμβούλιο και αύριο Τρίτη έχει συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς.

Θέμα το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα εξουθένωσης της χώρας και του λαού που συμφωνήθηκε με την τρόικα, ύψους περίπου €30 δις έως το 2015, εκ των οποίων τα € 6 δις μέσα στο 2011.

Το "αντάλλαγμα" για αυτό το πρόγραμμα θα είναι η 5η δόση χρηματοδότησης ύψους €12 δις και το άνοιγμα του δρόμου για νέα πρόσθετη χρηματοδότηση περίπου € 50 - 60 δις!

Η Αργεντινή της Ευρώπης

του Δημήτρη Καζάκη

Οικονομολόγου - Αναλυτή

Οι πολιτικές του μνημονίου πέτυχαν τον στόχο τους: Οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε πλήρες αδιέξοδο και την εργαζόμενη κοινωνία σε απελπισία. 

Αυτό που δεν πέτυχαν ήταν να εξασφαλίσουν στους ευρωκράτες τον αναγκαίο χρόνο για να βρουν μια λύση για το ευρώ και την ευρωζώνη. Μια οποιαδήποτε λύση, έστω και προσωρινού χαρακτήρα. Η ίδια η ύπαρξη του ευρώ κάνει εξαιρετικά δύσκολη, έως αδύνατη, κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης χρέους.

Οι ρεαλιστές της πλατείας Συντάγματος

Επειδή συμφωνούμε απολύτως με το πλακάτ της φωτογραφίας και με το πανό, κι επειδή τα κόμματα και η προπαγάνδα κάνουν ό,τι μπορούν όχι μόνο για να θάψουν κάθε προοπτική ανατροπής, αλλά και για να διαστρεβλώσουν την ίδια την πραγματικότητα, θυμίζουμε ότι υπάρχουν ακόμα μερικοί συμπολίτες μας στην πλατεία Συντάγματος. Δεν είναι ουτοπιστές αυτοί και ρεαλιστές οι υπόλοιποι νεοέλληνες που περιμένουμε βοήθεια εξ ουρανού ή από κοινοβουλίου. Είναι πλέον αυταπόδεικτο ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Θα διαβάσετε δεκάδες αναλύσεις που θα λένε πόσο διαφορετικές είναι οι συνθήκες που οδήγησαν τους Ισπανούς στην πλατεία Ντελ Σολ και σε πολλές άλλες ισπανικές πλατείες, από τις συνθήκες που οδήγησαν τους δικούς μας τριακόσιους ή διακόσιους να μείνουν στην πλατεία Συντάγματος. Θα ακούσετε πόσο διαφορετικές σε σχέση με τις εδώ, ήταν οι αιτίες που οδήγησαν στις εξεγέρσεις στη βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Θα ακούσετε ότι δεν υπάρχει προοπτική ανατροπής χωρίς την καθοδήγηση των κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων, διότι αν δεν υπάρχει συντεταγμένος φορέας διεκδίκησης όλα αυτά είναι δήθεν καταδικασμένα σε αποτυχία. Θα σας πουν να περιμένετε μέχρι να συμφωνήσει η Αριστερά και μετά βλέπουμε.

Προσέξτε όμως ότι παρότι δεν υπάρχει πραγματικός αριστερός που να διαφωνεί με το ότι η Ελλάδα κακώς συνεχίζει να πληρώνει τους τραπεζίτες ματώνοντας όλο και περισσότερο, παρότι υπάρχουν ακόμα και δημόσιες δηλώσεις αριστερών και «αριστερών» πολιτικών που επιβεβαιώνουν την αντίθεσή τους στη καταλήστευση της χώρας, παρόλα αυτά αποφεύγουν μετά βδελυγμίας να συνυπογράψουν μια κοινή διακήρυξη που να λέει έστω αυτό το αυτονόητο! Να δηλώνει δηλαδή ξεκάθαρα, ότι παρά τις υπόλοιπες διαφωνίες τους, όλα τα κόμματα και οι συσπειρώσεις της αριστεράς απαιτούν την άμεση διακοπή εξυπηρέτησης του χρέους, τουλάχιστον μέχρι να συμβούν δύο πράγματα: πρώτον, να γίνουν γνωστές στην ελληνική κοινωνία οι συνθήκες και οι όροι σύναψης των εξυπηρετούμενων δανείων και να εγκριθεί ή να ματαιωθεί η αποπληρωμή τους κατά περίπτωση ή και εν συνόλω αν χρειαστεί, και δεύτερον, να επανέλθει η Ελλάδα σε ρυθμούς βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης με δημιουργία πλεονάσματος ικανού για την οποιαδήποτε αποπληρωμή νομίμου χρέους.

Είτε πιστεύεις ότι η λύση βρίσκεται στον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης και τη συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς λαούς, είτε ότι ο τόπος δεν αντέχει να περιμένει την άγια εκείνη μέρα και πρέπει να σπεύσει πρώτος στη μάχη, είτε πιστεύεις ότι η αιτία της μιζέριας είναι το χρέος, είτε πως το χρέος είναι απλώς μια αναπόδραστη συνέπεια του νεοφιλελευθερισμού, ένα είναι το σίγουρο: ότι η Ελλάδα αν δε θέλει να τινάξει τα πέταλα, πρέπει εδώ και τώρα να σταματήσει αυτήν την ακατάσχετη αιμορραγία εθνικών πόρων. Το αν μετά θα αποφασίσουμε να υιοθετήσουμε προοδευτικές ή προοδευτικότερες πολιτικές λύσεις, θα εξαρτηθεί από την ίδια την κοινωνία, την οποία και οφείλουμε να ρωτήσουμε! Εκτός αν οι θερμοκέφαλοι αριστεροί μαξιμαλιστές, κοινοβουλευτικοί και μη, παρά τη φτηνή τους ρητορεία, δε δίνουν δεκαράκι για τις εντωμεταξύ αυτοκτονίες από απελπισία, τους θανάτους, την ανεργία, την πείνα, την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, την επιταχυνόμενη εξαθλίωση της τάξης που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, με το ανομολόγητο σκεπτικό ότι αν δεν πεθάνουν αρκετοί και δεν πεινάσουν οι περισσότεροι τότε δε θα έχει τύχη η επανάσταση!

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο κουμπιά: το ένα λέει «διαγραφή του χρέους» και το άλλο «γνήσιος σοσιαλισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, κ.λπ.». Αν πατήσεις το πρώτο, τότε το χρέος που ως δια μαγείας θα διαγραφεί, ξέρουμε πως θα αρχίσει αμέσως να επαναδημιουργείται αργά αλλά σταθερά διότι αυτό θα πει καπιταλισμός, αυτό θα πει σώρευση κεφαλαίου. Άρα εδώ δικαιώνονται οι αντισυστημικοί και πάσης τάσεως αντικεφαλαιοκράτες. Αν πατήσεις το δεύτερο, τότε μια συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία επιβάλλει μια ριζοσπαστική σοσιαλιστική ανατροπή και οι κεφαλαιοκράτες μετράνε μέρες μαζί με τις περιουσίες τους. Ερώτηση: ποιο θα ήταν το πρώτο μέτρο που θα έπαιρνε μια αριστερή κυβέρνηση; Θα ήταν άλλο από την άμεση παύση εξυπηρέτησης του χρέους; Θα μπορούσε δηλαδή να υπάρξει οποιαδήποτε κοινωνική πολιτική, οποιαδήποτε εφαρμογή σχεδίου εθνικής και κοινωνικής ανοικοδόμησης, έστω και με απλή αναβολή της παύσης πληρωμών αυτού του υπέρογκου χρέους προς τους τραπεζίτες; Με τι κεφάλαια θα χρηματοδοτούνταν η ανάπτυξη, κι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός;

Άρα λοιπόν παρόλο που το χρέος είναι όντως το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο, το κουμπί της διαγραφής (μερικής ή ολικής) είναι φανερό πως πρέπει να πατηθεί πρώτο! Η φροντίδα να μην ξαναδημιουργηθεί σχετίζεται με μεγάλες, δραστικές και σύνθετες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που θα δρομολογηθούν αν όχι μετά, πάντως το πολύ-πολύ ταυτόχρονα. Με το εξωπραγματικό αυτό -από κάθε άποψη- χρέος, ακόμα και με το μισό του, η χώρα δε θα μπορούσε ποτέ να ορθοποδήσει, πόσο μάλλον να πορευτεί προς έναν γνήσιο κοινωνισμό.

Όταν λοιπόν αντί να προβάλλεται το ευρείας αποδοχής αυτονόητο ως ελάχιστη κοινή απαίτηση των κομμάτων της αριστεράς, προβάλλονται αντιθέτως οι ατελείωτες «συντροφικές» διαφωνίες μας, τότε δεν έχουμε μόνο μια αριστερά ανίκανη να παρακολουθήσει τις ιστορικές εξελίξεις ή έστω να ακολουθήσει την κοινωνία (αντί μάλιστα να την καθοδηγεί ως όφειλε), αλλά έχουμε δικαίωμα να υποθέσουμε το χειρότερο, κι ας οδηγηθούμε εν ανάγκη και σε κατηγορίες για δίκη προθέσεων: όπως και τα υπόλοιπα κόμματα, έτσι και τα αριστερά δεν είναι ότι δεν μπορούν. Απλώς δε θέλουν! Θέτουν το ζήτημα της υπαρξιακής τους αγωνίας που εκφράζεται ως κρίση αυτοπροσδιορισμού μέσω της διαφοροποίησης, πάνω από την κοινωνία που δηλώνουν ότι υπηρετούν. Ας αφήσουμε όμως την περαιτέρω ανάλυση του γιατί δε θέλουν, για ευθετότερο χρόνο. Προς το παρόν αρκεί η διαπίστωση ότι όλοι οι θεσμικοί αριστεροί υποτιθέμενοι διεκδικητές μιας πολιτικής ανατροπής, είναι πλήρως απασχολούμενοι στη βιομηχανία παραγωγής και οριοθέτησης ιδεολογικών διαφορών και της συσκευασίας τους. Η επανάσταση γι αυτούς μπορεί να περιμένει!

Για την ελληνική κοινωνία όμως που υποφέρει όπως και για όσους πεισματικά βρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος περιμένοντας συμπαράσταση από όλους όσους πιστεύουν ότι η ανατροπή δεν είναι απλώς ευχή, αλλά κατεπείγουσα εθνική και κοινωνική ανάγκη, δεν μπορεί να περιμένει καθόλου. Ας αφήσουμε την ουτοπία των βολικών κομφορμιστικών μας φαντασιώσεων κι ας πάμε μια βόλτα στο Σύνταγμα να συναντήσουμε το ρεαλισμό!

πηγή: Διακυβέρνηση και Πολιτική

Το 40% των πολιτών έχει αρνητική γνώμη για το ευρώ!

Λυσσώδης η επίθεση των κυρίαρχων κύκλων σε κάθε ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ!

Σε έρευνα της Public Issue που δημοσιεύεται στην Καθημερινή της Κυριακής (22/5) το 40% των πολιτών που ρωτήθηκαν εκφράζουν ΑΡΝΗΤΙΚΗ γνώμη για το ευρώ, ενώ το 58% θετική και το 2% δεν εκφράζει γνώμη.

Νομίζουμε ότι το εύρημα της δημοσκόπησης, στο βαθμό που ως τάση, έστω, είναι αξιόπιστο, είναι εντυπωσιακό.

Είναι κατά τη γνώμη μας άκρως εντυπωσιακό το γεγονός ότι  το 40% των πολιτών εκφράζει αρνητική άποψη για το ευρώ.

Και είναι εντυπωσιακό, όχι μόνο γιατί το ποσοστό είναι αρκετά υψηλό αλλά κυρίως γιατί επικρίσεις για το ευρώ δεν ακούγονται καθόλου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά ούτε και από το σύνολο, σχεδόν, των πολιτικών δυνάμεων.

Η Αριστερά συζητά για την κρίση

Ένα χρόνο μετά την υπογραφή του μνημονίου το Aformi διοργάνωσε συζήτηση με θέμα την κρίση και την απάντηση της αριστεράς με τους: Πάνο Γκαργκάνα (ΣΕΚ ΑΝΤΑΡΣΥΑ),
Κώστα Λαπαβίτσα (Καθ. Οικονομικών, ΕΛΕ) Παναγιώτη Λαφαζάνη (Κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ), Άγγελο Χάγιο (ΝΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), Στάθη Κουβελάκη (Καθ. Πολιτικής φιλοσοφίας).

Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στα αίτια της κρίσης, την απάντηση της αριστεράς, στην οικονομική κρίση αλλά και τις σχέσεις του Εργατικού κινήματος με την Αριστερά.

Παρακολουθήστε τα τρία video της συζήτησης πατώντας εδώ

Πηγές: Aformi.gr/ και aristerovima.gr/