Όσοι έζησαν τη συνέλευση της Παρασκευής μιλούν για μια πρωτόγνωρη εμπειρία "ώριμου Δεκέμβρη"
Ο περισσότερος κόσμος που βρέθηκε και πάλι χθες Σάββατο στο Σύνταγμα, κουράστηκε από τα σφυρίγματα, τις ανοιχτές παλάμες και τη γηπεδική ατμόσφαιρα που επικρατούσε για άλλη μια φορά μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη και κατέβηκε μετά τις 9 μ.μ. να παρακολουθήσει τη ζωντανή Λαϊκή Συνέλευση των χιλιάδων νέων που πλαισιώνουν την κίνηση "Αμεση Δημοκρατία Τώρα!" σχηματίζοντας έναν τεράστιο κύκλο κάτω από το σιντριβάνι.
Αυτό που διακρίνεται στην κάτω πλατεία είναι η ραγδαία πολιτικοποίηση της συζήτησης. Οι ομιλίες σε πιο συναισθηματικούς τόνους λιγοστεύουν, οι ασαφείς οραματικές τοποθετήσεις κουράζουν, και το ακροατήριο που παρακολουθεί για ώρες με προσήλωση ζωηρεύει όταν ακούγονται οι φράσεις "Γενική απεργία", "Να φύγει η κυβέρνηση και η τρόικα", "Να μείνουμε εδώ και να συνεχίσουμε αυτό το εγχείρημα". Χειροκροτώντας εκείνους που είπαν ότι δεν φτάνει όμως να πέσει η κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη στη θέση της για να κάνει τα ίδια. Εκείνους που δήλωσαν ότι δεν νιώθουν πως ανήκουν στην ίδια πατρίδα με τους μεγάλους επιχειρηματίες και τους έλληνες τραπεζίτες.
Όμως την ίδια στιγμή κοινή συνισταμένη είναι πως δεν πρέπει να ξεχωρίσουμε, αλλά να ενωθούμε βαθύτερα με όλο τον λαϊκό κόσμο που κατεβαίνει στο Σύνταγμα ανεξάρτητα αν χρησιμοποιεί για τον εαυτό του την ταυτότητα "Ελληνας" ή "πολίτης" ή "εργάτης". Όσο για το άνοιγμα της συνέλευσης, αφορά όλους εκτός από τις φασιστικές ομάδες.
Το κάλεσμα για τη συνέχιση του αγώνα που εγκρίθηκε κατά συντριπτική πλειοψηφία ζητά από όλο το λαό να βγει στους δρόμους και στις πλατείες, προχωρώντας σε λαϊκές συνελεύσεις οι οποίες με κάποιον τρόπο μπορούν να συντονιστούν πανελλαδικά. Επίσης σημαντική είναι η απόφαση "να καλέσουμε τους εργαζόμενους και τα σωματεία να προχωρήσουν σε γενική πολιτική απεργία, ανεξάρτητα από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, και να ενωθούν μαζί μας".
Είμαστε στα πρώτα βήματα ενός ριζοσπαστικού πολιτικού κινήματος στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η νεολαία, αυτά τα ώριμα παιδιά του Δεκέμβρη. Αυτό το κίνημα ασφαλώς ξεπερνά τα όρια των "Αγανακτισμένων", πάει πολύ πιο μακριά από την ανατροπή της κυβέρνησης του μνημονίου, και ζητά να συναντηθεί με τις δυνάμεις της οργανωμένης μαχόμενης κοινωνίας. Η έντονη αποδοκιμασία των μεγαλοδημοσιογράφων και των κορυφαίων στελεχών του συνδικαλιστικού κινήματος μαρτυρά την βαθύτερη ταξική αντίληψη και συμφωνία του κόσμου που στην πλειοψηφία του δεν ανήκει σε καμία αριστερή οργάνωση.
Αυτή η τροχιά πολιτικοποίησης δεν θα ερχόταν χωρίς τη συμμετοχή των ανθρώπων και την επίδραση των ιδεών της Αριστεράς. Το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο της διαδικασίας είναι ότι τείνει να υπερβεί τον κατακερματισμό και την ανταγωνιστική διάθεση μερίδων των κινήματος. Τείνει να εδραιώσει τον κοινό τόπο, τον κοινό άμεσο στόχο, και να προχωρήσει τη συζήτηση ακόμα παραπέρα. Η συμμετοχή του εργατικού κινήματος, το επόμενο διάστημα, το κλίμα στους χώρους δουλειάς, θα κρίνουν αν θα μετατραπεί η σημαντική κινητοποίηση της πλατείας σε γενικευμένη πολιτική έκρηξη.
Για απόψε Κυριακή, ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης, έχει προγραμματιστεί νέο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα μετά τις 6 μ.μ. και συνέλευση στις 9 μ.μ.
<<
Σάββατο 28 Μαΐου. Σε πραγματικό πολιτικό εργαστήρι μετατρέπεται με την ολοένα αυξανόμενη συμμετοχή νέων και εργαζομένων η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας Συντάγματος. Όλοι όσοι ήταν εκεί χθες Παρασκευή μιλούν για μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Μέχρι αργά τη νύχτα διαμορφωνόταν το πρώτο ψήφισμα. Πάνω από δύο χιλιάδες παρακολουθούσαν, χειροκροτούσαν, διόρθωναν το κείμενο που αποπνέει ενθουσιασμό και αυτή την καινούργια αυτοπεποίθηση για την οποία μιλήσαμε το πρώτο βράδυ. (Το βρίσκετε εδώ.)
Πέρα από τις όποιες αδυναμίες, που έχουν να κάνουν με την πολιτική καταγωγή του κινήματος "Αμεση δημοκρατία τώρα", γίνονται μερικά πολύ σοβαρά βήματα. Το ψήφισμα παίρνει μια πρώτη καθαρή θέση σε ό,τι αφορά το ποιον έχουμε απέναντι. Και όχι μόνον αυτό: βάζει μια ταξική διαχωριστική γραμμή σπάζοντας τη θολούρα και το επικίνδυνο παιχνίδι ("λαός ενωμένος εναντίον όλων των κομμάτων") που στήνουν οι πρόθυμοι επικοινωνιακοί χορηγοί της συγκέντρωσης. Δύο κόσμους αντίπαλους βλέπει το κείμενο! Από εδώ εμείς: εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι, άνεργοι. Από εκεί αυτοί: κυβερνήσεις, τρόικα, μνημόνια, τραπεζίτες. Όσο για τον πληθυντικό στο "κυβερνήσεις", απαντά και στα σχέδια γρήγορης αντικατάστασης της παραπαίουσας κυβέρνησης Παπανδρέου - από μια κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" οποιασδήποτε σύνθεσης που θα κληθεί να διαχειριστεί την αυριανή χρεοκοπία.
Δεύτερον, στο ψήφισμα σπάει η απολίτικη απαξίωση για τα σωματεία και τους αγώνες των εργαζομένων, έστω και έμμεσα. Οι συγκεντρωμένοι καλούν τους εργαζόμενους που απεργούν να καταλήγουν και να παραμένουν στην πλατεία, δηλώνοντας ότι δεν θα φύγουν αν δεν διώξουν αυτούς που ευθύνονται για αυτό που ζούμε. Τρίτον, η λύση θα προέλθει από εμάς τους ίδιους, υπογραμμίζει το ψήφισμα χωρίς να αφήνει περιθώρια για καπέλωμα από επίδοξους εθνοσωτήρες. Η κατεύθυνση που παίρνει το τελικό κείμενο του ψηφίσματος, έστω και σε μορφή πρωτόλειου, αγκαλιάζει ένα ρεύμα αναπτυσσόμενης πολιτικής ταξικής συνείδησης, ενώ γεννά αμηχανία σε εκείνους που θα το ήθελαν πιο ανοικτό και γενικά κατά της κοινωνίας της κατανάλωσης, χωρίς άμεσους πολιτικούς στόχους.
Στη διαδικασία της Λαϊκής Συνέλευσης συμμετέχει ένα μέρος, το 1/5 περίπου όσων περνούν από την πλατεία. Είναι αδύνατον να παρακολουθήσουν τη συνέλευση 10.000 άνθρωποι γιατί απλούστατα δεν χωράνε στο χώρο πίσω από το σιντριβάνι. Αυτοί οι νεολαίοι στην πλειοψηφία τους, που είναι ώριμα πλέον παιδιά της έκρηξης του 2008, αποτελούν την πρωτοπορία της πλατείας - και είναι πολύ σημαντικό που συζητούν επίμονα, για παράδειγμα, για το πώς μπορεί να οργανωθεί μια γενική απεργία. Αρα δεν κλείνονται στην "επανάστασή τους" και στον αναπόφευκτο ναρκισσισμό, κι ακόμα το πνεύμα του κειμένου, αποφεύγοντας τις λέξεις τις συγκεκριμένες, στρέφεται προς ένα λαϊκό μέτωπο ανατροπής ("να μείνουμε εδώ μέχρι να τους διώξουμε") αντί για μια ψυχολογική "ενότητα του λαού" μπροστά στους επερχόμενους κινδύνους.
Με τα παραπάνω να γεμίζουν νέο ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση τον κόσμο που τα ζει, ήδη αρκετοί οι οποίοι διατύπωναν τις πρώτες μέρες σοβαρές (και εντελώς δικαιολογημένες) ενστάσεις και αντιρρήσεις αναμένονται από απόψε να ενισχύσουν τη συγκέντρωση - όχι πλέον των γενικώς και αορίστως "Αγανακτισμένων", μα των συνειδητών και εντελώς σοβαρά ενεργοποιημένων διαδηλωτών. Και είναι τόσο κρίσιμο να κινηθεί η οργανωμένη κοινωνία του αγώνα και οι συλλογικότητες των εργαζομένων γιατί οι εξελίξεις τρέχουν και το βάρος των γεγονότων δεν μπορεί να το σηκώσει μόνη της η "Κάτω πλατεία".
ΠΦ
Πηγή: http://www.aristerovima.gr/
Αυτό που διακρίνεται στην κάτω πλατεία είναι η ραγδαία πολιτικοποίηση της συζήτησης. Οι ομιλίες σε πιο συναισθηματικούς τόνους λιγοστεύουν, οι ασαφείς οραματικές τοποθετήσεις κουράζουν, και το ακροατήριο που παρακολουθεί για ώρες με προσήλωση ζωηρεύει όταν ακούγονται οι φράσεις "Γενική απεργία", "Να φύγει η κυβέρνηση και η τρόικα", "Να μείνουμε εδώ και να συνεχίσουμε αυτό το εγχείρημα". Χειροκροτώντας εκείνους που είπαν ότι δεν φτάνει όμως να πέσει η κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη στη θέση της για να κάνει τα ίδια. Εκείνους που δήλωσαν ότι δεν νιώθουν πως ανήκουν στην ίδια πατρίδα με τους μεγάλους επιχειρηματίες και τους έλληνες τραπεζίτες.
Όμως την ίδια στιγμή κοινή συνισταμένη είναι πως δεν πρέπει να ξεχωρίσουμε, αλλά να ενωθούμε βαθύτερα με όλο τον λαϊκό κόσμο που κατεβαίνει στο Σύνταγμα ανεξάρτητα αν χρησιμοποιεί για τον εαυτό του την ταυτότητα "Ελληνας" ή "πολίτης" ή "εργάτης". Όσο για το άνοιγμα της συνέλευσης, αφορά όλους εκτός από τις φασιστικές ομάδες.
Το κάλεσμα για τη συνέχιση του αγώνα που εγκρίθηκε κατά συντριπτική πλειοψηφία ζητά από όλο το λαό να βγει στους δρόμους και στις πλατείες, προχωρώντας σε λαϊκές συνελεύσεις οι οποίες με κάποιον τρόπο μπορούν να συντονιστούν πανελλαδικά. Επίσης σημαντική είναι η απόφαση "να καλέσουμε τους εργαζόμενους και τα σωματεία να προχωρήσουν σε γενική πολιτική απεργία, ανεξάρτητα από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, και να ενωθούν μαζί μας".
Είμαστε στα πρώτα βήματα ενός ριζοσπαστικού πολιτικού κινήματος στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η νεολαία, αυτά τα ώριμα παιδιά του Δεκέμβρη. Αυτό το κίνημα ασφαλώς ξεπερνά τα όρια των "Αγανακτισμένων", πάει πολύ πιο μακριά από την ανατροπή της κυβέρνησης του μνημονίου, και ζητά να συναντηθεί με τις δυνάμεις της οργανωμένης μαχόμενης κοινωνίας. Η έντονη αποδοκιμασία των μεγαλοδημοσιογράφων και των κορυφαίων στελεχών του συνδικαλιστικού κινήματος μαρτυρά την βαθύτερη ταξική αντίληψη και συμφωνία του κόσμου που στην πλειοψηφία του δεν ανήκει σε καμία αριστερή οργάνωση.
Αυτή η τροχιά πολιτικοποίησης δεν θα ερχόταν χωρίς τη συμμετοχή των ανθρώπων και την επίδραση των ιδεών της Αριστεράς. Το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο της διαδικασίας είναι ότι τείνει να υπερβεί τον κατακερματισμό και την ανταγωνιστική διάθεση μερίδων των κινήματος. Τείνει να εδραιώσει τον κοινό τόπο, τον κοινό άμεσο στόχο, και να προχωρήσει τη συζήτηση ακόμα παραπέρα. Η συμμετοχή του εργατικού κινήματος, το επόμενο διάστημα, το κλίμα στους χώρους δουλειάς, θα κρίνουν αν θα μετατραπεί η σημαντική κινητοποίηση της πλατείας σε γενικευμένη πολιτική έκρηξη.
Για απόψε Κυριακή, ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης, έχει προγραμματιστεί νέο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα μετά τις 6 μ.μ. και συνέλευση στις 9 μ.μ.
<<
Σάββατο 28 Μαΐου. Σε πραγματικό πολιτικό εργαστήρι μετατρέπεται με την ολοένα αυξανόμενη συμμετοχή νέων και εργαζομένων η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας Συντάγματος. Όλοι όσοι ήταν εκεί χθες Παρασκευή μιλούν για μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Μέχρι αργά τη νύχτα διαμορφωνόταν το πρώτο ψήφισμα. Πάνω από δύο χιλιάδες παρακολουθούσαν, χειροκροτούσαν, διόρθωναν το κείμενο που αποπνέει ενθουσιασμό και αυτή την καινούργια αυτοπεποίθηση για την οποία μιλήσαμε το πρώτο βράδυ. (Το βρίσκετε εδώ.)
Πέρα από τις όποιες αδυναμίες, που έχουν να κάνουν με την πολιτική καταγωγή του κινήματος "Αμεση δημοκρατία τώρα", γίνονται μερικά πολύ σοβαρά βήματα. Το ψήφισμα παίρνει μια πρώτη καθαρή θέση σε ό,τι αφορά το ποιον έχουμε απέναντι. Και όχι μόνον αυτό: βάζει μια ταξική διαχωριστική γραμμή σπάζοντας τη θολούρα και το επικίνδυνο παιχνίδι ("λαός ενωμένος εναντίον όλων των κομμάτων") που στήνουν οι πρόθυμοι επικοινωνιακοί χορηγοί της συγκέντρωσης. Δύο κόσμους αντίπαλους βλέπει το κείμενο! Από εδώ εμείς: εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι, άνεργοι. Από εκεί αυτοί: κυβερνήσεις, τρόικα, μνημόνια, τραπεζίτες. Όσο για τον πληθυντικό στο "κυβερνήσεις", απαντά και στα σχέδια γρήγορης αντικατάστασης της παραπαίουσας κυβέρνησης Παπανδρέου - από μια κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" οποιασδήποτε σύνθεσης που θα κληθεί να διαχειριστεί την αυριανή χρεοκοπία.
Δεύτερον, στο ψήφισμα σπάει η απολίτικη απαξίωση για τα σωματεία και τους αγώνες των εργαζομένων, έστω και έμμεσα. Οι συγκεντρωμένοι καλούν τους εργαζόμενους που απεργούν να καταλήγουν και να παραμένουν στην πλατεία, δηλώνοντας ότι δεν θα φύγουν αν δεν διώξουν αυτούς που ευθύνονται για αυτό που ζούμε. Τρίτον, η λύση θα προέλθει από εμάς τους ίδιους, υπογραμμίζει το ψήφισμα χωρίς να αφήνει περιθώρια για καπέλωμα από επίδοξους εθνοσωτήρες. Η κατεύθυνση που παίρνει το τελικό κείμενο του ψηφίσματος, έστω και σε μορφή πρωτόλειου, αγκαλιάζει ένα ρεύμα αναπτυσσόμενης πολιτικής ταξικής συνείδησης, ενώ γεννά αμηχανία σε εκείνους που θα το ήθελαν πιο ανοικτό και γενικά κατά της κοινωνίας της κατανάλωσης, χωρίς άμεσους πολιτικούς στόχους.
Στη διαδικασία της Λαϊκής Συνέλευσης συμμετέχει ένα μέρος, το 1/5 περίπου όσων περνούν από την πλατεία. Είναι αδύνατον να παρακολουθήσουν τη συνέλευση 10.000 άνθρωποι γιατί απλούστατα δεν χωράνε στο χώρο πίσω από το σιντριβάνι. Αυτοί οι νεολαίοι στην πλειοψηφία τους, που είναι ώριμα πλέον παιδιά της έκρηξης του 2008, αποτελούν την πρωτοπορία της πλατείας - και είναι πολύ σημαντικό που συζητούν επίμονα, για παράδειγμα, για το πώς μπορεί να οργανωθεί μια γενική απεργία. Αρα δεν κλείνονται στην "επανάστασή τους" και στον αναπόφευκτο ναρκισσισμό, κι ακόμα το πνεύμα του κειμένου, αποφεύγοντας τις λέξεις τις συγκεκριμένες, στρέφεται προς ένα λαϊκό μέτωπο ανατροπής ("να μείνουμε εδώ μέχρι να τους διώξουμε") αντί για μια ψυχολογική "ενότητα του λαού" μπροστά στους επερχόμενους κινδύνους.
Με τα παραπάνω να γεμίζουν νέο ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση τον κόσμο που τα ζει, ήδη αρκετοί οι οποίοι διατύπωναν τις πρώτες μέρες σοβαρές (και εντελώς δικαιολογημένες) ενστάσεις και αντιρρήσεις αναμένονται από απόψε να ενισχύσουν τη συγκέντρωση - όχι πλέον των γενικώς και αορίστως "Αγανακτισμένων", μα των συνειδητών και εντελώς σοβαρά ενεργοποιημένων διαδηλωτών. Και είναι τόσο κρίσιμο να κινηθεί η οργανωμένη κοινωνία του αγώνα και οι συλλογικότητες των εργαζομένων γιατί οι εξελίξεις τρέχουν και το βάρος των γεγονότων δεν μπορεί να το σηκώσει μόνη της η "Κάτω πλατεία".
ΠΦ
Πηγή: http://www.aristerovima.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου