Τρομοκρατία των «ελλειμμάτων» και δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου!

Μια προοδευτική εναλλακτική πρόταση είναι αναγκαία
  
Το περίφημο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης είναι ως γνωστόν η διαφορά που προκύπτει ανάμεσα στις ετήσιες δαπάνες της κυβέρνησης και τα αντίστοιχα έσοδα του κράτους. 

Αν το έλλειμμα αυτό, το οποίο καλύπτεται, όπως είναι αυτονόητο, με δανεισμό, συνήθως με την έκδοση των πασίγνωστων ομολόγων του δημοσίου, είναι μεγάλο, οι «ειδικοί» κάνουν λόγο για υπερβολικό έλλειμμα, που αν συνεχίζεται επί χρόνια, επισωρεύει, σε απόλυτους αριθμούς, ένα όλο και αυξανόμενο χρέος!

Μνημόνια με άλλοθι υπερβολικά ελλείμματα!

Η Ελλάδα, αυτήν την ώρα, σύμφωνα με τις κυρίαρχες απόψεις έχει υπερβολικά ελλείμματα στη γενική κυβέρνηση και έχει συσσωρεύσει ένα υπέρογκο χρέος!

Όλα τα μνημονιακά προγράμματα λεηλασίας και κατεδάφισης που εφαρμόζονται στη χώρα μας από κυβέρνηση και τρόικα, δικαιολογούνται αποκλειστικά και μόνο για την τιθάσευση, μέχρι εκμηδενίσεως, των υπερβολικών ελλειμμάτων και συνακόλουθα της μείωσης των χρεών.

Αυτά τα προγράμματα εξόντωσης τα εφαρμόζει η κυβέρνηση και συνολικά το αστικό πολιτικό κατεστημένο, αφού τα συνομολογεί με την τρόικα. Στην ουσία, όμως, τα επιβάλλουν οι δανειστές, με δυο λόγια το μεγάλο εγχώριο και διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο.

Αυτό το χρηματιστικό κεφάλαιο στην ουσία «διέκοψε» το δανεισμό της Ελλάδας και με τη βοήθεια των εθελόδουλων εγχώριων πολιτικών ελίτ, έσπρωξε τη χώρα, στο όνομα της μείωσης του ελλείμματος, στο μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό ολοκαύτωμα από την ανεξαρτησία της!

Είναι γενικώς πρόβλημα το έλλειμμα;

Είναι, όμως, το πρόβλημα της χώρας και της ελληνικής οικονομίας το υπερβολικό έλλειμμα; Εξαιτίας των υπερβολικών ελλειμμάτων φτάσαμε στα σημερινά χάλια; Κι αν τα μειώσουμε θα βελτιωθεί η εξέλιξη και η προοπτική μας;

Η απάντηση μας είναι απλή και σαφής: Όλη αυτή η τρομοκρατία των «ελλειμμάτων» είναι εκφοβιστική, αποπροσανατολιστική και παραπλανητική!

Το πρόβλημα της Ελλάδας και της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν γενικά και αόριστα τα μεγάλα ελλείμματα της γενικής κυβέρνησης. Ούτε η ελληνική οικονομία θα πάει καλύτερα αν μειώσει δραστικά αυτά τα ελλείμματα, εξοντώνοντας τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία (αν και με την εξουθένωση των λαϊκών στρωμάτων δεν μειώνονται αποτελεσματικά ελλείμματα και χρέος)!

Τα ελλείμματα της γενικής κυβέρνησης, ορισμένες φορές και τα πολύ μεγάλα ελλείμματα, δεν συνιστούν γενικώς και κατ’ ανάγκη πρόβλημα για μια οποιαδήποτε οικονομία.

Αντιπαραγωγικό και αναπτυξιακό έλλειμμα!

Το πρόβλημα σε μια οικονομία δεν είναι αορίστως το έλλειμμα της. Το θέμα αντίθετα είναι: σε τι συνίσταται το έλλειμμα της κυβέρνησης και που κατευθύνεται!

Διότι μια οικονομία μπορεί να έχει σχετικά υψηλά ελλείμματα αλλά αυτά να κατευθύνονται κυρίως σε επενδύσεις και κρίσιμους αναπτυξιακούς, παραγωγικούς και κοινωνικούς σκοπούς και επομένως να τροφοδοτούν ισχυρούς και στέρεους αναπτυξιακούς ρυθμούς.

Σε μια τέτοια περίπτωση τα ελλείμματα δεν προκαλούν «επικίνδυνα» χρέη, διότι τα τελευταία, μπορεί να αυξάνουν σε απόλυτα νούμερα, αλλά ως ποσοστό του εθνικού πλούτου (που είναι και το κριτήριο) αυτά τα χρέη μπορούν ποσοστιαία να μειώνονται!

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ΗΠΑ, στα τέλη του 19^ου αιώνα και τις αρχές του 20^ου, πραγματοποίησαν το μεγάλο τους αναπτυξιακό «μπουμ» βασισμένες σε πολύ υψηλά ελλείμματα, τα οποία αξιοποίησαν κυρίως για επενδυτικούς παραγωγικούς στόχους, που εκτόξευαν στα ύψη το εθνικό τους προϊόν.

Ελλείμματα για κέρδη της καπιταλιστικής ολιγαρχίας!

Το πρόβλημα επομένως για την Ελλάδα δεν ήταν τα ελλείμματα γενικώς, αλλά το ότι η ελληνική οικονομία παρουσίαζε ελλείμματα που δεν είχαν πολλαπλάσιο αναπτυξιακό, παραγωγικό και κοινωνικό αποτέλεσμα!

Το πρόβλημα για την Ελλάδα ήταν και είναι ότι τα ελλείμματα της κυβέρνησης τροφοδοτούσαν, κυρίως, τα κέρδη μιας καπιταλιστικής, συνήθως διαπλεκόμενης, ολιγαρχίας και κατευθύνονταν να συντηρούν πελατειακές σχέσεις και ένα πελατειακό κράτος!

Αναπροσανατολισμός ελλειμμάτων και οικονομικής πολιτικής!

Το θέμα, επομένως, για την Ελλάδα δεν είναι να μειώσει γενικώς και μάλιστα δραστικά, τα ελλείμματα της γενικής κυβέρνησης και μάλιστα να τα μειώσει με συνέπεια μια μεγάλη κοινωνική και υφεσιακή τραγωδία, όπως γίνεται σήμερα από κυβερνήσεις και τρόικα!

Το θέμα για την Ελλάδα είναι πώς θα αναπροσανατολίσει τον προϋπολογισμό και την οικονομική της πολιτική ώστε τα ελλείμματα να αποκτήσουν αναπτυξιακό και παραγωγικό προσανατολισμό και να δίνουν τη μέγιστη δυνατή ώθηση στην αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση και προοπτική της χώρας.

Μείωση δανειακής εξάρτησης από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο!

Το θέμα, επίσης, είναι η όσο το δυνατόν πιο δραστική μείωση της εξάρτησης της χώρας και της πορείας της ελληνικής οικονομίας από το δανεισμό του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου!

Η βαθύτατη αγκίστρωση της παγκόσμιας οικονομίας από το δανεισμό του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, σε καθεστώς ελεύθερης, σχεδόν, κίνησης του παντού,  καθιστά το τελευταίο παντοδύναμο, ενώ του δίνει τη δυνατότητα να κατευθύνει και να χειραγωγεί τις οικονομικές εξελίξεις για την εξυπηρέτηση των πιο σκοτεινών και άπληστων κερδοσκοπικών του συμφερόντων!

Ιδιαίτερα για μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα, η ασφυκτική της εξάρτηση από τη χρηματοδότηση του χρηματιστικού κεφαλαίου, την θέτει υπό πλήρη ληστρική κηδεμονία και ομηρία και σε φάσεις οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, όπως η σημερινή, την εξωθεί στην άβυσσο!

Συμπέρασμα και δυο προτάσεις!

Το συμπέρασμα είναι σχεδόν αυτονόητο.

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι τα ελλείμματα γενικώς αλλά ότι έχει ελλείμματα που ευνοούν μια καπιταλιστική ολιγαρχία και ένα κομματικό πελατειακό κράτος, αντί να εξυπηρετούν την ανάπτυξη, την παραγωγική, τεχνολογική, κοινωνική και οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας.

Το πρόβλημα της χώρας είναι επίσης η υπερβολική εξάρτηση της από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, η οποία και την οδήγησε σήμερα στην «αποικιοποίηση» της στο χρηματιστικό κεφάλαιο και τα διεθνή όργανα του, ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ!

Μια προοδευτική αλλαγή και ανατροπή στη χώρα θα έπρεπε να επιφέρει:

Πρώτον: Τη ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

Δεύτερον: Τη δραστική μείωση της εξάρτησης από το θανατηφόρο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο με την ανάκτηση μιας εθνικής νομισματικής πολιτικής.

 

Πηγή: http://www.iskra.gr/