Italian revolution

Από τη Μπολόνια ως τη Ρώμη μεγαλώνει το κίνημα των νέων «χωρίς σημαία» που ζητούν δουλειά, στέγη και πολιτικές από τα κάτω, με μεθόδους που τις χαρακτηρίζουν η άμεση δημοκρατία και η μη βία, σε σύνδεση με τη Μαδρίτη, την Αθήνα, αλλά και τις αραβικές εξεγέρσεις  

Η πλατφόρμα τους προς το παρόν ονομάζεται  Ιtalian revolution. Όλα ξεκίνησαν από μια ομάδα ισπανούς φοιτητές Erasmus που ήθελαν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στο κίνημα 15-M, ή διαφορετικά DRY (da democracia real ya). Σιγά-σιγά προέκυψαν οι ομοιότητες με την Ιταλία και γι’ αυτό δημιουργήθηκε και στη Μπολόνια «ένας τόπος όπου όλοι να μπορούν να συζητούν πολιτικά».

Οι συμμετέχοντες προτιμούν να μη χρησιμοποιούν την ορολογία των κομμάτων, αλλά αναφέρουν με όνομα και επίθετο αυτούς που κακοδιαχειρίζονται τους πόρους της χώρας. Έτσι, στις συνελεύσεις, όπου κάθονται όλοι στο πάτωμα σε κύκλο, για να είναι στο ίδιο επίπεδο, αγγίζουν θέματα όπως η επιχείρηση υδροδότησης, οι δημόσιες συγκοινωνίες (που πρόσφατα αύξησαν το εισιτήριο), καθώς και η επισφάλεια, τα ακριβά νοίκια, η μετανάστευση, οι περικοπές στην παιδεία.

Στις συνελεύσεις αυτές συμμετέχουν από εκατό μέχρι τριακόσια άτομα, νέοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες, άνδρες και παιδιά, συνδέονται μέσω internet με άλλες πλατείες στο Τορίνο, στο Μιλάνο, στη Βενετία, στη Φλωρεντία, στην Πίζα, στην Πάντοβα και στη Ρώμη. Στη Ρώμη, όπου έχουν φθάσει πλέον τις 300 ώρες συνεχούς παρουσίας (με καμιά εικοσαριά άτομα που κοιμούνται στην πλατεία υπό την ανοχή της δημοτικής αστυνομίας) τα κύρια συνθήματα είναι συζήτηση, διαύγεια και μη βία.

Στη Φλωρεντία, όπου η αστυνομία είχε απαγορεύσει τη διανομή προκηρύξεων που ετοιμάζει κάθε μέρα η ομάδα επικοινωνίας (η οργανωτική δομή των διαφόρων συνελεύσεων είναι πολύ αυστηρή), οι δημιουργικοί «αγανακτισμένοι» πέταξαν στον αέρα διακόσια μπαλόνια με γραμμένη πάνω τους την ημερήσια διάταξη.

Αυτό που κάνει περισσότερη εντύπωση στις συνελεύσεις είναι τα χέρια που υψώνονται σιωπηρά και μιμούνται την κίνηση των φτερών της πεταλούδας. Ο Λάο Τσε έλεγε ότι το χτύπημα των φτερών μιας πεταλούδας εδώ, μπορεί να προκαλέσει έναν σεισμό σε ένα άλλο σημείο του κόσμου. Μήπως είναι αλήθεια, αφού από τις 29 Μαΐου μιλάμε για ευρωπαϊκή επανάσταση;

Οι συνελεύσεις ζητούν τη «συνειδητοποίηση» των πολιτών για τα ζητήματα περιβάλλοντος, και δημιουργούν ομάδες εργασίας όπου πέφτουν βροχή οι ιδέες. Τα κόμματα, τα σωματεία και οι σύλλογοι είναι καλοδεχούμενοι, φθάνει να μη μιλάνε στο όνομα του οργανισμού στον οποίο ανήκουν, αλλά σε προσωπικό επίπεδο. Γιατί σήμερα δεν φθάνουν πια οι απεργίες και οι διαδηλώσεις για να ανατρέψουν αυτό το σύστημα. 

Η πλατεία Ταχρίρ, η Plaza Catalunya, η Plaza del Sol και η πλατεία Συντάγματος μας μαθαίνουν να ανακτούμε το δημόσιο χώρο με τα σώματά μας και με τους εγκεφάλους μας.

Περισσότερα στοιχεία στο fb italianrevolution ή στο site italiarevolution.it

Επιμέλεια: Τόνια Τσίτσοβιτς

Πηγή: Il manifesto  
Πηγή:  http://rnbnet.gr/