Διλήμματα των κυρίαρχων κύκλων της Ε.Ε. και η πρόκληση της αριστεράς για μια προοδευτική πορεία της χώρας Η κρίση της ευρωζώνης την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποσύνθεση και τη διάλυση και μάλιστα πολύ γρήγορα.
Σήμερα, οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ε.Ε., ιδιαίτερα στο Γερμανογαλλικό μπλοκ, όλο και περισσότερο διαβλέπουν αυτήν την εξέλιξη.
Οι προσπάθειες των κυρίαρχων κύκλων της Ε.Ε. να απαντήσουν στην κρίση διάλυσης της ευρωζώνης επικεντρώνεται, για να το γράψουμε πολύ συνοπτικά, σε τρεις βασικούς άξονες.
Ο πρώτος άξονας, ο οποίος όλο και περισσότερο χάνει έδαφος, θεωρεί ότι αν εφαρμοστούν με αυστηρότητα και ταχύτητα οι αποφάσεις της έκτακτης συνόδου της Ευρωζώνης της 21ης Ιούλη, τότε είναι δυνατόν η κρίση να ανακοπεί και στη συνέχεια να δημιουργηθούν συνθήκες ανέλιξης.Είναι προφανές ότι αυτές οι θεωρήσεις δεν πατάνε πουθενά και είναι εκτός τόπου και χρόνου!
Ο δεύτερος άξονας, ο οποίος μοιάζει να κερδίζει οπαδούς ανάμεσα στις ευρωπαϊκές ελίτ και μερίδες του χρηματιστικού κεφαλαίου, προτείνει ως διέξοδο να γίνουν βήματα, με ένα μεγάλο πλήθος παραλλαγών, δημοσιονομικής ενοποίησης στην ευρωζώνη και να συνοδευτούν με μιας μορφής έκδοση ευρωομολόγων. Έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι οι λογικές της «δημοσιονομικής ενοποίησης» και των «ευρωομολόγων» δεν συνιστούν διέξοδο στην κρίση της Ελλάδας ούτε της ευρωζώνης, ενώ θα ακολουθηθούν με ακόμα σκληρότερες γερμανικές κηδεμονίες και χειρότερες πολιτικές λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας!
Ο τρίτος άξονας απαντήσεων, ο οποίος μόλις τώρα βλέπει το φως της δημοσιότητας, προτείνει, με αόριστες μεθοδεύσεις και δαιδαλώδεις ρυθμίσεις, να βρεθούν τρόποι ώστε να «εξοστρακιστούν» οι πλέον προβληματικές χώρες της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, αν και εφόσον δεν θελήσουν να εφαρμόσουν ή δεν μπορέσουν, νέες πολύ πιο σκληρές πολιτικές.
Είναι σαφές ότι τέτοιου είδους προτάσεις, περί ''εξοστρακισμού'' άκρως μειοψηφικές στους κυρίαρχους κύκλους της Ε.Ε. αυτή την ώρα, έχουν κυρίως ως στόχο να πιέσουν τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ της ευρωπεριφέρειας και ειδικότερα της Ελλάδας, οι οποίες έχουν ταυτισμένα τα συμφέροντά τους με το ευρώ, να προβούν σε επιλογές ταχύτερης εκποίησης, κοινωνικής και εργασιακής κατεδάφισης.
Ασφαλώς, όμως, υπάρχουν κι εκείνες οι μικρές αστικές πολιτικές μερίδες στην Ε.Ε., οι οποίες, μαζί με ακροδεξιούς κύκλους, μπορεί να θεωρούν ότι ο «εξοστρακισμός» της Ελλάδας από το ευρώ ή και των άλλων «αδύνατων» χωρών της ευρωπεριφέρειας, θα έδινε «φιλί της ζωής» στην ευρωζώνη, η οποία θα μπορούσε να επιβιώσει μακροπρόθεσμα με λιγότερες χώρες.
Ο συλλογισμός αυτός των όποιων μερίδων των κυρίαρχων κύκλων της Ε.Ε., προφανώς βρίσκεται στον «αέρα», διότι το πρόβλημα στην ευρωζώνη δεν το προκαλεί απλώς και μόνο η Ελλάδα ή απλώς και μόνο δυο-τρεις χώρες της ευρωπεριφέρειας. Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι «δομικό» και αγγίζει και την ίδια τη Γαλλία.
Τέλος, μπορεί να υπάρχουν –και υπάρχουν- μεγαλοαστικοί κύκλοι (πάρα πολύ περιορισμένοι μέχρι τώρα) σε χώρες του ευρωπαϊκού βορρά, ακόμα και σε Γερμανία και Γαλλία, οι οποίοι θεωρούν ότι η ευρωζώνη πρέπει να διαλυθεί εν γένει και να υπάρξει επάνοδος στα εθνικά νομίσματα, διότι κατά τη θεώρησή τους, είναι ασύμφορο το ευρώ, αφού με ενιαίο νόμισμα οι πλούσιοι του Βορρά αιμορραγούν, περίπου, σε όφελος των οκνηρών λαών του Νότου!
Το ότι ο συλλογισμός αυτός αντιστρέφει απολύτως την πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από προφανές, αφού το ευρώ, όπως έχουμε υποστηρίξει τεκμηριωμένα, συνιστά μηχανισμό που λειτουργεί ως επιλογή εσωτερικής «αποικιοποίησης» στην Ε.Ε., υπέρ της Γερμανίας και των πλουσιότερων χωρών της Ε.Ε.
Το τραγικό είναι ότι οι κυρίαρχοι κύκλοι της χώρας μας αλλά και ορισμένες δυνάμεις της Αριστεράς, χρησιμοποιούν ως «μπαμπούλα» αυτές τις (ακροδεξιές και μη) απόψεις στις χώρες του Βορρά ή και ως επιχείρημα, για να αντικρούσουν ή καλύτερα να κινδυνολογήσουν σε βάρος της ριζοσπαστικής άποψης που διεκδικεί την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ, ως συστατικό μιας συνολικότερης πολιτικής σύγκρουσης με την Ε.Ε. και προοδευτικής πορείας του τόπου με σοσιαλιστική προοπτική.
Η λογική αυτή της κινδυνολογίας θυμίζει «το ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει»
Διότι αν κάποιοι αστικοί ή ακροδεξιοί κύκλοι παραβλέπουν ή παραμορφώνουν το συμφέρον του πολυεθνικού και χρηματιστικού κεφαλαίου των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών του ευρωπαϊκού βορρά και ειδικότερα της Γερμανίας, το οποίο είναι απόλυτα συνυφασμένο με το ευρώ ως μηχανισμό εκμετάλλευσης του «Νότου» και της «ευρωπεριφέρειας», αυτό διόλου δεν σημαίνει ότι η Αριστερά στην πατρίδα μας και την ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει θιασώτης και απολογητής του ευρωνομίσματος.
Διότι αν η Αριστερά το πράξει αυτό, όπως το κάνουν ορισμένα τμήματά της, θα καταδικάσει τους εργαζόμενους και τους λαούς της ευρωπεριφέρειας και όλης της ευρωζώνης στην κατεδάφιση και λεηλασία των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων τους και σε ένα μέλλον «βαρβαρότητας» και εξαχρείωσης!
Πηγή: http://www.iskra.gr/
Παρατίθεται ακολούθως, ρεπορτάζ από ιστοσελίδες που παρουσιάζουν προτάσεις για αλλαγές στην ευρωζώνη, οι οποίες εμπεριέχουν σκέψεις για «εξοστρακισμό» χωρών από το ευρώ:
του Γιάννη Αγγελή
Η ομοβροντία δηλώσεων για την "πειθάρχηση" της Ελλάδας στις εντολές της τρόικα αυτή την φορά δεν φαίνεται να έχει καμία ...ελαστικότητα.
Ο κ. Βαν Ρομπάι ετοιμάζει προτάσεις για την "οικονομική διακυβέρνηση" της Ευρωζώνης οι οποίες θα κοινοποιηθούν τον Οκτώβριο και θα διαμορφώνουν τις πρώτες σαφείς προϋποθέσεις για τον προσωρινό ή οριστικό εξοστρακισμό μιας χώρας από την ΟΝΕ.
Το "πολιτικό παιχνίδι" που επιχείρησε να παίξει η Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, με την "διακοπή" της διαδικασίας αξιολόγησης από την τρόικα ευνόησε το κλίμα για την αποδοχή σε ευρύτερο επίπεδο των αλλαγών αυτών. Η ταχύτατη αναδίπλωση στην οποία υποχρεώθηκε η ελληνική κυβέρνηση στη συνέχεια δεν έχει καταφέρει να ανατρέψει αυτό το κλίμα και το ρόλο του "λαγού" που εν γνώση της ή όχι υποχρεώθηκε να παίξει η Αθήνα...
Πληροφορίες από διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι οι "ρυθμίσεις" που θα φέρει ως προτάσεις ενίσχυσης της "οικονομικής διακυβέρνησης" στην Ευρωζώνη ο κ. Ρομπάι έχουν την αμέριστη υποστήριξη της Γερμανίας και της Γαλλίας και στοχεύουν στην θεσμοθέτηση μέτρων τα οποία θα στερούν τις χώρες που δεν μπορούν να "πειθαρχήσουν" στο Σύμφωνο Σταθερότητας τόσο από τα κονδύλια "σύγκλισης" (Διαρθρωτικά Ταμεία) όσο και από την δυνατότητα διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών μέσω του Προϋπολογισμού τους, αφού αυτός θα τίθεται σε άμεση κοινοτική εποπτεία και διαχείριση.
Με άλλα λόγια η παραμονή στο ευρώ θα προϋποθέτει απώλεια εθνικής κρατικής οικονομικής κυριαρχίας.
Ακόμα και το Σύμφωνο Σταθερότητας μπαίνει στην προκρούστεια κλίνη καθώς την επόμενη εβδομάδα στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο φαίνεται να έχει διαμορφωθεί ένα πλαίσιο συμφωνίας με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την αλλαγή των όρων του έτσι ώστε να γίνει εξαιρετικά αυστηρότερη η εφαρμογή του και να μπορεί να ενεργεί "προληπτικά" στην δημοσιονομική πειθαρχία και όχι εκ των υστέρων.
Διπλωματικές πηγές στην Βρυξέλλες αναφέρουν ότι η υπόθεση της Ελλάδας –πέραν των ακραίων προτάσεων κυβερνητικών στελεχών της Ολλανδίας– έχει επιτρέψει να δρομολογηθεί όχι απλώς η συζήτηση αλλά και τα μέτρα που απαιτούνται για μία έμμεση και χωρίς αλλαγές της Συνθήκης, ενοποίηση της δημόσιας οικονομικής πολιτικής.
Η εκδοχή του "εξοστρακισμού" από το ευρώ –όπως υποστηρίζεται από τους ίδιους κύκλους– είναι μια ελληνική λέξη με γνωστό σε όλους περιεχόμενο αλλά παραμένει απευκταία από όλες τις πλευρές, ακόμα και από την Γερμανία, όπως τόνισε χθες η κα Μέρκελ.
Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός, προσθέτουν στο Capital.gr, οτι "μετά την υιοθέτηση των κανόνων που θα προταθούν από τον κ. Βαν Ρομπάι τον Οκτώβριο, για ορισμένες οικονομίες όπως η ελληνική θα είναι πολύ δύσκολο να παραμείνουν στην ΟΝΕ χωρίς δραματικές αλλαγές τις οποίες ακόμα δεν φαίνεται δυνατό να κάνουν..."
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου