Aντισυστημικό λόγο θα ακούσουμε από την ελεύθερη ΕΡΤ;

του πάροικου

Από την ελεύθερη εδώ και για λίγες μέρες ΕΡΤ και για όσο θα είναι ακόμα ελεύθερη, θα θέλαμε να ακούμε και ουσιαστικό ριζοσπαστικό αντισυστημικό λόγο. 
Δεν φτάνει πια το κοινοβουλευτικό κουτσομπολιό (το οποίο παρατηρούμε μάλιστα ότι κλιμακώνεται σιγά σιγά);

Ας μην μετατραπεί η για λίγες ακόμα ώρες ελεύθερη δημόσια ραδιοτηλεόραση σε πασαρέλα κομματικών καλλιστείων (που μάλιστα πληθαίνουν σε προεκλογικές περιόδους).
Ας ακούσουμε και μια αντικοινοβουλευτική άποψη επιτέλους!
Αν καλοπροαίρετα υποθέσουμε ότι η δημόσια ΕΡΤ, όσο κι αν ήθελαν οι δημοσιογράφοι της και οι εργαζόμενοι  να είναι εντελώς αδέσμευτη δεν μπορούσε, τώρα πού είναι πράγματι αδέσμευτη για λίγες μέρες ή ώρες τουλάχιστον, τι την εμποδίζει να δώσει βήμα και σε αυτές τις απόψεις;


Αλήθεια δεν υπάρχει αντικοινοβουλευτική άποψη μέσα στην ελληνική κοινωνία, ή αυτή είναι ταμπού σε μια πολιτική συζήτηση; Αν υπάρχει γιατί δεν ακούγεται αυτές τις μέρες από την ελεύθερη ΕΡΤ; Φοβόμαστε ακόμα και την απλή αναφορά στις ευθύνες του κομματοκρατικού συστήματος; 

Προσπαθούν οι περισσότεροι να μας πείσουν ότι η πολιτική ταυτίζεται με την διακυβέρνηση. 
Συνεχίζεται λοιπόν η γνώριμη παρέλαση κομματικών στελεχών από τα μικρόφωνα της ΕΡΤ, του Flash και άλλων ΜΜΕ, και η συνήθης ενασχόληση με τους θλιβερούς ελιγμούς και τα παζαρέματα, με την αριθμητική των παραταξιακών συσχετισμών στα πολιτικά γραφεία, στις αίθουσες και στους διαδρόμους της Βουλής. 

Αν εκεί είναι που παράγεται η πολιτική τότε τι δουλειά έχει ο κόσμος στο προαύλιο της ΕΡΤ και γιατί τον καλούνε; Θα τον θυμούνται πολιτικοί, συνδικαλιστές και δημοσιογράφοι κάθε φορά που δεν θα πηγαίνουν καλά οι δικές τους δουλειές; Ο κόσμος που προσέτρεξε αυθόρμητα στους ραδιοσταθμούς της χώρας το έκανε για να υπερασπιστεί την ελευθερία της δημόσιας έκφρασης γνώμης και την ανεξάρτητη πληροφόρηση και για να διαμαρτυρηθεί με την αφορμή του πραξικοπηματικού κλεισίματος της ΕΡΤ για όλα όσα τραβάει τα τελευταία χρόνια. Πήγε για να διαμαρτυρηθεί ακριβώς διότι κανείς δεν τον ρώτησε ούτε για το τελευταίο αυτό, ούτε για τα προηγούμενα πραξικοπήματα. Και πήγε επίσης διότι δεν έχει θεσμικό τρόπο έκφρασης της βούλησής του. Αυτός ο κόσμος αλήθεια πόσες φορές θα ακουστεί από τις ραδιοσυχνότητες; Οι εργασίες της συνέλευσης του προαυλίου και τα ψηφίσματα θα καλύπτονται συστηματικά από την ΕΡΤ ή όχι; Πόσο συχνά θα έχουν οι απλοί πολίτες λόγο διακόπτοντας τη μονότονη, στερεότυπη, βαρετή και παντελώς άσχετη με την πραγματική πολιτική κομματολογία; 

Ο ρόλος των απλών πολιτών είναι να επισπεύδουν απλώς την κομματική αλληλοδιαδοχή στην εξουσία, προκαλώντας πτώσεις και ανόδους κυβερνήσεων; Έχει βαρύνουσα γνώμη ο λαός για κάθε τι που του συμβαίνει ή όχι; Και αν ναι, τότε το μόνο που έχει να κάνει είναι να διαλέγει κόμμα και παράταξη; Δεν έχει δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του σε κάθε ξεχωριστό ζήτημα ανεξαρτήτως πολιτικού και ιδεολογικού χώρου στον οποίο εντάσσει τον εαυτό του; Η κομματική και παραταξιακή πειθαρχία είναι πάνω από τη δημοκρατία; Και αν τελικά έχει τέτοιο δικαίωμα o λαός, από ποιο βήμα θα εκφράζει δημόσια τη γνώμη του και με ποιο θεσμικό τρόπο θα την επιβάλει αν είναι πλειοψηφική;

'Εστω τώρα, σε περίοδο βαθύτατης πολιτικής κρίσης, αυτά θα απασχολήσουν καθόλου το δημόσιο διάλογο, ή θα τον απασχολεί μόνο το τι λένε οι πολιτικοί αρχηγοί, η συμπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και οι μνηστήρες της εξουσίας;