Ενώ ο κυπριακός λαός σηκώνει στις πλάτες του τη ληστρική και άνιση μεταχείριση που του επιφύλαξαν οι ηγεσίες της Ε.Ε. και των κρατών-μελών της, ενώ στην Ελλάδα η εξεταστική επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρντ «συνεδριάζει και ερευνά» αντιμετωπίζοντας τη φοροδιαφυγή ως κάτι εξαιρετικό και σπάνιο που οφείλεται αποκλειστικά στις ενέργειες διεφθαρμένων πολιτικών και επιχειρηματιών και ενώ οι αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης γίνονται όνειρο απατηλό για εκατομμύρια πολίτες της πιο αναπτυγμένης περιοχής του πλανήτη, η έγκυρη και εμπεριστατωμένη επιστημονική έρευνα καταδεικνύει ότι οι φορολογικοί παράδεισοι και οι κρυφές ή φανερές λίστες με φοροφυγάδες συνιστούν ίδιον χαρακτηριστικό του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.
Από το εξαιρετικό βιβλίο των R. Palan, R.Murhy και Ch. Chivagneux για τους φορολογικούς παραδείσους (Tax Havens. How Globalization Really Works, Cornell University Press, 2010, σ.122-3) μαθαίνουμε ότι οι τραπεζικοί λογαριασμοί των φοροφυγάδων αποτελούν διαχρονικό φαινόμενο των αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης.
Το παρακάτω χρονικό αποτελεί επαρκή μαρτυρία του παραπάνω επιχειρήματος:
«Στις 26 Οκτωβρίου του 1932, στις 4.10 το απόγευμα, ο επιθεωρητής της αστυνομίας του Παρισιού, Barthelet, εισβάλλει στο τοπικό παράρτημα της Εμπορικής Τράπεζας της Βασιλείας που βρίσκεται σε ένα όμορφο διαμέρισμα της μοντέρνας συνοικίας των Ηλυσίων Πεδίων (Champs-Elysées).
Προς έκπληξή του βρίσκει μέσα στο διαμέρισμα ένα Γάλλο γερουσιαστή, 245.000 ελβετικά φράγκα σε μετρητά και δέκα (10) σημειωματάρια με τα ονόματα 2.000 Γάλλων επιφανών πολιτών. Αυτά τα σημειωματάρια αποκάλυψαν ότι Γάλλοι πολίτες χρησιμοποιούσαν τη συγκεκριμένη τράπεζα για να αποφύγουν να πληρώσουν φόρο εισοδήματος 20% για τις επενδύσεις τους στο εξωτερικό.
Τα νέα αναφορικά με τα ονόματα στις λίστες διαδόθηκαν αστραπιαία. Ωστόσο ο υπουργός Εσωτερικών Camille Chautemps αρνείται να αποκαλύψει τα ονόματα ενώ ο υπουργός Οικονομικών Germain-Martin ισχυρίζεται ότι δεν κατέχει καμία λίστα.
Σ’ αυτή την ατμόσφαιρα ο βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Fabien Albertin λαμβάνει τον λόγο στην εθνοσυνέλευση και με επικοινωνιακή δεινότητα αποκαλύπτει τα ονόματα των απατεώνων στα σημειωματάρια. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται τρεις γερουσιαστές, μια ντουζίνα από στρατηγούς, δικαστές, δύο επίσκοποι, οι διευθυντές των κυριότερων γαλλικών εφημερίδων και μεγάλοι βιομήχανοι όπως οι αδελφοί Peugeot και ο ιδιοκτήτης της βιομηχανίας επίπλων Lévitan.
Οι παραπάνω, αξιοσέβαστοι κατά τα’ άλλα, Γάλλοι πολίτες είχαν εναποθέσει 2 δισ. γαλλικά φράγκα (περίπου 1,2 ευρώ σε σημερινές τιμές) στην Εμπορική Τράπεζα της Βασιλείας (Banque Commerciale de Bâle). Η συνολική απώλεια φορολογικών εσόδων για το γαλλικό κράτος υπολογίστηκε σε τέσσερα εκατομμύρια φράγκα τον χρόνο.
Σύντομα ασκήθηκαν αγωγές σε τρεις μεγάλες ελβετικές τράπεζες και τα περιουσιακά τους στοιχεία δεσμεύτηκαν. Στις 10 Νοεμβρίου του 1932 οι γαλλικές Αρχές κλήτευσαν δύο μέλη του Συμβουλίου των Διευθυντών της Εμπορικής Τράπεζας της Βασιλείας και απαίτησαν να τους επιτραπεί η έρευνα των λογαριασμών Γάλλων πολιτών στην έδρα της τράπεζας στη Βασιλεία. Οι διευθυντές απέρριψαν το αίτημα και οδηγήθηκαν στη φυλακή για δύο μήνες.
Στις 21 Νοεμβρίου του 1932 οι Γάλλοι αξιωματούχοι ζήτησαν από την Ελβετία τη σύναψη μιας συμφωνίας αμοιβαίας βοήθειας, αλλά η κυβέρνηση της Ελβετίας απέρριψε το αίτημα. Η ζημιά ωστόσο είχε γίνει. Πολλοί πελάτες των ελβετικών Τραπεζών από το εξωτερικό απέσυραν τα χρήματά τους από τους λογαριασμούς τους στην Ελβετία. Οι ελβετικές εφημερίδες άρχισαν να ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα είχε η μαζική φυγή καταθέσεων από την πολιορκούμενη τραπεζική βιομηχανία τους. Η Εμπορική Τράπεζα της Βασιλείας αναγκάστηκε να αποπληρώσει μεγάλα χρηματικά ποσά ενώ η Εκπτωτική Τράπεζα της Γενεύης (Discount Bank of Geneva) δεν κατάφερε να επιβιώσει. Η κοινότητα των ελβετικών τραπεζών συνειδητοποίησε ότι ένα ανάλογο σκάνδαλο θα μπορούσε να τις καταστρέψει ολοκληρωτικά. Σ’ αυτό το πλαίσιο επιβλήθηκαν αυστηρότεροι νόμοι για το τραπεζικό απόρρητο. Πολλά χρόνια μετά, μια ανάλογη επίθεση των ΗΠΑ προς τις τράπεζες των νησιών Κέιμαν (Cayman Islands) οδήγησε επίσης σε αυστηρότερη νομοθεσία για το τραπεζικό απόρρητο».
Έτσι το άρθρο 273 του ελβετικού Ποινικού Κώδικα προβλέπει ότι όποιος ερευνά εμπορικά μυστικά με σκοπό να τα καταστήσει προσβάσιμα σε ξένες κυβερνήσεις ή επιχειρήσεις ή ξένες οργανώσεις ή τους φορείς αυτών και όποιος κάνει αυτά τα μυστικά προσβάσιμα σε ξένες κυβερνήσεις ή επιχειρήσεις ή ξένες οργανώσεις ή τους φορείς αυτών, τιμωρείται με φυλάκιση.
Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι ο κίνδυνος αποκάλυψης και τιμωρίας των μεγάλων φοροφυγάδων οδηγεί στην αδιαφάνεια και την ολιγαρχική διοίκηση των τραπεζών.
Ήδη στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα το σύστημα διοίκησης και λήψης των αποφάσεων είναι ολιγαρχικό. Θα επιτρέψουν οι λαοί της Ευρώπης και τα λαϊκά κινήματα να συμβεί κάτι ανάλογο και με την επιχειρούμενη τραπεζική ένωση ή θα αντιδράσουν δυναμικά ανατρέποντας το ολιγαρχικό καθεστώς που ασκεί τη διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ευελπιστούμε ότι οι λαοί θα παρεμποδίσουν την επέκταση των μνημονιακών πολιτικών ακυρώνοντάς τες όπου ήδη έχουν επιβληθεί.
*Ο Κων/νος Δημουλάς (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και ο Βασίλης Κ. Φούσκας (Πανεπιστήμιο Richmond Λονδίνου) είναι πανεπιστημιακο.
πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου