γράφει ο πάροικος
Η ΕΡΤ είναι το νέο θύμα των πράξεων... πραξικοπηματικού
περιεχομένου της ελληνικής κυβέρνησης Μέρκελ και Σια. Την ιδέα κλεισίματος του κρατικού
ραδιοτηλεοπτικού μας οργανισμού συνέλαβαν εδώ και καιρό διεστραμμένοι νόες που αποθρασυμένοι
από την έλλειψη μαζικής αντίστασης αλλά και αποφασιστικής αντιπολίτευσης σχεδίαζαν
περίπου ανενόχλητοι τις τελικές και καθοριστικές τους επιθέσεις στα απομεινάρια
των ελευθεριών. Επειδή βέβαια η συγκεκριμένη ιδέα είναι παλιά αλλά και επειδή ακόμα
και μια διεστραμμένη ιδέα προϋποθέτει στοιχειώδη ικανότητα συλλογισμών, η πατρότητα
της συγκεκριμένης δύσκολα θα μπορούσε να αποδοθεί στον κ. Κεδίκογλου. Το μόνο
που θα μπορούσε αυτός να κάνει είναι να κρατάει το φανάρι κατά τη γονιμοποίησή της.
Βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα μπροστά στην απειλή (εμείς αποφεύγουμε
συνειδητά να μιλήσουμε για οριστικό γεγονός, παρότι το σήμα έχει πέσει από χθες)
κλεισίματος της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Στα εκατομμύρια των ανέργων
κινδυνεύουν τώρα να προστεθούν χιλιάδες εργαζόμενοι της ΕΡΤ με όποιες επιπτώσεις
μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στην ήδη άθλια οικονομία, στις προοπτικές επιβίωσης της
κοινωνικής ασφάλισης, στην πληροφόρηση, αλλά και γενικότερα στις οικονομικές πολιτικές και κοινωνικές
εξελίξεις.
Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται μόνο για την τύχη των
εργαζομένων και για επιπλέον υλικές απώλειες. Εδώ το δόγμα του σοκ μπαίνει
στη φάση υλοποίησης της τελικής επίθεσης στα δικαιώματα και στις ελευθερίες. Το
αντιλήφθηκαν και αντέδρασαν αυθόρμητα -πρώτοι και πάλι- απλοί πολίτες, πολλοί από τους οποίους έσπευσαν να συγκεντρωθούν
από χθες μπροστά σε ραδιο-τηλεοπτικούς σταθμούς. Οι σημαίες έφτασαν αργότερα.
Επίσης από χθες μια στρατιά αναγνωρίσιμων ή
ημι-αναγνωρίσιμων προσώπων και απλών πολιτών παρελαύνουν από τα μικρόφωνα της κατειλημμένης
ΕΡΤ για να καταθέσουν την έκπληξή τους και την αποστροφή τους για το χτύπημα
στην υποτυπώδη ούτως ή άλλως ανεξαρτησία της ενημέρωσης και την ελευθερία
έκφρασης. Απορημένοι δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι στο εσωτερικό και το εξωτερικό παρακολουθούν τον αυταρχικό
παροξυσμό μιας κυβέρνησης που αποδεδειγμένα δεν έχει την παραμικρή έννοια για
την τύχη του λαού και της χώρας, όμως στην πλειοψηφία τους θεωρούν αυτόν τον
παροξυσμό απόκλιση από ένα κατά τα λοιπά λειτουργικό πολιτικό σύστημα που
ονομάζουν κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Σε αυτούς προσθέστε κάποιους αγουροξυπνημένους ανθρώπους του
πνεύματος, της τέχνης και της πολιτικής που ενώ αδιάφοροι παρακολουθούσαν εδώ
και χρόνια το διαμελισμένο πτώμα της πραγματικής δημοκρατίας να περιφέρεται,
τώρα θυμήθηκαν να ανησυχήσουν για την
κακή της υγεία! Αρκετοί δηλώνουν σοκαρισμένοι από τις επανειλημμένες
συνταγματικές εκτροπές στις οποίες ασφαλώς εντάσσεται και το αιφνίδιο κλείσιμο
του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού. Δεν τους περνάει βέβαια από το μυαλό ότι
το πρόβλημα μπορεί να είναι βαθύτερο και να βρίσκεται στο ίδιο το πολίτευμα της
χώρας και στο ίδιο το ελληνικό Σύνταγμα που επικυρώνει με τον πιο επίσημο τρόπο
την πολιτική περιθωριοποίηση της κοινωνίας, την οποία ενώ έχει θεσμικά και
νομικά αφοπλισμένη, της ζητάει να δραστηριοποιηθεί, όντας άοπλη και γυμνή, μόνο
κατά τη στιγμή της κατάλυσής του, επαφιόμενο στη φιλοτιμία της!
Το κλείσιμο της κερδοφόρας ΕΡΤ είναι μια άνευ προηγουμένου δοκιμασία
των περιθωρίων της κοινωνικής ανοχής, ένα γερό εργαστηριακό σοκ στο ελληνικό
πειραματόζωο. Μπορεί όμως να αποδειχτεί και μια γκάφα ολκής που θα επισπεύσει αν
όχι το οριστικό τέλος της κατοχής, τουλάχιστον το τέλος της συγκεκριμένης τρικομματικής
κυβέρνησης. Η ζωή που της απομένει εξαρτάται μόνο από τη δύναμη και την
αγωνιστική διάθεση τη δική μας και των συμπολιτών μας.
ΝΑΙ μεν ΑΛΛΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επισήμανση των ανθρώπινων αδυναμιών, των λαθών, ακόμα και η καταγγελία των προδοτικών ενεργειών, αλλά και η επισήμανση της υποκρισίας των σημερινών πρωταγωνιστών στην ανεργία και των τρίτων παρατρεχάμενων, δεν θα πρέπει να οδηγεί στον ΑΛΛΗΛΟΣΠΑΡΑΓΜΟ. Ο αντίπαλος θέλει να διχάσει και το καταφέρνει ως ένα βαθμό. Δεν θα του κάνω την χάρη ως το τέλος και μάλιστα σε ένα θέμα που κατ' αρχήν δεν είναι εργασιακό, αλλά εθνικό.
Δεν κάλεσε κανείς Έλληνας καμμιά ελιτ (τραπεζική, παγκοσμιοποίησης... πείτε την όπως θέλετε) να εντοπίσει και να "διορθώσει" τα κακώς κείμενα. Όταν πονάει το χέρι, το γιατρεύω, δεν πάω να μου το κόψει ο τσαρλατάνος γιατρός, όταν γυρίζει ο άσωτος υιός, ο πιστός γιός κακώς διαμαρτύρεται στον πατέρα. Κι εγώ, ακόμα κι αν θεωρούμαι καλύτερος, δεν θα ενθαρρύνω τις συνθήκες για να μην γυρίσει ποτέ ο άσωτος.
Συμφωνώ με το σχόλιό σου αλλά δεν καταλαβαίνω ποια είναι η αντίρρησή σου με το κείμενο.
ΔιαγραφήΔεν υπάρχει αντίρρηση, υπάρχει προσθήκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απουσία των στοιχείων που ανέφερα (και άλλων, πολύ περισσότερων) στο κείμενο του πάροικου μπορεί να ερμηνευτεί από κάποιους ως ενθάρρυνση της αυτοκαταστροφικής-αποπροσανατολιστικής μας στάσης "καλά να πάθουνε".