Τέλος πολέμου στο Αφγανιστάν

γράφει ο πάροικος 

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν τελειώνει με νέα στρατιωτική ήττα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Ίσως δεν έφτασε ακόμα η στιγμή της διαφυγής με ελικόπτερα όπως εκείνη της Σαϊγκόν μετά την ήττα στο Βιετνάμ, αλλά η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται.

Αξιωματούχοι των ΗΠΑ βρίσκονται πλέον σε απ’ ευθείας συνομιλίας με την ηγεσία των Ταλιμπάν για σύναψη συμφωνίας που θα σφραγίσει το τέλος των εχθροπραξιών και παραδίδουν την άμυνα και ασφάλεια της χώρας στον αδύναμο, απαίδευτο και με χαμηλό ηθικό Αφγανικό στρατό.

Να θυμίσουμε ότι ο στρατός της Δημοκρατίας του Βιετνάμ που είχε αμερικανικό εξοπλισμό και ειδική αμερικανόπνευστη εκπαίδευση κατά των Βιετκόνγκ κατέρρευσε μερικά μόλις λεπτά μετά την αποχώρηση των Αμερικανών.

Το ίδιο πρόκειται να συμβεί στο Αφγανιστάν. Και ασφαλώς δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ούτε για την εκσυγχρονιστική βιτρίνα που αφήνουν πίσω τους οι Αμερικανοί, δηλαδή για την εκπαίδευση των κοριτσιών και την υποτιθέμενη ελευθεροτυπία. Τίποτα δεν θα εμποδίζει πλέον τους Ταλιμπάν να επαναφέρουν όποιο παραδοσιακό μέτρο θεωρούν προσήκον στις θρησκευτικές και κοινωνικές τους παραδόσεις και πεποιθήσεις.

Βλέπουμε ότι για άλλη μια φορά, οι πρώιμοι πανηγυρισμοί για τη δήθεν επερχόμενη στρατιωτική και πολιτιστική νίκη της «δημοκρατικής Δύσης» επί των... καθυστερημένων Ασιατών, και οι κατά συρροή αλαζονικές δηλώσεις περί επικράτησης των εισβολέων όπως οι μεγαλοστομίες του τύπου «οι Ταλιμπάν τρέχουν να κρυφτούν», «είναι εξαντλημένοι», «έχουν ηττηθεί κατά κράτος» κ.λπ. διαψεύδονται οικτρά.

Ας θυμήσουμε σε παπαγάλους και αμετανόητα αφελείς ότι ο σκοπός του συγκεκριμένου πολέμου, δεν ήταν ασφαλώς η ήττα της τρομοκρατίας και η διάλυση της Αλ Κάιντα, η οποία για αρκετούς είναι οργάνωση-φάντασμα, ή έστω τα απομεινάρια των εκπαιδευμένων και πάλι από Αμερικανούς δυνάμεων της δεκαετίας του 1980 που πολέμησαν ενάντια στη Ρωσική εισβολή. Μάλιστα πολλοί λένε ότι αν η Αλ Κάιντα δεν υπήρχε θα ήταν σκόπιμο για τα αμερικανικά συμφέροντα να εφευρεθεί. Ο αληθινός και μοναδικός σκοπός των Αμερικανών και των συμμάχων ήταν ο έλεγχος των αγωγών του πετρελαίου της Κασπίας οι οποίοι περνούν μέσα από τη χώρα. Οι Αμερικανοί είχαν διαπραγματευτεί με τους Ταλιμπάν πριν την έναρξη του πολέμου και είχαν βρεθεί κοντά σε συμφωνία. Ο πόλεμος θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν δεν επέμεναν στην προκλητική αξίωση πλήρους στρατιωτικού ελέγχου των αγωγών. Τους αγωγούς αυτούς οι παγκόσμιοι χωροφύλακες είχαν την απαίτηση να φυλάνε αμερικανικές δυνάμεις! Οι Ταλιμπάν ήταν φυσικό να αρνηθούν μετά βδελυγμίας κάτι τέτοιο, διότι θα σήμαινε ντε φάκτο κατοχή τμήματος της χώρας τους.

Στις συνομιλίες του Κατάρ, που πλέον σφραγίζουν το τέλος των εχθροπραξιών, οι Ταλιμπάν θα απαιτήσουν να έχουν οι ίδιοι την ευθύνη της φύλαξης των αγωγών και θα ζητήσουν για αυτές τις καλές τους υπηρεσίες γενναίες οικονομικές επανορθώσεις για την καταστροφή της χώρας τους με τη μορφή... φυλάκτρων!

 
Η παγκόσμια ιστορία δείχνει ότι κανένας εισβολέας -όσο ισχυρός κι αν είναι- δεν μπορεί να νικήσει σε έναν ασύμμετρο πόλεμο αποφασισμένους αντάρτες που έχουν τη στήριξη του ντόπιου πληθυσμού. Αυτός είναι και ο λόγος που οι μεγάλες δυνάμεις αναζητούν πάντα στήριξη σε ντόπια διεφθαρμένα καθεστώτα, από τα οποία και ζητούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Το πρόβλημα είναι ότι συνήθως σύντομα μετά τη στρατιωτική αποχώρηση του εισβολέα, έρχεται η σειρά του διεφθαρμένου καθεστώτος. Ο πρόεδρος του Αφγανιστάν, Hamid Karzai είναι ώρα να τα μαζεύει πριν να είναι πολύ αργά.