της Κύρας Αδάμ
Βιάστηκε πολύ η ελληνική κυβέρνηση να δηλώσει την πλήρη συμμετοχή της στις επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης, που ακόμα και σήμερα δεν έχουν λάβει την τελική μορφή τους, καθώς το ΝΑΤΟ δεν έχει πάρει απόφαση και η «συμμαχία των προθύμων» πηγαινοέρχεται μεταξύ Παρισίων και Λονδίνου.
Η Αθήνα έσπευσε να προεξοφλήσει -άγνωστο γιατί- ότι η επιχείρηση εναντίον του Καντάφι θα ετίθετο, την επόμενη κιόλας ημέρα από την απόφαση του Σ.Α. για «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων υπεράνω της Λιβύης», υπό τας διαταγάς του ΝΑΤΟ.
Γι' αυτό άλλωστε έσπευσε να διαθέσει, ως όφειλε κατ' αρχήν, τις δυνάμεις της στη Συμμαχία, με τον «συνήθη» ελληνικό περιορισμό ότι η χώρα δεν παίρνει η ίδια μέρος στις επιθέσεις.
Ύστερα όμως από τις βιαστικές μονομερείς επιθέσεις της Γαλλίας, η κυβέρνηση -και παρά την αρχική απόφαση του ΚΥΣΕΑ- έσπευσε να αποσύρει τα ελληνικά μαχητικά και ελικόπτερα από τις ενδεχόμενες επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ. Διέθεσε όμως «απλόχερα» το ελληνικό έδαφος και τον ελληνικό εναέριο χώρο στη διάθεση «των προθύμων» για τις επιχειρήσεις εναντίον του Καντάφι.
Από εδώ και πέρα έχει αρχίσει ένα σοβαρό «μπέρδεμα» με πολλά κενά, τα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει με επικοινωνιακές φόρμουλες εκ του προχείρου. Επικαλείται, λοιπόν, τη σχετική απόφαση 1973 του ΟΗΕ για το πράσινο φως στις επιχειρήσεις εναντίον του Καντάφι.
Η απόφαση όμως αυτή δίνει το ελεύθερο σε κράτη να συμμετάσχουν τα ίδια στις επιχειρήσεις, αλλά πουθενά δεν τα υποχρεώνει να προσφέρουν το έδαφός τους και τον εναέριο χώρο τους (δηλαδή εθνική κυριαρχία) για να «εξυπηρετήσουν» τρίτους.
Επιπροσθέτως η Αθήνα δεν μπορεί να «προσφέρει» το FIR Αθηνών, γιατί δεν είναι «δικό» της, αλλά του ICAO, που προϋποθέτει σχέδια πτήσεων και κανόνες ασφαλείας.
Η κυβέρνηση όμως ανακοινώνει υπερηφάνως ότι έχει ήδη παραχωρήσει τη βάση του Αράξου για επιχειρήσεις βελγικών αεροσκαφών, όπως και τη Σούδα για τα αεροσκάφη του Κατάρ.
Εδώ το μπέρδεμα είναι πλήρες.
Η αμερικανική βάση της Σούδας καλύπτεται από τη σχετική ελληνοαμερικανική Τεχνική Συμφωνία, που έχει κυρωθεί από την ελληνική Βουλή. Στο άρθρο 1 κιόλας της συμφωνίας αυτής αναφέρεται ρητώς ότι η βάση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί «μόνο για σκοπούς άμυνας» από τους Αμερικανούς. Και πολύ σωστά οι αμερικανικές δυνάμεις δεν αναφέρουν χρήση αεροσκαφών τους από τη Σούδα σε επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης.
Η κυβέρνηση όμως επιμένει ότι έχει διαθέσει το ΝΑΤΟϊκό κομμάτι της Σούδας, όπως και τον Άραξο σε αεροσκάφη της «Παρδαλής Συμμαχίας» εναντίον της Λιβύης, εκτός πλαισίου ΝΑΤΟ. Επομένως η Ελλάδα παραχωρεί το έδαφός της σε όποιον «πρόθυμο» το ζητήσει.
Αυτό όμως προϋποθέτει αυστηρώς την ύπαρξη διμερούς Τεχνικής Συμφωνίας με κάθε μία από τις χώρες αυτές, η οποία προηγουμένως έχει κυρωθεί από την ελληνική Βουλή.
Τέτοιες συμφωνίες όμως δεν υπάρχουν. Και η «πρόθυμη» ελληνική κυβέρνηση παραμένει στον αέρα, εκτεθειμένη.
Πηγή: http://www.enet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου