Σύνοδος κορυφής: ένα βήμα μετέωρο ή και στο κενό!

Ημίμετρα τεχνητής αναπνοής, με ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική λεηλασία!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο των συμπερασμάτων της συνόδου κορυφής, πατώντας εδω!

Μετά τη λήξη της έκτακτης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ ανακοινώθηκε, με σχεδόν διθυραμβικούς τόνους, ότι αποφασίστηκε ένα πρόγραμμα παρεμβάσεων, το οποίο, υποτίθεται, μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας και να ανακόψει την κρίση στην ευρωζώνη.

Αυτή καθ΄ εαυτή η ανακοίνωση του προγράμματος, πέραν της όποιας αξιολόγησης για την ουσία του, αντιπροσωπεύει μια ανοιχτή ομολογία παταγώδους αποτυχίας των μέχρι σήμερα μνημονιακών επιλογών λεηλασίας, οι οποίες με την προώθησή τους, υποτίθεται, θα αντιμετώπιζαν τα προβλήματα.

Άνθρακες, λοιπόν, ο "θησαυρός" των μνημονιακών προγραμμάτων, που όμως, κλιμακώνονται αδίστακτα και με ακόμα πιο ασφυκτικό έλεγχο, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Συνόδου!

Σε σχέση με το πρόγραμμα που αποφασίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής, το μόνο βέβαιο στοιχείο, αν και από αυτό απουσιάζουν κρίσιμες λεπτομέρειες, είναι ότι για τα δάνεια που θα δοθούν στο μέλλον από την ΕΕ (στο πλαίσιο δανειοδότησης της τρόικα) και τα οποία θα ανέλθουν μέχρι το 2015, περίπου στα € 70 δις, θα υπάρξει μείωση των επιτοκίων στο 3,5% (από 4,2%) και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής τους από 7,5 χρόνια σε 15 - 30 χρόνια, με 10ετή περίοδο χάριτος (η οποία μάλιστα δεν θα αφορά την αποπληρωμή των τόκων), πράγμα που σημαίνει ότι η εξόφληση αυτών των δανείων, μπορεί να προκαλεί μια μικρή ανακούφιση, αλλά θα συσσωρευτεί, όμως, στις επόμενες γενιές και σε πολύ στενά χρονικά περιθώρια.

Όλα τα άλλα στοιχεία του προγράμματος που αποφασίστηκαν στη Σύνοδο Κορυφής, είναι απολύτως ασαφή και αβέβαια έως δημαγωγικά και επικοινωνιακά.

Η ενεργοποίηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού EFSF στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, που αποφασίστηκε, θα εξαρτάται από την έγκριση της ΕΚΤ, θα γίνεται σε φάσεις όξυνσης της κρίσης και θα επιχειρεί, μάλλον, την "εξομάλυνση" της αγοράς όταν εκτινάσσονται τα spread, παρά θα αποβλέπει στο "κούρεμα" του χρέους.

Η περίφημη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα (των τραπεζών), όπως αποφασίστηκε στη Σύνοδο θα είναι απολύτως εθελοντική και θα αφορά ανταλλαγή υπαρχόντων ομολόγων με ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας, με άγνωστα τη χρονική επιμήκυνση και το επιτόκιο τους αλλά και το αν θα υπάρξουν ευρωπαϊκές εγγυήσεις για αυτά τα ομόλογα.

Είναι προφανές ότι η αποτελεσματικότητα του ως άνω μέτρου είναι αβέβαιη και θα κριθεί από τις λεπτομέρειες της εφαρμογής του. Όπως αβέβαιο είναι αν αυτό το μέτρο, μαζί με το συνολικό πρόγραμμα, θα προκαλέσει "επιλεκτική πτώχευση" ή και "πιστωτικό γεγονός", αβεβαιότητα την οποία επισήμανε και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζ. Κ. Τρισέ.

Σε μια τέτοια περίπτωση, πρόκλησης πιστωτικών φαινομένων, η Σύνοδος τόνισε ότι θα ενεργοποιηθούν ειδικά μέτρα, μεταξύ των οποίων και η ενεργοποίηση ευρωπαϊκών εγγυήσεων προς την ΕΚΤ για την διασφάλιση της ρευστότητας που παρέχει προς τις ελληνικές τράπεζες.

Το πρόγραμμα, υποτίθεται ότι συμπεριλαμβάνει και μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης της χώρας μας, τα οποία, όμως δεν έχουν γίνει γνωστά και μάλλον συνιστούν περισσότερο ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα, καθώς, όπως φαίνεται, θα περιορίζονται απλώς σε τεχνικές κινήσεις για τη διασφάλιση της  εκταμίευσης του συνόλου των προβλεπόμενων πόρων του ΕΣΠΑ.

Οι μόνες, ίσως, αδιαμφισβήτητα "ωφελημένες" από το πρόγραμμα της Συνόδου είναι οι τράπεζες σε Ελλάδα και ΕΕ, αν και είναι πολύ αμφίβολο, το κατά πόσον η όποια ωφέλεια των ελληνικών τραπεζών, θα έχει την παραμικρή θετική επίπτωση στην ελληνική οικονομία.

Συμπερασματικά, θα μπορούσε να λεχθεί ότι το πρόγραμμα της Συνόδου με κανένα τρόπο δεν μπορεί να δώσει θετική απάντηση στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και μόνο σαν ένα πακέτο ημιμέτρων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, το οποίο πακέτο, αν γίνουν γνωστές όλες οι λεπτομέρειες της εφαρμογής του, είναι δυνατόν να παρομοιασθεί και ως "άνθρακες ο θησαυρός'!

Το πρόβλημα του χρέους της Ελλάδας, ως μια από τις μορφές εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης, είναι τόσο εκρηκτικό, που η βιωσιμότητά του δεν διασφαλίζεται με "μπαλώματα", με ημίμετρα και μέτρα ισορροπίας, που επιδιώκουν να τετραγωνίσουν τον κύκλο!

Μόνο η διαγραφή, χωρίς όρους, τουλάχιστον, του μεγαλύτερου μέρους του χρέους της χώρας, θα μπορούσε να δώσει ανάσα στην οικονομία, πράγμα που, αν δεν επιτυγχάνετε με διαπραγματεύσεις, θα έπρεπε να οδηγούσε σε στάση πληρωμών (χίλιες φορές προτιμότερη από τη μνημονιακή λεηλασία) και άμεση εξοδο από το ευρώ, στο πλαίσιο ενός προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης της χώρας!

Πηγή: http://www.iskra.gr/