Η συστημική κρίση από τη χρηματοπιστωτική σφαίρα πέρασε στην “πραγματική οικονομία”, έγινε κρίση δημοσίου χρέους και σήμερα προσλαμβάνει χαρακτηριστικά γενικευμένης πολιτικής-πολιτειακής κρίσης. Η αμφισβήτηση του συνόλου της πολιτικής των πολιτικών υπαλλήλων των εγχώριων και (κυρίως) διεθνών τοκογλύφων, μετατρέπεται σε ολοένα ογκούμενο και πιο συγκροτημένο (από την άποψη των σκοπών) λαϊκό κίνημα.
Ένα κίνημα, που συγκλόνισε τις πόλεις της χώρας και εξώθησε στο παίγνιο της ιλαροτραγωδίας της “παραίτησης χάριν συναίνεσης” στη σφαγή του λαού, που μετεξελίχθηκε σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης για τη διασκέδαση των εντυπώσεων.
Σε αυτή τη συγκυρία, βρίσκονται πάλι πρόθυμοι, εσμός “σοφολογιότατων” πανεπιστημιακών, ανθρώπων “των γραμμάτων και των τεχνών”, έτοιμων να βγάλουν λάδι την κάθε άνωθεν ατιμία, έτοιμων να καλέσουν το λαό σε συστράτευση και αυτοθυσία για την “εθνική υπόθεση” της υπονόμευσης του μέλλοντός του, χάριν του κορεσμού της ληστρικής βουλιμίας των “αγορών”, των πιστωτών… Έτοιμοι να πλαισιώσουν το ιστό των χουντικών λύσεων που εξυφαίνονται με πρωταγωνιστές “προσωπικότητες” αυτού του φυράματος, και λόρδους γόνους δικτατορίσκων…
Μήπως τεκμηριώνουν επιστημονικά την προθυμία τους; Όχι βέβαια. Στα αγοραία προπαγανδιστικά τους κείμενα το μόνο που απουσιάζει είναι η επιστημονική προσέγγιση. Τουναντίον, επιστρατεύουν το σύνολο των γελοίων, επικίνδυνων και επιστημονικά ανυπόστατων αγοραίων ιδεολογημάτων του συρμού, των “νεοσυντηρητικών-νεοφιλελεύθερων” δογμάτων της δικτατορίας της αγοράς, τα οποία -αυτοί οι δήθεν πνευματικοί ταγοί- όχι μόνο καταπίνουν αμάσητα, αλλά τα ξανασερβίρουν, δίκην χρησμών του παραληρήματος μιας Πυθίας της πιάτσας…
Αξιώνουν μάλιστα μετ’ επιτάσεως άτεγκτη εφαρμογή όλου του πακέτου των καταστροφικών μέτρων που επιτάσσουν οι δυνάστες, ως ευκαιρία και ως μοναδική “καθαρτήριο” διέξοδο: “αξιοκρατία” και “αριστεία” ως προκάλυμμα για μαζικές απολύσεις και ως μέσο αυτοενοχοποίησης των στρατιών των απολυόμενων, “συναίνεση” για την επιβολή της κατοχής-χούντας των πιστωτών, κατάργηση της “κομματοκρατίας” και της “διαπλοκής” -πρωταγωνιστές των οποίων κατά κανόνα ήταν και είναι συστηματικά και κατά συρροήν οι ίδιοι, “εξορθολογισμό” για τον καθαγιασμό των ληστρικών ιδιωτικοποιήσεων, καταργήσεων και συγχωνεύσεων. Ζητούν την υποταγή μας, σα να είμαστε κατακτημένος λαός, ηθικολογούν για την ανάκτηση της “εμπιστοσύνης των αγορών” κ.ο.κ. Υπονομεύουν έτσι κάθε αξίωση επιστημονικότητας, κριτικής, ορθολογισμού, κοινωνικής ευθύνης και ήθους του επιστήμονα.
Παραμένει αδιευκρίνιστο εάν πρόκειται για αδυναμία επιστημονικής και υπεύθυνης προσέγγισης, ή για σκόπιμη λαθροχειρία-απάτη χειραγωγικού τύπου. Και τελικά, ιδιαίτερα σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης, ανελέητου κοινωνικού πολέμου και άρδην αναδιαμόρφωσης συσχετισμών δυνάμεων, δεν έχει και τόση σημασία εάν η συστράτευση με κάποιους δυνάστες γίνεται από πρόθεση είτε από αφέλεια και βλακεία. Εκείνο που μετρά είναι το αποτέλεσμα στην καταγραφή, στο συσχετισμό των δυνάμεων.
Και την προηγούμενη ιστορική μεγάλη κρίση και δοκιμασία του λαού μας το 1941-44, ορισμένοι επιτήδειοι και πρόθυμοι την είδαν σαν “ευκαιρία”. Έμειναν στη μνήμη του λαού ως δωσίλογοι συνεργάτες του κατακτητή.
Το ογκούμενο κύμα της λαϊκής αγανάκτησης, αποκτά κριτήρια και αξιώνει το ξεμπρόστιασμα όλου αυτού του συρφετού των μίσθαρνων οργάνων και των “εθελοντών” αυλοκολάκων ως δωσίλογων για την υπονόμευση της κυριαρχίας και του μέλλοντος του λαού. Απαιτεί διέξοδο από το αδιέξοδο της χρεοκρατίας, βροντοφωνάζει με αξιοπρέπεια: “Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, δεν πουλάμε, δεν πουλιόμαστε”!
Υ.Γ. Υπόδειγμα της παραπάνω στάσης προθύμων βλ. http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/185918/edeka-panepistimiakoi-uper-troikas-kai-mnimoniou/,
* Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης
Πηγή: http://www.inprecor.gr/index.php/archives/86459
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου