Το... άλλο ντόμινο

του Μωυσή Λίτση

Σε πρόσφατο σημείωμα προς τους πελάτες της η αμερικανική εταιρεία ασφαλίσεων κινδύνου Aon περιλάμβανε την Ελλάδα στο «Χάρτη με τους κινδύνους τρομοκρατίας το 2011», επισημαίνοντας ότι ο κίνδυνος «επανάστασης, πραξικοπήματος ή εμφύλιου πολέμου» στη χώρα είναι «υψηλός».

Η επισήμανση αυτή αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό το άγχος της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής ελίτ για την κατάσταση στην Ελλάδα, η οποία εγκυμονεί τρεις κινδύνους.

Ο πρώτος είναι ο «κλασικός» κίνδυνος: η αδυναμία να αντιμετωπιστεί η ελληνική κρίση χρέους, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε εν δυνάμει «Lehman Brothers του ευρώ» και να ζήσει ξανά το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα «μέρες Σεπτεμβρίου 2008», με καταρρεύσεις χρηματιστηρίων κ.λπ.

Ο δεύτερος είναι ο κίνδυνος οι Έλληνες να συνεχίσουν να μην το βάζουν κάτω, να διαδηλώνουν και να αμφισβητούν τις εκπορευόμενες τόσο από την κυβέρνηση όσο και από το διεθνή παράγοντα (Ε.Ε., ΔΝΤ) πολιτικές, «ξεσηκώνοντας» όχι μόνο τους άλλους νότιους της Ευρώπης, αλλά και τους ίδιους τους Αμερικανούς.

Δεν είναι τυχαίο ότι έφτασε προ ημερών στα χέρια μας μήνυμα συμπαράστασης προς τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος και των εργατικών κινητοποιήσεων από το Οχάιο και το Κεντ, το πανεπιστήμιο-σύμβολο, όπου το 1970 σκοτώθηκαν τέσσερις ακτιβιστές από την αμερικανική εθνοφρουρά σε αντιπολεμική διαδήλωση.

Το πόσο φοβίζει, άλλωστε, τους Αμερικανούς το ενδεχόμενο κοινωνικού ντόμινο εξαιτίας της εξάπλωσης της κρίσης στην ευρωζώνη και την Αμερική αντικατοπτρίζεται σε πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού «σοφού», του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι. Σε πρόσφατες δηλώσεις του στο αμερικανικό κανάλι MSNBC ο Μπρεζίνσκι δήλωνε: «Δεν θέλω να γίνω προφήτης της καταστροφής -και δεν πιστεύω ότι πλησιάζουμε στην καταστροφή- αλλά πιστεύω ότι οδηγούμαστε σε έντονες κοινωνικές διαμάχες, κοινωνική εχθρότητα, ορισμένες μορφές ριζοσπαστισμού. Θα υπάρξει μια αυξανόμενη αίσθηση ότι δεν ζούμε σε κοινωνία δικαίου».

Με άλλα λόγια, ο Μπρεζίνσκι προέβλεψε κάτι που έχει άλλωστε ξαναπεί με παρόμοιες εκφράσεις και τα προηγούμενα χρόνια, ότι θα υπάρξουν ακόμη μεγαλύτερες κοινωνικές συγκρούσεις όσο η κρίση θα βαθαίνει...

Ο τρίτος κίνδυνος είναι αυτός μιας «μη δημοκρατικής εκτροπής». Ισως να είναι μάλιστα και η «μύχια» σκέψη κάποιων εκπροσώπων του συστήματος, αφού μια ριζοσπαστικοποίηση προς τα αριστερά ενέχει τον «κίνδυνο» να αμφισβητηθούν οι ίδιες οι θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς οικονομικού συστήματος στο οποίο ζούμε. «Φυλάξτε καλύτερα μερικά δακρυγόνα για την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία», τιτλοφορούνταν πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», θεωρώντας πως η... καλύτερη λύση βρίσκεται στα χημικά και όχι στα πακέτα στήριξης...

Από την άλλη, επιφανείς γραφίδες επιχειρούν να επιβάλουν τη συναίνεση με το ζόρι, μπας και έτσι τα «αναγκαία μέτρα» που αναγκάζονται να υποστούν οι λαοί της Ευρώπης και της Αμερικής αποκτήσουν την αίσθηση μιας κάποιας «δημοκρατικής νομιμοποίησης». 
Οι «Financial Times» προέτρεπαν, για παράδειγμα, σε πρόσφατο editorial να αποπεμφθεί ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι και «να αντικατασταθεί από μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας με τεχνοκράτες».

Η ίδια η Ε.Ε., αντί να συζητεί πλέον πώς θα μειώσει «το δημοκρατικό έλλειμμα», προχωρά με το «Σύμφωνο του ευρώ» στην παραχώρηση ακόμη μεγαλύτερων εξουσιών στους ανεξέλεγκτους και δημοκρατικά μη νομιμοποιημένους «τεχνοκράτες» των Βρυξελλών. 

Δεν είναι πλέον μόνο τα εργασιακά δικαιώματα που καταπατούνται βάναυσα στο όνομα μιας «δήθεν οικονομικής εξυγίανσης», αλλά και τα δημοκρατικά, όπως δείχνει άλλωστε η διά χημικών ψήφιση του πρόσφατου Μεσοπρόθεσμου στην ελληνική Βουλή.

πηγή: litsis@enet.gr