Όπως το ψήφισαν, έτσι θα το εφαρμόσουν;

Στο γύψο του φόβου, της βίας και της προπαγάνδας.

του Δημήτρη Υφαντή.

Η γεύση που αφήνουν τα γεγονότα της εβδομάδας είναι πικρή. Το ζοφερό περιβάλλον στους δρόμους, σε αντιδιαστολή με το χαζοχαρούμενο κλίμα της υπερψήφισης μέσα στο Kοινοβούλιο, αποτύπωσαν το βαθύ ρήγμα που βιώνει η κοινωνία. Αλλά δεν πρόκειται μόνο περί αυτού. 

Είναι κοινή πεποίθηση πως όσα «εκεί μέσα» αποφασίζονται, θα υλοποιηθούν στην κυριολεξία πάνω μας, συνθλίβοντας όχι μόνο τους βασικούς όρους εργασίας και ζωής, αλλά και δίνοντας τη χαριστική βολή στην ανάπηρη, πια, δημοκρατία. Οι εγκληματικές επιθέσεις των ΜΑΤ της 11ης Μάη αποδεικνύεται, σήμερα, πως ήταν προοίμιο για όσα ακολούθησαν. 

Το σκηνικό του τρόμου που επιδέξια έστησε και η ωμή βία, που με λύσσα εξαπέλυσε η κυβέρνηση στην Αθήνα το διήμερο 28 και 29 Ιούνη δεν αποτέλεσαν μία από τις συνήθεις κλιμακώσεις της καταστολής, στις οποίες επιδίδεται η εξουσία απέναντι σε μαζικές κινητοποιήσεις. Έχουμε μπει σε νέο στάδιο.

Για άλλη μία φορά οι δηλώσεις Πάγκαλου πολύ σύντομα «δικαιώθηκαν στη ζωή». Αυτός ξέρει και τι λέει και πότε το λέει. Μάλλον όσοι εκ δεξιών και εξ αριστερών εξακολουθούν να απορούν γιατί ο Παπανδρέου δεν τον αποδοκιμάζει, βρίσκονται ακόμα στον κόσμο των αυταπατών τους. 

Οι εκβιασμοί «αν δεν εφαρμοστεί το τάδε, τότε θα γίνει το δείνα… αδιανόητο», που επαναλαμβάνονται εκ συστήματος από τους κυβερνητικούς παράγοντες, έχουν αποδειχτεί μακάβριες προφητείες. Πριν κοπάσει ο καθιερωμένος αντιπολιτευτικός θόρυβος, που προκαλούν κάθε φορά οι δηλώσεις του αντιπροέδρου, όλοι αντιλήφθηκαν στην πράξη την αυτοεκπληρούμενη απειλή των τανκς και των νεκρών αλά Αργεντινή.
 

Ο στόχος δεν είναι άλλος από την ίδια τη δημοκρατία. Σε μία τραγική αντιστοιχία το σύνθημα που δονεί τις πλατείες και βροντοφωνάχτηκε από δεκάδες χιλιάδες στόματα πολύ πριν από τις απειλές του Πάγκαλου, «η χούντα δεν τελείωσε το’73», δικαιώθηκε πανηγυρικά.
 

Η προπαγάνδα και ο εκφοβισμός συνθέτουν το κέλυφος της βίας. Κυβέρνηση και ΜΜΕ έχουν εξαφανίσει βάναυσα το κρυστάλλινο πολιτικό μήνυμα των πλατειών: «Δημοκρατία - πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω!». Επιτρέπουν ένα αγνώστου στόχευσης ηθικό αίσθημα αγανάκτησης, που μόνο οι ίδιοι το αναγνωρίζουν, το χειροκροτούν και το κανακεύουν, εσχάτως ο έτερος αντιπρόεδρος το κάλεσε και σε «διάλογο». 

Η τρομοκράτηση και η άγρια καταστολή επιχειρήθηκε να σοκάρουν την κοινωνική πλειοψηφία και να στιγματίσουν με την κουκούλα του βάνδαλου και του κακοποιού στοιχείου τις μαζικές λαϊκές διαμαρτυρίες του διημέρου.
 

Δεν υπάρχει αμφιβολία, η γραμμή των Ψυχάρηδων και των Παπαχελάδων υλοποιείται ήδη.

Στον ασφυκτικό γύψο του νέου Μνημονίου η δημοκρατία ακρωτηριάζεται. Οι εντολές των ξένων αφεντικών για συναίνεση και το «απαγορεύεται άλλη πολιτική», πρώτιστα, απευθύνονται στην κοινωνία. Αν «απαγορεύεται άλλη πολιτική», τότε ο λαϊκός ξεσηκωμός ενός μήνα αυτόματα τίθεται εκτός νόμου. Τα δολοφονικά χτυπήματα στα κεφάλια των πολιτών και ο θανατηφόρος χημικός πόλεμος αποτελούν κωδικούς του επιχειρησιακού σχεδίου της ΕΛΑΣ.
Ο Χρ. Παπουτσής, ο… εφαρμοστικός υπουργός του Μεσοπρόθεσμου αναγνώρισε στο Σύνταγμα «τις δυνάμεις της ανωμαλίας που έδρασαν και στην Κερατέα». Και δεν εννοούσε, βεβαίως, τα ΜΑΤ.

Έτσι, λοιπόν, θα το πάει η κυβέρνηση που ανέλαβε ως «πράξη ευθύνης», κατά τον πρωθυπουργό, το «συμβόλαιο θανάτου» της κοινωνίας και της χώρας. 

Η κατάλυση της Δημοκρατίας είναι πολύ ψηλά στη σύμβαση έργου που υπέγραψε στις ψηφοφορίες της 29ης και 30ης Ιούνη. Λογικό, αφού αλλιώς δεν περνάει το πρόγραμμα-οδοστρωτήρας. Αλλά θα περάσει έτσι;
Πρέπει να αναγνωριστεί ότι αποτελέσματα υπήρξαν.
Η αποθάρρυνση της παλλαϊκής συμμετοχής και το «πνίξιμο» της λαϊκής εντολής για τη ζωτική ανατροπή των μονόδρομων της τρόικας και της χρέωσης συνιστούν μία ανάσα για την κυβέρνηση και τους εντολείς της.
Αλλά μόνο προσωρινή ανάσα.

Γιατί όσα η κοινωνία καταθέτει στις πλατείες δεν αποτελούν αντανακλαστικές μάχες διαφύλαξης κεκτημένων, αλλά, αντίθετα, τους σπασμούς της γέννησης μιας νέας προοπτικής για δημοκρατία και ανεξαρτησία.

Η αποχαλίνωση της δολοφονικής κατασταλτικής μηχανής και της ολοκληρωτικής προπαγάνδας στοχεύει στην παράλυση και το φόβο, αλλά πλέον επιταχύνει την αντίστροφη μέτρηση της ενεργοποίησης και της αποφασιστικότητας στις συνειδήσεις όλο και περισσότερων.

Είναι η άλλη πλευρά της Αργεντινής που (δεν) ξεχνάει ο Πάγκαλος.

  

Πηγή: http://e-dromos.gr/