Νέα περίοδος

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Άρχισε νέα περίοδος. Η μεταβατική κυβέρνηση είναι η γέφυρα από την παλιά στη νέα περίοδο, ανεξάρτητα από το πρόσωπο του πρωθυπουργού, την ποιότητα και τη διάρκειά της. Η κυβερνώσα, διακομματικά, ελίτ, βυθίστηκε στην ανυποληψία παρασέρνοντας και τη χώρα στον κατήφορο. Η μεταπολίτευση βασίστηκε στην εναλλαγή δυο κομμάτων στην εξουσία και στην ισότιμη ένταξη της χώρας στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Και οι δυο αυτοί πυλώνες κατάρρευσαν με ανυπόληπτο τρόπο.
 

Αρχίζει νέα περίοδος πολυκομματικών κυβερνήσεων με χαρακτηριστικό την υποτελή εξάρτησή τους από τα ηγετικά κέντρα της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η περίοδος αυτή θα είναι μακρά. Εκτός αν συμβούν, αιφνιδίως αλλά όχι απροσδόκητα, θεμελιώδεις ανατροπές σε ευρωπαϊκό, αν όχι σε παγκόσμιο επίπεδο, που θα συμπαρασύρουν και τη χώρα μας.

Χαρακτηριστικό, επίσης, της νέας περιόδου δεν θα είναι η «ενότητα του Κεφαλαίου, της αστικής τάξης», αλλά αντίθετα οι συνεχείς και οξυμένες συγκρούσεις εντός της κυβερνώσας ελίτ. Όχι επειδή θα είναι πολυκομματικές οι κυβερνήσεις αλλά επειδή η κυβερνώσα ελίτ θα αποδυθεί αναγκαστικά στον Σισύφειο αγώνα προσαρμογής της στις αντιτιθέμενες επιθυμίες των (τουλάχιστον δυο) ξένων επικυρίαρχων και ταυτόχρονα θα πρέπει να ιεραρχήσει εκ νέου τις ισορροπίες στους κόλπους της με βάση το πλαίσιο υποτέλειας στο οποίο παρέδωσε τη χώρα. Ο εξευτελισμός δεν έχει πάτο.
 

Η γέφυρα προς το μέλλον, δηλαδή η μεταβατική κυβέρνηση, εξέθεσε στη γελοιότητα τους αρχιτέκτονες. Ο κ. Παπανδρέου επιχείρησε να «φύγει-μένοντας» στο πρόσωπο του στενού φίλου του κ. Πετσάλνικου. Αλλά αντέδρασαν διακομματικά και έντονα οι πληβείοι-βουλευτές. Ο κ. Σαμαράς ελπίζει ότι κρυπτόμενος πίσω από την απομάκρυνση του κ. Παπανδρέου, θα γλιτώσει την κατακραυγή των οπαδών της ΝΔ για τη μεταστροφή του υπέρ της Δανειακής Συμφωνίας-έμπνευση ισάξια της λαμπρής ιδέας του δημοψηφίσματος.
 

Τα δυο κόμματα εξουσίας συσπείρωναν ποικίλες δυνάμεις με συνεκτικό κρίκο όχι ιδεολογικές Αρχές και Αξίες, αλλά την κατοχή ή τη διεκδίκηση της εξουσίας. Η πανσπερμία απόψεων και ο κοινωνικά πολυσυλλεκτικός χαρακτήρας τους (κάθε καρυδιάς καρύδι) δεν στόχευε στο θεμιτό συγκερασμό διαφορετικών συμφερόντων αλλά ήταν συνάθροιση για το επιτυχές κυνήγι της εξουσίας. Αυτό, τελικά, οδήγησε στον προκλητικό κυνισμό, στην απόλυτη (και ξετσίπωτη) διαφθορά, στην εξαχρείωση. Η απαξίωσή τους ήταν μοιραίο επακόλουθο.
 

Στη χαραυγή της νέας περιόδου, τα δυο κόμματα αδειάζουν από τη βάση τους. Το ΠΑΣΟΚ έχει έρθει σε προφανή και ενίοτε βίαιη σύγκρουση με τη λαϊκή του βάση. 

Η αιφνίδια στροφή Σαμαρά προκάλεσε αντίστοιχο πρόβλημα στη ΝΔ. Ο κ. Σαμαράς, νεοφιλελεύθερος ο ίδιος, δεν είχε, προφανώς, ενστερνιστεί (ούτε καν αντιληφθεί το βάθος) της ρητής εντολής των νοικοκυραίων που τον εξέλεξαν για κάθαρση, του κόμματος και της χώρας. Θα το πληρώσει. Τώρα ένας σημαντικός όγκος οπαδών και των δυο κομμάτων περιπλανώνται άστεγοι.
 

Μεταβατική είναι η κατάσταση και των λαϊκών δυνάμεων. Οι περίοδοι μετάβασης συνήθως δεν διαρκούν πολύ καιρό. Εύκολα μπορεί να επικρατήσει η απάθεια και αδράνεια (ή να ξεθυμάνουν οι αντιδράσεις με μια τυφλή εξέγερση), αν δεν υπάρξει πολιτικό καταφύγιο και προοπτική. 

Η Αριστερά βρίσκεται, απρόοπτα, σε πρωτόγνωρη θέση. Έχει ενώπιόν της ένα πολυποίκιλο πλήθος με διαφορετικές πολιτικές καταβολές και ιδεολογία, ζωντανές εσωτερικές αντιφάσεις και αντιθέσεις. Αν αντιληφθεί έγκαιρα ότι το ετερόκλιτο πλήθος έχει άμεσο αίτημα και κοινό παρονομαστή την αποκατάσταση της ατομικής και συλλογικής, εθνικής, αξιοπρέπειας, την κοινωνική δικαιοσύνη, την εθνική κυριαρχία και τη Δημοκρατία, τότε μπορεί να λάμψει στη ζοφερή νέα περίοδο.
 

πηγή: http://aristerovima.gr/