της Κατερίνας Θανοπούλου
Εάν η πρώτη σκέψη είναι ότι ζούμε ένα θέατρο παραλόγου, όπου όλοι «ψάχνουν τον Γκοντό -ευρω ή εθνοσωτήρα» μέσα από δημοψηφίσματα ή συγκυβερνήσεις παντός τύπου και διαφοροποιούμενου χρονικού ορίζοντα ή που με σχεδιασμούς παιχνιδιού πόκερ εκτιμούν πως ο κόσμος θα μετατραπεί μέσα από φόβους και διλλήματα στους «ρινόκερους- απάνθρωπους» του Ιονέσκο, η δεύτερη σκέψη είναι πως οι παράλογες, σπασμωδικές και χαοτικές κινήσεις της κυβέρνησης αλλά και των λοιπών αστικών κομμάτων, είναι απόρροιες των αντιδράσεων του λαού και της εξ αρχής αδιέξοδης ασκούμενης πολιτικής στη διαχείριση του χρέους .
Δεν είναι ανεξάρτητες οι σπασμωδικές αυτές αντιδράσεις από το προηγούμενο πολιτικό σκηνικό. Ας σκεφτούμε -πέραν όλων των άλλων - ότι η συμφωνία στις 26 Οκτωβρίου όχι απλά δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα εφησυχασμού του κόσμου, αλλά ακολουθήθηκε στις 28 Οκτώβριου από μαζικές αυθόρμητες λαϊκές αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα, που ένωσαν στους δρόμους ανθρώπους ποικίλων πολιτικών αποχρώσεων με ένα αίτημα «ανατροπή αυτής της κυβέρνησης - αυτής της πολιτικής».
Προσπαθούν να βρουν λύση σε μια αδιέξοδη πολιτική
Ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός, έχοντας μάλλον γονιδιακές εμμονές αρχηγού, ρίχνει στο τραπέζι ένα δημοψήφισμα, ξεφτιλίζοντας ξανά κάθε έννοια δημοκρατίας και πετυχαίνει να πάρει τη συναίνεση της ΝΔ στην δανειακή σύμβαση, που είναι ένα εκ των ζητημάτων αιχμής. Εκβιάζει το λαό και την κοινοβουλευτική του ομάδα ότι με την όποια άρνηση (μη ψήφος εμπιστοσύνης, όχι σε πιθανό δημοψήφισμα, κυβέρνηση εθνικής ενότητας) η χώρα βγαίνει από το ευρώ και οδηγείται στην καταστροφή. Ενώ το παιχνίδι του πόκερ σε βάρος του λαού παίζεται τις δύο αυτές μέρες στα χρηματιστήρια, τις τράπεζες και την εκτόξευση των spreads.
Οι αντιδρώντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που «ορθώνουν το ανάστημα» τους, ζητούν να πάρει πίσω το δημοψήφισμα και να κάνει κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ως εκεί φτάνει το λαϊκό τους φρόνημα!
Ντροπή!Η επανάσταση στους κόλπους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ καταλήγει σε παιχνίδι ομάδων και κύκλων εντός του.
Οι πιέσεις όλων των αστικών κομμάτων κινούνται στην κατεύθυνση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας (ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗ.ΣΥΜ.), με μικροδιαφωνίες στις χωροχρονικές διατάξεις, στα πρόσωπα και στις εσωτερικές μικροσυγκρούσεις συμφερόντων. Τελευταία εξέλιξη η προσχώρηση στην άποψη αυτή της ΔΗ.ΑΡ.
Οι κύκλοι της Ε.Ε., της Αμερικής και του παγκόσμιου κεφαλαίου κινούνται σ αυτήν την κατεύθυνση, την πολιτική λύση μέσω κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Οι εκφωνούμενες δε απειλές για πάγωμα της 6ης δόσης λειτουργούν καταλυτικά προς αυτό και βεβαίως θα χρησιμοποιηθούν για τους μελλοντικούς εκφοβισμούς του Ελληνικού λαού.
Το ΠΑΣΟΚ παίρνει την ψήφο εμπιστοσύνης και όλα οδηγούνται στον υποτιθέμενο μονόδρομο μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ακόμα όμως κι αν δεν δοθεί η ψήφος αυτή και οδηγηθούμε σε εκλογές, οι ίδιοι κύκλοι θα πιέσουν προς τις συνεργασίες συναίνεσης και συγκυβέρνησης.
Ο στόχος πασιφανής, η μεταβατική αυτή κυβέρνηση ή όποια δήθεν εθνικής ενότητας προκύψει,να ψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση, τους εφαρμοστικούς νόμους, όποιο άλλο αντιλαϊκό νομοσχέδιο και τον προϋπολογισμό, με προσδοκία τον εφησυχασμό του λαού στο όνομα της διακομματικής δήθεν διάσωσης της Ελλάδας.
Η βραχυβιότητα της κυβέρνησης αυτής ή της όποιας άλλης εφευρεθεί είναι προφανής και οι μελλοντικές αναδιατάξεις στα εσωτερικά των κομμάτων αναμφίβολες. Οι πιθανές αποχωρήσεις ή και συνενώσεις θα λειτουργήσουν μάλλον σε κεντροαριστερά και κεντροδεξιά σχήματα προκειμένου να συνεχιστεί η εναλλαγή εξουσίας και η αντιλαϊκή πολιτική, ειδικά εάν ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση.
Ποια είναι η σύγκρουση τελικά?
Η διαχρονική σύγκρουση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας και των πολιτικών που τις συνοδεύουν.
Η σύγκρουση δύο δρόμων διαχείρισης της κρίσης χρέους και άσκησης πολιτικής.
Ο ένας δρόμος ακολουθείται ήδη από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στα πλαίσια του καπιταλισμού, της αισχροκέρδειας, της ταξικότητας, της υποτέλειας και του ξεπουλήματος.
Ο άλλος είναι ο δρόμος της αριστεράς. Της αριστεράς που πλέον θα πρέπει να δημιουργήσει το αντίπαλο δέος, να δώσει πολική διέξοδο στο λαό που αντιδρά, να δώσει ενωτική πολιτική λύση.
Με σημείο αιχμής τη στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους, με προφανή συνέπεια την έξοδο από την ευρωζώνη, με πολιτική βάση ένα ενωτικό πρόγραμμα, η αριστερά τώρα πρέπει ενωτικά να συμπαραταχθεί και να αναδείξει τον δικό της δρόμο εξόδου από την κρίση, με σοσιαλιστική προοπτική.
ΜΑΖΙΚΕΣ ΛΑΪΚΕΣ ΑΝΙΔΡΑΣΕΙΣ - ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΕΙ.
*η Κατερίνα Θανοπούλου είναι εκπαιδευτικός
Πηγή: ίσκρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου