Καθημερινά υπονομεύεται η δημοκρατία που είναι ένας τρόπος ζωής, μια γενικότερη κουλτούρα και εγκαθίσταται ένα νέο είδος πολιτικού καθεστώτος.
Ένα πολιτικό καθεστώς που έχει πολλά κοινά με τον λόγο και την κουλτούρα των τεχνοκρατών και των γραφειοκρατών των Βρυξελλών
του Κώστα Γαβρόγλου
Η υπερβολή σε περιόδους έντασης είναι μέρος του πολιτικού λόγου. Όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό, ήρεμοι και σοβαροί πολίτες συγκρίνουν την σημερινή κυβέρνηση με την χούντα. Δεν νομίζω ότι βοηθούν τέτοιες συγκρίσεις.
Άλλωστε κάθε κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο έχει μία μοναδικότητα λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών κάτω από τις οποίες πραγματώθηκε στην ιστορία. Το θέμα, σήμερα, δεν είναι να συγκρίνουμε την κυβέρνηση με την χούντα αλλά να κατανοήσουμε τον χαρακτήρα μιας νέας διακυβέρνησης που εδραιώνεται και την οποία πολλοί στην κοινωνία φαίνεται να αποδέχονται. Είναι σημαντικό, δηλαδή, να κατανοήσει κανείς τους τρόπους με τους οποίους η αυθαιρεσία, η κρατική βία, η παραπληροφόρηση, η επιβολή μέτρων που καταφανώς δεν έχουν την έγκριση της πλειοψηφίας των πολιτών, ο έωλος τεχνοκρατικός λόγος, εδραιώνουν μία καινούργια πολιτική πραγματικότητα.
Ενδεικτικό αυτής της νέας πολιτικής κουλτούρας, είναι η συμπεριφορά του Υπουργείου Παιδείας με αφορμή την κατάθεση του νόμου για τα Πανεπιστήμια. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε ο νόμος για τα Πανεπιστήμια έχει χαρακτηριστικά, τα οποία στο σύνολο τους ισχύουν για πρώτη φορά από το 1974:
- Για πρώτη φορά καλλιεργήθηκε μια τόσο συστηματική απαξίωση του Πανεπιστημίου από τις κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων και τα ΜΜΕ, με αποτέλεσμα ένας συγκλονιστικά μεγάλος αριθμός πολιτών να έχουν πειστεί ότι τα Πανεπιστήμια είναι για πέταμα και πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Βασικός μοχλός σε αυτήν την επιχείρηση απαξίωσης αποτέλεσαν απαράδεκτα φαινόμενα τα οποία είναι, μεν, υπαρκτά, αλλά καθόλου χαρακτηριστικά της συνολικής λειτουργίας του Πανεπιστημίου.
- Για πρώτη φορά υπήρξαν τόσες πολλές και τόσο κατηγορηματικές στην αντίθεσή τους με το Υπουργείο, αποφάσεις Συγκλήτων και άλλων συλλογικών οργάνων. Κοινό σημείο των αντιδράσεων η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις αλλά και οι καταστροφικές επιπτώσεις του συγκεκριμένου σχεδίου.
- Για πρώτη φορά η ηγεσία του συνδικαλιστικού οργάνου των πανεπιστημιακών διευκόλυνε τόσο πολύ το Υπουργείο Παιδείας. Παρά τους (προγραμματισμένους) λεονταρισμούς της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ, το Υπουργείο ήξερε πολύ καλά ότι μπορούσε να βασιστεί πάνω της, και μάλιστα το κατάφερε με τον πιο κλασικό τρόπο: υποσχέθηκε στην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ κονδύλια για να φτιάξει ερευνητικά ινστιτούτα που θα μελετήσουν τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης!
- Για πρώτη φορά αγνοήθηκε τόσο προκλητικά η διεθνής εμπειρία. Οι ισχυρισμοί του Υπουργείου, ότι έλαβε υπ΄ όψιν ό,τι γίνεται σε πολλές χώρες, είναι ψευδείς. Σε όλες αυτές τις χώρες, 11 χρόνια μετά την Μπολόνια, υπάρχουν εξαιρετικά σοβαροί προβληματισμοί από την πλευρά όσων ήταν υπέρ της Μπολόνιας, οι οποίοι αμφισβητούν τώρα τις βασικές κατευθύνσεις της, τις οποίες οι δικοί μας τόσο αβίαστα υιοθετούν.
- Αγνοήθηκε προκλητικά ο σημαντικός αριθμός αξιολογήσεων Τμημάτων που έχουν γίνει από ξένους και οι οποίες έχουν να πουν πολλά καλά για τα Τμήματα και πολλά κακά για τις Κυβερνήσεις που τα αφήνουν στο έλεός τους. Και ενώ τόσον καιρό μας τρομοκρατούσαν με την “απειλή” της αξιολόγησης, τώρα που οι αξιολογήσεις είναι καλές, το Υπουργείο δεν τις λαμβάνει υπ΄ όψιν! Αναμενόμενο, βέβαια: Πώς θα μπορούσε να συμβιβαστεί η απαξιωμένη εικόνα του Πανεπιστημίου, που προωθείται από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, με το γεγονός ότι το σημερινό “άθλιο” Πανεπιστήμιο έχει λάβει τόσες καλές αξιολογήσεις από ξένους αξιολογητές;
- Για πρώτη φορά, επίσης, υπήρξε τόσο λίγη και αναιμική αντίδραση από τους φοιτητές. Χωρίς άλλα σχόλια.
- Για πρώτη φορά υπήρξε τόση σοβαρή διχογνωμία ανάμεσα σε συνταγματολόγους ως προς το σχέδιο νόμου.
- Για πρώτη φορά προτάσεις για τη μεταρρύθμιση στο Πανεπιστήμιο έχουν την ενθουσιώδη αποδοχή της ακροδεξιάς που εκφράστηκε και με την θετική ψήφο του ΛΑ.Ο.Σ.
Για πρώτη, λοιπόν, φορά από την πτώση της χούντας έχουμε ένα τέτοιο πλαίσιο. Ένα πλαίσιο όπου η Κυβέρνηση αγνοεί τους πάντες που εκφράζουν μία διαφορετική άποψη, αγνοεί να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα είχαν ευρείες συναινέσεις, αγνοεί τις αξιολογήσεις που η ίδια επέβαλε, αγνοεί την διεθνή εμπειρία, και προχωράει στην ψήφιση ενός σαφέστατα αντισυνταγματικού νόμου.
Και δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί στην κοινωνία οι οποίοι αποδέχονται και υπερθεματίζουν στην υπονόμευση ενός από τους τόσο αναγκαίους για τη δημοκρατία, θεσμούς.
Αυτή, λοιπόν, η πολιτική πρακτική της Κυβέρνησης και αυτός ο ολοένα εντεινόμενος δογματισμός από την κοινωνία, εγκυμονούν πολλά, πάρα πολλά κακά. Καθημερινά υπονομεύεται η δημοκρατία που είναι ένας τρόπος ζωής, μια γενικότερη κουλτούρα και εγκαθίσταται ένα νέο είδος πολιτικού καθεστώτος. Ένα πολιτικό καθεστώς που έχει πολλά κοινά με τον λόγο και την κουλτούρα των τεχνοκρατών και των γραφειοκρατών των Βρυξελλών –που κανείς δεν γνωρίζει από πού, επί της ουσίας, αντλούν τη νομιμοποίησή τους. Ένα τέτοιο πολιτικό καθεστώς, καμία σχέση δεν έχει με την χούντα. Αποτελεί, όμως, μια εξαιρετικά ανατριχιαστική προοπτική ως προς τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της.
Πηγή: Συναντήσεις της Αυγής και http://www.rednotebook.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου