Η "ιατροδικαστική έκθεση" για την αποβολή από την Ευρωζώνη

«Μας βαραίνουν οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πώς να πεθάνουν»
(Γ. Σεφέρης, Μυθιστόρημα, \Θ')

του Μ. Γκίβαλου

Μέσα από την «οπτική» αυτή μας αντιμετωπίζουν οι «εταίροι», οι δανειστές μας, το Δ' Ράιχ. Το πρώτο «πείραμα» της λιτότητας στο εργαστήριο της Ευρωζώνης από τους σύγχρονους απογόνους του Μέγκελε φτάνει προς το τέλος του. 

Η Ελλάδα οδηγήθηκε βίαια στην ύφεση και τη διάλυση του παραγωγικού και κοινωνικού της ιστού.
(πίνακας του Ντελακρουά «Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου»)

Τώρα αποφασίζεται από τους δυνάστες μας και δανειστές μας η τελική τύχη του «πειραματόζωου».

Αυτόν ακριβώς τον τυπικό ρόλο θα διαδραματίσει η περίφημη «έκθεση» της τρόικας που αναμένεται το Σεπτέμβριο. Ποιος θα είναι, όμως, ο χαρακτήρας της «έκθεσης» αυτής;
Στην πραγματικότητα, η εκτίμηση και τα συμπεράσματα της τρόικας θα αποτελέσουν ένα είδος οικονομικής «ιατροδικαστικής έκθεσης», η οποία θα αναλύει τα αίτια και τα αποτελέσματα της καταστροφής, ενώ παράλληλα θα χρησιμοποιηθεί και ως ληξιαρχική πράξη που θα βεβαιώνει την επίσημη χρεοκοπία της χώρας.

Τι θα κάνουν τελικά με το «πειραματόζωο»; Οι λύσεις και οι απαντήσεις στο βασικό αυτό ερώτημα δεν είναι ούτε εύκολες ούτε προσιτές... Ο «σκληρός πυρήνας» του Δ' Ράιχ προωθεί την αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και το ευρώ. 

Η μέθοδος τους αποβλέπει στο να οδηγηθεί η χώρα μας σε πλήρες αδιέξοδο, ούτως ώστε η ίδια να επιλέξει την «εθελουσία» έξοδο της από το ευρώ. Η δε «εκπαραθύρωση» της Ελλάδας θα πρέπει να αποτελέσει παράλληλα και «τιμωρητικό παράδειγμα» τόσο για την Ισπανία όσο και για την Ιταλία.

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά όσο τα θεωρεί ο «σκληρός πυρήνας» της γερμανικής ελίτ, με κύριο φερέφωνο του τον Ρέσλερ. Διότι σε μια τέτοια περίπτωση οι επιπτώσεις, σε παγκόσμιο, μάλιστα, επίπεδο, είναι μη χειραγωγήσιμες. Εάν, μάλιστα, η Ελλάδα απολακτιστεί από την Ευρωζώνη ως «απείθαρχη», τότε η ίδια «λογική» απαιτεί τη σωτηρία του «εκρηκτικού διδύμου» Ισπανία - Ιταλία, οι οποίες χρειάζονται 800 δισ. ευρώ αθροιστικά μόνο για το 2013...

Είναι προφανές ότι η στοιχειώδης αντιμετώπιση του κρίσιμου αυτού προβλήματος προϋποθέτει είτε αλλαγή της στρατηγικής της δημοσιονομικής περιστολής και αντιμετώπιση του συνολικού χρέους της Ευρωζώνης είτε, αντίθετα, την εγκατάλειψη της Ευρωζώνης και τη διαίρεση της ΕΕ σε νομισματικές «περιοχές» διαφορετικών «ταχυτήτων»...
Σ' όλα αυτά τα πραγματικά ενδεχόμενα η Ελλάδα υιοθετεί το ρόλο του παθητικού παρατηρητή.
Η ελληνική κυβέρνηση, τα κόμματα που τη συγκροτούν αλλά και το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την τραγική πραγματικότητα που προδιαγράφεται για τη χώρα μας.

Ένα είναι σίγουρο: Ότι η σημερινή κατάσταση της παρατεινόμενης και εντεινόμενης ύφεσης, της συνεχούς υπερχρέωσης, της διάλυσης της κοινωνίας και των αλλεπάλληλων εκβιασμών από τους δανειστές μας δεν μπορεί να συνεχιστεί, όσο κι αν το επιδιώκουν η κυβέρνηση και τα μνημονιακά συμφέροντα που τη στηρίζουν.

Το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι ότι τα νέα σκληρά, εξοντωτικά και καταστροφικά μέτρα θα αποτελέσουν το επίσημο «διαβατήριο» της εξόδου από την Ευρωζώνη και της de jure χρεοκοπίας της χώρας. Δεν επιτρέπεται στον ίδιο τον πρωθυπουργό, στην κυβέρνηση του, στα κόμματα που τη συγκροτούν και στις ηγεσίες τους να παριστάνουν τους αδιάφορους, να κλείνονται στο μικροκομματικό τους κόσμο και να οδηγούν συνειδητά τη χώρα στην οριστική καταστροφή.

Έχουν εθνικό χρέος να ενημερώσουν -κι όχι να τρομοκρατήσουν και αυτή τη φορά- τον ελληνικό λαό για τις πραγματικές εξελίξεις, πέρα από τον «εικονικό κόσμο» που εμφανίζουν οι ίδιοι μέσω των προπαγανδιστικών ΜΜΕ. Θα πρέπει να πάρουν υπεύθυνη θέση και να εκθέσουν ποιες εναλλακτικές δυνατότητες διαθέτει ακόμα η πατρίδα μας. Και, ασφαλώς, να προετοιμάσουν από τώρα τη χώρα για το «χειρότερο», κι όχι να τρέχουν στα ελικοδρόμια όταν φτάσει η ώρα της κρίσεως...

Ο ελληνικός λαός πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος για την επιβίωση του, για το μέλλον της πατρίδας του. Και όχι να οδηγείται άφωνος, άβουλος, σιδηροδέσμιος στην εξαθλίωση και την καταστροφή.

Πηγή: "Επίκαιρα" και "βαθύ κόκκινο"