Καθημερινά εγκλήματα χωρίς τιμωρία;

Προβάλλουν μαγικές εικόνες αναπτυξιακής επαγγελίας, ενώ στάζουν το φαρμάκι του εκφασισμού και του διχασμού κι έτσι βαυκαλίζονται πως έχουν τον έλεγχο. Αλλά -δεν εφησυχάζουν. Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι της τρόικας, με πρώτο και καλύτερο τον ακάματο Α. Σαμαρά κινούνται βάσει προγράμματος και μόνο. Δεν πρόκειται για την υλοποίηση μιας πολιτικής, έστω νεοφιλελεύθερης. 

Πρόκειται για συνταγές θανάτου. Οι λέξεις αποκτούν ένα μοιραίο κυριολεκτικό περιεχόμενο -αν δε χάνουν το νόημα τους- όταν τα ίδια τα συμβάντα μας κεραυνοβολούν.

Δύο νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι τρεις παλεύουν να σωθούν: καταδικάστηκαν να ζεσταίνονται με μαγκάλι στην Ε.Ε. τον 21ο αιώνα! Κι ο υφ. Υγείας, όλο περηφάνια, εξήγγειλε περικοπές 1,1 δισ. στον προϋπολογισμό του φαλιρισμένου ΕΟΠΥΥ.

Χιλιάδες ασθενείς επικίνδυνων χρόνιων ασθενειών, καρκινοπαθείς, διαβητικοί, νεφροπαθείς αδυνατούν να συνεχίσουν τις θεραπείες τους. Τα δημόσια νοσοκομεία διαλύονται, όμως στα χρόνια των υποτιθέμενων «περικοπών στις σπατάλες» τα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας, με το νόμο, απομυζούν τους δημόσιους πόρους και το υστέρημα των πολιτών. Τώρα ο κ. Σαλμάς επιχαίρει, κόβοντας κι άλλες δαπάνες από τις ελάχιστες κοινωνικές παροχές που έχουν απομείνει για να πιάσει τα νούμερα!

Ακριβώς το ίδιο εκτελεί παντού αυτή η αδίστακτη κυβέρνηση. Πανηγυρίζουν για το πλεόνασμα μιας οικονομίας, που έχει νεκρώσει. Αλλά αυτά έχουν συνέπειες. Έρημος, αρρώστια, θάνατος. Οι στατιστικές ήδη αποτυπώνουν δραματικά μεγέθη με κλίμακες πάνω από το 30% στα όρια της φτώχειας. Τα έγκυρα Μέσα τώρα μόλις πήραν χαμπάρι την εκθετική αύξηση των αυτοκτονιών. Όμως, κάτω από την τραγική κορύφωση βρίσκεται ένας άτεγκτος προγραμματισμός για την αποστράγγιση κοινωνιών και χωρών (η Ελλάδα είναι το πρότυπο).

Τώρα το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν ανακαλύψει τη νέα καραμέλα της μεγάλης αντίστασης: «Δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα» ή «δεν θα επιτρέψουμε άλλα μέτρα». Και τα καθημερινά εγκλήματα; Ποιος θα απολογηθεί για τα νέα δραματικά δεδομένα; Πείνα, αρρώστιες, μείωση του προσδόκιμου της ζωής. Ή μήπως δεν συντελούνται αυτά; Πώς αλλιώς θα πιαστούν οι στόχοι κι η ποθητή ανάπτυξη; Πάνω στο κοινωνικό ολοκαύτωμα και στα ερείπια της αποικιοποιημένης χώρας θα πανηγυρίζει ο Σαμαράς, πως κατάφερε να φτάσει να μείνει πρωθυπουργός ως τον ... Σεπτέμβρη...

Πώς αλλιώς; Όταν καούν μερικά παραπήγματα των μπράβων της πολυεθνικής, που ξεκοιλιάζει το δάσος στη Χαλκιδική, όταν σπάσουν λίγα μάρμαρα στην Πλατεία Συντάγματος, τότε ζητάνε πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης και εξαπολύουν διώξεις ενάντια σε όποιον αγωνίζεται για τη ζωή και τον τόπο του. 
Κι οι φυσικοί αυτουργοί της καταστροφής της χώρας εκφράζουν κάθε φορά τη «λύπη» τους για τα δικά τους, μεγάλα καθημερινά εγκλήματα. 
Δεν θα πληρώσουν;

Πηγή: "Δρόμος της Αριστεράς"