Καλό ταξίδι πρόεδρε… Ας κρώζουν τα κοράκια του “ελεύθερου” κόσμου

του Θάνου Ανδρίτσου

 “Ο Τσάβες ήταν ένας τύραννος που ανάγκασε τους ανθρώπους της Βενεζουέλας να ζουν με το φόβο”.
Με αυτή τη δήλωση δέχτηκε το θάνατο του κατ’ επανάληψη εκλεγμένου προέδρου της Βενεζουέλας ο διορισμένος πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής Βουλής, Εντ Ρόις. “Ελπίζω ότι ο λαός της Βενεζουέλας μπορεί πλέον να ελπίζει σε ένα καλύτερο, πιο φωτεινό μέλλον που βασίζεται στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” είπε ο πρωθυπουργός του Καναδά που εξαπέλυε τις δυνάμεις της αστυνομίας για να διαλύσουν τις διαδηλώσεις των φοιτητών στο Κεμπέκ

Οι δικοί μας ήρωες δεν είναι αθάνατοι, ούτε θεοί. Αρρωσταίνουν, κουράζονται, φθείρονται και πεθαίνουν. Οι ίδιοι. Οι ιδέες τους ποτέ

Ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών πρόσθεσε:
“Υπολογίζω στο γεγονός ότι μια νέα εποχή θα ξεκινήσει στη Βενεζουέλα μετά τις ημέρες αυτές του πένθους. Η Βενεζουέλα έχει ισχυρή δυναμική και η δημοκρατία και η ελευθερία είναι οι σωστοί τρόποι ώστε η δυναμική αυτή να λάβει συγκεκριμένο σχήμα”.

Νέα εποχή αναμένει και ο πρόεδρος Ομπάμα:
“Όπως η Βενεζουέλα ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της, οι ΗΠΑ παραμένουν προσηλωμένες στις πολιτικές που προάγουν τις δημοκρατικές αρχές, το κράτος δικαίου και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”
Νέα εποχή περιμένουν πολλοί, πρόεδροι, συμβουλάτορες, πετρελαιάδες, λομπίστες, ευαίσθητοι μεγαλοβιομήχανοι, ανθρωπιστές μεγαλοαστοί, δημοκράτες στρατηγοί, πολιτισμένες κυρίες της καλής κοινωνίας και τόσοι ακόμα.

Μα και στην Ελλάδα, τη χώρα που κυβερνάνε οι τραπεζίτες μαζί με κάτι θλιβερά ανδρείκελα, τη χώρα που κυβερνά η Eldorado και Μπόμπολας, τη χώρα που “λεφτά υπήρχαν”, τη χώρα του τίμιου golden boy Παπακωνσταντίνου, τη χώρα του Κασιδιάρη και του Θέμου, τη χώρα που τα “επόμενα μέτρα θα είναι τα τελευταία”, τη χώρα που πεθαίνουν παλικάρια από μαγκάλι, εκδηλώθηκε έντονος προβληματισμός για τις συνθήκες δημοκρατίας που υπήρχαν επί Τσάβες. 
Στη χώρα που κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια προβληματίζονται για την παιδεία και τον πολιτισμό των καημένων των Βενεζολάνων.

Έτσι υποδέχτηκε ο λαός το θάνατο του ηγέτη του. Εσένα φουκαρά Σόιμπλε, μισητέ Σαμαρά, χυδαίε Βενιζέλε. Εσένα γραβατομένε τεχνοκράτη, κοκκάκια οικονομικέ δολοφόνε, ανέραστε manager… Ποιός θα θρηνήσει για το θάνατό σου, όταν αρχίσουνε η μέρες των νέων γιακοβίνων; Εσένα ποιος θα σε κλάψει όταν φύγεις από αυτή τη γη.

Σκουπίδια, άχρηστα ανθρωπάκια, μηδαμινές μαριονέτες, γεροβρυκόλακες, κοράκια, κρώξτε όσο θέλετε. Άλλη είναι η δικιά μας ιστορία και άλλη η δικιά σας.
Για τους δικούς μας νεκρούς, θα θρηνήσουμε και θα μιλήσουμε εμείς. Και με την κριτική και με τη στήριξη και με το σεβασμό μας.

Υ.Γ. Μια προσωπική εμπειρία

Είχα την τύχη να επισκεφτώ τη Βενεζουέλα, μαζί με συντρόφους και φίλους, σε μια τόσο σημαντική ηλικία για τη σκέψη και τη στράτευσή μου. Το τελευταίο βράδυ μαζεύτηκαν όλες οι αντιπροσωπείες σε ένα μεγάλο γήπεδο για μια δίκη- γιορτή ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Κεντρικός ομιλητής ο Ούγκο Τσάβες που μπήκε καταχειροκροτούμενος με το κοινό να φωνάζει ρυθμικά “uh ah chavez no se va” και αυτόν να ψιλοχορεύει στην είσοδό του.
Χαιρόμασταν κι εμείς, με λίγο όμως ψιλομύτικο αριστερισμό που κοιτά αφ υψηλού τους λατινοαμερικάνους για την ανθρωπολατρία τους. Στην τσέπη μας είχαμε όλοι το Σύνταγμα της Μπολιβαριανής Επανάστασης που το είχαν εκδώσει σε πολύ μικρά αντίτυπα για να το έχουν όλοι και να το διαβάζουν. 

Τον θυμάμαι αμυδρά να λέει κάτι για ένα βιβλίο οικονομικών που έπρεπε να το βγάλουν ένα εκατομμύριο αντίτυπα και να το δώσουν τσάμπα στο λαό.
Μαζί μας ήταν και κάτι νέοι και φοιτητές- τριες που είχαμε γνωρίσει εκεί, που στήριζαν αλλά και με κριτικό τρόπο τον Τσάβες. Μίλησε κοντά στις 4 ώρες. Κάποια στιγμή, γύρισα να πω κάτι (μια εξυπνάδα ή αστείο) και θυμάμαι πως γύρισαν αμέσως και μας κοίταξαν και μας είπαν να σωπάσουμε.
Θα φτάσουμε όλοι εμείς οι έξυπνοι αντιανθρωπολάτρες που χασμουριόμαστε μετά από 3 λεπτά τοποθέτησης, που παίζουμε στο κινητό μας και στέλνουμε μηνύματα ποτέ σε αυτό το σημείο;…

πηγή: ilesxi.wordpress.com