Το νερό ως κοινωνικό αγαθό πρέπει να παρέχεται δωρεάν στο λαό

Γιατί το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να παρέχεται δωρεάν στο λαό 

του Στυλιανού Δρακουλέλη, Κίνημα Δεν Πληρώνω Αχαϊας 

Νερό - Ύδρευση

Το σημαντικότερο φυσικό υλικό αγαθό, αφού χωρίς νερό ζωή δεν νοείται στον πλανήτη. Ευτυχώς ο Θεός (ή η φύση αναλόγως τα πιστεύω καθενός), έχει προικίσει αυτόν τον ευλογημένο τόπο με ικανές ποσότητες από αυτό το αγαθό, τέτοιες που μπορούν άνετα να καλύψουν τις ανάγκες του.
Όπως και κάθε άλλος φυσικός πόρος, πρωτεύουσα σημασία έχει η φρόνιμη διαχείριση του αγαθού αυτού, ούτως ώστε αφενός μεν να μην σπαταλιέται ανούσια, αφετέρου δε να μην στερούνται αυτού οι έχοντες αληθινή ανάγκη. Βασική αρχή στην διαχείριση του νερού είναι ότι η παροχή του δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνεται υπό το καθεστώς εμπορικού προϊόντος, και η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό να είναι δικαίωμα κάθε πολίτη και διαμένοντα στον τόπο μας, αφού ως αγαθό που η φύση παρέχει αδιαλείπτως (όσο αφήνεται απερίσπαστη να επιτελεί το αέναο έργο της), ανήκει εξίσου σε όλα τα όντα της γης μας και βεβαίως δεν ανήκει σε κανέναν φορέα, είτε ιδιωτικό είτε δημόσιο!
Αυτό το ξεκαθαρίζουμε μία και καλή, επειδή βρισκόμαστε μπροστά σε φαινόμενα «ιδιοποίησης» του αγαθού αυτού, στο όνομα δήθεν της αόριστης «ανάπτυξης» και άλλων τοιούτων πομφολύγων.

Έχουμε λοιπόν και λέμε:
I. Το νερό ανήκει στον λαό και τις ανάγκες του, όπως και στο φυσικό περιβάλλον γενικότερα. Καμία ιδιοποίηση δεν επιτρέπεται, ούτε θα γίνεται ανεκτή από το κοινωνικό σύνολο, ασχέτως του αιτίου με το οποίο θα καλύπτεται.

II. Η διάθεση του νερού (ως φυσικού αγαθού που παρέχεται ελεύθερα από την φύση) στους πολίτες αυτού του τόπου είναι δωρεάν, απαγορευμένου κάθε φόρου και τέλους επάνω σε αυτό.

III. Η διαχείριση των αποθεμάτων του νερού αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας η οποία, με σκοπό την προστασία των αποθεμάτων και μόνον, μπορεί να θεσπίσει όρους και συνθήκες κάτω από τις οποίες θα εμποδίζεται η κατασπατάληση του αγαθού αυτού. Στους όρους αυτούς δεν μπορεί να περιλαμβάνεται η τιμολόγηση του παρεχομένου νερού.

IV. Κατά την εξέταση των όρων για την προστασία των αποθεμάτων, επιβάλλεται η συνεκτίμηση των συνθηκών και των αναγκών για κάθε χρήση. Για παράδειγμα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όμοια μία γκαρσονιέρα στα Εξάρχεια ή στο Παγκράτι που φιλοξενεί 1-2 άτομα, με μία περιαστική αγροικία (που αποδεδειγμένα συντηρεί κήπο και πράσινο) στην οποία κατοικούν περισσότερα άτομα. Επίσης όταν η χρήση του αγαθού αυτού αποφέρει πλούτο (π.χ. σε επαγγελματικές δραστηριότητες που χρησιμοποιούν το νερό ως πρώτη ύλη, τότε αυτό συνεκτιμάται με το κόστος διατήρησης του νερού, αφού δεν χρησιμοποιείται για την διαβίωση, αλλά για την παραγωγή εισοδήματος).

V. Η διαχείριση των λυμάτων (αστικών ή βιομηχανικών) είναι ύψιστη προτεραιότητα της πολιτείας, αφού συνάδει άμεσα με την ποιότητα του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας. Στην περίπτωση αυτή είναι υποχρέωσή της η με κάθε τρόπο επεξεργασία και αδρανοποίηση των αποβλήτων και η επιστροφή των παραγομένων υλικών είτε σε φυσική χρήση (νερό, βιομάζα) είτε σε αβλαβή για το περιβάλλον και την υγεία αποθήκευση-απόθεση.

VI. Όλο το σύστημα δικτύων και εγκαταστάσεων παροχής και διαχείρισης του νερού και των αποβλήτων, θεωρούνται εθνικές εγκαταστάσεις (όπως τα σχολεία και τα νοσοκομεία) και ανήκουν στο δημόσιο, με ρητή απαγόρευση της μεταβίβασής τους σε οιονδήποτε ιδιωτικό φορέα. Αυτό αποτελεί κατάκτηση των πολιτών και πρέπει να είναι μόνιμη διεκδίκησή τους. Οι δαπάνες δημιουργίας και συντήρησης του συστήματος αυτού βαρύνουν το δημόσιο (όπως οι ένοπλες δυνάμεις), ως εθνικές υποδομές που είναι, και δεν επιτρέπεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ιδιαίτερη συμμετοχή των πολιτών σε αυτά.

Τα έξοδα λειτουργίας αυτού του συστήματος καλύπτονται από το δημόσιο (όπως των σχολείων για παράδειγμα), ενώ ως πρόσθετοι χρηματικοί πόροι αυτού μπορούν να θεωρηθούν τα τυχόν έσοδα από την προστασία των αποθεμάτων (πάντα όμως υπό αυστηρό κοινωνικό έλεγχο). Κερδοσκοπία στην διαχείριση του νερού δεν νοείται και σε περιπτώσεις υπάρξεως πλεονασμάτων στην οικονομική λειτουργία των συστημάτων ύδρευσης, αυτά πρέπει άμεσα να επιστρέφουν στους χρήστες, με μέθοδο που θα μελετηθεί.

VII. Σε κάθε περίπτωση οι κάθε είδους εγκαταστάσεις-υπηρεσίες που βρίσκονται στην χώρα και λειτουργούν υπό την διαχείριση του δημοσίου και προς το συμφέρον του πολίτη, απαλλάσσονται από οιοδήποτε αντίτιμο χρήσεως της ύδρευσης και αποχέτευσης, υπό τον
όρο βεβαίως της χρηστής διαχείρισης και της μη σπατάλης των πόρων αυτών.

πηγή: ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ