του Λεωνίδα Βατικιώτη (Επίκαιρα 21-27.3.2012)
Η απάντηση που έδωσε ο υπουργός Οικονομικών του Τέταρτου Ράιχ,
Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προς την κυπριακή ηγεσία κατά τη διάρκεια του
(ιστορικής πλέον σημασίας) συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της
ευρωζώνης, «αν δεν σας αρέσει να φύγετε από το ευρώ», αποτελούσε μια
κορυφαία επίδειξη αλαζονείας, θράσους και πολύ περισσότερο δύναμης,
εξόφθαλμα απειλητικής πια για την Ευρώπη! Τα λόγια του έφεραν στην
επιφάνεια αφτιασίδωτη επίσης την γερμανική υποκρισία, καθώς ο Σόιμπλε
ήξερε ότι μίλαγε εκ του ασφαλούς, έχοντας απέναντί του μια ηγεσία που
είχε εξ’ αρχής συμφωνήσει με το τερατώδες γερμανικό σχέδιο κατάσχεσης
μέρους των τραπεζικών καταθέσεων. Η ηγεσία του Ν. Αναστασιάδη ήξερε πολύ
καλά, όπως ήξερε κι υπόλοιπος κόσμος τα σχέδια που συζητιόνταν, επί
πολλές εβδομάδες ακόμη κι από τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου.
Δεκάδες ήταν τα άρθρα ακόμη και πρωτοσέλιδα ειδικά του βρετανικού
οικονομικού Τύπου που εξηγούσαν με πλούσιες λεπτομέρειες το χωρίς
προηγούμενο «σχέδιο διάσωσης» της Κύπρου (με τον ευφημισμό εδώ να
διεκδικεί θέση στα εγχειρίδια της ελληνικής γλώσσας). Η ξεχειλίζουσα
κυνισμού απάντηση του Γερμανού υπουργού ωστόσο επεδίωκε να κλείσει
απότομα την συζήτηση για την ύπαρξη οποιονδήποτε εναλλακτικών λύσεων.
Στο σχέδιο του περιττό να πούμε ότι συναίνεσε και το αμερικάνικο κέντρο,
δηλαδή το ΔΝΤ, που έβλεπε την προώθηση των δικών του σχεδίων πίσω από
την ευρω-ληστεία των καταθέσεων. Συγκεκριμένα ένα πλήγμα στα
ανταγωνιστικά ρωσικά συμφέροντα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η έξοδος από την ζώνη του ευρώ και η επιστροφή στην κυπριακή λίρα, με απόφαση της ίδιας της πολιτικής ηγεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ακόμη και τώρα, αποτελεί λύση σωτηρίας για πολλούς και σημαντικούς λόγους! Δεν συνιστά κίνδυνο για την Κύπρο. Η αποδοχή που συναντά στα κέντρα αποφάσεων της Κύπρου η προοπτική επαναφοράς της κυπριακής λίρας φάνηκε πεντακάθαρα το τελευταίο χρονικό διάστημα από δηλώσεις πολλών προσωπικοτήτων που έμμεσα ή ως ενδεχόμενο άφηναν το θέμα ανοιχτό. Να θυμίσουμε την σχετική δήλωση του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, τον Σεπτέμβριο του 2012, τις πιο πρόσφατες δηλώσεις του αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου (που χαρακτήρισε «προστυχιά των Ευρωπαίων» την απόφαση συλλογικής τιμωρίας των καταθετών) κι ο οποίος ζήτησε η Κύπρος να φύγει από την ευρωζώνη μόλις μπορέσει να το πράξει κι επίσης την σχετική αναφορά του πρώην υπουργού Εξωτερικών και υποψήφιου στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές Γιώργου Λιλλήκα, ο οποίος αφού χαρακτήρισε Βατερλώ την απόφαση του Eurogroup ανακοίνωσε ότι η ομάδα οικονομολόγων του διερευνά το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ.
Ο πρώτος και σημαντικότερος λόγος για τον οποίο η Κύπρος πρέπει να φύγει από το ευρώ και να μην εφαρμόσει φυσικά την καταστροφική απόφαση του Eurogroup σχετίζεται με τα σενάρια για την επόμενη μέρα, που αφορούν στο ίδιο το μέλλον της Κύπρου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από την απόφαση του Eurogroup βρίσκονται συγκεκριμένα, υλικά συμφέροντα του Τέταρτου Ράιχ. Μήνες τώρα το περιοδικό Σπίγκελ έγραφε για την «ανησυχία» των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών μήπως τα χρήματα της διάσωσης καταλήξουν στα χέρια των Ρώσων ολιγαρχών. Εδώ είναι αναγκαίο να γίνει μια παρένθεση. Οι Ρώσοι ολιγάρχες, οι οποίοι με βάση δημοσιεύματα έχουν καταθέσεις ύψους 18,3 δισ. δολαρίων στις κυπριακές τράπεζες και αναμένεται να χάσουν από την απόφαση του Eurogroup κεφάλαια ύψους σχεδόν 2 δις. δολαρίων δεν ευθύνονται στο παραμικρό για την κατάσταση χρεοκοπίας στην οποία περιήλθαν οι κυπριακές τράπεζες. Η ευθύνη ανήκει στην Γερμανία, γιατί με δική της καθοδήγηση και ευθύνη σχεδιάστηκε το πρόγραμμα ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων (PSI) πέρυσι τον Μάρτιο, από το οποίο οι κυπριακές τράπεζες ζημιώθηκαν με 4,5 δις. ευρώ λόγω της σοβαρής τους έκθεσης σε ελληνικά ομόλογα. Όταν έδιωχναν οι «Μερκοζύ» κακήν κακώς τον Γιώργο Παπανδρέου από την κυβέρνηση με ένα συνταγματικό πραξικόπημα που δεν έχει όμοιο σε ανεπτυγμένη χώρα και διόριζαν τον Λουκά Παπαδήμο στις 11.11.’11 ένα στόχο είχαν στο μυαλό τους: να εφαρμοστεί απρόσκοπτα και ομαλά το πρόγραμμα ανταλλαγής των ομολόγων. Και εφαρμόστηκε όπως ακριβώς το είχαν σχεδιάσει. Από τότε επομένως το Βερολίνο ήξερε για τις ζημιές που θα προκαλούνταν στις κυπριακές τράπεζες, μιας και είχε ακριβέστατη άποψη για τους κατόχους των ελληνικών ομολόγων ανά πάσα στιγμή. Ήξεραν δηλαδή τον χάρτη των ζημιών. Φτάνοντας στη συνέχεια να ρίχνουν την πέτρα του αναθέματος στους ρώσους ολιγάρχες και το καθεστώς αδιαφάνειας που επικρατεί στις κυπριακές τράπεζες, κατηγορώντας τις ότι αποτελούν πλυντήριο ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, αυτό που επεδίωκαν ήταν να αποκρύψουν τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες για το κυπριακό ναυάγιο. Άλλωστε η «κυπριακή φούσκα» δεν αφορούσε δάνεια που δίνονταν αλόγιστα χωρίς επαρκείς εγγυήσεις, όπως συνέβη στις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και την Ισπανία. Η ιδιαιτερότητα της «κυπριακής φούσκας» έγκειται στο μεγάλο ύψος των καταθέσεων που διατηρούσαν, λόγω του ότι οι κυπριακές τράπεζες αποτελούσαν πύλη εισόδου κεφαλαίων από την Ρωσία, την Ουκρανία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής προς την Ευρωζώνη. Επομένως η απόφαση του Eurogroup να τιμωρηθούν οι καταθέτες για τις επενδύσεις των τραπεζών, όταν μάλιστα οι διοικήσεις τους, οι εποπτικές αρχές (δηλαδή η κεντρική τράπεζα) κι όσοι αποφάσισαν το κούρεμα των ομολόγων συνεχίζουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο της κριτικής, αποτελεί πρόκληση. Ή, …σκοπιμότητα! Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόφαση υφαρπαγής των καταθέσεων σηματοδοτεί το σβήσιμο της Κύπρου ως χρηματοοικονομικού κόμβου από τον παγκόσμιο επιχειρηματικό χάρτη. Ποτέ ξανά δεν θα τοποθετηθούν στην Κύπρο τόσα δισεκατομμύρια, αν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη 17 υπουργοί να αποφασίζουν και δεύτερο ή και τρίτο, αν χρειαστεί, κούρεμα των καταθέσεων. Έτσι όμως το νησί θα βουλιάξει. Η Κύπρος θα καταδικαστεί στην οικονομική ερήμωση και τη φτώχεια, όχι στο όνομα της οικονομικής διαφάνειας και της ηθικής (αυτά είναι για αφελείς!), αλλά χάρη των γερμανικών συμφερόντων. Γιατί, αν κάποιος ωφελείται από την εξάλειψη της Κύπρου από τον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό χάρτη – μιλώντας πάντα για την Ευρώπη – είναι το Λουξεμβούργο, που αποτελεί γερμανική αποικία. Ένα προτεκτοράτο που ειδικεύεται στο ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, με τη μοναδική διαφορά ότι χρησιμοποιεί τελευταίας τεχνολογίας απορρυπαντικά που δεν …μυρίζουν, ούτε αφήνουν …στίγματα. Καθαρές δουλειές και κυρίως τα πάντα υπό τον αυστηρό γερμανικό έλεγχο. Αν η Κύπρος επομένως δεν θέλει να χάσει το βιοτικό επίπεδο που είχε κι αν θέλει να διατηρήσει τις διεθνείς της οικονομικές συμμαχίες οφείλει να ανακοινώσει την έξοδο από το ευρώ, στέλνοντας το δικό της μήνυμα στην ΕΕ.
Άλλωστε, η εγκατάλειψη της κυπριακής λίρας και η ένταξή της στην ευρωζώνη την 1η Ιανουαρίου 2008 μόνο με οικονομική άνθηση και ευημερία δεν συνδυάστηκε. Κι αυτός είναι ο δεύτερος λόγος για τον οποίο πρέπει η Κύπρος να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, έστω κι αν στην οικονομική στασιμότητα των τελευταίων ετών είχε κι η διεθνής οικονομική κρίση το δικό της μερίδιο. Οι ίδιοι οι Κύπριοι σήμερα δεν νιώθουν καμιά ευγνωμοσύνη απέναντι στο ευρώ που το έχουν ταυτίσει με την ακρίβεια, καθώς προκάλεσε ένα πρωτοφανές για τα δεδομένα του νησιού κύμα ανατιμήσεων που έχει τοποθετήσει την Κύπρο στην ομάδα χωρών της ευρωζώνης με υψηλό πληθωρισμό. Το ευρώ επίσης έχει ταυτιστεί με την ανεργία. Είναι ενδεικτικό ότι από το 2005 μέχρι και το 2008 η ανεργία συνεχώς μειωνόταν στην Κύπρο κι έκτοτε αυξάνεται σταθερά. Από 16.000 εργαζόμενους που έπληττε το 2008, το 2012 η ανεργία έπληττε περισσότερους από 52.000 εργαζόμενους (12%), χωρίς μάλιστα να έχουν εφαρμοστεί εξ ολοκλήρου και τα μέτρα του Μνημονίου που θα θέσουν σε κίνηση το γνωστό αρνητικό σπιράλ ύφεσης – ανεργίας – δημοσιονομικών αποκλίσεων. Τα ιστορικά επίπεδα ανεργίας ύψους 4% που χαρακτήριζαν επί χρόνια την κυπριακή αγορά αποτελούν πλέον μια γλυκιά ανάμνηση, δίνοντας ώθηση στον ρατσισμό που αναπτύσσεται ραγδαία. Τα χρόνια του ευρώ ήταν επίσης μια περίοδος συνεχούς αύξησης του δημόσιου χρέους, καθώς από 48,9% του ΑΕΠ το 2008 έφτασε το 2013 στο 96,7%. Από το 2004 δε, όταν άγγιξε το ανώτερο μέχρι τότε σημείο του (70,9% του ΑΕΠ) μειωνόταν σταθερά.
Εν κατακλείδι, όσο νωρίτερα αποχωρήσει η Κύπρος από την ευρωζώνη τόσο καλύτερα θα είναι. Όσο αναβάλλεται αυτή η απόφαση τόσο δημιουργούνται τετελεσμένα που θα καθιστούν την έξοδο πιο δαπανηρή. Τώρα λοιπόν κι όχι αύριο…
Πηγή: http://leonidasvatikiotis.wordpress.com
Η αλήθεια όμως είναι ότι η έξοδος από την ζώνη του ευρώ και η επιστροφή στην κυπριακή λίρα, με απόφαση της ίδιας της πολιτικής ηγεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ακόμη και τώρα, αποτελεί λύση σωτηρίας για πολλούς και σημαντικούς λόγους! Δεν συνιστά κίνδυνο για την Κύπρο. Η αποδοχή που συναντά στα κέντρα αποφάσεων της Κύπρου η προοπτική επαναφοράς της κυπριακής λίρας φάνηκε πεντακάθαρα το τελευταίο χρονικό διάστημα από δηλώσεις πολλών προσωπικοτήτων που έμμεσα ή ως ενδεχόμενο άφηναν το θέμα ανοιχτό. Να θυμίσουμε την σχετική δήλωση του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, τον Σεπτέμβριο του 2012, τις πιο πρόσφατες δηλώσεις του αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου (που χαρακτήρισε «προστυχιά των Ευρωπαίων» την απόφαση συλλογικής τιμωρίας των καταθετών) κι ο οποίος ζήτησε η Κύπρος να φύγει από την ευρωζώνη μόλις μπορέσει να το πράξει κι επίσης την σχετική αναφορά του πρώην υπουργού Εξωτερικών και υποψήφιου στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές Γιώργου Λιλλήκα, ο οποίος αφού χαρακτήρισε Βατερλώ την απόφαση του Eurogroup ανακοίνωσε ότι η ομάδα οικονομολόγων του διερευνά το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ.
Η Γερμανία δουλεύει για το Λουξεμβούργο
Ο πρώτος και σημαντικότερος λόγος για τον οποίο η Κύπρος πρέπει να φύγει από το ευρώ και να μην εφαρμόσει φυσικά την καταστροφική απόφαση του Eurogroup σχετίζεται με τα σενάρια για την επόμενη μέρα, που αφορούν στο ίδιο το μέλλον της Κύπρου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από την απόφαση του Eurogroup βρίσκονται συγκεκριμένα, υλικά συμφέροντα του Τέταρτου Ράιχ. Μήνες τώρα το περιοδικό Σπίγκελ έγραφε για την «ανησυχία» των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών μήπως τα χρήματα της διάσωσης καταλήξουν στα χέρια των Ρώσων ολιγαρχών. Εδώ είναι αναγκαίο να γίνει μια παρένθεση. Οι Ρώσοι ολιγάρχες, οι οποίοι με βάση δημοσιεύματα έχουν καταθέσεις ύψους 18,3 δισ. δολαρίων στις κυπριακές τράπεζες και αναμένεται να χάσουν από την απόφαση του Eurogroup κεφάλαια ύψους σχεδόν 2 δις. δολαρίων δεν ευθύνονται στο παραμικρό για την κατάσταση χρεοκοπίας στην οποία περιήλθαν οι κυπριακές τράπεζες. Η ευθύνη ανήκει στην Γερμανία, γιατί με δική της καθοδήγηση και ευθύνη σχεδιάστηκε το πρόγραμμα ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων (PSI) πέρυσι τον Μάρτιο, από το οποίο οι κυπριακές τράπεζες ζημιώθηκαν με 4,5 δις. ευρώ λόγω της σοβαρής τους έκθεσης σε ελληνικά ομόλογα. Όταν έδιωχναν οι «Μερκοζύ» κακήν κακώς τον Γιώργο Παπανδρέου από την κυβέρνηση με ένα συνταγματικό πραξικόπημα που δεν έχει όμοιο σε ανεπτυγμένη χώρα και διόριζαν τον Λουκά Παπαδήμο στις 11.11.’11 ένα στόχο είχαν στο μυαλό τους: να εφαρμοστεί απρόσκοπτα και ομαλά το πρόγραμμα ανταλλαγής των ομολόγων. Και εφαρμόστηκε όπως ακριβώς το είχαν σχεδιάσει. Από τότε επομένως το Βερολίνο ήξερε για τις ζημιές που θα προκαλούνταν στις κυπριακές τράπεζες, μιας και είχε ακριβέστατη άποψη για τους κατόχους των ελληνικών ομολόγων ανά πάσα στιγμή. Ήξεραν δηλαδή τον χάρτη των ζημιών. Φτάνοντας στη συνέχεια να ρίχνουν την πέτρα του αναθέματος στους ρώσους ολιγάρχες και το καθεστώς αδιαφάνειας που επικρατεί στις κυπριακές τράπεζες, κατηγορώντας τις ότι αποτελούν πλυντήριο ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, αυτό που επεδίωκαν ήταν να αποκρύψουν τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες για το κυπριακό ναυάγιο. Άλλωστε η «κυπριακή φούσκα» δεν αφορούσε δάνεια που δίνονταν αλόγιστα χωρίς επαρκείς εγγυήσεις, όπως συνέβη στις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και την Ισπανία. Η ιδιαιτερότητα της «κυπριακής φούσκας» έγκειται στο μεγάλο ύψος των καταθέσεων που διατηρούσαν, λόγω του ότι οι κυπριακές τράπεζες αποτελούσαν πύλη εισόδου κεφαλαίων από την Ρωσία, την Ουκρανία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής προς την Ευρωζώνη. Επομένως η απόφαση του Eurogroup να τιμωρηθούν οι καταθέτες για τις επενδύσεις των τραπεζών, όταν μάλιστα οι διοικήσεις τους, οι εποπτικές αρχές (δηλαδή η κεντρική τράπεζα) κι όσοι αποφάσισαν το κούρεμα των ομολόγων συνεχίζουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο της κριτικής, αποτελεί πρόκληση. Ή, …σκοπιμότητα! Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόφαση υφαρπαγής των καταθέσεων σηματοδοτεί το σβήσιμο της Κύπρου ως χρηματοοικονομικού κόμβου από τον παγκόσμιο επιχειρηματικό χάρτη. Ποτέ ξανά δεν θα τοποθετηθούν στην Κύπρο τόσα δισεκατομμύρια, αν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη 17 υπουργοί να αποφασίζουν και δεύτερο ή και τρίτο, αν χρειαστεί, κούρεμα των καταθέσεων. Έτσι όμως το νησί θα βουλιάξει. Η Κύπρος θα καταδικαστεί στην οικονομική ερήμωση και τη φτώχεια, όχι στο όνομα της οικονομικής διαφάνειας και της ηθικής (αυτά είναι για αφελείς!), αλλά χάρη των γερμανικών συμφερόντων. Γιατί, αν κάποιος ωφελείται από την εξάλειψη της Κύπρου από τον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό χάρτη – μιλώντας πάντα για την Ευρώπη – είναι το Λουξεμβούργο, που αποτελεί γερμανική αποικία. Ένα προτεκτοράτο που ειδικεύεται στο ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, με τη μοναδική διαφορά ότι χρησιμοποιεί τελευταίας τεχνολογίας απορρυπαντικά που δεν …μυρίζουν, ούτε αφήνουν …στίγματα. Καθαρές δουλειές και κυρίως τα πάντα υπό τον αυστηρό γερμανικό έλεγχο. Αν η Κύπρος επομένως δεν θέλει να χάσει το βιοτικό επίπεδο που είχε κι αν θέλει να διατηρήσει τις διεθνείς της οικονομικές συμμαχίες οφείλει να ανακοινώσει την έξοδο από το ευρώ, στέλνοντας το δικό της μήνυμα στην ΕΕ.
Στασιμότητα η παραμονή στην ευρωζώνη
Άλλωστε, η εγκατάλειψη της κυπριακής λίρας και η ένταξή της στην ευρωζώνη την 1η Ιανουαρίου 2008 μόνο με οικονομική άνθηση και ευημερία δεν συνδυάστηκε. Κι αυτός είναι ο δεύτερος λόγος για τον οποίο πρέπει η Κύπρος να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, έστω κι αν στην οικονομική στασιμότητα των τελευταίων ετών είχε κι η διεθνής οικονομική κρίση το δικό της μερίδιο. Οι ίδιοι οι Κύπριοι σήμερα δεν νιώθουν καμιά ευγνωμοσύνη απέναντι στο ευρώ που το έχουν ταυτίσει με την ακρίβεια, καθώς προκάλεσε ένα πρωτοφανές για τα δεδομένα του νησιού κύμα ανατιμήσεων που έχει τοποθετήσει την Κύπρο στην ομάδα χωρών της ευρωζώνης με υψηλό πληθωρισμό. Το ευρώ επίσης έχει ταυτιστεί με την ανεργία. Είναι ενδεικτικό ότι από το 2005 μέχρι και το 2008 η ανεργία συνεχώς μειωνόταν στην Κύπρο κι έκτοτε αυξάνεται σταθερά. Από 16.000 εργαζόμενους που έπληττε το 2008, το 2012 η ανεργία έπληττε περισσότερους από 52.000 εργαζόμενους (12%), χωρίς μάλιστα να έχουν εφαρμοστεί εξ ολοκλήρου και τα μέτρα του Μνημονίου που θα θέσουν σε κίνηση το γνωστό αρνητικό σπιράλ ύφεσης – ανεργίας – δημοσιονομικών αποκλίσεων. Τα ιστορικά επίπεδα ανεργίας ύψους 4% που χαρακτήριζαν επί χρόνια την κυπριακή αγορά αποτελούν πλέον μια γλυκιά ανάμνηση, δίνοντας ώθηση στον ρατσισμό που αναπτύσσεται ραγδαία. Τα χρόνια του ευρώ ήταν επίσης μια περίοδος συνεχούς αύξησης του δημόσιου χρέους, καθώς από 48,9% του ΑΕΠ το 2008 έφτασε το 2013 στο 96,7%. Από το 2004 δε, όταν άγγιξε το ανώτερο μέχρι τότε σημείο του (70,9% του ΑΕΠ) μειωνόταν σταθερά.
Εν κατακλείδι, όσο νωρίτερα αποχωρήσει η Κύπρος από την ευρωζώνη τόσο καλύτερα θα είναι. Όσο αναβάλλεται αυτή η απόφαση τόσο δημιουργούνται τετελεσμένα που θα καθιστούν την έξοδο πιο δαπανηρή. Τώρα λοιπόν κι όχι αύριο…
Πηγή: http://leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου