Η Κύπρος και το πέταγμα της πεταλούδας

Και με την εκδοχή της νέας κρίσης του, το Κυπριακό αποδεικνύεται διεθνές πρόβλημα. Διαψεύδονται όσοι πίστεψαν ότι θα απομονώσουν μία μικρή και απομακρυσμένη χώρα. Σε μια εποχή αλληλοδιαπλεκόμενων οικονομιών, δεν είναι εύκολο να κατασκευαστεί «υγειονομική ζώνη» γύρω από κράτη, τα οποία, μάλιστα, συμμετέχουν σε διεθνείς ολοκληρώσεις, όπως η Ευρωζώνη, και χαρακτηρίζονται από ανοιχτή τραπεζοκεντρική οικονομία. Η κρίση προσλαμβάνει συστημικές διαστάσειςΑς μην έχουμε αυταπάτες γύρω απ' αυτό. Οι Κύπριοι τιμωρούνται γιατί είπαν «όχι» στο πρώτο σχέδιο διάσωσης που έκανε το εγκληματικό λάθος να αποδεχθεί η κυβέρνηση του Αναστασιάδη.

Όποιος ψάξει στις σελίδες του γερμανικού Τύπου θα διαπιστώσει πως οι Κύπριοι τιμωρούνται και για το μακρινό «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Πάει πολύ μια κουκίδα στον χάρτη να αναστατώσει δύο φορές τους συμμάχους με τις αρνήσεις της.

Πρέπει λοιπόν να τιμωρηθεί για να μην αυθαδιάσουν στο μέλλον και οι υπόλοιποι...

Ένας μικρός λαός, με συνείδηση της Ιστορίας του («αιώνες φαρμάκι, γενιές φαρμάκι»), αντιπροτείνει τη δημοκρατική εγρήγορση, το δικαίωμά του να αποφασίζει αυτός τελικά για το μέλλον του, αντιπαρατιθέμενος στη βίαιη αμφισβήτηση του παρόντος του και στην επιχειρούμενη υφαρπαγή των εθνικών πόρων του.

Ένας μικρός λαός διεκδικεί την εθνική αξιοπρέπειά του. Αναζητεί διεθνείς συμμαχίες και ένα εναλλακτικό σχέδιο. 

Απέναντι στην επιλογή του γερμανικού Βορρά να αποστραγγίσει τον ευρωπαϊκό Νότο από τις τραπεζικές καταθέσεις, με το υποκριτικό ηθικιστικό επιχείρημα ότι έτσι εξυγιαίνεται μία «οικονομία πλυντήριο», ο κυπριακός λαός υπερασπίζεται κεκτημένα του ευρωπαϊκού δημόσιου χώρου -τη Δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την κοινωνική Δικαιοσύνη.

 Για μια ακόμη φορά οι Κύπριοι ομογενείς διαπιστώνουν ότι το περίφημο εθνικό κέντρο όχι μόνο δεν προστρέχει σε βοήθεια αλλά τους σπρώχνει πιο βαθειά στην άβυσσο των μνημονίων.
Η συνάντηση στη Μόσχα Μπαρόζο Μεντβέντεφ, όπου συζητήθηκε, χωρίς άμεσα αποτελέσματα, το Κυπριακό, αλλά και το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων για τους ενεργειακούς δρόμους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, υποσημειώνουν το γεωπολιτικό βάρος της Κύπρου.

Θα περίμενε κανείς η ελληνική κυβέρνηση να σταθεί ανυποχώρητη στο πλευρό των Κυπρίων. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πόσο κάλπικη και εθνοκαπηλική είναι η περί έθνους ρητορεία που συνοδεύει την πολιτική διαδρομή του Σαμαρά. 

Η κυβέρνηση συμπράττει με το σχέδιο της Μέρκελ. Πιέζει τη Λευκωσία να παραδοθεί άνευ όρων και συμπεριφέρεται με παγερή αδιαφορία. Πώς να συμπαραταχθεί με το «όχι» των Κυπρίων, όταν λέει «ναι» για την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα; Πώς να ενθαρρύνει την πολιτική χειραφέτηση στη Λευκωσία; Στην περίπτωση αυτή, δεν θα μπορούσε να πειθαναγκάσει τους Έλληνες βουλευτές να ψηφίζουν μνημονιακά μέτρα όπως το χαράτσι στα ακίνητα.

Το «όχι» των Κυπρίων ανοίγει νέους δρόμους. Συνιστά ένα «νέο παράδειγμα» που μας καλεί για συμπαράσταση και μίμηση. Το «όχι» των Κυπρίων, το μήνυμα της αντίστασης και η αναζήτηση εναλλακτικών δρόμων απέναντι στα νεοφιλελεύθερα εκβιαστικά τελεσίγραφα της Μέρκελ, εγγράφεται στην αφύπνιση του ευρωπαϊκού Νότου κατά της επιχειρούμενης μετατροπής του σε αποικία χρέους. Το διαισθάνθηκαν αμέσως οι Ισπανοί πολίτες, όταν διαδήλωσαν στη Μαδρίτη με σύνθημα «Είμαστε όλοι Κύπριοι».

Η αλήθεια είναι πως αν σήμερα ο Κυπριακός λαός και η Βουλή των Αντιπροσώπων πουν ένα νέο «όχι» τότε στην ουσία συνομολογούν την έξοδο της Κύπρου από το ευρώ και την ευρωζώνη.
Όταν η Μέρκελ απειλεί με στραγγαλισμό την κυπριακή οικονομία, με το τελεσίγραφο ότι διακόπτεται η χρηματοδότησή της, η ελληνική κυβέρνηση έχει υποχρέωση να παρέμβει, ακόμα και ευνοώντας δυνατότητα χρηματοδότησης μέσω της ΤτΕ. 

Με δεδομένο μάλιστα ότι διαφαίνεται επέκταση του κουρέματος των τραπεζικών καταθέσεων στην Eυρωζώνη, η μάχη της Κύπρου μπορεί να αναδειχθεί ως το «πέταγμα της πεταλούδας».

Πηγή: Αυγή