Προβληματισμοί του Παρισιού για την ΕΕ

τoυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η έκθεση της ευρωβουλευτού Constance Le Grip και του βουλευτού Herni Plagnol, της οποίας παραθέτουμε τις προτάσεις για την αναμόρφωση της λειτουργίας του ευρώ και της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης, υποβλήθηκε στη γαλλική προεδρία προκειμένου να χρησιμεύσει ως βάση των προτάσεων του Παρισιού στους εταίρους του στην ΕΕ.

Η έκθεση υπογραμμίζει τη σοβαρότητα της κρίσης που αντιμετωπίζει η ‘Ενωση, κάνοντας λόγο για «ανολοκλήρωτη» νομισματική ένωση, μεγάλη απομάκρυνση των ευρωπαϊκών θεσμών από τους πολίτες, το ποσοστό των οποίων που αντιμετωπίζει αρνητικά την ‘Ενωση και το ευρώ αυξάνεται σταθερά, ακόμα και στις χώρες που ξεκίνησαν το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Υπογραμμίζει ότι η διεύρυνση σε χώρες με πολύ διαφορετικά επίπεδα κατέστησε πολύ δύσκολα «κυβερνήσιμη» την ‘Ενωση, ενώ υπενθυμίζει ότι ήταν η Γαλλία και Γερμανία που παραβίασαν το 2003 το Σύμφωνο Σταθερότητας.


Η έκθεση των δύο βουλευτών προτείνει σειρά μέτρων, τονίζοντας πάντως ότι το «υπέρτατο συμφέρον της Γαλλίας» είναι η «αποφυγή με κάθε κόστος της δημιουργίας ενός χάσματος ανάμεσα στην οικονομική και χρηματιστική πορεία των δύο χωρών» (Γαλλίας και Γερμανίας). Η έκθεση υπογραμμίζοντας ότι η πιο επείγουσα επιδίωξη είναι η ανάταξη των δημόσιων οικονομικών, ενώ επισημαίνει τον διαρκή χαρακτήρα της κρίσης και ότι εξακολουθούν να υφίστανται κίνδυνοι για το ευρώ. Η όλη έκθεση διαπνέεται από μια προσπάθεια συγκερασμού των γερμανικών «δημοσιονομικών εμμονών» και του γαλλικού ενδιαφέροντος για οικονομική διακυβέρνηση και ανάπτυξη.

Οι συντάκτες της έκθεσης ζητάνε να σταματήσει να θεωρείται «ταμπού» το πρόβλημα διαφορών ανταγωνιστικότητας στο εσωτερικό της ευρωζώνης και να ενθαρρυνθούν οι πολιτικές σύγκλισης. Πρώτη προτεραιότητα της ΕΕ θάπρεπε νάναι η επένδυση στις αποφασιστικές για το μέλλον των ευρωπαϊκών οικονομιών τεχνολογίες, κάτι που δεν συμβιβάζεται με τον σημερινό προϋπολογισμό της. Χρειάζεται αναθεώρηση όλης της δομής του με αύξηση των ιδίων πόρων και της ικανότητας επένδυσης. Επειδή όμως δεν υπάρχει συμφωνία σε αυτό το θέμα, η έκθεση προτείνει τη σύγκληση μιας Συνέλευσης, όπως και θεσμοθέτηση μακροοικονομικής συζήτησης στο ευρωκοινοβούλιο.
Οι προτάσεις της έκθεσης περιλαμβάνουν τη δημιουργία ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους, αλλά και μέτρα για την εποπτεία του ιδιωτικού χρέους και του τραπεζικού τομέα. Περιλαμβάνουν την έκδοση ευρωομολόγων για τον δανεισμό ενάρετων χωρών και των μη ενάρετων μέχρι του ποσοστού χρέους που επιβάλλουν οι συνθήκες.

Η μεσοπρόθεσμη ανόρθωση της ‘Ενωσης στηρίζεται στη λογική των «ομόκεντρων κύκλων». Ο πρώτος είναι το δίδυμο Γαλλία/Γερμανία, που προτείνεται αφενός να πάρουν περαιτέρω μέτρα οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης και να ενσωματώσουν έτι περαιτέρω τις δομές τους, αλλά και να προχωρήσουν σε κοινές επενδύσεις με ορίζοντα το 2020, χάρη σε κοινό δάνειο. Στη συνέχεια υπάρχει ένας κύκλος, κάπως απροσδιόριστος, χωρών της ευρωζώνης που μπορούν να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις, ακολουθεί το σύνολο της ευρωζώνης και, τέλος, η Ευρώπη των 27. Εκτός από τα πρώτα αναπτυξιακά μέτρα που προτείνονται, εισάγεται και το στοιχείο της προστασίας στρατηγικών κλάδων της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Οι συντάκτες προτείνουν την ενθάρρυνση της ΕΚΤ να συνεχίσει την πολιτική διευκόλυνσης της επαναχρηματοδότησης του τραπεζικού τομέα και του χρέους των κρατών που δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές και τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, για να «συνοδεύει» τις χώρες που δυσκολεύονται στις διαρθρωτικές προσαρμογές τους.

Για τη σύνταξη της έκθεσης οι συγγραφείς της απευθύνθηκαν σε δεκάδες προσωπικότητες από εννέα χώρες της ΕΕ (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Δανία, Ισπανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πολωνία, Βρετανία).

OI ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Πρόταση Νο.1
Να δίνεται η δυνατότητα στην Eurostat να προβαίνει ελεύθερα και ανά πάσα στιγμή στη διενέργεια ερευνών σε ένα ή περισσότερα κράτη-μέλη.
Ενίσχυση των δυνατοτήτων ρύθμισης και εποπτείας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όσον αφορά τον τραπεζικό τομέα.
Διεύρυνση των κριτηρίων εκτίμησης της ικανότητας μίας οικονομίας να ανταπεξέλθει στην αποπληρωμή των χρεών της και των πιθανών καταστροφών του τραπεζικού τομέα, λαμβανομένου υπόψη και του ιδιωτικού χρέους.

Πρόταση Νο.2
Οι κυρώσεις σε περίπτωση παραβιάσεων του Συμφώνου Σταθερότητας δεν θα πρέπει να είναι αυτόματες, αλλά να εγκρίνονται βάσει της ειδικής πλειοψηφίας του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών, οι θέσεις να δημοσιοποιούνται.
Αντί των δύσκολα εφαρμόσιμων οικονομικών κυρώσεων, θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε πολιτικές κυρώσεις, που θα μπορούν να φθάνουν μέχρι και στην αναστολή του δικαιώματος ψήφου.

Πρόταση Νο.3
Εφαρμογή μέσα στο 2011 του “Ευρωπαϊκού Εξαμήνου” για την σύνδεση των εθνικών κοινοβουλίων στην επανεξέταση από τους υπουργούς Οικονομικών των προϋπολογισμών κάθε κράτους-μέλους. Συστήνουμε κάθε κοινοβούλιο να αποφασίζει κυρίαρχα τη δική του συζήτηση στη βάση του καθορισμένου χρόνου συζήτησης και έγκρισης του προϋπολογισμού του. .

Πρόταση Νο.4
Διασφάλιση της διαφάνειας και της δημοσιότητας των συστάσεων της Επιτροπής και των γνωμών του Συμβουλίου υπουργών Οικονομικών, μετά την συλλογική εξέταση των δημοσιονομικών προοπτικών κάθε κράτους, για να δοθεί πλήρης αποτελεσματικότητα στο «κατονόμασε και ντρόπιασε» (naming and shaming).

Πρόταση Νο.5
Συνιστάται στα μέλη της ευρωζώνης να εισάγουν στις εθνικές νομοθεσίες τους μία συνταγματική υποχρέωση για τον έλεγχο του ελλείμματος και του χρέους, ώστε να γίνονται σεβαστές οι υποχρεώσεις τους από τη συμμετοχή στην νομισματική ένωση.

Πρόταση Νο.6
Να διεξάγεται, κάθε χρόνο, στην έναρξη του “Ευρωπαϊκού Εξαμήνου” μία διάσκεψη για τα δημοσιονομικά, μαζί με τους προέδρους και τους γενικούς εισηγητές (rapporteurs généraux) των αρμόδιων επιτροπών των εθνικών κοινοβουλίων και του Ευρωκοινοβουλίου.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα πρέπει να κηρύσσει κάθε χρόνο την έναρξη των εργασιών του Ευρωκοινοβουλίου με μία ομιλία για την Κατάσταση της ‘Ενωσης και για τις οικονομικές και δημοσιονομικές προοπτικές της, την οποία θα ακολουθεί συζήτηση και ψηφοφορία.

Πρόταση Νο.7
Δημιουργία ενός Συμβουλίου Σοφών, που θα αποτελείται από διεθνώς αναγνωρισμένους οικονομολόγους, οι οποίοι θα μπορεί να επιστρατεύονται από τους κοινοτικούς θεσμούς ή να παρεμβαίνουν σε όλα τα θέματα που άπτονται της ανταγωνιστικότητας της Ένωσης. Οι σοφοί θα έχουν επίσης το δικαίωμα να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και οι απόψεις τους θα πρέπει να δημοσιοποιούνται.

Πρόταση Νο.8
Οι αρχηγοί των κυβερνήσεων και των κρατών της ευρωζώνης θα πρέπει να συναντώνται τακτικά, για να συζητούν τα βασικά θέματα που αφορούν στην οικονομική πολιτική της ΟΝΕ.
Το Eurogroup θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να συζητά θέματα που θεωρούνται ευαίσθητα για την ευρωζώνη, στη βάση μία κατευθυντήριας έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Πρόταση Νο.9
Ανάθεση εντολής στον πρόεδρο του Eurogroup να είναι ο εκπρόσωπος, σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για επικοινωνία, σε περίπτωση μίας κρίσης στην ευρωζώνη,
Ενθάρρυνση της ΕΚΤ να συνεχίσει, εφόσον είναι απαραίτητο, την πολιτική που στοχεύσει στην διευκόλυνση της αναχρηματοδότησης των τραπεζών και του δημόσιου χρέους των κρατών, που δεν έχουν πλέον πρόσβαση στις αγορές,
Περιορισμός στα απολύτως απαραίτητα των αναθεωρήσεων των Συνθηκών της Ένωσης για τη στήριξη του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας πέραν του 2013, Αύξηση των πόρων του ευρωπαϊκού ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και την μετατροπή του σε ένα γνήσιο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, ικανού να βοηθά τα κράτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα στις προσπάθειες δομικής αναπροσαρμογής.

Πρόταση Νο.10
Ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, ώστε να φθάσει στο σημείο της επιπρόσθετης ανάπτυξης,
Ενθάρρυνση των ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων στο να συμβάλλουν στην επιτυχία της του ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την έρευνα
Ενίσχυση του δημοκρατικού ελέγχου των κοινοτικών δαπανών, με την εκχώρηση στο Ευρωκοινοβούλιο του δικαιώματος να αναθέτει ελέγχους, που θα κάνει το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Πρόταση Νο.11
Σύσταση μίας Συνθήκης, στο ίδιο μοντέλο που βασίστηκε η σκέψη για την σύνταξη ενός συντάγματος για την Ένωση, με στόχο την επανεξέταση της δομής του προϋπολογισμού της Ε.Ε. με το πέρας του 2020. Αυτή η Συνθήκη θα πρέπει να περιλαμβάνει προτάσεις για την αύξηση του μεριδίου των ιδίων πόρων στον προϋπολογισμό της Ένωσης και για την ανακατανομή των δαπανών.
Δημιουργία ενός ταμείου για την ανταγωνιστικότητα της Ένωσης, που θα προορίζεται για τη ενθάρρυνση της καινοτομίας και της έρευνας στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κι ενός ταμείου που θα προορίζεται για την απόκτηση στρατηγικών τίτλων.
Εξέταση ενός μεγάλου ευρωπαϊκού δανείου για επενδύσεις στην έρευνα, στις υποδομές, στο περιβάλλον και στις τεχνολογίες επικοινωνίας και πληροφοριών.

Πρόταση Νο.12
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναθέτει εντολή στους υπουργούς Οικονομικών και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εξετάσουν την πιθανότητα δημιουργίας ενός “Ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών” που θα είναι υπεύθυνο για την από κοινού διαχείριση των δημοσίων χρεών των κρατών της ευρωζώνης. Αρχικά, οι εκδόσεις ομολόγων από το ευρωπαϊκό υπουργείο θα περιορίζονται για τα ενάρετα κράτη-μέλη ή θα έχουν όριο το ποσό του χρέους που εξουσιοδοτείται από τις δεσμεύσεις του Συμφώνου Σταθερότητας.
Ανάθεση με εμπιστοσύνη στο Eurogroup της μέριμνας για την επίτευξης συναίνεσης όσον αφορά τις προϋποθέσεις στην έκδοση ευρωομολόγων, που θα δώσουν στην Ένωση μία πραγματική ικανότητα δανεισμού, που θα συμβάλει στην αναγκαία οικονομική επανεκκίνηση, μέσω επενδύσεων.

Πρόταση Νο.13
Ανάθεση με εμπιστοσύνη σε μία αντιπροσωπεία των επιτροπών κοινωνικών υποθέσεων και οικονομικών των κοινοβουλίων της Γερμανίας και της Γαλλίας της μέριμνας για τον καθορισμό ενός χρονοδιαγράμματος για την δημοσιονομική και κοινωνική σύγκλιση, με ορίζοντα το 2020. Ενθάρρυνση του δικαιώματος κοινοβουλευτικών πρωτοβουλιών για συζήτηση επί των προτάσεων κοινής νομοθεσίας στα κοινοβούλια της Γερμανίας και της Γαλλίας.

Πρόταση Νο.14
Για την επανεκκίνηση της βιομηχανικής και τεχνολογικής συνεργασίας μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας, να συγκληθεί μία 30μελής ομάδα ερευνητών, επιχειρηματιών και συνδικαλιστών των δύο χωρών, παρουσία των ηγετών των κυβερνήσεων, για να αποφασιστεί ένα κοινό πρόγραμμα επενδύσεων, που θα καθορίζεται από ένα νομοθετικό πλαίσιο και θα χρηματοδοτείται από κοινό αμοιβαίο δανεισμό της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Το σχήμα μπορεί στη συνέχεια να ακολουθήσουν κράτη που είναι ικανά να αποδεχθούν τους ίδιους περιορισμούς: Αυστρία, Μπενελούξ, Ολλανδία, Ιταλία κλπ. Ο στόχος αυτής της πρωτοπορίας, που απαρτίζεται κατά μία έννοια από την “καρδιά της Ευρώπης” είναι να έχει την δυνατότητα να οδηγήσει την Ένωση στον δρόμο της πραγματικής οικονομικής ομοσπονδίας, σε συγκεκριμένα σχέδια, με αρκετά περιορισμένο αριθμό, αλλά με κρίσιμο κεφάλαιο και ισχυρή ορατότητα.

Πρόταση Νο.15
Ανάθεση εντολής στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, που αποτελείται από τους Υπουργούς Εξωτερικών, να καθορίσουν τα κοινά συμφέροντα που η Ένωση θέλει να προασπιστεί στην παγκοσμιοποίηση. Οι υπουργοί θα εξετάζουν κυρίως θέματα για την βεβαίωση μίας κοινοτικής προτίμησης στην προστασία των στρατηγικών βιομηχανιών μας, μίας καλύτερης αμοιβαιότητας στις συναλλαγές μας με τρίτες χώρες, όσον αφορά στον σεβασμό των κοινωνικών και περιβαλλοντικών κανόνων, για το ευκταίο μίας ενεργού ευρωπαϊκής κοινότητας.

Κόσμος του Επενδυτή, 22.01.2010

Πηγή: http://konstantakopoulos.blogspot.com/