του Θανάση Καρτερού
Κλέφτης-κλέφτης, φωνάζουν οι Μνημονίου προμαχούντες, δείχνοντας με το μελανιασμένο από τόσες άθλιες υπογραφές δάχτυλο τους «προνομιούχους» του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ. Εμφανίζοντας κάθε σκληρό μέτρο εναντίον τους ως αντικλεπτικό, ως αποκατάσταση της εντιμότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της σοσιαλιστικής ηθικής. Και χύνοντας μαύρο δάκρυ για το μαύρο χάλι των «μη προνομιούχων» του ιδιωτικού τομέα, των λιγότερο εύπορων (κατά Ρέππα), των αδικημένων (κατά Πάγκαλο), των πλέον ευάλωτων (κατά Παπανδρέου).
Συνεπώς ο Παπανδρέου και η κυβέρνησή του προστατεύουν τώρα τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα από τους κλέφτες. Έτσι; Μπράβο τους, που επιτέλους κατάλαβαν τη σημασία του κάθε προλετάριου, του κάθε υπαλληλάκου, του κάθε νέου εργαζόμενου για την οικονομία και τη χώρα.
Αλλά πώς συμβιβάζεται αυτή η ευαισθησία με τη σημερινή εικόνα της αγοράς εργασίας; Πώς από τη μια κλαίνε που τους βλέπουν να παλεύουν με τα κύματα για να επιβιώσουν και από την άλλη όχι μόνο τους κλέβουν τα σωσίβια, αλλά και τους δίνουν μια να πάνε και στον πάτο;
Πώς διάολο συμβιβάζονται όσα λένε με την επιδημία ατομικών συμβάσεων; Πώς νομοθέτησαν τις επιχειρησιακές συμβάσεις και έδωσαν σε κάθε ΝΕΟΓΑΛ το νόμιμο δικαίωμα να κόβει το μεροκάματο των μη προνομιούχων; Πώς νομιμοποιούν τη μερική απασχόληση (που είναι μερική μόνο στις αμοιβές), την κατάργηση των υπερωριών, την επιδότηση των απολύσεων, τη μείωση των μισθών στους νέους; Πώς οργανώνουν με τους νόμους και την ένοχη απουσία τους τον τρόμο και την αθλιότητα που βασιλεύει σήμερα στο Ράιχ (περί αυτού πρόκειται) της αγοράς εργασίας του ιδιωτικού τομέα;
Μα γιατί το ψάχνουμε; Η στρατηγική τους είναι απλούστατη.
Το ξήλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων των προνομιούχων το ανέλαβαν οι ίδιοι. Την προστασία των μη προνομιούχων την έχουν αναθέσει στην ιδιωτική πρωτοβουλία -δηλαδή στα αφεντικά τους.
Έτσι στην αγορά εργασίας ισχύουν οι νόμοι της μαφίας. Εκβιασμοί, απολύσεις, μειώσεις μισθών, πλήρης ανασφάλεια. Ό,τι δηλαδή ονειρεύεται τόσα χρόνια η βαρβαρότητα των κερδών γίνεται πραγματικότητα στον σοσιαλισμό του Παπανδρέου.
Θέλετε ένα στοιχείο; 1 δισ. τον χρόνο εξοικονομούν από το κόψιμο της 13ης και 14ης σύνταξης τα ασφαλιστικά ταμεία. 2-2,5 δισ. θα εξοικονομήσουν φέτος τα αφεντικά από τα ασφαλιστικά ταμεία μόνο με τη μείωση μισθών.
Και μετά ψάχνει ο Πάγκαλος αλλού για κοπρίτες...
Πηγή: http://www.avgi.gr/
Κλέφτης-κλέφτης, φωνάζουν οι Μνημονίου προμαχούντες, δείχνοντας με το μελανιασμένο από τόσες άθλιες υπογραφές δάχτυλο τους «προνομιούχους» του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ. Εμφανίζοντας κάθε σκληρό μέτρο εναντίον τους ως αντικλεπτικό, ως αποκατάσταση της εντιμότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της σοσιαλιστικής ηθικής. Και χύνοντας μαύρο δάκρυ για το μαύρο χάλι των «μη προνομιούχων» του ιδιωτικού τομέα, των λιγότερο εύπορων (κατά Ρέππα), των αδικημένων (κατά Πάγκαλο), των πλέον ευάλωτων (κατά Παπανδρέου).
Συνεπώς ο Παπανδρέου και η κυβέρνησή του προστατεύουν τώρα τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα από τους κλέφτες. Έτσι; Μπράβο τους, που επιτέλους κατάλαβαν τη σημασία του κάθε προλετάριου, του κάθε υπαλληλάκου, του κάθε νέου εργαζόμενου για την οικονομία και τη χώρα.
Αλλά πώς συμβιβάζεται αυτή η ευαισθησία με τη σημερινή εικόνα της αγοράς εργασίας; Πώς από τη μια κλαίνε που τους βλέπουν να παλεύουν με τα κύματα για να επιβιώσουν και από την άλλη όχι μόνο τους κλέβουν τα σωσίβια, αλλά και τους δίνουν μια να πάνε και στον πάτο;
Πώς διάολο συμβιβάζονται όσα λένε με την επιδημία ατομικών συμβάσεων; Πώς νομοθέτησαν τις επιχειρησιακές συμβάσεις και έδωσαν σε κάθε ΝΕΟΓΑΛ το νόμιμο δικαίωμα να κόβει το μεροκάματο των μη προνομιούχων; Πώς νομιμοποιούν τη μερική απασχόληση (που είναι μερική μόνο στις αμοιβές), την κατάργηση των υπερωριών, την επιδότηση των απολύσεων, τη μείωση των μισθών στους νέους; Πώς οργανώνουν με τους νόμους και την ένοχη απουσία τους τον τρόμο και την αθλιότητα που βασιλεύει σήμερα στο Ράιχ (περί αυτού πρόκειται) της αγοράς εργασίας του ιδιωτικού τομέα;
Μα γιατί το ψάχνουμε; Η στρατηγική τους είναι απλούστατη.
Το ξήλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων των προνομιούχων το ανέλαβαν οι ίδιοι. Την προστασία των μη προνομιούχων την έχουν αναθέσει στην ιδιωτική πρωτοβουλία -δηλαδή στα αφεντικά τους.
Έτσι στην αγορά εργασίας ισχύουν οι νόμοι της μαφίας. Εκβιασμοί, απολύσεις, μειώσεις μισθών, πλήρης ανασφάλεια. Ό,τι δηλαδή ονειρεύεται τόσα χρόνια η βαρβαρότητα των κερδών γίνεται πραγματικότητα στον σοσιαλισμό του Παπανδρέου.
Θέλετε ένα στοιχείο; 1 δισ. τον χρόνο εξοικονομούν από το κόψιμο της 13ης και 14ης σύνταξης τα ασφαλιστικά ταμεία. 2-2,5 δισ. θα εξοικονομήσουν φέτος τα αφεντικά από τα ασφαλιστικά ταμεία μόνο με τη μείωση μισθών.
Και μετά ψάχνει ο Πάγκαλος αλλού για κοπρίτες...
Πηγή: http://www.avgi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου