Η ελληνική αεροπορία θα συμμετάσχει στους εορτασμούς για τα 100 χρόνια της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, δήλωσε ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας. Εμείς τώρα τι να δηλώσουμε; ‘Όπως και με τόσα άλλα έργα αυτής της κυβέρνησης, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά, η σοβαρότητα των ιθυνόντων, εν προκειμένω του Υπουργείου Άμυνας, ξεπερνάει το φτωχό και ταπεινό μυαλό μας. Τι θα γιορτάσουν μαζί με τους Τούρκους οι ‘Ελληνες αεροπόροι; Την κατάρριψη του Ηλιάκη, το casus belli ή την κατοχή της Κύπρου;Στο μεταξύ για την Τουρκία ετοιμάζει τις βαλίτσες του ο κ. Παπανδρέου. Θα μιλήσει στην ετήσια σύνοδο των Τούρκων πρέσβεων. Για ποιο λόγο εκτιμά σκόπιμη μια τέτοια ομιλία ο Πρωθυπουργός και οι διάφοροι σύμβουλοί του, θα σας γελάσουμε. Ούτε γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να φαντασθούμε.
Αυτό όμως μπορεί να έχει τεράστια σημασία είναι το αν θα υπογράψει ο κ. Παπανδρέου Διακήρυξη Αρχών για το Αιγαίο και τι θα περιέχει μια τέτοια Διακήρυξη. Αυτό που περιμένει ο ελληνικός λαός είναι κυρίως η κατάργηση του casus belli, η παραίτηση από τις εδαφικές αξιώσεις στα νησιά, η απομάκρυνση του τουρκικού αποβατικού στόλου από τις μικρασιατικές ακτές, η απόσυρση του στρατού κατοχής από την Κύπρο. αυτά δεν θα τα πάρει. Στην καλύτερη περίπτωση θα έχουμε ένα γενικόλογο κείμενο υπέρ της φιλίας, που θα εξισώνει πρακτικά αδικοπραγούντα και αδικούμενο. Στη χειρότερη, θα τεθούν πάλι σε αμφισβήτηση ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όπως με το υπερατλαντικής εμπνεύσεως ανακοινωθέν της Μαδρίτης. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον, εκεί, κατά Μαξίμου μεριά, νάχει απομείνει κανένας σύμβουλος με λίγο μυαλό και αίσθηση της σοβαρότητας των πραγμάτων.
Αν πάντως ο μέχρι τώρα διπλωματικός απολογισμός της κυβέρνησης είναι κάποιας μορφής ένδειξη για το μέλλον, τότε επιβάλλεται η μεγαλύτερη ανησυχία. Τι θα λέγατε για παράδειγμα, αν έθετα υπό την κρίση σας το εξής «θεώρημα»:
«Η Τουρκία επιδιώκει, πάση θυσία, να απαγορεύσει στην Ελλάδα να ασκήσει το δικαίωμά της σε επέκταση των χωρικών υδάτων της και ανακήρυξη Αυτόνομης Οικονομικής Ζώνης. Επιδιώκει να εκτουρκίσει το σύνολο της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, να καταστρέψει τις ενεργειακές, εξοπλιστικές και πολιτικές σχέσεις Αθήνας και Μόσχας, υποκαθιστώντας την Ελλάδα ως προνομιακός εταίρος της Ρωσίας. Η Άγκυρα θα ευχόταν επίσης, ει δυνατόν, την ένταξη της Τουρκίας και την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ».
Αν ρωτούσα τη γνώμη σας για αυτό το «θεώρημα», το πιθανότερο είναι ότι θα συμφωνούσατε ανεπιφύλακτα. Αν σας ρωτούσα κατά πόσον οι ΗΠΑ σιγοντάρουν ορισμένες τουλάχιστον από τις επιδιώξεις αυτές, θα μου απαντούσατε ότι πιθανώς μπορεί να συμβαίνει. Αν σας ρωτούσα κατά πόσον αυτές μπορούν να είναι οι επιδιώξεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αποτελέσματά της, θα με κοιτούσατε, υποθέτω, δύσπιστα και απορημένα, προσπαθώντας να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ και αν μιλάω σοβαρά. Και εγώ θα σας συνιστούσα, από την πλευρά μου, αντί να κοιτάτε εμένα με δυσπιστία και απορία, να εξαντλήσετε τη δυσπιστία και την προσοχή σας παρακολουθώντας τις πράξεις, δηλώσεις και παραλείψεις της διπλωματίας μας. Ας εξετάσουμε καλύτερα τι συγκεκριμένα πράττουν και ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τη σιβυλλική δήλωση Νταβούτογλου: «’Ηδη κάνουμε δουλειές (με την ελληνική κυβέρνηση) στο Αιγαίο» (we do business).
Χωρικά ύδατα, ΑΟΖ, συνεκμετάλλευση
Η «καρδιά» των ελληνοτουρκικών διαφορών συνίσταται αφενός στο κυπριακό, αφετέρου στη, λόγω και έργω, περιλαμβανομένης και απειλής πολέμου, αμφισβήτηση από την ‘Αγκυρα, μετά το 1973, του καθεστώτος του Αιγαίου που προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάννης, όπως και των δικαιωμάτων που παρέχει στην Ελλάδα η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (χωρικά ύδατα 12 μιλίων και ΑΟΖ). Σύμφωνα με αρκετά δημοσιεύματα, που δεν διέψευσε μέχρι τώρα το Υπουργείο Εξωτερικών, η διαπραγμάτευση του θέματος των χωρικών υδάτων ξεκίνησε, δεν κατέληξε καν, από την απεμπόληση του δικαιώματος στα 12 μίλια! Και θα είχε ίσως προχωρήσει πολύ περισσότερο, αν η Άγκυρα δεν έθετε και άλλους εξωφρενικούς όρους, όπως η άρνηση στα νησιά, όχι μόνο δικαιώματος υφαλοκρηπίδας, αλλά και χωρικών υδάτων. ‘Όπως επίσης η τουρκική απαίτηση να κατοχυρωθούν πρώτα οι ελληνικές παραχωρήσεις στο Αιγαίο, όπου η νομική θέση της Αθήνας είναι πανίσχυρη και μόνο μετά να συζητηθεί θέμα Αν. Μεσογείου, όπου η Ελλάδα είναι νομικά λιγότερο ισχυρή. Ελπίζουμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, αλλά οι παρελθούσες επιδόσεις πολιτικών και διπλωματίας δεν εμπνέουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη.
Οι επιφορτισθέντες πάντως από τον κ. Δρούτσα με την ευθύνη χειρισμού του θέματος τρεις υψηλόβαθμοι διπλωμάτες, επιθυμούν φυσικά να φέρουν σε αίσιο πέρας την «αποστολή», είναι όμως πολύ έμπειροι για να μη γνωρίζουν ότι ακροβατούν επί πολύ ολισθηρού εδάφους, διαπραγματευόμενοι εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη παράδοση δεκαετιών επιείκειας στην Ελλάδα, που μπορεί όμως να αποδειχθεί παραπλανητική. Με την κρίση που διέρχεται η χώρα, κάπου, κάποτε, κάποια «στάμνα» θα σπάσει στο τέλος. Η παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι κακούργημα για τον ελληνικό νόμο και ονομάζεται εσχάτη προδοσία.
Τα σχέδια συνεκμετάλλευσης, από κοινού με την Τουρκία, υδρογονανθράκων που βρίσκονται βασικά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα τα διέψευσε ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου πρόσφατα. Κανονικά, μια τέτοια δήλωση του Πρωθυπουργού θα ήταν επαρκής για να σταματήσει όποια συζήτηση. Αλλά βέβαια ο αριθμός δηλώσεών του που διαψεύδονται σχεδόν άμεσα είναι τόσο μεγάλος, που δεν βάζει κανείς εύκολα το χέρι του στη φωτιά…
Συνεχιζόμενος εκτουρκισμός Πομάκων
Σε ότι αφορά τώρα τη Θράκη, τι να πρωτοπεί κανείς; Αντί η Άγκυρα να είναι διεθνώς κατηγορούμενη για τη βίαιη εκδίωξη των Ελλήνων, κατηγορεί εκείνη την Ελλάδα για κακή συμπεριφορά έναντι των Μουσουλμάνων. Την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος υποχρεώνει τους Πομάκους να μαθαίνουν στο σχολείο τούρκικα, που δεν είναι η μητρική τους γλώσσα, δεν τους παρέχει επαρκή εκπαίδευση στα ελληνικά και δεν τους παρέχει καμμία εκπαίδευση στα πομάκικα, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Λωζάννης και τα βασικά τους δικαιώματα και συμβάλλοντας αποφασιστικά στον μακροχρόνιο εκτουρκισμό τους. ‘Αμα έχεις τέτοιο κράτος, τι να τις κάνεις τις εξωτερικές απειλές;
Ρώσοι και Αραβομουσουλμάνοι
Το 95% των Ελλήνων αντιλαμβάνεται ενστικτωδώς τη σημασία των καλών σχέσεων με τη Μόσχα. Σε αυτό το ποσοστό όμως δεν περιλαμβάνεται προφανώς η κυβέρνηση. Ο κ. Παπανδρέου αμφισβήτησε, ήδη πριν εκλεγεί, τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που πνέει τώρα τα λοίσθια και ο κ. Βενιζέλος ακύρωσε τη συμφωνία προμήθειας ρωσικών θωρακισμένων. Η Άγκυρα προχωράει τον ανταγωνιστικό του ελληνοβουλγαρικού αγωγό Σαμψούντα-Τσεϊχάν, έχει υπογράψει ένα πλήθος συμφωνιών με τη Μόσχα και έχει αντικαταστήσει, για πρώτη φορά μετά από μισό αιώνα, την Ελλάδα, στη θέση στρατηγικού, ή πάντως προνομιακού εταίρου τόσο στον ρωσικό χώρο, όσο και στον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Φυσικά, η στρατηγική ασφυξία της Ελλάδας δεν έχει συνέπειες μόνο στη διεθνή θέση της χώρας, αλλά και στους βαθμούς ελευθερίας που διαθέτει για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και τις πιέσεις Δανειστών και «Προστατών».
Να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, να μπει η Τουρκία στην ΕΕ και ο ρόλος του Ρουμπινίς στην ΕΟΚ τότε και ήδη ΕΕ, αμφισβητείται σήμερα διεθνώς η σκοπιμότητα συμμετοχής της στην ευρωζώνη. Μακροχρόνια, κι αν δεν μεταβληθούν ουσιαστικά οι όροι λειτουργίας του κοινού νομίσματος, το ζήτημα αυτό θα τεθεί αναπόφευκτα. Αλλά διερωτάται κανείς για ποιο λόγο θέτει τώρα διαρκώς το θέμα αυτό ο ιρανοεβραϊκής καταγωγής, με προϋπηρεσία σε ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και Τράπεζα του Ισραήλ, οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί, που δέχθηκε προ ημερών επισήμως ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας στο Μέγαρο Μαξίμου! (Ποιος σύμβουλος ακριβώς εισηγήθηκε το ραντεβού με τη μορφή αυτή στον κ. Παπανδρέου;). Στις 27.1.2010, την ίδια μέρα που η Goldman Sachs επετίθετο στην Ελλάδα δια των Financial Times, o Ρουμπινί δημοσίευε άρθρο με τίτλο: «Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει».
Ενώ έχει αρχίσει και συζητείται η σκοπιμότητα συμμετοχής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, η ελληνική κυβέρνηση τι εξήγγειλε; Εκστρατεία για την πραγματοποίηση συνόδου κορυφής Τουρκίας-ΕΕ, με σκοπό να επαναβεβαιωθεί η ευρωπαϊκή δέσμευση για την τουρκική ένταξη και να υπάρξει νέα εταιρική σχέση. Η Αθήνα παραμένει, μαζί με το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, φανατική οπαδός μιας διεύρυνσης, που ευθύνεται αποφασιστικά, μαζί με τη διαρκή «απελευθέρωση των αγορών», για την σοβαρότατη κρίση ΕΕ και Ελλάδας. Παραμένει επίσης φανατική οπαδός ειδικά της ένταξης της Τουρκίας που, αν γίνει, θα αφαιρέσει το κυριότερο στρατηγικό πλεονέκτημα της Αθήνας στον ανταγωνισμό της με την Άγκυρα. Δεν την έχει πτοήσει ούτε καν η εμπειρία 11 ετών εφαρμογής αυτής της πολιτικής, που οδήγησε μόνο σε σκλήρυνση την Τουρκία. Ούτε και το ότι η ελληνική υποστήριξη στην τουρκική ένταξη είναι ο ασφαλέστερος και περισσότερο επιβλαβής για την Ελλάδα τρόπος να γίνουν έξαλλοι με την Αθήνα σε Βερολίνο και Παρίσι.
Eπίκαιρα, 30.12.2010
Konstantakopoulos.blogspot.com
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είχε δημοσιευθεί το άρθρο όταν ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Άμυνας ο διορισμός επιτροπής για το πρόγραμμα προμήθειας ρωσικών θωρακισμένων (η προηγούμενη τέτοια επιτροπή καταργήθηκε πρόσφατα, άνευ εξηγήσεων). Απομένει να διαπιστώσουμε στην πράξη τι εντέλει εννοούν οι «αρμόδιοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου