Πρώτη μικρή νίκη του αγώνα για δικαίωση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας!Εδώ και τώρα η κυβέρνηση να διεκδικήσει τις γερμανικές επανορθώσεις ύψους 162 δις!
Μετά και την Επίκαιρη Ερώτηση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΣΥΡΙΖΑ Παν. Λαφαζάνη, η οποία έθετε το θέμα της λήξης της προθεσμίας στις 14/01 για παρέμβαση της κυβέρνησης υπέρ της δικαίωσης των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στη χώρα μας (Δίστομο), η κυβέρνηση αποφάσισε, έστω και την ύστατη στιγμή, να παρέμβει.
Ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε χθες Τετάρτη (12/01) ότι η ελληνική κυβέρνηση θα παρέμβει, υπέρ των θυμάτων του Ναζισμού, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου ως γνωστόν έχει καταλήξει η υπόθεση μετά από Γερμανική κίνηση, με την οποία η Γερμανική πλευρά προσπαθεί να παρακάμψει την τελεσίδικη απόφαση του Ανώτατου Κυρωτικού Δικαστηρίου της Ιταλίας (!), η οποία δικαιώνει τα θύματα του Διστόμου και ζητά από τις γερμανικές αρχές να αποζημιώσουν άμεσα τους συγγενείς τους!
Αυτή την ώρα δεν είναι γνωστά ούτε το περιεχόμενο ούτε η μορφή ούτε τα χαρακτηριστικά της κυβερνητικής παρέμβασης στη Χάγη.
Και κυρίως δεν είναι σαφές αν η κυβερνητική παρέμβαση στη Χάγη θα έχει ουσιαστικό περιεχόμενο ή γίνεται για τα «μάτια του κόσμου» και αποκλειστικά για λόγους εσωτερικών εντυπώσεων, πράγμα και το πιθανότερο.
Αυτή την ώρα οι προσπάθειες και οι αγώνες πρέπει να ενταθούν τόσο για να προσλάβει όσο το δυνατόν πιο ουσιαστικό χαρακτήρα η κυβερνητική παρέμβαση στη Χάγη όσο και κυρίως, για να διεκδικήσει άμεσα η κυβέρνηση τις Γερμανικές επανορθώσεις προς τη χώρα μας για τις κλοπές και τις καταστροφές των Γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων, οι οποίες, σύμφωνα με την Επιτροπή Διεκδίκησης, φτάνουν τα 162 δισ.!!!!
Φυσικά, θα είναι πολλοί εκείνοι που θα αναρωτιούνται πως φτάσαμε στο σημείο να διεκδικούν οι συγγενείς των θυμάτων του ναζισμού της χώρας μας και ειδικότερα τα θύματα του μαρτυρικού Διστόμου, μέσω της Ιταλίας και δια μέσου της Ιταλικής δικαιοσύνης την καταβολή των επανορθώσεων από πλευράς του γερμανικού κράτους!
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα εμπερικλείει τη μεγάλη τραγωδία που βιώνει ο τόπος αυτός εδώ και δεκαετίες με τις εθελόδουλες εξωνημένες κυβερνήσεις του και τις παραδομένες πολιτικές και οικονομικές του ελίτ.
Ένα μικρό ιστορικό για το πώς φτάσαμε έως εδώ αποκαλύπτει μια μικρογραφία και μόνο της τραγωδίας.
Το ιστορικό της υπόθεσης:
Ο δικαστικός «μαραθώνιος» ξεκίνησε το 1995 από τους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου, οι οποίοι κατέθεσαν αγωγή.
Στην αγωγή οι συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου απαίτησαν από το γερμανικό δημόσιο την υλική και ηθική ικανοποίησή τους για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι στρατιώτες του Γ' Ράιχ.
Η κίνηση αυτή θεωρείται «παγκόσμια πρώτη», καθώς, για πρώτη φορά απαιτήθηκαν αποζημιώσεις ατομικά από συγγενείς θυμάτων κατά αλλοδαπού δημοσίου (δηλαδή από άτομα και όχι από κράτος).
Οι επόμενοι σταθμοί του δικαστικού «μαραθώνιου» ήταν:
• Το 1997 εκδίδεται η υπ΄ αριθ 137/97 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς η οποία δικαιώνει τους Διστομίτες και επιδικάζει αποζημίωση για ψυχική οδύνη
• Το 2000 το Γερμανικό δημόσιο ασκεί αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου κατά της αποφάσεως αυτής, υποστηρίζοντας ότι η Γερμανία απολαμβάνει του προνομίου της ετεροδικίας-δηλαδή ότι δεν είναι δυνατόν να δικάζεται σε ξένη χώρα για τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν. Θεωρεί δηλαδή η Γερμανία ότι πρέπει να δικαστεί ενώπιον των γερμανικών δικαστηρίων και όχι ενώπιον των δικαστηρίων άλλης χώρας.
• Εκδίδεται υπ΄ αριθ 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου η οποία απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως του γερμανικού δημοσίου και έτσι η Γερμανία από εκείνη τη στιγμή οφείλει πλέον να καταβάλει στους Διστομίτες τα ποσά που έχει επιδικάσει το Πολυμελές Πρωτοδικείο Λιβαδειάς το 1997 (περίπου 60 εκατομ. ευρώ με τους τόκους έως σήμερα).
Η Γερμανία αρνείται να καταβάλει τα ποσά που διά της ως άνω δικαστικής αποφάσεως οφείλει και έτσι οι συγγενείς των θυμάτων προχωράνε σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα.
• Το γερμανικό δημόσιο ασκεί αμέσως ανακοπή (το 2002) και ισχυρίζεται ότι για να γίνει αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών του στοιχείων στην Ελλάδα απαιτείται η προηγούμενη άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης βάσει της διατάξεως 923 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Σημειωτέον ότι παρόμοια διάταξη δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου.
• Η ανακοπή του γερμανικού δημοσίου γίνεται δεκτή από το ελληνικό δικαστήριο και ως εκ τούτου οι Διστομίτες δεν μπορούν να εισπράξουν τα χρήματά τους.
• Το 2004 μπροστά στο αδιέξοδο, οι συγγενείς επικαλέστηκαν τον Κανονισμό 44/2001 του Ευρωπαικού Συμβουλίου δυνάμει του οποίου η ελληνική αμετάκλητη απόφαση του δικαστήρίου της Λιβαδειάς μπορεί να κηρυχτεί εκτελεστή σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
• Επελέγη η Ιταλία προκειμένου να κινηθεί αυτή η διαδικασία και πράγματι το Νοέμβριο του 2008 (μετά από 4χρονο αγώνα και στην Ιταλία) κηρύσσεται εκτελεστή η απόφαση της Λιβαδειάς στην ευρωπαϊκή αυτή χώρα.
• Η Γερμανία, κατόπιν αυτού, προσφεύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θέτοντας το ερώτημα κατά πόσο η Ιταλία έπραξε νόμιμα αναγνωρίζοντας (με την κήρυξη ως εκτελεστής την ελληνικής απόφασης) στους κατοίκους του Διστόμου το δικαίωμα να αποζημιωθούν από τα περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας στην Ιταλία.
Εκτίμηση νομικών είναι ότι η Γερμανία προσέφυγε στη Χάγη προκειμένου να αποτρέψει το ενδεχόμενο και άλλες χώρες να ζητήσουν αποζημιώσεις (με ατομική προσφυγή, όπως οι Διστομίτες) για τα εγκλήματα του Γ' Ράιχ.
Σχετικά με την απόφαση της Κυβέρνησης, το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:Αθήνα, 13.1.2011
Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση της κυβέρνησης να παρέμβει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης υπέρ της Ιταλίας προς απόκρουση της γερμανικής προσφυγής με την οποία επιδιώκει την αναγνώριση του δικαιώματος της ετεροδικίας και συνεπώς την ακύρωση της κατάσχεσης ακινήτων του γερμανικού κράτους, κειμένων στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για την μερική ικανοποίηση των θυμάτων του Διστόμου.
Είναι βέβαια λυπηρό το γεγονός ότι τον κύριο λόγο για την μερική έστω αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου, έχει μια ξένη χώρα, η Ιταλία και όχι η Ελλάδα, η οποία παρεμβαίνει απλώς στην επικείμενη δίκη.
Για να δοθεί όμως η δέουσα σημασία στην παρέμβαση αυτή, πρέπει να την υποστηρίξουν με την παρουσία τους οι Υπουργοί Δικαιοσύνης και Εξωτερικών, ακόμη και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Επιπλέον η κυβέρνηση δεν πρέπει να περιοριστεί στην ενέργεια αυτή υπέρ των θυμάτων του Διστόμου, αλλά επιτέλους να επιδιώξει την είσπραξη των υπολοίπων οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, δηλαδή:
α) Τις αποζημιώσεις που μας επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης (Παρίσι 1946)
β) Την επιστροφή του κατοχικού δανείου. Σημειωτέον ότι τα δύο αυτά ποσά συμποσούνται σε εκατόν εξήντα τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ (164.000.000.000), χωρίς τους τόκους.
γ) Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών, που αφαίρεσαν από τα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς.
Αλλιώς η παρέμβαση στο δικαστήριο της Χάγης θα γίνει μόνον για λόγους εντυπώσεων.
Μανώλης Γλέζος Ευάγγελος Μαχαίρας
Πηγή: http://www.iskra.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου