Le Soir: Επαναστάσεις χωρίς αρχηγούς που προκαλούν θαυμασμό

Η αραβική επανάσταση - θα τολμήσουμε άραγε να ονομάσουμε έτσι τις εξεγέρσεις και τις υπόλοιπες διαμαρτυρίες που αναπτύσσονται στα νότια της Μεσογείου;- δεν παύει να προκαλεί έκπληξη, ακόμη και θαυμασμό. Λόγω του δυναμισμού της, καταρχήν, τον οποίο ουδείς είχε προβλέψει. Με την αποφασιστικότητά της, επίσης, που αιφνιδιάζει όλο τον κόσμο. Και μετά, κυρίως, λόγω της απουσίας επικεφαλής.

Ο αραβικός λαός αρεσκόταν στη λατρεία του «ζαΐμ» του, του ηγέτη του. Κυρίως στην Αίγυπτο. Ο Νάσερ μάγευε τα πλήθη. Εκατομμύρια πολίτες παρακολούθησαν την κηδεία του, το 1970, ξεχνώντας ή συγχωρώντας τις χειροπιαστές του αποτυχίες.

Αλλά εδώ τι παρατηρούμε; Πλήθη χωρίς επικεφαλής! Η τυνησιακή επανάσταση φανέρωσε την ίδια εκπληκτική εικόνα πλήθους που καθοδηγούνταν μόνο του, με τα συνθήματά του, με την ορμητικότητά του. Με τη δίψα του για αξιοπρέπεια, τον πόθο του για ελευθερία.

Στην πλατεία Ταχρίρ, στο Κάιρο, ορισμένοι προσπάθησαν να μεταφέρουν τον ορθό λόγο. Ανεπιτυχώς. Ο κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης Ελ Μπαραντέι έκανε μια προσπάθεια. Ο γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου, ο δημοφιλής πάντως Αμρ Μούσα, πάτησε το πόδι του στην πλατεία. 

Αλλά το πλήθος τούς επιφύλαξε μια ευγενική υποδοχή, χωρίς τίποτε περισσότερο. Ακόμη και ο νέος αντιπρόεδρος, ένας στρατηγός, ο Ομάρ Σουλεϊμάν, ξέρει ότι δεν είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής. 

Ο «άνθρωπος των Αμερικανών», λοιπόν, δεν κάνει υπερβολικές κινήσεις.

Ακόμη και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι παραδέχονται χωρίς περιστροφές ότι αυτή η κινητοποίηση δεν προέρχεται από τους ίδιους, έστω κι αν ορισμένοι υποψιάζονται ότι ελπίζουν να αποκομίσουν οφέλη από αυτήν.

Η διεθνής κοινότητα δεν κρύβει τη δυσφορία της. Όχι μόνο δεν προέβλεψε τα γεγονότα, αλλά αναρωτιέται επιπλέον ποιον να υποστηρίξει τώρα που η δικτατορία, την οποία προτιμούσε, φανέρωσε τις ρωγμές - ακόμη και τα τραύματά της.

Οι Αιγύπτιοι, μετά τους Τυνήσιους, εξεγέρθηκαν χάρη στις σύγχρονες τεχνολογίες, και κυρίως τις δορυφορικές τηλεοράσεις που τους έδειξαν αυτά τα τελευταία χρόνια ότι η δυστυχία τους δεν ήταν αναπότρεπτη. Το Διαδίκτυο, το Facebook βοήθησαν με τη σειρά τους στην κινητοποίηση. Ο μόνος ήρωας, τον οποίο γνωρίζουμε μόλις από χθες, ονομάζεται Γαέλ Γόνιμ, προέρχεται εξάλλου από τον εικονικό κόσμο.

Αυτές οι επαναστάσεις παραμένουν εύθραυστες. Η απουσία ηγέτη συνιστά ένα απίστευτο χαρακτηριστικό. Αλλά αποδυναμώνει την ίδια στιγμή το κίνημα. 

Στην Αίγυπτο ο στρατός είναι σε επιφυλακή. Και ο στρατός δεν συμπαθεί το χάος.

Πηγή: http://www.avgi.gr/