Ερωτηματικά

της Κύρας Αδάμ

Διλήμματα και ερωτηματικά τέθηκαν από την κυβέρνηση για τη στάση της στις επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης, κατά την προχθεσινή σχετική συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. ΔΕΝ απαντήθηκε το βασικό ερώτημα: ποιο θα είναι «το κέρδος» από αυτή την ενεργό ανάμειξη της χώρας.

Αντ' αυτού η κυβέρνηση ακροβάτησε στις επιλογές ανάμεσα στις εθνικές προτεραιότητες και τις διεθνείς υποχρεώσεις της, αφήνοντας ή δημιουργώντας «γκρίζες ζώνες».

Ο υπουργός Άμυνας στήριξε εν πολλοίς την επιχειρηματολογία του στην υποχρέωση της Ελλάδας «ως φιλοξενούσας χώρας» να διαθέσει ελληνικό έδαφος και διευκολύνσεις προκειμένου να υλοποιηθεί η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. 

Είναι άγνωστο αν ο ίδιος και η κυβέρνηση στο σύνολό της αισθάνονται ικανοποιημένοι από αυτή τη «λεκτική φόρμουλα», προκειμένου να βγουν από μια εξόχως δυσάρεστη πολιτικά κατάσταση. 

Και τούτο γιατί το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση, το 2009 είχε καταψηφίσει καταγγέλλοντας για «παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας» την προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., η οποία κύρωσε στη Βουλή συμφωνία, με την οποία η χώρα υποχρεούται να παραχωρεί στο ΝΑΤΟ τις ελληνικές βάσεις όταν αυτό τις χρειαστεί, ως καλή και φρόνιμη «φιλοξενούσα χώρα».

Ήταν πολύ λογικό από την πλευρά της παρούσας αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ν.Δ. να μην εγείρει θέμα στη Βουλή του 2011 για μια δική της επικίνδυνη απόφαση το 2009, αλλά παράλογο (;) από την πλευρά των κομμάτων της Αριστεράς να μην αναφερθούν στο θέμα αυτό ακόμα και για την τιμή των όπλων.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που η κυβέρνηση κάθισε εκεί ακριβώς όπου έφτυνε πριν από δύο χρόνια, επιχείρησε μια συνολική στρέβλωση της εικόνας της εμπλοκής της χώρας στις ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις στη Λιβύη.

Τονίστηκε ότι η κυβέρνηση επέλεξε «τον υποστηρικτικό» ρόλο της στις επιχειρήσεις αντί «της ενεργού συμμετοχής», που θα έφτανε μέχρι του σημείου «να ασκούμε την αεροπορική διεύθυνση των επιχειρήσεων». Γι' αυτό και είναι ικανοποιημένη που ο ρόλος αυτός ανατέθηκε στο 5CAOC στην Ιταλία και όχι στο 7CAOC στη Λάρισα.

Η «δυστυχής» πραγματικότητα είναι ότι τόσο το 5CAOC όσο και αυτό της Λάρισας ανήκουν μόνο στο ΝΑΤΟ και οι διοικητές τους (εν προκειμένω ο Ελληνας) δεν υπάγονται στο ΥΕΘΑ, αλλά στον αμερικανό Διοικητή του Στρατηγείου της Σμύρνης και μόνον.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, εξάλλου, το 5CAOC στην Ιταλία (που ασκεί τον τακτικό έλεγχο) ελέγχει κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων την ελληνική κυριαρχία, αλλά και το FIR Αθηνών, και όχι το ΝΑΤΟϊκό κέντρο στη Λάρισα.

Είναι αλήθεια ότι τα συμμαχικά αεροσκάφη (αμερικανικά, βελγικά και νορβηγικά), που απογειώνονται από ελληνικά αεροδρόμια για επιχειρήσεις στη Λιβύη, καταθέτουν σχέδια πτήσης.

Όσα όμως διέρχονται από το FIR Αθηνών για επιχειρήσεις στη Λιβύη (όπως τα τουρκικά, τα βρετανικά και τα γαλλικά από το αεροπλανοφόρο «Ντε Γκολ») δεν καταθέτουν σχέδια πτήσεων -κάτι που θα γινόταν αυτοδικαίως αν τον ΝΑΤΟϊκό έλεγχο τον είχε η Λάρισα.

Είναι άγνωστο ακόμα αν και ποιες ελληνικές βάσεις (π.χ. Καλαμάτα) θα παραχωρηθούν στους Αμερικανούς, που έχουν ήδη προβεί στα σχετικά αιτήματα.

Ποιό το όφελος, αλήθεια; 

Πηγή: http://www.enet.gr/