Η χαμένη γοητεία μιας "επιστήμης"

του Γιώργου Σαρρή

Η οικονομική επιστήμη είναι τα τελευταία χρόνια η "γκόμενα" των επιστημών. 

Κάποτε πριν δέκα χρόνια και βάλε, με το ράλι των χρηματιστηρίων στο φόρτε του, γοήτευε γιατί έδινε σε όλους την ψευδαίσθηση των γρήγορων και εύκολων κερδών, λίγο αργότερα γιατί πρότεινε τα μαγικά χρηματοοικονομικά "εργαλεία" που "έσωσαν" την Παγκόσμια οικονομία από την προηγούμενη χρηματιστηριακή κρίση και έσπρωξαν τις αγορές σε νέο τρελό χορό και ασύλληπτα κέρδη.

Και τέλος μετά το 2008 γιατί όλοι αυτοί που είχαν παρουσιαστεί ως γκουρού καταστρέφοντας οικονομίες και ζωές, έβγαλαν τα γαλάζια πουκάμισα των golden boys με τα λευκά κολάρα και φόρεσαν τις άσπρες στολές των γιατρών προτείνοντας νέες συνταγές σωτηρίας των οικονομιών και εξόντωσης των λαών.  

Είναι ασύλληπτο το πως αυτοί που κανονικά θα έπρεπε να έχουν στηθεί στον τοίχο είναι αυτή τη στιγμή πρώτη μούρη στα κανάλια ως ειδικοί. Βαρέθηκα λοιπόν να βλέπω όλα αυτά τα χρόνια παιδιά, και ειδικά όμορφα κορίτσια, να μου λένε πως σπουδάζουν μοντέρνα χρηματοοικονομικά και management, αντί ας πούμε ιστορία της τέχνης. Και την ώρα ακριβώς που μου το έλεγαν με στόμφο, μέσα μου έλεγα "μανούλα μου...άλλος ένας".

Η οικονομική επιστήμη λοιπόν μόνο επιστήμη δεν είναι. Γιατί πρώτα απ όλα δεν είναι δυνατόν να υπάρχει επιστήμη όπου δύο συνομιλητές διαφωνούν σε όλα, από την γνωμάτευση και εκτίμηση μιας πραγματικότητας μέχρι όλα τα στάδια της αντιμετώπισης μιας κρίσης. Τι σόι επιστήμη μπορεί να είναι αυτή που δεν έχει ούτε ένα αντικειμενικό στοιχείο για να πιαστείς, παρά μόνο πεποιθήσεις προσωπικού τύπου που συνήθως εκπορεύονται από το τί έχει πληρώσει γι αυτές κάποιος "σπόνσορας". Γιατί παρ ότι όλοι αυτοί οι άγιοι μιλούν κατά κόρον για διαφθορά, κατά βάση -προς Θεού όχι όλοι- είναι εκείνοι που έχουν κάνει τον χρηματισμό επάγγελμα, αθωώνοντας κάθε τι που μπορεί να οδηγήσει με οποιονδήποτε τρόπο σε κάποιο κέρδος. 

Η οικονομική επιστήμη λοιπόν μοιάζει πολύ περισσότερο με θρησκεία του κέρδους παρά φυσικά με οτιδήποτε το επιστημονικό.

Όλοι αυτοί οι γιατροί που τώρα ονειρεύονται τον εαυτό τους πρωθυπουργό ή το πολύ υπουργό οικονομικών, ήταν οι ίδιοι που έλεγαν το 99 το περίφημο "the sky is the limit" ενώ όταν ξέσπασε η κρίση πρότειναν σε όλους να κρατήσουν τις θέσεις τους, με αποκορύφωμα αθλιότητας εδώ στην Ελλάδα την περίφημη δήλωση των οικονομολόγων Σημίτη και του αείμνηστου προέδρου της ΕΤΕ κ. Καρατζά τον Απρίλη του 2000 με τον ΓΔ μόλις στις 4600 μ., πως τάχα η κρίση τελείωσε και "τώρα αγοράζουμε"!
 

Κατόπιν όλοι αυτοί κατάπιαν τη γλώσσα τους για να αρχίσουν σε λίγο να μιλούν για νέα θαύματα και "αέναη ανάπτυξη" σπρώχνοντας τους πάντες σε άνευ ορίων δανεισμό, αφού αυτό ήταν το μαγικό ραβδάκι της ιστορίας. Ακριβώς πριν ξεσπάσει η κρίση του 2008 όλοι μες την τρελή χαρά έβλεπαν νέες κορυφές και θριάμβους και λοιδορούσαν κάθε φωνή που έβλεπε να έρχονται μαύρα σύννεφα.

Τότε γεννήθηκαν οι νέοι σταρ της ψευτοεπιστήμης. Άνθρωποι όπως ο περίφημος Ρουμπινί που είχε πέσει μέχρι τότε έξω σε όλα, έπεσε μέσα στην πρόβλεψη του για την κρίση στην αγορά των οικιστικών στις ΗΠΑ και ξαφνικά άρχισε να συνομιλεί με πρωθυπουργούς και να προτείνει πολιτικές, πουλώντας καθρεφτάκια σε ιθαγενείς σαν τον δικό μας Γ. Παπανδρέου. You are as big as your last hit που λένε κι οι Αμερικανοτραφείς.
 

Κατόπιν ακολούθησε το νέο στάδιο. Εν χoρώ οι περισσότεροι από δαύτους μπήκαν στην υπηρεσία της σωτηρίας του συστήματος. Τότε άρχισαν να κατηγορούν τους ίδιους που πριν είχαν σπρώξει στον δανεισμό για αλόγιστη χρήση δανείων, αρχίζοντας μάλιστα μια άγρια προπαγάνδα κατά του Δημοσίου τομέα σε όλο τον κόσμο. Είναι βέβαια από μόνο του γελοίο άνθρωποι που ζούσαν από το Δημόσιο με μισθούς καθηγητών ή ψευτοειδικών εδώ κι εκεί και που δεν είχαν ποτέ αναλάβει το παραμικρό ρίσκο στο στήσιμο έστω ενός περιπτέρου, να μιλούν με ύφος πολλών καρδιναλίων για την ιδ. πρωτοβουλία κατακεραυνώνοντας την άτιμη τη "σιγουριά" του δημοσίου που καταδυναστεύει την καημένη την επιχειρηματικότητα. Ανάθεμά κι αν ήξεραν τι άρωμα έχει στην πράξη η έρμη η επιχειρηματικότητα.

Εδώ στην Ελλάδα όλοι αυτοί οι αποτυχημένοι, που φυσικά σε τίποτα δεν έχουν χρησιμεύσει ως τώρα, παρά μόνο στην "αποπλάνηση" εδώ και χρόνια αφελών που πίστεψαν στα ωραία τους λόγια και καταστράφηκαν παίζοντας το υστέρημα τους στις αγορές, έγιναν πρωταγωνιστές της υποστήριξης του Μνημονίου και της δημοσιονομικής εξυγίανσης εν μέσω κρίσης. Ως γνωστόν όλοι οι απατεώνες είναι γοητευτικότατοι όταν μιλούν.

Το τελευταίο τους εφεύρημα σε ότι αφορά την κρίση στην Ελλάδα είναι ότι μπορεί αλλού οι τράπεζες να έχουν ευθύνη αφού έπαιξαν τρελά στον τζόγο των παραγώγων(π.χ. Ιρλανδία, Ισλανδία) αλλά στην Ελλάδα βρίσκονται σε δεινή θέση επειδή το Δημόσιο χρεοκόπησε και τώρα τις σέρνει μαζί του στον γκρεμό. Μάλιστα...
Θα τα πω λίγο σύντομα γιατί έχω ήδη κουράσει.

Πρώτα από όλα η κρίση Δημόσιου χρέους στην Ελλάδα δεν ήταν εκτός ορίων μέχρι τις αρχές του 2010. Υπήρχαν κι άλλοι εκτός από εμάς με ανάλογα και μεγαλύτερα χρέη και ελλείμματα από το 2008 και μετά, αλλά ας δεχτούμε πως είχαμε προβάδισμα. Η διαφορά μας με αυτούς τους άλλους είναι ότι εμείς έχουμε απέναντι στο χρέος μας ανάλογης αξίας δημόσια περιουσία!

Αν όταν ξέσπασε όλη η κουβέντα περί δυσκολιών του Ελλ. Δημοσίου η ΕΕ είχε απαντήσει όχι σωστά αλλά απλά άμεσα, δείχνοντας πως δεν θα δεχτεί κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος της, φυσικά τα Ελληνικά σπρεντ δεν θα είχαν εκτιναχθεί στα γνωστά ύψη με όλα τα επακόλουθα και τέλος την ένταξη στο μνημόνιο. Τότε την άνοιξη του 2010 μερικές μαζικές αγορές Ελληνικών ομολόγων (όπως γίνεται τώρα με ομόλογα όλων των κρατών της Ευρωζώνης) της τάξης των 10-20 δίς θα αρκούσαν για να υποχρεώσουν τους τζογαδόρους σε τέτοια συντριπτική ήττα που δεν θα ξαναακουμπούσαν  CDS΄s και άλλα τέτοια χαρτάκια. Άλλωστε αυτό περίμεναν οι δικοί μας (Παπακωνσταντίνου και σία) όταν έλεγαν πως θα κάψουν τα χέρια τους όσοι παίζουν με την Ελλάδα. Όμως άλλες ήταν οι βουλές των Κυρίων...

Δεύτερον ακολούθησε μια τρομερή φημολογία περί άμεσης Ελληνικής χρεωκοπίας (που φυσικά ειδικά τότε ήταν εντελώς εκτός τόπου και χρόνου γιατί θα τίναζε στον αέρα και την Ευρωπαϊκή αλλά και την Παγκόσμια οικονομία) που οδήγησε σε απίστευτη εκροή καταθέσεων από τις Ελλ. Τράπεζες. Εκεί λοιπόν άρχισαν να πονάνε πολύ οι Ελλ. Τράπεζες έχοντας πλέον σοβαρό πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας. Μπορεί βέβαια ως τότε να ήταν σε καλύτερη θέση από τις Γαλλογερμανικές αλλά όχι ότι δεν είχαν ακουμπήσει το δάχτυλο στο μέλι των διαφόρων "δομημένων". Άλλωστε για ποιό λόγο είχαν ήδη δεχτεί το πρώτο "δωράκι" των 28δίς κάνοντας μάλιστα τις δύσκολες;

Στη συνέχεια ακολούθησε όλο αυτό που ξέρουμε με την Ελλάδα πρωταγωνίστρια στα εξώφυλλα του παγκόσμιου οικονομικού τύπου, τις εκροές να συνεχίζονται, και τις ενισχύσεις των τραπεζών να φτάνουν αισίως στα 110 δίς . Όσο και το δάνειο του μνημονίου δηλαδή! Με τη μόνη διαφορά ότι αυτοί τα πήραν εύκολα κι απλά χωρίς κανένα μνημόνιο. Απλά και μουλωχτά!

Έδιναν στην ΕΚΤ ομόλογα του Ελλ. Δημοσίου σαν εγγύηση, κι έπαιρναν ζεστό χρήμα που αν κάτι πάει στραβά(καθόλου δύσκολο) ξέρετε ποιος θα πληρώσει.
Μα έτσι λένε οι ειδικοί "επιστήμονες" παρέχουν την αναγκαία ρευστότητα, αλλιώς θα χρεοκοπούσαμε. Τι φταίνε οι τράπεζες; Αφήστε να κάνουν τη δουλειά τους...
Αλήθεια για να δούμε φταίνε οι τράπεζες;

Ποιος τους είπε αλήθεια πως το να έχουν μόνο το 2.5% του ενεργητικού τους (των συνολικά επενδυμένων κεφαλαίων) στο ταμείο επαρκεί για να παρέχει ασφάλεια στο σύστημα; Θα μου πείτε πως αλλιώς θα δημιουργούσαν χρήμα από αέρα κοπανιστό μέσω δανείων; Ποιος όμως εγγυήθηκε ότι μπορούν να δανείζουν ουσιαστικά όσα θέλουν και να κερδίζουν από αυτό άσχετα με το τί υπάρχει στα ταμεία τους; Η Βασιλεία 2 ζητούσε απλά ένα 2,5% κεφαλαιακής επάρκειας, ενώ η αναθεωρημένη Βασιλεία 3 το πήγε στο 7%.Ωραία! Τώρα ησυχάσαμε...

Όλα αυτά θα επαρκούσαν σε καιρό αίθριο, τώρα όμως μες τη βαρυχειμωνιά της κρίσης με τις αγορές σε τέτοια τρεμούλα τι να κάνει το 6 ή το 8%;
(Μάλιστα η Γερμανία αντέδρασε γιατί η DB "επένδυε" 41 φορές τα κεφάλαιά της-ούτε καν 2,5%- κι έπρεπε να βρει ρευστό και αναγκάστηκε να κάνει αύξηση μετ. κεφαλαίου κατά 9,8δις!) 

Για όλο αυτό τον απατεωνίστικο τρόπο λειτουργίας των τραπεζών παγκόσμια λοιπόν δεν έφταιγε η "χρεωκοπία του Δημοσίου" αλλά η ίδια η δομή και ο τρόπος λειτουργίας του Τραπεζικού συστήματος.

Επίσης η ύφεση που προκάλεσε όλη αυτή η καταιγίδα της παγκόσμιας κρίσης του 2008 -αυτή είναι η κρίση μας μην ξεχνιόμαστε- φυσικά επηρέασε την Ελλάδα, το χρέος της και τα Δημόσια έσοδα, εκτός κι αν οι "επιστήμονες" θεωρούν ότι εμείς ζούμε σε άλλο παράλληλο σύμπαν.

Η ύφεση δε που αποδειγμένα και χωρίς αμφιβολία προκαλεί το μνημόνιο μας τσάκισε εντελώς και μαζί και το Δημόσιο ταμείο. Τώρα βέβαια κάθε συζήτηση για μέτρα εξυγίανσης που προκαλούν ανεργία και καταρρακώνουν περισσότερο την κατανάλωση είναι τουλάχιστον τραγική.

Όταν ο ασθενής ψυχορραγεί δεν αποφασίζεις ως γιατρός να του κάνεις όλες τις επιμέρους εγχειρήσεις που θυμήθηκες "τώρα που γυρίζει". Τον αφήνεις να συνέλθει πρώτα, εκτός φυσικά κι αν θέλεις να τον ξεκάνεις.
 

Θα πω μια τελευταία κουβέντα σχετικά με το χρέος. Πιστεύω ότι η έρευνα που θα γίνει θα αποδείξει σωρεία από απάτες γύρω από τη διόγκωση του Ελλ. χρέους αλλά δύο  πράγματα και μόνο είναι για μένα αρκετά.

Πρώτον όλοι ήξεραν ποιον δάνειζαν -όχι με την έννοια του κακοπληρωτή αλλά του υπερχρεωμένου που θα αντιμετωπίσει πρόβλημα με βεβαιότητα- και επομένως έχουν ευθύνη και οι ευθύνες πληρώνονται.

Δεύτερον ακριβώς για τον προηγούμενο λόγο δάνειζαν με ψηλά, πανάκριβα, ληστρικά επιτόκια (ειδικά παλιότερα) αφού όπως όλοι ξέρουν υπάρχει πάντα το credit risk που πρέπει να διασφαλισθεί. Δεν μπορεί λοιπόν να πληρώνεις μέσω επιτοκίων σε 8-10 χρόνια το κεφάλαιο που δανείστηκες επειδή ο δανειστής σου ζητάει το ρίσκο του, τον πιστωτικό του κίνδυνο και μετά να θέλει και τα ρέστα ζητώντας απόλυτη διασφάλιση και πληρωμή μέχρι δεκάρας των δανείων, όταν αυτά τα επιτόκια σε οδηγούν σε χρεωκοπία. Και τα δύο δεν γίνονται ειδικά σε συνθήκες Παγκόσμιας κρίσης. 

Εκτός αν ο δανειστής είναι οικονομικός δολοφόνος και ο δανειζόμενος απλά δούλος.

Πριν λίγες μέρες διάβαζα ένα άρθρο του Τζον Ντιζαρντ στους Financial Times σχετικά με τη δανειακή μας σύμβαση και το μνημόνιο. Λέει λοιπόν ότι η Ελλάδα μετατρέπει ένα δάνειο που νομικά εύκολα θα μπορούσε να αναδιαρθρώσει, σε μια σύμβαση που δεν αναδιαρθρώνεται με τίποτα.

«Είναι σαν οι Έλληνες να δανείζονται από έναν τοκογλύφο της Μαφίας για να αποπληρώσουν ένα δάνειο από τη γιαγιά τους» λέει ο Τζον Ντιζαρντ των FT!
 

Αυτό είναι ακριβώς το εντελώς παράνομο Μνημόνιό μας (που σύμφωνα με το Σύνταγμα ως διεθνής σύμβαση θα απαιτούσε κύρωση από τα 2/3 της Βουλής), που αποτελεί και το πιο σύγχρονο εφεύρημα των "επιστημόνων" των ΔΝΤ και ΕΕ.

Ένα παράνομο δημιούργημα που ακολουθούν κατά γράμμα τα ξεφτέρια μας Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και σία κι εμείς... καθόμαστε και τους κοιτάμε. 

Πηγή: http://aristerovima.gr/