Γιατί είμαστε αλληλέγγυοι αλλά και βαθιά υπόχρεοι στους μετανάστες απεργούς πείνας

 

του Γιάννη Κουζή*

Επτά (7) λόγοι:

1. Γιατί η ανάλγητη εξουσία, που βιάζει καθημερινά και απροκάλυπτα το σώμα και το πνεύμα της ελληνικής κοινωνίας, εκδηλώνει το απεχθέστερο δείγμα του πολιτισμού της απέναντι στην πιο ευάλωτη κατηγορία ανθρώπων που ζουν και παράγουν για πολλά χρόνια στη χώρα μας, αδιαφορώντας και για την ίδια τη βιολογική τους υπόσταση.

2. Γιατί το περιεχόμενο των νόμων που θεσπίζονται δεν συμβαδίζει, συχνά, με την ουσιαστική έννοια του δικαίου, όταν αυτή δοκιμάζεται από άδικες ρυθμίσεις που, αποκλείοντας τους μετανάστες και τους πρόσφυγες από δικαιώματα αλλά και απαλλάσσοντας από υποχρεώσεις τους υψηλά ιστάμενους και κατέχοντες, βρίσκονται μακριά από την καθιέρωση στοιχειωδών κανόνων κοινωνικού κράτους και όρων κοινωνικής συνοχής, σε μια περίοδο μάλιστα έντονης και πολύπλευρης κρίσης.

3. Γιατί η επιλεκτική επίκληση της ανάγκης σιδερένιας εφαρμογής της νομιμότητας απέναντι στους αδύναμους, την ίδια στιγμή που οι νόμοι παραμένουν προκλητικά ανενεργοί απέναντι στους ισχυρούς, προκαλεί βάναυσα το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

4. Γιατί οι κάθε λογής χορτάτοι γραφειοκράτες και παχύδερμοι νομείς της εξουσίας αδυνατούν να κατανοήσουν ότι άνθρωποι του καθημερινού και σκληρού μόχθου για το μεροκάματο, έχουν και τη δύναμη να αποποιηθούν ακόμη και το ίδιο το ψωμί και το νερό προκειμένου να κατοχυρώσουν τον στοιχειώδη σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

5. Γιατί οι εκάστοτε κρατούντες που, έχοντας αναγάγει σε επιστήμη την πολιτική ανακυβίστηση (κωλοτούμπα) με την αλλεπάλληλη ανακολουθία λόγων και έργων, αδυνατούν να καταλάβουν πως υπάρχουν και άνθρωποι που εννοούν τα λόγια τους, που διεκδικούν πραγματικά, χωρίς να εμπαίζουν την κοινωνία και τους εαυτούς τους, διατηρώντας μέχρι τέλους τις θέσεις και τις αρχές τους.

6. Γιατί οι ποικίλοι εκφραστές της κάθε εξουσίας, υπαλληλίσκοι, στην ουσία, ορατών και αόρατων συμφερόντων, που με τη σειρά τους καλλιεργούν ένα εσμό υποταγμένων και καθοδηγούμενων, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι υπάρχουν ανθρώπινες υπάρξεις που λειτουργούν αυτόνομα, με άξονα τη συνείδησή τους, χωρίς υποκινήσεις και καθοδήγηση, και που βάζουν σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τους τη ζωή προκειμένου να υπερασπισθούν αξίες.

7. Γιατί, τέλος, ο «αναπτυγμένος» κόσμος, εκτός από το να εκμεταλλεύεται τον πλούτο των λαών του Τρίτου Κόσμου και να ζει στη νιρβάνα του καταναλωτικού του οίστρου, οφείλει τον μέγιστο σεβασμό για τα μαθήματα πολιτισμού που λαμβάνει από τους «τριτοκοσμικούς» και «υπανάπτυκτους» που, αν και σε κωματώδη και ημιθανή κατάσταση, εξακολουθούν να παραμένουν όρθιοι...

* Ο Γιάννης Κουζής είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πηγή: http://www.avgi.gr/