Η έγκαιρη αφύπνιση ενός μεγάλου δυστυχώς υπνώδους τμήματος της αποκαλούμενης "διανόησης" του τόπου θα αποτελούσε ασφαλώς ένα χαρμόσυνο εθνικό γεγονός. Αντιθέτως, η κατόπιν εορτής εγρήγορσή του ουδεμία θα συνιστούσε προσφορά. "Γλυκός ο ύπνος το πρωί, γυμνός ο κώλος τη Λαμπρή" αστειευόταν ο πατέρας μου. Αν κάτι μου αρέσει σ΄ αυτή την παροιμία είναι η σαρκαστική οικονομία της. Είναι η παράλειψη μιας περιττής ερμηνευτικής σύνδεσης, στη θέση της οποίας υπάρχει απλώς ένα κόμμα!Αν το ανάστημα ενός ηγέτη είναι ανάλογο της ταχύτητας και ποιότητας των κοινωνικών αντανακλαστικών του, τότε τα συμπεράσματα είναι στην ιστορική αυτή στιγμή μάλλον απογοητευτικά. Γιατί όταν η λαϊκή αντίσταση προηγείται της πεφωτισμένης παρέμβασης τότε απλούστατα δεν υπάρχει ηγεσία! Στην χώρα μας π.χ. ένα συντριπτικό ποσοστό των πολιτών απονομιμοποίησε το πολιτικό κατεστημένο με πρωτόγνωρα ποσοστά αποχής, αλλά και λευκής και άκυρης ψήφου. Την ίδια στιγμή η ιντελιγκέντσια σαστισμένη επιδιδόταν στην αναζήτηση ενός βολικού "μη χείρονος", κάτι που συνειρμικά οδηγεί και στο παπανδρεϊκό "μη πόλεμος"!
Ποιο είναι άραγε αυτό το χείρον που τόσο φοβούνται; Η κήρυξη πτώχευσης μιας προ πολλού χρεοκοπημένης ποικιλοτρόπως πατρίδας που οδεύει πλέον στην πλήρη εξαθλίωση, η άρνηση αποπληρωμής μιας σειράς ειδεχθών χρεών, μήπως κάποιο εκκολαπτόμενο αυγό του φιδιού τη στιγμή που ήδη το παραλυτικό δηλητήριο ρέει σε υπερεθνικούς και εθνικούς οργανισμούς, η αναβίωση κάποιας μορφής κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού; Μήπως είναι η κατάρρευση ενός ευρώ που είναι ήδη σταυρός μαρτυρίου, η δυσφορία των κερδοσκόπων με τις εγγυημένες αποδόσεις, η ήδη συντελεσμένη εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, μια "καταστροφική" για τη χώρα αποπομπή μας από την ΕΕ ή την ευρωζώνη, τι ακριβώς; Πόσα ακόμα χείρονα για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, πρέπει να συμβούν ώστε να καταλάβουν ότι το χείρον είναι ήδη εδώ κι ότι κανέναν δεν πείθει πλέον ως "βέλτιστο", ενώ αντίθετα αποτελεί εγγύηση και προπομπό του χείριστου;
Οι κοινωνικές ευαισθησίες, το πολιτικό ένστικτο, και οι ικανότητες ενός πνευματικού ηγέτη δοκιμάζονται σε πρώτο χρόνο. Η θριαμβολογούσα "επαναστατικότητα" κατόπιν επανάστασης, είναι πολύ χειρότερη από την ηττημένη σιωπή. Αυτοί των οποίων ο γλυκός ύπνος ή το χουζούρι διαταράχτηκε από φωνές πιο.. πρωινών αντικομφορμιστών και πήραν απόφαση να βγάλουν από το μπαούλο την αντιστασιακή τους στολή που μυρίζει ακόμα ναφθαλίνη, θα ήταν καλύτερα να ενημερωθούν τουλάχιστον για τις εξελίξεις στο μέτωπο πριν θελήσουν να τεθούν επικεφαλής του αγώνα!
Αλλιώς οι κίνδυνοι γελοιοποίησης είναι πολλοί: κινδυνεύεις π.χ. να ανακαλύψεις τη δυνατότητα αυτο-οργάνωσης των πολιτών, την άρνηση και την ανυπακοή όταν αρκετοί πολίτες έχουν ήδη αρχίσει προ πολλού να τα εφαρμόζουν! Κινδυνεύεις να ανακαλύψεις τη χρεοκοπία του υπαρκτού κοινοβουλευτισμού όταν πριν εσύ λαλήσεις την έχει ήδη ανακαλύψει το 65% των συμπατριωτών σου!
Οι επίδοξοι "ηγέτες" του αγώνα, ας θυμηθούν πως η πιο χρήσιμη "σπίθα" είναι αυτή που ανάβει το φιτίλι. Οι υπόλοιπες προσφέρουν απλώς φαντασμαγορία. Όσο για τους μετριοπαθείς οπισθοφύλακες, αυτοί ας αναρωτηθούν μήπως την ώρα ετούτη που η δημοκρατία και ο τόπος βουλιάζουν, η.. συγκράτηση στο πίσω μέρος του μυαλού μας μιας κάποιας ήπιας και λελογισμένης αριστεροφροσύνης (αν θυμάμαι σωστά την προτροπή επωνύμου φιλολόγου μας) κινδυνεύει να εκληφθεί περισσότερο ως "πισινή" στην περίπτωση που η Ιστορία δικαιώσει τη φορά αυτή την αριστερά, παρά ως συμβολή στην αντίσταση και στους αγώνες που έρχονται όπως κι αυτούς που ήδη άρχισαν.
Απαίσια σύννεφα μαζεύονται πάνω από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Δεν διαθέτουν καμιά μαγιακοφσκική "άχραντη ευγένεια", δεν πρόκειται για "σύννεφο με παντελόνια". Ας αφυπνιστούμε ώστε να αποφύγουμε την καταστροφή. "Ο ύπνος των γενναίων" μπορεί να περιμένει. Και ούτως ή άλλως θέλει "ακηλίδωτο τον αμφιβληστροειδή", όπως τον θέλει κι ο Ελύτης.
Δημοσιεύτηκε πρώτα στο Αριστερό Βήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου